Ανοιχτή λειτουργία με 150.000 άτομα στην Ποντγκόριτσα

Στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου Ποντγκόριτσα γιορτάστηκε σήμερα 29 Φεβρουαρίου η εορτή του Αγίου Συμεών του Μυροβλύτη (Στέφανος Νεμάνια), παρουσία πάνω από 150.000 πιστών. Μετά τη Θεια λειτουργία  στην οποία προεξήρχε ο Μητροπολίτης Κιέβου (Πατριαρχείο Μόσχας) κ. Ονούφριος, επακολούθησε λιτάνευση της ιεράς εικόνας. Συλλειτούργησαν ανάμεσα σε άλλους, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ. Αμφιλόχιος, ο Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνας κ. Πορφύριος, ο Μητροπολίτης Βιζγκόρσκι και Τσερνομπίλ κ. Παύλος, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Ιωάννης, ο Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης κ. Θεοδόσιος, ο Επίσκοπος Ερζεγοβίνης κ. Δημήτριος, και ο Επίσκοπος πρώην Ερζεγοβίνης κ. Αθανάσιος.
Ο Όσιος Συμεών ήταν βασιλιάς των Σέρβων με το όνομα Στέφανος Α΄ Νεμάνια  και πατέρας του Οσίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερβίας (14 Ιανουαρίου). Το 1196  παραιτήθηκε από τον θρόνο και αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου μαζί με τον γιο του έκτισε τη Μονή Χιλανδαρίου.Ο Όσιος Συμεών κοιμήθηκε το έτος 1200 και ενταφιάσθηκε στη νότια πλευρά του καθολικού της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Κατά το έτος 1208, ο όσιος Σάββας αποφασίζει να προβεί στην ανακομιδή των ιερών λειψάνων του πατέρα του και τη μετακομιδή αυτών στην πατρίδα του. Την ημέρα της ανακομιδής εκχύθηκε από τα ιερά λείψανα άφθονο και ευώδες μύρο, συνέχισε δε να ρέει και για λίγες ακόμη ημέρες μετά την ανακομιδή, από τον κενό πλέον τάφο. Ήταν και αυτό τρανό δείγμα της αγιότητας του Οσίου Συμεών, ο οποίος έκτοτε επονομάζεται «Μυροβλήτης». Ο Άγιος Σάββας εναπέθεσε τα ιερά λείψανα στη  μονή Στουντένιτσα, όπου και φυλάσσονται μέχρι σήμερα.Από τον τάφο, μετά την ανακομιδή των ιερών λειψάνων, φύτρωσε με θαυματουργικό τρόπο, άνευ σποράς, ένα κλήμα για παρηγοριά των Πατέρων της Μονής. Τα σταφύλια του κλήματος αυτού θεραπεύουν θαυματουργικά την στείρωση των ατέκνων γυναικών.                   

Συνάντηση Συμεών και Σάββα στο Βατοπέδι, 
λίγο πριν φύγουν να ιδρύσουν το Χιλανδάρι.

Η εκκλησία του Μαυροβουνίου προσπαθεί να αντιμετωπίσει την εχθρική στάση του καθεστώτος Τζουγκάνοβιτς που στα πλαίσια της αντιπαράθεσης με την εκκλησία,τρομοκρατημένο από την μαζική παρουσία τόσων ανθρώπων,  ισχυρίζεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει, η Μητρόπολη οφείλει στο κράτος «πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ». Η σύγκρουση  με την εκκλησία είναι πλέον μετωπική εδώ και πολλούς μήνες, μετά την ψήφιση του νέου θρησκευτικού νόμου που  θέτει σε κίνδυνο μονές και εκκλησίες της Ορθοδοξίας στη χώρα.
Η παρανοϊκότητα του καθεστώτος οδήγησε τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων του Μαυροβουνίου Ντράγκουτιν Ντάκιτς να απειλεί με κυρώσεις, ακόμα και με αποπομπή από το σώμα, όσα μέλη του στρατού ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

         Πηγή: Το είδωλο της γης μου 

Υπό το Μηδέν

Τρέμεις βροχή.

Σε φοβέρισε ο μετεωρολόγος

ότι θα γίνεις αύριο χιόνι;

Εμάς να δεις

Θα λιώσετε θα λιώσετε προβλέπει.

                                       Κ. Δημουλά

«Η ποίηση βοηθάει όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σε ένα έρημο, καταργημένο ξωκκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους. Ωφελεί όσους την αγαπούν, επειδή βρίσκουν εντός της μικρά κομματάκια από σκισμένες φωτογραφίες του ψυχισμού τους. Περισσότερο και πιο σωστά ωφελεί εκείνους που πιστεύουν στη μαγεία της. Που δεν θέλουν να θέσουν τον δάκτυλό τους επί τον τύπον της κατανόησής της. Ωφελεί τη γλώσσα. Την περισυλλέγει από τους μεγάλους κάδους της βιασύνης και τη μεταγγίζει με σέβας στο τόσο δα μπουκαλάκι του αγιασμού, μια γουλιά, όσο ακριβώς χρειάζεται να πιει η ουσία. Τέλος ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα η ποίηση, σε έναν ωκεανό λύπης. Δεν είναι λίγο».  

   

Αφιέρωση της Κ.Δημουλά  στο βιβλίο της

ήχος απομακρύνσεων

εκδ. ‘Ικαρος 2001

Mητροπολίτης Αμφιλόχιος Ράντοβιτς: Μια δυνατή φωνή της Ορθοδοξίας

                                                                                               

O Mητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας Αμφιλόχιος Ράντοβιτς (Amfilohije Radović) θεωρείται σήμερα σαν μια απ’ τις μεγαλύτερες, εν ζωή, επισκοπικές μορφές της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου (ημέρα των Χριστουγέννων κατά το Π.Η) 1938 στο  Bar Radovic και λόγω της ημέρας γέννησής του πήρε το όνομα Χρίστος (Risto). Προήρχετο από μια φτωχή πολυμελή πατριαρχική οικογένεια, με τον πατέρα του να ξεχωρίζει για τις χριστιανικές αρετές και την ορθόδοξη πίστη του, μέσα σε ένα αθεϊστικό καθεστώς.Τελείωσε θεολογία στο Βελιγράδι το 1962 και στη συνέχεια σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή της ίδιας πόλης. Συνέχισε με μεταπτυχιακά στη Ελβετία και τη Ρώμη και το 1967 μετακόμισε στην Ελλάδα, οπότε και εκάρη μοναχός στις 21 Ιουλίου 1968. Πήρε το όνομα Αμφιλόχιος από τον πνευματικό του πατέρα γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή, ηγούμενο τότε της Ι.Μονής της Πάτμου που οσιοποιήθηκε το 2019. Κατά την επταετή παραμονή του στην Ελλάδα ως το 1974, έκανε την διδακτορική του διατριβή στα ελληνικά πάνω στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, εκτελώντας παράλληλα και ενοριακά καθήκοντα ως πρωτοσύγκελλος στη Μητρόπολη Κεφαλληνίας, επί εποχής του δεσπότη κ.Προκοπίου (που τον είχε παροτρύνει να έλθει στην Ελλάδα) ενώ στη συνέχεια πέρασε και ένα χρόνο στο Άγιο Όρος. Στην Ελλάδα βρέθηκε τα χρόνια της ακμής των νεοφανών Αγίων της ελληνικής εκκλησίας Πορφύριου και Παϊσίου, τους οποίους και γνώρισε από κοντά. Αγαπημένο ησυχαστήρι του στα χρόνια της Κεφαλονιάς ήταν η Ι.Μονή Κηπουραίων έξω από το Ληξούρι, όπου στη σπουδαία βιβλιοθήκη της, μελέτησε τους εκκλησιαστικούς πατέρες και κυρίως τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.  Η αγάπη του για την Ελλαδα τότε ήταν μεγάλη και ήταν αυτή που τον οδήγησε να πει το περίφημο: «Εγώ γεννήθηκα Σέρβος και θα πεθάνω Έλληνας». Σήμερα βέβαια με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν γνωρίζω αν συνεχίζει να το πιστεύει.

Ι.Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κηπουραίων Ληξουρίου Κεφαλονιάς

Φεύγοντας απ’ την Ελλάδα το 1974 πήγε στο Παρίσι όπου δίδαξε στο Ρωσικό Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου μέχρι το1976. Πολύγλωσσος  (μιλάει 5 ευρωπαϊκές γλώσσες) επέστρεψε στο Βελιγράδι και εξελέγη Κοσμήτορας της Θεολογικής, με διδακτικό εργο από το 1980 ως το 2005. Το 1985 έγινε επίσκοπος του Βanat με έδρα την πόλη Vrcac και τo 1991 εξελέγη Μητροπολίτης Μαυροβουνίου, όπου ανασύστησε εκκλησιαστικά την περιοχή και συνέβαλε ουσιαστικά στην αποκατάσταση και ανέγερση μεγάλου αριθμού εκκλησιών και μοναστηριών. Η αποκατάσταση αυτή κορυφώθηκε με την ανέγερση και πανηγυρική λειτουργία του Καθεδρικού Ναού της Ανάστασης του Χριστού στην Ποντγκόριτσα, στις 7 Οκτωβρίου 2013 ως και την ανέγερση του Ναού του Αγίου Ιωάννη Βλαντιμίρ στο Bar, που εγκαινιάσθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2016.  Το τέλος 20^ου  και οι αρχές του 21^ου αιώνα αποτελουν μια από τις χρυσές περιόδους της εκκλησιαστικής οικοδόμησης και αποκατάστασης της μητροπολιτικής περιοχής του Μαυροβουνίου. Εκτός από τη θεολογία και τη φιλοσοφία, ο Μητροπολίτης Δρ. Αμφιλόχιος ασχολείται επίσης με το γράψιμο θεολογικων μελετών, τη μετάφραση και την ποίηση και είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Σερβίας και της Ένωσης Συγγραφέων του Μαυροβουνίου.

Το 2007 μετά την νοσηλεία του Πατριάρχη Παύλου και ως τον θάνατό του το 2009, ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή του Πατριαρχικού  Θρόνου της Σερβίας, ως την ανάδειξη του νέου Πατριάρχη Ειρηναίου. Το 2010 διορίστηκε διαχειριστής της νεοϊδρυθείσας μητρόπολης του Μπουένος Άιρες, και σήμερα θεωρείται ο δεύτερος στην τάξη επίσκοπος μετά τον Πατριάρχη. Πνευματικό παιδί του Ιουστίνου Πόποβιτς και του παλαιότερου Παϊσίου του Αγίου Όρους, εκτός των άλλων έχει τιμητικους διδακτορικούς τίτλους από Ορθόδοξες Ακαδημιες και Ινστιτούτα.

Τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις του μητροπολίτη Αμφιλόχιου με τις αρχές  του Μαυροβουνίου, έχουν γίνει όλο και πιο δύσκολες, εξ αιτίας των υποκινούμενων έξωθεν πολιτικών παιγνίων που λαμβάνουν μέρος στην περιοχή, οι οποίες επιδεινωθήκαν περαιτέρω με τον διαχωρισμό της Σερβίας με το Μαυροβούνιο. Σήμερα έχει να αντιμετωπίσει και την υποκινούμενη διάσπαση της ορθόδοξης εκκλησίας στο κράτος του Μαυροβουνίου (2018) ως και την διεκδίκηση από το κράτος της εκκλησιαστικής περιουσίας[1]. Ανάμεσα στα άλλα, στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει,  το καθεστώς του Μίλο Τζουκάνοβιτς άσκησε δικαστική δίωξη κατά του μητροπολιτού για ομιλία μίσους κατά του ομοφυλόφιλου πληθυσμού. Έτσι και εδώ εφαρμόζεται η γνωστή μέθοδος της προβολής στον δυτικό κόσμο και ανάδειξης κάποιων νεοείσακτων δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που καλλιεργούν προωθούν και προβάλλουν μια κοινωνικά ασύμβατη, και παρα-φύση συμπεριφορά μεταξύ των φύλλων, σε βάρος της πατροπαράδοτης και κατα-φύση χριστιανικής ηθικής και διδαχής.

Από το περασμένο έτος η αντίδραση του ορθόδοξου λαού του Μαυροβουνίου, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη του είναι διαρκής και έντονη, με πορείες διαμαρτυρίας που διοργανώνουν συνεχώς οι τοπικές εκκλησίες και όπου η παρουσία νέων ανθρώπων είναι καταφανής.

Στις 15 Ιουνίου 2019 ο Σεβ. Αμφιλόχιος λειτούργησε στον καθεδρικό Ναό της  Ποτγκόριτσα παρουσία δεκάδων χιλιάδων ατόμων σε μια λειτουργία αγάπης και διαμαρτυρίας, (όπου εισαγάγει στη λειτουργία και την ελληνική εκκλησιαστική γλώσσα) απέναντι στις μεθοδεύσεις του καθεστώτος Τζουκάνοβιτς[2], που ακολουθεί μια επιβαλλόμενη νέο-ευρωπαϊκή πορεία απόρριψης των παραδοσιακών δεσμών αίματος με τη Σερβία, σε όλους τους τομείς. Τη νύχτα από 26 έως 27 Ιανουαρίου 2020 στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου Ποντγκόριτσα, περίπου 50.000 κάτοικοι της χώρας συμμετείχαν σε λιτανευτική πομπή και ολονύκτια δέηση στον καθεδρικό ναό της Ανάστασης, υπέρ της προστασίας των ιερών και οσίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, όπου τίμηθηκε η μνήμη του Αγίου Σάββα Σερβίας ο οποίος αποδήμησε εις Κύριον στις 27 Ιανουαρίου 1236.

                                                                Λειτουργία στο Ναό της Ανάστασης 15-6-19

Ο ελληνομαθής αλλά και ελληνοτραφής Σεβ. Μητροπολίτης Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, στα σημερινά δύσκολα χρόνια, στέκεται ψύχραιμος και άξιος τοποτηρητής της ορθόδοξης ευαγγελικής παράδοσης, όπως τη βίωσε στις σπουδές και τη δράση του στον τόπο του και στις άλλες συγγενικές ορθόδοξες εκκλησίες, με αυστηρό κριτικό πνεύμα απέναντι στις οικουμενικές τάσεις και σε κάθε μορφής διασπάσεις που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη, εκ των έσω και έξω βαλλόμενη στις μέρες μας εκκλησία,ισχυριζόμενος ότι η Εκκλησια πρέπει να επιστρέψει στην οργάνωση πριν από τον αυτοκράτορα Μ.Κωνσταντίνο και η Οικουμενική Σύνοδος να αποφασίζει για όλα τα θέματα.

 Πηγή: Το είδωλο της γης μου

---

[1] Εκατοντάδες μοναστήρια και τεράστιες εκτάσεις στην μικρή βαλκανική χώρα, όπου το 72% των 620.000 κατοίκων είναι ορθόδοξοι, ανήκουν στην εκκλησια.

[2] Σε πρόσφατη Συνέλευση του Κοινοβουλίου, Βουλευτές του αντιπολιτευτικού κόμματος DF (φίλα προσκείμενο στη Σερβία) συνελήφθησαν από τις αρχές ασφαλείας του Μαυροβουνίου! 

H ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

(Με την ευκαιρία της  παγκόσμιας ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας)

-Διαμάντω, έ! Διαμάντω.

-Τι λες πατέρα;

-Φέρε μου πάνω εκείνο το καψαλισμένο φουρνόξυλο, πούναι στημένο στον τοίχο.

-Τι το θες πατέρα;

-Θέλω ν’ αρχίσω να δέρνω.

-Μουρλάθηκες πατέρα.

-Κάνε εγώ μουρλάθηκα, κάνε εσείς. Φέρε εδώ που σου λέω.

-Μαύρισε ο γέρος, ξεροκαρκάνιασε, γανίλα στάει, σαν μπακίρι το κορμί του.

-Ορέ, φέρε εδώ και πρώτα ν’αρχίσω από εσένα θέλω, που δεν μπορείς ν’ ακούσεις για δημοτικά τραγούδια, αλλά τα ξένα, τα βρώμικα, τ’ αλήτικα, τα μπαστάρδικα, τα τσα-τσα,τις σάμπες, τι καράμπες, τραγούδια των αγρίων και των κανιβάλων κι όχι τους λεβέντικους χορούς, εσύ κι όλη η νεολαία, η νεολέρα μας σήμερα.

      Να χαθείτε. Να χαθείτε. Δεν τρεπόσαστε ρε, δεν κοκκινίζετε, δεν είσαστε ελληνόπουλα σεις. Ρε,αυτά τα δημοτικά τραγούδια, αυτά τα βλάχικα, που λέτε και κοροϊδεύετε, αυτά ελευθέρωσαν την Ελλάδα. Αν δεν υπήρχαν αυτά τρομάρα σας, δεν θάχαμε το είκοσι ένα κι ούλοι Τούρκοι θάχαμε γενεί.

     Ρε, δεν πάτε να πνιγείτε στη πιο βαθιά θάλασσα,με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό,να χτυπήσετε το κεφάλι σας σ’ένα βράχο. Τι ωφελάει να ζείτε στον απάνου κόσμο. Γι αυτή τη γλώσσα είχαμε ένα Μισολόγγι, μια Αλαμάνα,ένα χορό του Ζαλόγγου κι αφήκαμε τα κορμιά μας στους πολέμους και τις επαναστάσεις.

     Να χαθείτε,να χαθείτε παλιοζοντόβολα, λιμοζάγαρα κι ετώρα φτου σας ρε,τη χέσατε. Τη χέσατε κι από πάνω το σκατό σας θα γυρίσει. Υποβιβάσατε και ταπεινώσατε τη γλώσσα των προγόνων μας, τη γλώσσα των θεών και των αγγέλων,το διαμάντι του ήλιου. Πάτε να θάψετε έναν Όμηρο, έναν Ιπποκράτη, έναν Αριστοτέλη, ένα Δημόκριτο, έναν Πλάτωνα ,που άλλοι λαοί τους έχουν εικονοστάσι και ευαγγέλιο και τους προσκυνάνε. Κι εμείς κατά που πάμε σιγά-σιγά θα φέρουμε ξένους να μας διδάσκουν τη γλώσσα μας, ξένα βιβλία θα διαβάζουμε. Δεν ντρεπόσαστε ρε, δεν κοκκινίζετε, δεν έχετε πέτσα πάνω σας, αίμα ελληνικό, μια στάλα φιλότιμο.

     Ορέ, όταν ένας λαός δεν έχει γλώσσα, γεννάει παιδιά στραβά, σαν τα κουτάβια που μπουσουλάνε και ψάχνουν στα κουτουρού να βρουν το φως τους. Μετά από τη ζωή έρχεται η γλώσσα και τρίτη η πατρίδα. Έτσι μου τάμαθε έμενα η μάνα μου. Με τη γλώσσα κάνεις και πατρίδα, αν την έχεις χάσει, σπάζεις τα δεσμά σου. Η γλώσσα είναι το κοπίδι του νου. Της ζωής το λυχνάρι. Ο άρτος της κοινωνίας. Ρε, βάλτε καλά μέσα σας, τους φθόγγους της φωνής σας.Το λιθάρι της ιστορίας σας. Τον Παρθενώνα της ομορφιάς. Αυτή τη χώρα,που λέγεται Ελλάδα.

ΚΩΣΤΑΣ Θ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Από το βιβλίο του 

Ο Αιμοστάτης & το τίμιο ξύλο

Ο Ψαρονίκος

Αρχάγγελος του τραγουδιού

ο Ψαρονίκος,

με τo δοξάρι του και τη φωνή του,

σμίλεψε την ψυχή μας.

Το καντήλι του σαν στέρεψε νωρίς,

στο μάγουλο μας φίλησε κι έφυγε

«με τον ήλιο στα μαλλιά»,

αφήνοντάς μας πίσω

να τραγουδάμε απεγνωσμένα

«πότε θα κάνει ξαστεριά».

Τα μάτια του στον ουρανό,

μηνύματα αστρικά,

λεβεντιάς και καλοσύνης.

Λ.Κατσιγιάννης

Αγία Νάπα β΄

Στιχοι: Γιώργος Σεφέρης

Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος

                                                                              

               H γέννηση της ποίησης

               

               Η  ποίηση κυλά σαν άγριο ποτάμι

               παλεύει στις φλέβες των θνητών

               τριγυρνά στα μονοπάτια του στίχου

               γίνεται μέλι να μας θρέψει

               γίνεται κρασί να μας μεθύσει

               Θεριεύει τα δένδρα η ποίηση

               λαξεύει ο Ερμής τη λύρα του Απόλλωνα

               και οι Μούσες προσφέρουν εξιλαστήριο θύμα

               το ποίημα

               στο βωμό του φλεγόμενου δάσους

               Ο  Μέλητας ποταμός ξεκίνησε

               να κυλήσει

               στον άγνωρο ανήφορο

               να φτάσει

               στις πύλες του Μύθου

               να καλύψει

               τα δένδρα τη λύρα  το ποίημα

               με τη ρέουσα κάπα του

               Εκεί  συνάντησε τη Νύφη Κριθηίδα

               Κι ο Όμηρος άνοιξε

               τα μάτια του

               στο φως της Νύχτας

               Ζωή Σαμαρά