Σελίδες

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019


Ο Γαλέτης πάει...
                                                                               

Εκδρομή Λευκαδιτών στο Λευκάτα το 1986.
Ο Γαλέτης στο άκρο αριστερά.
Σ’ ένα πρόσφατο σύντομο ταξίδι στη Λευκάδα, σε μια συνάντησή μου με τον καθηγητή των Μαθηματικών Πολυχρόνη Σίδερη-Πόβερο (συνταξιούχο πλέον από χρόνια) κουβεντιάζοντας όπως πάντα για τα παλιά, έβγαλε και μου εγχείρισε μια επικήδεια  αναφορά του, λιγόλογη μεν, αλλά μεστή για τον Νικόλα τον Γαλέτη που έφυγε πριν λίγους μήνες. Έτσι σκέφτηκα να την παραθέσω εδώ στη μνήμη του, μαζί με μια φωτογραφία του, και το παρακάτω κείμενο.
Ο Γαλέτης ήταν μια ιδιαίτερη φιγούρα ανθρώπου δυσκολόβρετη πια, γέννημα θρέμμα μιας εποχής που έφυγε για πάντα, και που με τίποτα πλέον δεν μπορεί να γεννηθεί στα μέρη μας. Τσοπάνης από μικρός ως τα στερνά του, αγριοκάτσικο πραγματικό, ισχνή φιγούρα, σβέλτος, στο δρόμο και  στο τρέξιμο παράβγαινε με τον αέρα. Ανάμεσα στα άλλα ο Γαλέτης ήταν ένας τύπος που του φόρτωναν κάθε μικρή ή μεγάλη κλοπή, ….χάρις στο ιδιαίτερο προσόν του να αρέσκεται σε μικροκλοπές,... εμπλουτισμένος από μικρός, χωρίς να το θέλει, με τo μικρόβιο της κλεπτομανίας. Δεν υπήρχε σχεδόν σπίτι που να μην το έχει επισκεφθεί τούτη η παράδοξη συνήθειά του. Μια συνήθεια που είχε στην πραγματικότητα μετατραπεί σ’ ένα ιδιότυπο σπορ, σ’ ένα στοίχημα με τον εαυτό του. Αυτό βέβαια δεν τον απάλλασσε από το κυνηγητό της Αστυνομίας, όταν το αντικείμενο είχε κάποια ιδιαίτερη αξία. Φρόντιζε βέβαια πάντα να αποφεύγει το αυτόφωρο. Τούτο το σπορ είχε τελικά γίνει μια αναγκαία συνήθεια που έδινε κάποιο ξεχωριστό ιδιόμορφο ενδιαφέρον στη μονότονη ζωή του χωριού. Όλοι μπορούσαν να τον υποπτευθούν για κάτι που χάθηκε, αλλά κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει ευθέως. Μόνο εκείνος ήξερε, και αν τον έπαιρνες με το καλό, σούφερνε πίσω το κλεμμένο. Ακόμη και όταν δεν ήταν αυτός ο δράστης, αποτελούσε το καλλίτερο άλλοθι για τον πραγματικό δράστη, που κρύβονταν πίσω από την εύκολη κατηγορία για τον Γαλέτη. Έτσι ο Γαλέτης, ήταν στην κυριολεξία ο αποδιοπομπαίος τράγος, σχεδόν κάθε παραβατικής συμπεριφοράς που είχε σχέση με απώλεια αντικειμένου. Περιττεύει να πούμε βέβαια ό,τι όλο το χωριό ήταν με το μέρος του, όταν αναζητείτο από την αστυνομία.
Η απώλειά του ήταν απ’ αυτές που σημαδεύουν τούτα τα περίεργα, ευτελή χρόνια, όπου χάνεται μαζί με τους απλοϊκούς ανθρώπους μια ολόκληρη εποχή. Η καινούργια εποχή που ανοίγεται, εκείνη του …..κτηματολογίου, με τις καταδολιεύσεις της, τις εν ψυχρώ και τις κατά λάθος και εξεπίτηδες καταπατήσεις-ιδιοποιήσεις αζήτητων περουσιών, από κάποιους που καιροφυλακτούν, θα κάνει εκείνη του Γαλέτη να μοιάζει με αγνή κορασίδα.
Στο καλό Νικόλα. Καλό κατευόδιο στο περιβόλι τ’ ουρανού...

            Πηγή: leovard Το είδωλο της γης μου

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019



                 Θερινή Κεφαλονιά 


                 
                                    Nτιάνα Αντωνακάτου

               Από τη Σάμη ως πέρα στον Αθέρα
               κι από την Σκάλα μέχρι το Φισκάρδο σου,
               αστράφτει καταγάλανη μια μέρα,
               μα πού Κεφαλονιά θα βρεις το βάρδο σου;

               Να ψάλει με γλυκόλαλη μια λύρα,
               Νεράιδα την αλάλητη τη χάρη σου,
               κι από της αρμονίας την πλημμύρα
               ήχους γλυκούς να μας γεμίσει το τροπάρι σου.

               Να μας μιλήσει για τα καπετανοχώρια
               και για τ’ ασήμι πούχουν τα λιοστάσια σου,
               για νόστο και χαρά και στεναχώρια
               και για το μόχθο που  βλογούν τα ’κονοστάσια σου.

               Για τους γιαλούς σου τους γλαυκούς και ζαφειρένιους
               και για τ’ αμμουδερά σου τ’ ακρογιάλια
               και τους σκληρούς τους κάμπους σου τους πύρινους
               και για τα δροσερά σου μαϊστράλια.

               Προσκυνητάδες να μας φέρνει στη κοιλάδα Του
               και στο σεπτό των Ομαλών το Μοναστήρι,
               να μας βλογήσει η Μορφή η Θεία κι Άγια Του
               κι ενός λευίτη αγαθού το θυμιατήρι.

               Εκεί στου Αίνου τις πλάγιες και τα ψηλώματα,
               να συνταχθούμε στρατοκόποι κουρασμένοι
               και των ελάτων του να νοιώσουμε τ’ αρώματα
               κι ως την κορφή του την παλιά και δοξασμένη!
                             
               Να μας μεθύσει απ’ τη σπιθάτη τη ρομπόλα σου
               κι απ’ το τραχύ και το στυφό σου βοστυλίδι
               και μεσ’ τα φιόρα τα πολλά τα μυροβόλα σου,
               να πάρει τέλος της ζωής μας το ταξίδι….


               Γιώργος Παυλάτος


Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019



Συγκρίσεις και επικρίσεις μιας διαδρομής
Παντού τριγύρω παρακμή  / Η χώρα μου μ' όλα της ζει τα χαμηλά / Στο δρόμο πεταμένα τα μυστικά της ψυχής...[Λ.Πούλιος]
Ένα ταξίδι σε μια άλλη χώρα σου δίνει πάντα ερεθίσματα κατάλληλα να κάνεις τις συγκρίσεις με τη δική σου. Αυτό συνήθως δύσκολα το αποφεύγει κανείς, πόσο μάλλον όταν η χώρα είναι στη γειτονιά του. Και εδώ βέβαια δεν θα αξιολογήσουμε ούτε τους ανθρώπους ούτε τη συμπεριφορά τους ή τυχόν άλλα στοιχεία της προσωπικότητάς τους παρά ένα μόνο στοιχείο της κουλτούρας, που αποτελεί τον καλύτερο καθρέφτη για τον διερχόμενο επισκέπτη. Πρόκειται για τους δρόμους και κυρίως τους αυτοκινητόδρομους δυο γειτόνων μας και ότι ακούμε και βλέπουμε διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο της Σερβίας, των Σκοπίων ως τα ελληνικά σύνορα και απ’ εκεί ως ένα τουριστικό νησί του Ιονίου.
Το οδικό δίκτυο από το Βελιγράδι ως τα Σκόπια και στη συνέχεια ως τα ελληνικά σύνορα (Ε75) κατασκευάσθηκε αρχικά πριν από πολλές δεκαετίες με πολύ καλές προδιαγραφές, σε μια εποχή που οι περισσότεροι  εθνικοί δρόμοι στην Ελλάδα δεν έκαναν ούτε για μουλάρια. Στα τέλη του 20ου αιώνα οι κεντρικές εθνικές αρτηρίες ήταν ακόμη πολύ καλύτερες εκείνων της χώρας μας. Ως τη Νις και το Λέσκοβατς, ο δρόμος είχε ευρωπαϊκές προδιαγραφές, με δύο ανεξάρτητες κατευθύνσεις στο μεγαλύτερο μέρος τους και μέσα απ’ αυτόν διακινούνταν ως το 1999 μεγάλο μέρος του εμπορίου με την κεντρική Ευρώπη. Από εκεί και κάτω, η Κλεισούρα  που διέσχιζε το φαράγγι του  ποταμού Μοράβα, ήταν πραγματικά ένας βασανιστικός στενός δρόμος διπλής κατεύθυνσης, σχεδόν ως τη Βράνιε. Από εδώ ως τα σύνορα των Σκοπίων, περνώντας μέσα από την κοιλάδα του Πρέσεβο, υπήρχε ένας σχετικά καλός δρόμος, που συνέχιζε μέσω Σκοπίων ως τους Ευζώνους.
Σήμερα, μετά το νέο δρόμο από τα σύνορα των Σκοπίων στη Βράνιε που φτιάχτηκε από ελληνική εταιρεία, ως και εκείνον που διέρχεται πάνω από το φαράγγι του Μοράβα, (εγκαινιάστηκε πολύ πρόσφατα από τον πρωθυπουργό της Σερβίας) υποκαθιστώντας την παλιά προβληματική διαδρομή, ολοκληρώθηκε πλέον με πολύ μικρά προβλήματα ο οδικός άξονας Βελιγραδίου-Σύνορα Σκοπίων, που διανύεται σε κάτι λιγότερο από 4 ώρες με μέση ταχύτητα 110 Km/h.Τα διόδια πληρώνονται με κάρτα, ανάλογα με τη διαδρομή. Συνολικό  κόστος διοδίων από Βελιγράδι ως Σκόπια 13ε περίπου. Κατά τη διαδρομή, αυτή την εποχή συναντά κανείς δυο-τρία συνεργεία εργατών να καθαρίζουν κατά μήκος του δρόμου, βάτα και αγριόχορτα.
Το ίδιο και στα Σκόπια, υπάρχει πλέον ένας αξιόλογος αυτοκινητόδρομος διπλός, ανεξάρτητης κατεύθυνσης,  που βελτιώνεται διαρκώς και διασχίζει τη χώρα σε 2 ώρες από τη μια άκρη στην άλλη, περνώντας στη κάθοδό του δίπλα από το αεροδρόμιο των Σκοπίων. Τόσο στη Σερβία όσο και στα Σκόπια, τα πρατήρια βενζίνης που λειτουργούν ως σημεία πωλήσεως και ως εστιατόρια, αφθονούν σε όλο σχεδόν το μήκος του δρόμου, με εξαίρεση το κομμάτι εκείνο που διέρχεται πάνω από τον Μοράβα, όπου για να βάλεις βενζίνη πρέπει να παρακάμψεις στον παλιό δρόμο. Και ενώ η  βενζίνη στη Σερβία έχει όσο και στην Ελλάδα, εκείνη στα Σκόπια κοστίζει περίπου 1ε.Με την είσοδο στα Σκόπια δέχεσαι βέβαια καταιγιστικά πυρά «μακεδονικής» προπαγάνδας. Δάσκαλοι πλέον στη προπαγάνδα από τον παλιό καλό καιρό οι γείτονές  μας των Σκοπίων, παλιοί μαθητές της μεγάλης Τιτοϊκής προπαγάνδας, δεν παραλείπουν να σου θυμίζουν ότι περνάς από τη «Μακεδονία» του τίποτα. Μόνο οι πινακίδες εισόδου έχουν αντικατασταθεί από το Νοrth Makedonia, και οι ονομασίες του κεντρικού άξονα από Velika Alexandar σε Φιλίας, με τη διαφορά ότι είναι όλες σχεδόν σβησμένες με κόκκινο σπρέϊ από….απογόνους πολεμιστών του Αλέξανδρου. Η συμφωνία των Πρεσπών που έκοψε τη Μακεδονία στη μέση, φαίνεται ότι είναι γραμμένη πιο κάτω από τον αφαλό των γειτόνων μας. Πάντως με τους έλληνες φαίνονται φιλικοί. Δεν έχουν λόγο άλλωστε να μη είναι. Είναι τόσο αδιάφοροι για ότι συμβαίνει δίπλα τους. Μπίζνες να γίνονται και τα λοιπά ας πάνε να καούν. Ποιός ξέρει; Ίσως έχουν καταλάβει ότι αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει με τίποτα, αν δεν το θέλουν οι εξουσιαστές μας. Τρεις σταθμοί διοδίων με κόστος περίπου 5ε συνολικά, απλώς σου δυσχεραίνουν τη διέλευση, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Όσο για τα πρατήρια, αφθονούν κατά μήκος του δρόμου, στο τέλος του οποίου η Ελλάδα κάνει αισθητή την παρουσία της με ελληνόγλωσσες διαφημίσεις επιχειρήσεων των Σκοπίων.
Πάμε παρακάτω για να δούμε τα δικά μας. Ο δρόμος εισόδου από τους Ευζώνους στη χώρα μας από την Κεντρική Ευρώπη, δρόμος βιτρίνα για την εικόνα μας, εγκαταλελειμμένος από χρόνια, με βατότητα κάτω του μετρίου, και τα  πλευρικά του σημεία και παρκινγκ σε κακή κατάσταση. Η προχειρότητα στο μεγαλείο της. Τα διόδια όμως λίγα μέτρα μετά τα σύνορα, σε περιμένουν στωικά. Ο δρόμος από την κάθε πλευρά, με μια λωρίδα και τη βοηθητική. Μετά την παράκαμψη για Κιλκίς-Πολύκαστρο, μια μισοκρυμμένη ντροπαλή ταμπέλλα σε κατευθύνει προς την Πέλλα. Φανταστείτε αν η Πέλλα ήταν προς τη μεριά των Σκοπίων, πόσο σεμνή θα φαίνονταν. Εν τω μεταξύ, η σήμανση θα  σου δείξει τρεις φορές προς Θεσσαλονίκη, παραλείποντας να σου πει τα χιλιόμετρα. Πολλά θέλεις φίλε. Υπάρχουν και οι συσκευές πλοήγησης. Στην τρίτη έξοδο προς αριστερά, λίγο πριν μπεις στην Εγνατία Οδό, μια πινακίδα με βέλος σου δείχνει προς Κατερίνη-Κοζάνη. Λίγο πιο κάτω μπαίνεις στην Εγνατία και μετά τα διόδια Μαλγάρων κατεύθυνση προς Βέροια. Στο τέρμα της μακεδονικής πεδιάδας, αριστερά, στα πόδια της πόλης, ο αρχαιολογικός χώρος της Βεργίνας. Ο κυριότερος του Μακεδονικού Πολιτισμού μ’ εκείνον τη Πέλλας. Άλλη σεμνότητα με τις κατατοπιστικές πινακίδες. Πουθενά «Μακεδονικός» χαρακτηρισμός. Τι λέτε; Να πικάρουμε τους 100.000 Σκοπιανούς που είναι σε ημερήσια βάση για καλοκαιρινές διακοπές στη χώρα; Εμείς είμαστε ανοιχτά μυαλά, φιλόξενοι με τους επισκέπτες μας, δημοκρατικοί, έξω καρδιά, και πάνω απ’ όλα, όχι μοναχοφάϊδες της ιστορίας. Μόνο τη μπριζόλα μας και το χωράφι μας δεν μοιράζουμε, όλα τα άλλα χαλάλι τους. Ας πάμε παρακάτω, έχουμε δρόμο. Δεξιά για Βέροια-Κοζάνη στην Εγνατία (Ε90). Ανεβαίνουμε για τα υψίπεδα της Δ. Μακεδονίας. Αριστερά μας τα Πιέρια. Καταπράσινα με τα όμορφα χωριά τους και από κάτω ο Αλιάκμονας. Τα τούνελ της Εγνατίας πολλά, αν αρχίσεις να τα μετράς σίγουρα θα κάνεις λάθος. Τα έβγαλα 33.Τα μισά περίπου σε εγκαταλειμμένη κατάσταση. Το οδόστρωμα με μπαλώματα κυρίως στη δεξιά πορεία καθόδου. Κυριακή καλοκαίρι και η Αστυνομία παρούσα μόνο στα διόδια Πολυμύλου. Από τη Κοζάνη ως και μετά τα Σιάτιστα, μια κυκλοφοριακή λουρίδα. Η δεξιά είναι κλεισμένη, με οδοφράγματα κώνων και πινακίδων, αλλά πουθενά δεν υπάρχει δραστηριότητα. Να και η πρώτη πινακίδα για τα Γρεβενά. Σε λίγο μπαίνουμε στον Εθνικό δρυμό της Βάλια Κάλντα. Μοναδική ορεινή ομορφιά! Νάτα πάλι τα Γρεβενά. Έχεις την αίσθηση ότι σε περιμένει μια ξεχωριστή ορεινή πολιτεία-θέρετρο. Με τη διαφήμιση της πόλης θα φτάσουμε ως τα Γιάννενα, χωρίς να τη δούμε ποτέ. Μόνο μια στιγμή στα δεξιά, αν είσαι προσεκτικός. Φανερή και δικαιολογημένη είναι η αγωνία της να μην ξεκοπεί από την κίνηση των τουριστών στην Εγνατία. Ακολουθούν οι παρακάμψεις προς το Μέτσοβο, με την ομορφιά του τοπίου γύρω να σε κατακλύζει. Πρατήρια βενζίνης επί της καθόδου του δρόμου, δυο μόνο, λίγα χιλιόμετρα πριν το ύψος της Αλεξάνδρειας στον Πλάτανο Ημαθίας και ένα ακόμη με παράκαμψη στην Κουλούρα, λίγο πριν την Βέροια και επαναφορά. Αν οδηγείτε από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας εξαντλώντας το όριο ταχύτητας, όλο και κάποιος πιο βιαστικός θα σας ανάψει τα φώτα στα 50 μέτρα να κάνετε στην άκρη, αγνοώντας ότι δίπλα σας κινείται και άλλο όχημα. Αυτό βέβαια είναι βαλκανικό φαινόμενο. Έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά, ακούγοντας για ένα διάστημα (από Πολύμυλο ως Γρεβενά) σκοπιανά τραγούδια, κατηφορίζουμε προς Γιάννενα, όπου επιτέλους συλλαμβάνουμε ακόμη στα ερτζιανά τα όμορφα ηπειρώτικα συρτά και τσάμικα. Αν πάρεις τον παλιό δρόμο για Πρέβεζα, θυμάσαι για καλά τα παλιά ωραία χρόνια που σερνόμαστε πίσω από τις νταλίκες για διάστημα. Ούτε διαγραμμίσεις κυκλοφορίας, ούτε οριοθετικές. Ο ασβέστης τα τελευταία χρόνια έγινε πιο ακριβός από τις ζωές μας. Κάποτε φθάνουμε στο Λούρο με τα θανατηφόρα κράσπεδα και τις νησίδες του τρόμου. Προσπερνάμε το κεφαλοχώρι αυτό με κατεύθυνση τη Λευκάδα. Στην πρώτη διασταύρωση δεξιά, πινακίδα για Πάργα, Ηγουμενίτσα και Λευκάδα (48km). Πιο κάτω νέα πινακίδα, χωρίς τη Λευκάδα. O ήλιος του Ιουλίου όπου νάναι πέφτει στο Ιόνιο που τρέχει δίπλα μας στον παραλιακό, αλλά η σήμανση, ο φωτισμός και η διαγραμμίσεις, τον χαβά τους. Μετά την υποθαλάσσια σήραγγα της Πρέβεζας, αν είσαι τυχερός, οδηγώντας σε κάποια σημεία στο περίπου, μπορείς να φτάσεις στο προσφυγικό χωριό Άγιο Νικόλαος, όπου ανάβεις κερί στην εκκλησία και τρως μεζέδες στο «Ποντιακό» για να αισθανθείς ότι υπάρχεις ακόμη, ή αν βιάζεσαι, σε 20΄ (μετά 12 ώρες από Βελιγράδι) κάνεις νυχτερινό μπάνιο στη Γύρα να ξεπλύνεις κάθε κακό λογισμό, να ξεχάσεις για λίγο την κούραση και να κάνεις το σταυρό σου που ίσως γλύτωσες από έναν συνήθη ελληνικό θάνατο.

                                                                     
                                                                       Ένα μέρος του νέου δρόμου στη Κλεισούρα της Σερβίας.
 Πηγή: leovard Το είδωλο της γης μου
 

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019


 Το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο  

«Αν μας έβλεπες μητέρα, όταν ήλθε το κακό
Αν μας έβλεπες πως περιμέναμε την Ελλάδα!
Ποτέ φρυγμένη γη Αυγούστου,
δεν περίμενε έτσι τα πρωτοβρόχια.
Ποτέ πνιγμένος δεν ψηλάφισε έτσι για ένα σανίδι ,
ποτέ ετοιμοθάνατο παιδί δεν αναζήτησε έτσι το χέρι της μάνας του.
………………………………………………………….
Γιατί η Ελλάδα δεν ήλθε;
………………………………………………………..
Ψέμα, όλα ψέμα…..»

[Κ.Μόντης]


Λέει ο Σεφέρης στο Χρονολόγιό του για το Κυπριακό: «Από το καλοκαίρι του ‘53 που πήγα στη Κύπρο και προσπάθησα να προσέξω και να δω όσο μπορούσα από πιο κοντά, τούτο με βασανίζει: Υπάρχουν σε μια γωνία της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη και πιο ατόφια ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια  θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνία της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς-Κυπρίους- όχι-Έλληνες που κάνει τους ανθρώπους μπάσταρδους με την εξαγορά και την απαθλίωση των συμφερόντων, με τις κολακείες των αδυναμιών, ή των συμφερόντων κι ονομάζει την φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων «πολιτική προπαγάνδα».
Ένας από τους σκοπούς επιβολής της δικτατορίας από τους εμπνευστές και εκτελεστές της ήταν το κλείσιμο του Κυπριακού με την απομάκρυνση του Μακαρίου. Αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους  που ανέβηκαν στην εξουσία οι συνταγματάρχες, με πρόσχημα την αποκατάσταση της τάξης και τη προστασία από τον Κομμουνισμό. Άλλωστε ο κομμουνιστικός κίνδυνος ήταν από τότε που εφευρέθηκε στην Ελλάδα, το καλύτερο άλλοθι για την επικράτηση αυταρχικών κυβερνήσεων. Η απομάκρυνση της μεραρχίας που είχε μεθοδικά και εχέμυθα αποστείλει ο Γ. Παπανδρέου και η δημιουργία παρακρατικών οργανώσεων με στόχο το καθεστώς Μακαρίου που εξέφραζε τη βούληση της πλειοψηφίας του λαού, ήταν το σχέδιο της δικτατορίας, για την ιδεολογική επικράτησή της στο νησί.Ο Παπαδόπουλος φοβάται στο τέλος από τους Αμερικανούς, γιατί έχει αρχίσει να διαμορφώνεται σ’ ένα μικρό Νάσερ (έδιωξε πολλούς Αμερικανούς πράκτορες, έφερε τον Τσαουσέσκου και εμπόδισε τους Αμερικανούς να βοηθήσουν του Ισραηλινούς στο πόλεμο του 1973).
Μετά την πτώση του Παπαδόπουλου με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο Ιωαννίδης, επικεφαλής των βασανιστών της Μακρονήσου, αναδεικνύεται σε καινούργιο δικτάτορα. Η τύχη του Μακαρίου -«Μούσκο» τον αποκαλούσαν οι χουντικοί- άρχισε να προδιαγράφεται με συνομωσία σε βάρος του από Ελλαδίτες αξιωματικούς.  Ο Μακάριος υποπτευόμενος ότι παίζεται παιχνίδι σε βάρος του και σε βάρος της Κύπρου, απαιτεί την απομάκρυνση όλων των πρακτόρων της χούντας στις 2 Ιουλίου 1974, αλλά είναι ήδη αργά. Άλλαξε τότε η προεδρική φρουρά και αντικαταστάθηκε από άλλους αξιωματικούς (Πουλίτσας, Παπαποστόλου) που είχαν εντέχνως προσεγγίσει τον Μακάριο και είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Ο δεύτερος μάλιστα ήταν εκείνος που έσκαψε το λάκκο στον Μακάριο, την ίδια στιγμή που είχε αποσπάσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του και φιλία του, έτσι που πήγαιναν μαζί -όπως ο ίδιος έχει πει-σε απόμακρα εξωκκλήσια και συμπροσεύχονταν ή συλλειτουργούσαν! Μια συμμαχία διαβόλων οπλισμένοι με παρανοϊκό μίσος εναντίον του, ανέλαβε να εξοντώσει τον Μακάριο που ήταν στο στόχαστρο της χούντας των Αθηνών και των ανθρώπων της στη Λευκωσία. Βέβαια πίσω από όλες τις ενέργειες αυτές βρίσκεται η CIA.Έτσι στις 15 του μήνα ξεσπά το πραξικόπημα εναντίον του και βομβαρδίζεται το Προεδρικό μέγαρο. Το ΡΙΚ καταλαμβάνεται από τους πραξικοπηματίες που ανακοινώνουν τον θάνατό του. Εκείνος όμως έχει διαφύγει στην Πάφο και λίγο αργότερα θα φύγει από το νησί για την Αγγλία. Η πόρτα για την εισβολή των Τούρκων ήταν πλέον ανοιχτή με την Αγγλία στο ρόλο του παρατηρητή και την Ελλάδα διστακτική να επέμβει προσπαθώντας  να λύσει άλλα προβλήματα. Ο ίδιος ο Μακάριος κάνει το λάθος να καλέσει τις εγγυήτριες δυνάμεις να προστατέψουν το νησί. Αν δεν υπήρχε το πραξικόπημα εναντίον του Mακαρίου που έφερε την Τούρκικη εισβολή, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει  χρονικά τη πτώση της χούντας.Έτσι, στη πραγματικότητα οι Αμερικάνοι αφού χρησιμοποίησαν τον Ιωαννίδη για να ανατρέψουν την προσπάθεια φιλελευθεροποίησης με τον Μαρκεζίνη, με σκοπό να δώσουν παράταση στα σχέδιά τους -που θα ανατρέπονταν με εκδημοκρατικοποίηση της Ελλάδας- στήνουν το Πολυτεχνείο ή το εκμεταλλεύονται για να ρίξουν τον Παπαδόπουλο, που δεν μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν περισσότερο και στην συνέχεια κατορθώνουν να προκαλέσουν το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου, με σκοπό την δήθεν ένωση με την Ελλάδα. Όλα όμως είναι μια καλοστημένη παγίδα για την έναρξη μιας ελεγχόμενης αρχικά Τουρκικής εισβολής στην οποία είχε προσυμφωνήσει(;) και ο Καραμανλής  που τώρα με την αρχική αδράνειά του, τον κρατούν όμηρο τους.Το ένα σενάριο εδώ, θέλει τον Ιωαννίδη παραπλανημένο από τους Αμερικανούς και τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων, όπου οι δεύτεροι δεν υπακούουν στον Ιωαννίδη για την απόκρουση των Τούρκων, παρά την υπεροπλία που είχε εκείνο τον καιρό η Ελλάδα (όπως και ο ίδιος σε συνέντευξη του πριν πεθάνει θα καταθέσει) ενώ το δεύτερο –του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου- τον καθιστά συνειδητό πιόνι των σχεδίων για τη διχοτόμηση του νησιού. Η Μιλλιέτ τον Αυγούστο του 2010 έγραψε: «Πέθανε ο άνθρωπος που αποβίβασε την Τουρκία στη Κύπρο…». (www.votegreece.gr άρθ. Ευριπίδη Μπίλλη Τ.Επίκουρου Καθηγητή ΕΜΠ).
Στις 20 Ιουλίου αρχίζει η εισβολή των Τούρκων χωρίς να πέσει μια κανονιά. Η εισβολή στη Κύπρο κράτησε από τις 20 Ιουλίου ως τις 16 Αυγούστου και ολοκληρώθηκε σε δυο φάσεις. Στη πρώτη φάση οι Τούρκοι στήνουν το προγεφύρωμα της Κερύνειας και ουσιαστικά αποκρούονται, με μικρά οφέλη, ενώ στη δεύτερη προελαύνουν ανενόχλητοι εν μέσω διαπραγματεύσεων. Στις 16 Αυγούστου που  δόθηκε η τελευταία μάχη της ΕΛΔΥΚ, ο Αττίλας  έχει το 37% και η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας έχει 3 εβδομάδες ζωής. Οι πολεμιστές εκείνου του πολέμου που θεωρούνται νικητές, δεν υπάρχουν για το Ελληνικό μεταπολιτευτικό κράτος. Οι μάχες εκείνες μοιάζουν να μην έγιναν ποτέ. Επικά κατορθώματα από μεμονωμένους φαντάρους, δείχνουν το μεγαλείο της γενναιότητας τους. Ο αγώνας τους προδόθηκε. Ούτε μια ηθική αμοιβή. Κάποιοι έζησαν. Ήταν οι τυχεροί. Άλλοι έμειναν με ακρωτηριασμένα άκρα και κάποιοι άλλοι μπήκαν  στο ψυχιατρείο. Ένα έπος, το πιο σύγχρονο έπος της Ελλάδας, σκεπάστηκε από την Πολιτεία για να σβήσει τα λάθη της. Μια μίζερη, απαράδεκτη στάση ντροπής από ένα έθνος που ξεχνά την πρόσφατη ιστορία του.
Η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού στον 20ο αιώνα που είχε σαν αποτέλεσμα την εισβολή και κατοχή του 37% και τον ξεριζωμό 180.000 Ελληνοκυπρίων, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν δεν είχαν γίνει μια σειρά λαθών. Τα λάθη αυτά αλλά μικρότερα και αλλά μεγαλύτερα, μέσα σε είκοσι χρόνια πριν την εισβολή, σηματοδότησαν τη σημερινή κατάσταση στο νησί.
Τα πιο σημαντικά απ’ αυτά ήταν τα παρακάτω:
1.Η προσφυγή στο ΟΗΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν ακόμη φιλικές πλειοψηφίες για το αίτημα της αυτοδιάθεσης, που παρουσιάστηκε με τη μορφή του αιτήματος της ένωσης  με την Ελλάδα.2.Η διάψευση των ελπίδων για αυτοδιάθεση οδήγησε σε ένα ηρωικό αλλά άνισο αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Βρετανών,οι οποίοι ενέπλεξαν και την Τουρκία στη διαμάχη εφαρμόζοντας το γνωστό «διαίρει και βασίλευε».3.Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (1959-60) νομιμοποίησαν τη παρουσία της Τουρκίας σαν εγγυήτριας δύναμης και εξασφάλισαν προνόμια στους Τουρκοκύπριους. Παράλληλα η δήλωση Μακαρίου ότι «αναγκάζομαι να αποδεχτώ τη συμφωνία σήμερα αλλά θα προσπαθήσω με τη πρώτη ευκαιρία να την αναθεωρήσω ή να την ανατρέψω», έριχνε λάδι στη φωτιά.4.Η ένταξη της Κύπρου στο κίνημα των αδεσμεύτων ήταν η αιτία να της προσάψουν οι δυτικοί ότι εξελίσσεται σε «Κούβα της Μεσογείου» που αλληθώριζε προς τη Σοβιετική ένωση εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Μια δυτικόστροφη επομένως εξωτερική πολιτική θα μπορούσε ίσως αργότερα να αποτρέψει την υπονόμευσή της από το καθεστώς Παπαδόπουλου/Ιωαννίδη.5.Η αναθεώρηση του Κυπριακού συντάγματος που προτάθηκε από τον Μακάριο στα τέλη του 1963, οδήγησε τη Τουρκία σε σχέδιο αποδιάρθρωσης των δυο κοινοτήτων και τη δημιουργία τουρκοκυπριακών θυλάκων. Παράλληλα οδήγησε την Ελληνική κυβέρνηση, που εκείνα τα χρόνια είχε τον πρώτο λόγο στο Κυπριακό πρόβλημα -σύμφωνα με το δόγμα «η Αθήνα αποφασίζει και η Λευκωσία ακολουθεί»-να οδηγηθεί στη συζήτηση των προτάσεων του Αμερικανού μεσολαβητή Ντιν Άτσεσον, που τελικά απορρίφθηκαν. Η αποδοχή εκείνου του σχεδίου με τα μάτια του σήμερα, φαίνεται πολύ λιγότερο οδυνηρή από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο νησί.6.Η απόσυρση της μεραρχίας, που είχε στείλει η κυβέρνηση Παπανδρέου την άνοιξη του 1964 στο νησί, από τη Χούντα των Αθηνών τον Δεκέμβριο 1967, έπειτα από πιέσεις από τη Τουρκία και τις ΗΠΑ ήταν το μοιραίο λάθος, γιατί ο στρατός αυτός αποτελούσε τουλάχιστον την εγγύηση για την μη επέμβαση  των Τούρκων.7.Η άφρον επιλογή στη συνέχεια της χούντας, να κλιμακώσει φραστικά την εκστρατεία υπέρ της ένωσης εξαπολύοντας την ΕΟΚΑ Β΄ και σχεδιάζοντας δολοφονικές απόπειρες κατά του Μακαρίου, διχάζοντας παράλληλα τους Ελληνοκυπρίους, σε συνδυασμό με την κορύφωση της αντίδρασης της προς τον Μακάριο με το εγκληματικό πραξικόπημα εναντίον του την 15η Ιουλίου 1974,είχε σαν συνέπεια την εισβολή των Τούρκων. Σε εκείνο τον πόλεμο ο ρόλος των ΟΗΕδων ήταν βρώμικος. Πήραν τις θέσεις των Ελλήνων και τις έδωσαν στους Τούρκους, ή αποκάλυπταν το στίγμα των Ελληνικών δυνάμεων στους αντιπάλους.
8.Στις 24 Ιουλίου η Ελλάδα χαζοχαρούμενα υποδέχεται τον Καραμανλή μέσα σε μια τραγική κατάσταση. Ο Καραμανλής δοτός πρωθυπουργός δυο φορές και το 1955 και το 1974.Αποκορύφωση της εγκληματικής πολιτικής του εθνικού κέντρου ήταν η σχεδόν αμαχητί προέλαση του τουρκικού στρατού, εξ αιτίας της ολιγωρίας και αδράνειας της ελληνικής πλευράς να  ενισχύσει από την πρώτη στιγμή την άμυνα της νήσου, όπως και η αδράνεια που έδειξε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας στη δεύτερη  προέλαση, τη στιγμή που τα  εμπλεκόμενα μέρη βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις. Σ’ αυτή τη δεύτερη εισβολή, η Ελλάδα του Καραμανλή αδράνησε εγκληματικά, απορροφημένη από το μεθύσι της επανόδου στη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το λάθος του Καραμανλή να βγει από το ΝΑΤΟ, που πήγε να το πληρώσει με τη ζωή του, ήταν και η αφορμή να αρχίσει η αμφισβήτηση του Αιγαίου. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας πληρώνονταν με μια εθνική τραγωδία. Έτσι είναι, κάτι πρέπει να δώσεις για να πάρεις, στον “αγγελικό” κόσμο της pax Americana. A
ν και τα δύο είναι δικά σου, τότε ακόμη καλύτερα για τους θανάσιμους φίλους μας.

                                                                               
           Πηγή: Leovard Το είδωλο της γης μου

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019



ΠΟΙΗΣΗ..εν όψει Εκλογών

Να δεις….

Να δεις πως λέγονται…
Πως λέγονται αυτοί
που χάφτουν μύγες;
Oχι χαυτόμυγοι
και όχι μυγοχαύτες!-
Να δεις, πως λέγονται…
Α, ναι θυμήθηκα: Λαοί!

Xρ.Ε.Κατσιγιάννης

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019


Iούλιος

Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι, γεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται. Ιούλιος. Α, νάρθει η ώρα που θα  δαγκώνεις το περγαμόντο και που ύστερα θα πίνεις  δροσερό  νερό, καφέδες, και τσιγάρο ατελεύτητο σαν την Ελλάδα.
                                                                                                                                      [Οδ.Ελύτης]

 

Δημοφιλείς αναρτήσεις