Αστραπές και βροντές στη Σερβία

Στο Βελιγράδι, όπως και σε άλλες πόλεις της Σερβίας, οι ήχοι σφυρίγματος και χτυπήματος στα κουζινικά των πολιτών, ακούγονται τα βράδια μετά τις 20.00. Με αυτόν τον τρόπο, οι Σέρβοι επιδιώκουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την τρέχουσα κατάσταση στη χώρα τους, αλλά και για την αυξανόμενη επιρροή του Προέδρου Aleksandar Vucic, λόγω της εκμετάλλευσης των συνθηκών από την  πανδημία του κορονοϊού. Τα μέτρα περιστολής της κυκλοφορίας που έχει πάρει η κυβέρνηση, ξεκινάνε σήμερα, από τις 18.00 ως τις 17.00 της Δευτέρας. Τα μέτρα επιτηρούνται και από τον στρατό. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να στερηθούν οι κάτοικοι της εορταστικής ατμόσφαιρας της 1^ης Μαΐου, παραδοσιακής μέρας μαζικού γιορτασμού σε πάρκα και αλσύλλια.

Επιπλέον, η αποδοκιμασία του κτυπήματος των κουζινικών σκευών, στέλνει κυρίως αντιπολιτευτικό μήνυμα στην κυβέρνηση, που ετοιμάζεται για εκλογές.

Πηγή:Το είδωλο της γης μου 

Che fece .... il gran rifiuto

Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους, ἔρχεται μιὰ μέρα
ποῦ πρέπει τὸ μεγάλο Ναὶ ἢ τὸ μεγάλο τὸ Ὄχι
νὰ ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τὤχει
ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί, καὶ λέγοντάς το, πέρα

πηγαίνει στὴν τιμὴ καὶ στὴν πεποίθησί του.
Ὁ ἀρνηθεὶς, δὲν μετανοιώνει. Ἄν ρωτιοῦνταν πάλι,
ὄχι θὰ ξαναέλεγε. Κι’ ὅμως, τὸν καταβάλλει
ἐκεῖνο τ’ ὄχι -τὸ σωστὸ -εἰς ὅλην τὴν ζωή του.

                                                                                                           K.Kαβάφης

 (87 χρόνια από το θάνατό του)

Tamo daleko(Εκεί μακρυά)

                                                                     

                                                                    

Το τραγούδι γράφτηκε γύρω στα 1915-16 από άγνωστο Σέρβο στρατιώτη στην Κέρκυρα, μετά από τη βίαιη υποχώρηση του σερβικού στρατού και λαού μέσω της Αλβανίας στην Ελλάδα, ένα γεγονός όπου έμεινε γνωστό στη σερβική ιστορία ως Αλβανικός Γολγοθάς. Το τραγούδι από πολλούς θεωρείται ως εθνικός ύμνος και τραγουδιόταν από κάθε Σέρβο στρατιώτη όταν πήγαινε να πολεμήσει για την πατρίδα του. Οι στίχοι μιλούν για ένα συγκεκριμένο χωριό όπου έκαψαν σπίτια κι εκκλησίες, και την υποχώρηση μέσω της Αλβανίας στην οποία χιλιάδες Σέρβοι έχασαν τη ζωή τους.

Κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, το τραγούδι απαγορεύτηκε με την αιτιολογία ότι ήταν «εθνικιστικό».

Πηγή: Βικιπαίδεια

Το ΝΑΤΟ βομβαρδίζει το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης

Στις 23-04-1999 το ΝΑΤΟ στα  πλαίσια του εορτασμού στην Ουάσιγκτον των 50 χρόνων από την ίδρυσή του, και σε συνέχεια καθημερινών βομβαρδισμών από τις 24 Μαρτίου, βομβαρδίζει το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης στο Βελιγράδι με αποτέλεσμα 30 νεκρούς.

Η σκέψη να βομβαρδίσουν αναμεταδότες της Σέρβικης τηλεόρασης, πριν προχωρήσουν σε βομβαρδισμού κατοικημένου κτιρίου, δεν πέρασε από το αρρωστημένο μυαλό τους.  

Οι βομβαρδισμοί  γενικά ήταν παράνομοι, εφόσον δεν διέθεταν έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και μπορούν να χαρακτηριστούν σαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

                                                                

Πάσχα στη Συρία

Στην κατεστραμμένη Σύρια, οι ελληνορθόδοξοι γιόρτασαν το Πάσχα του 2020, εν συνωστισμό, χωρίς να πτοούνται από τη μόδα του κορονόϊού, ούτε έχουν σταματήσει τη ζωή τους πίσω από τα παράθυρα, μετρώντας τα κρούσματα της υπαρκτής ή ανύπαρκτης φοβίας τους. Άλλωστε, εκεί φαίνεται να έχουν βρει από χρόνια το φάρμακο της ανοσίας. Σωστή αναλογική δόση από μπαρούτι και λιβάνι, πασπαλισμένη με λεβέντικη αποκοτιά και αγάπη για την πατρίδα.  

                                                                         

                                                                             

Πάσχα στο Βελιγράδι, με εγγλέζικα αυγά.

Η παροιμία που λέει «άμα έχεις τέτοιους φίλους τι του θέλεις τους εχθρούς», επαληθεύεται στη ζωή μας με τον  ένα ή τον άλλο τρόπο. Μια περιήγηση στο  internet, με έριξε πάνω σ’ ένα Πάσχα του 1944 στο Βελιγράδι, όταν η πόλις ευρισκόμενη κάτω από την γερμανική κατοχή, βομβαρδίστηκε από την αγγλική αεροπορία, με αποτέλεσμα να προκληθούν μεγάλες καταστροφές.

Η καταστροφή και τα θύματα ήταν μεγαλύτερα απ’ τον βομβαρδισμό των Ναζί το 1941. Να σημειωθεί, ότι εκτός από το Βελιγράδι, βομβαρδίστηκαν και άλλες πόλεις στη Γιουγκοσλαβία, ενώ στις γερμανόφιλες πρωτεύουσες της Βουλγαρίας και Αλβανίας, δεν έγινε κάτι ανάλογο. Ακόμη στην περιοχή της Κροατίας,  βομβαρδίστηκε  επιλεκτικά  μόνο η αμιγώς σερβική πόλη Κιν. Έτσι έχουμε το μοναδικό γεγονός να βομβαρδίζεται συμμαχικό κράτος υπό κατοχή, όταν την ίδια στιγμή φιλοξενείτο στην Αγγλία η εξόριστη κυβέρνησή του.   

Την ίδια χρονιά, λίγο νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 1944 και ο Πειραιάς είχε τη ίδια τύχη, όταν βομβαρδίστηκε κι αυτός από τους Βρετανούς με σφοδρότητα, με αποτέλεσμα 700 νεκρούς, και μεγάλες υλικές καταστροφές.  

Ο βομβαρδισμός ανήμερα του Πάσχα στη Γιουγκοσλαβία, επαναλήφθηκε το 1999, από το ΝΑΤΟ, όταν ανάμεσα στα άλλα, κτυπήθηκε ένα κομβόι προσφύγων (παράπλευρες απώλειες).

Τα επεισόδια  αυτά, δείχνουν καθαρά τον σεβασμό της αγίας μέρας από τους θανάσιμους φίλους μας, αλλά και την…. συμπαράσταση σε δυο υπόδουλους στον Άξονα, συμμαχικούς λαούς.

Πηγή:Το είδωλο της γης μας

Χριστέ μου 

Χριστέ μου
Βοήθησέ με να μάθω
Την ορθογραφία της λέξης «αγαπώ»
Την ορθογραφία των λέξεων
«Ταπεινοφροσύνη»
«Αθωότητα»
«Υπομονή»
Για να υπομείνω
Τα βάσανα της ζωής
Όπως υπόμεινες Εσύ
Το μαρτύριο του Σταυρού
Για να μπορώ να ψαλιδίζω
Το πλέγμα του σκότους
Την επηρμένη λάμψη των καθρεφτών
Για να μπορώ να ελπίζω
Σ’ ένα φως αναστάσιμο

Τάκης Βαρβιτσιώτης

Από τη συλλογή Η θαυμαστή αλιεία (1992)

Από την ακολουθία του Επιταφίου
στον Ι. Ν Ταξιαρχών Μανταμάδου Μυτιλήνης

Πηγή:Το είδωλο της γης μου

                                                                              

KATAΔIKH

Οι Εβραίοι με πήραν απ’ το χέρι,
μ’ οδήγησαν σε κήπους με ουράνια σύνθεση,
σε παλάτια, σε τρίκλινα, σε λάμπουσες τραπεζαρίες

εμένα το παιδί του χωρικού.
Ύστερα από μέρες μου ’στειλαν γραφή

ν’ ανέβω χίλια σκαλοπάτια, όπου η κορυφή
των αρχόντων. Θα ’βρισκα εκεί πορφύρα
να ενδυθώ κι ύστερα, έγραψαν, να πέσω.

Εγώ τους έριξα το ομοίωμά μου κι έφυγα
απ’ την άλλη μεριά της σκάλας, απ’ το αόρατο.
Τότε πήραν απόφαση να με σταυρώσουν.
Στην αρχή πιάσαν τη μάνα μου, τον Ιωάννη,
τον Ιωσήφ, την Άννα και το Ζαχαρία,

τους πήγαν στον Ιππόδρομο για περιγέλασμα.
Κι ύστερα πήγαν στα πορνεία όπου εσύχναζα

και πιάσαν τη Μαγδαληνή και τη φραγγέλωσαν.
Γιατί; Για μένα. Επειδή παλιοί μου φίλοι
με φώναζαν Ιησού, μπορεί και παίζοντας
μπορεί και ξεχνώντας τ’ όνομά μου ή επειδή
μαστίγωνα εμπόρους, έπαιζα Σάββατο
λύρα στους δρόμους ή επειδή
έφερνα λιχουδιές στα τέκνα των.

                                                                             
                                                                                                     Κρ.Αθανασούλης

 

Οι δύο  θρύλοι του Capri

Το μικρό νησί του Capri λίγο έξω από τον κόλπο της Νάπολης που  αποτέλεσε στην αρχαιότητα μέρος της Μagna Crecia, σήμερα σημαντικό τουριστικό θέρετρο της Ιταλίας, σημαδεύτηκε διαχρονικά από δυο τουλάχιστον προσωπικότητες που άφησε η κάθε μια το δικό της στίγμα, στην παγκόσμια και στην τοπική ιστορία. Ο ένας ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τιβέριος και ο άλλος στα νεώτερα χρόνια, ο γιατρός Άλεξ Μούντε.

Ο Axel Munthe (1857-1949) ήταν γεννημένος στη Σουηδία. Πολύπλευρη προσωπικότητα, ιατρός και ψυχίατρος, συλλέκτης, ερυθροσταυρίτης, και το κυριότερο ακτιβιστής φιλάνθρωπος και φιλόζωος, γνωστός ως ο συγγραφέας της ιστορίας του San Michele, που αποτελεί έναν αυτοβιογραφικό απολογισμό της ζωής και της δουλειάς του.  

    

Ο Munthe σπούδασε ιατρική στην Ουψάλα, στο Μονπελιέ και στο Παρίσι, όπου άνοιξε την πρώτη του πρακτική κλινική, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στην Ιταλία. Καθώς ταξίδευε στην Ιταλία το 1875 με ένα μικρό σκάφος από το Sorrento προς το νησί Capri, στο χωριό Ανακάπρι ήρθε στο σπίτι ενός χωρικού και στο παρακείμενο ερειπωμένο παρεκκλήσι αφιερωμένο στον San Michele, που δέσποζε στο βράχο πάνω από το λιμάνι. Αμέσως αιχμαλωτίστηκε από την ιδέα της ανοικοδόμησής του και της μετατροπής του σε σπίτι. Έτσι φτιάχτηκε η Βίλα του San Michele που διακοσμήθηκε από τον ίδιο με αρχαία ελληνικά ευρήματα της εποχής της Magna Grecia και ρωμαϊκά, από τις ανασκαφές που έκανε για την θεμελίωσή της. 

                                                   

Το 1890 άνοιξε μια πρακτική κλινική στη Ρώμη και από εκεί και πέρα ​​διαιρέθηκε ο χρόνος του μεταξύ Ρώμης και Capri.

Με τα χρόνια, ο Munthe ανέπτυξε μια αρρώστια των ματιών που δεν μπόρεσε να ανεχτεί το λαμπερό ιταλικό φως του ήλιου και τον έκανε τυφλό. Στο σημείο αυτό επέστρεψε στη Σουηδία για αρκετά χρόνια και έγραψε την ιστορία του San Michele (που δημοσιεύτηκε το 1929), η οποία έγινε δεκτή, αφού μεταφράστηκε σε τουλάχιστον 45 γλώσσες και λέγεται ότι είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία τον 20ο αιώνα.

Με μια εγχείρηση αποκατέστησε την όρασή του και πέρασε πολλά ακόμη χρόνια στο San Michele πριν επιστρέψει οριστικά στη Σουηδία το 1942, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως επίσημος προσκεκλημένος του βασιλιά της Σουηδίας. Ο Munthe πέθανε στο βασιλικό παλάτι της Στοκχόλμης, σε ηλικία 91ετών. Η σχέση του με τους ανθρώπους του νησιού, ήταν σχέσεις σεβασμού και προσφοράς. Η φιλανθρωπική του φύση τον οδήγησε συχνά να αντιμετωπίζει ως γιατρός τους φτωχούς χωρίς επιβάρυνση και διακινδύνευσε πολλές φορές τη ζωή του για να προσφέρει ιατρική βοήθεια σε περιόδους πολέμου, καταστροφής, πανούκλας, ή χολέρας.

Σημειολογικό της ακτιβιστικής δράσης του εδώ, είναι το παρακάτω επεισόδιο:

Το νησί, από τα καλύτερα περάσματα των αποδημητικών πουλιών, είχε μετατραπεί σε μια παγίδα πουλιών λίγες μέρες πριν το Πάσχα των Καθολικών, όταν τη Μεγάλη βδομάδα πιάνονταν χιλιάδες πουλιά για να λευτερωθούν κατά τη μέρα της Ανάστασης, σύμφωνα με το μακροχρόνιο καθολικό έθιμο που ήταν έντονο ως τα προ πολεμικά χρόνια. Ο Munthe  κατόρθωσε να σταματήσει τουλάχιστον στο νησί, αυτό το βάρβαρο έθιμο, μετά από πολλές προσπάθειες, αγοράζοντας με ένα υπέρογκο ποσό ένα μη εμπορικό κτήμα στο καλύτερο πόστο του νησιού για το πιάσιμο των πουλιών και απαγορεύοντας τις παγίδες.    

Από την άλλη πλευρά, σημαντική ήταν εδώ κατά την αρχαιότητα η παρουσία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τιβέριου Ιούλιου Καίσαρα που κυβέρνησε την αυτοκρατορία από το 14 ως το 37μ.Χ, όταν επέλεξε το Capri σαν εξοχική, αλλά και σαν μόνιμη κατοικία του. Θετός γιος του Αυγούστου, αποσύρθηκε στο νησί το 26 μ.Χ χτυπημένος από παράνοια και κατάθλιψη, μετά τον θάνατο του γιου του, αφήνοντας τη διοίκηση του αχανούς κράτους στη Σύγκλητο.                                                   

Εδώ, μέσα στην απομόνωση που του έδινε εκείνα τα χρόνια ο τόπος, έμεινε ως το τέλος της ζωής του, όπου τελικά προσπαθώντας να θεραπεύσει τη μελαγχολία του, μετέτρεψε την μετριοφροσύνη και την απλότητά του σε μια οργιαστική σεξουαλικά ζωή, κτίζοντας 12 βίλες με πανοραμική θέα το απόλυτο μπλε της θάλασσας, με κεντρικό οίκημα την Villa Jovis, κτισμένη σε επτά στρέμματα να δεσπόζει στη βόρεια πλευρά του νησιού στο MonteTiberio.Λίγες μέρες μετά τον θάνατό του, η βίλα κατέρρευσε από ένα σεισμό. Τα ερείπιά της σε μεγάλο βαθμό αγνοούνται, ενώ κάποια εκθέματα βρίσκονται στο Μουσείο της Νάπολης. 

          

Villa Jovis (Αναπαράσταση)

 

Ο ιστορικός Σουητώνιος, μιλάει για όργια και παιδεραστίες. Αργότερα θα έρθει εδώ και ο έφηβος Καλιγούλας που τον είχε ορίσει ως διάδοχο. Όταν το 37μ.Χ αρρώστησε βάρια, αυτός είναι που του έδωσε το τελικό χτύπημα, προκειμένου να συντομεύσει την άνοδό του στο θρόνο. Ο Τιβέριος συνδέεται με τα γεγονότα του Ιησού μέσω του Πόντιου Πιλάτου που είναι κυβερνήτης της Ιουδαίας (26-36). Ο Πιλάτος με την εμπλοκή του στη δίκη του Ιησού, κατά τα απόκρυφα του Ευαγγελίου, στέλνει μετά την Ανάσταση, μια επιστολή στα ελληνικά στον Τιβέριο στο Capri, -όπου υπήρχαν και οι μαρτυρίες των στρατιωτών που επιτηρούσαν τον τάφο,- που επαινεί τον Ιησού και εκφράζει τις επιφυλάξεις που είχε για την σταύρωσή του, ενώ ο Τιβέριος στη δική του τον επιπλήττει για την απόφασή του. Από τα ιστορικά στοιχεία, προκύπτει ότι ο Τιβέριος στάθηκε με συμπάθεια απέναντι στη θυσία του Ιησού, αφού εξακρίβωσε ότι δεν υπήρχαν πολιτικοί κίνδυνοι στο κίνημά του.Εξ άλλου, στην αυτοκρατορία χωρούσε αναγκαστικά όλο το πάνθεο των θρησκειών. Τα νέα της Ανάστασης ήταν εντυπωσιακά για τον Τιβέριο που γράφτηκε πως έφτασε να προτείνει στη σύγκλητο την ανακήρυξη του Ιησού ως “Θεού”,κάτι όμως που δεν έγινε αποδεκτό.

Την ίδια χρονιά έστειλε εκπρόσωπο του στην Ιουδαία όπου καθαίρεσε τον Πιλάτο και τον Καϊάφα από το αξίωμα του Αρχιερέα, για την παράνομη καταδίκη του Ιησού. Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών θα ξεκινήσουν 30 χρόνια αργότερα με τον Νέρωνα και το σύμβολο του σταυρού θα μπει στα διακριτικά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 313. 

          Πηγή: Το είδωλο της γης μου   

Το τροπάριο της Κασσιανής σε απόδοση του Κωστή Παλαμά 

Κύριε, γυναίκα ἁμαρτωλή, πολλά,
πολλά, θολά, βαριὰ τὰ κρίματά μου.
Μά, ὦ Κύριε, πῶς ἡ θεότης Σου μιλᾶ
μέσ᾿ στὴν καρδιά μου!

Κύριε, προτοῦ  Σὲ κρύψ᾿ ἡ ἐντάφια γῆ
ἀπὸ τὴ δροσαυγὴ λουλούδια πῆρα
κι ἀπ᾿ τῆς λατρείας τὴν τρίσβαθη πηγὴ
Σοῦ φέρνω μύρα.

Οἶστρος μὲ σέρνει ἀκολασίας… Νυχτιά,
σκοτάδι ἀφέγγαρο, ἄναστρο μὲ ζώνει,
τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας φωτιὰ
μὲ καίει, μὲ λιώνει.

Ἐσὺ ποὺ ἀπὸ τὰ πέλαα τὰ νερὰ
τὰ ὑψώνεις νέφη, πάρε τα, Ἔρωτά μου,
κυλᾶνε, εἶναι ποτάμια φλογερὰ
τὰ δάκρυά μου.

Γύρε σ᾿ ἐμέ. Ἡ ψυχὴ πῶς πονεῖ!
Δέξου με Ἐσὺ ποὺ δέχτηκες καὶ γείραν
ἄφραστα ὡς ἐδῶ κάτου οἱ οὐρανοί.
καὶ σάρκα ἐπῆραν.

Στ᾿ ἄχραντά Σου τὰ πόδια, βασιλιᾶ
μου Ἐσὺ θὰ πέσω καὶ θὰ στὰ φιλήσω,
καὶ μὲ τῆς κεφαλῆς μου τὰ μαλλιὰ
θὰ στὰ σφουγγίσω.

Τ᾿ ἄκουσεν ἡ Εὔα μέσ᾿ στὸ ἀποσπερνὸ
τῆς παράδεισος φῶς ν᾿ ἀντιχτυπᾶνε,
κι ἀλαφιασμένη κρύφτηκε… Πονῶ,
σῶσε, ἔλεος κάνε.

Ψυχοσῶστ᾿, οἱ ἁμαρτίες μου λαός,
Τὰ ἀξεδιάλυτα ποιὸς θὰ ξεδιαλύσῃ;

Ἀμέτρητό Σου τὸ ἔλεος, ὁ Θεός!
Ἄβυσσο ἡ κρίση.

Σήμερα βγαίνει ο Νυμφίος .. .αλλά η χώρα αγρόν ηγόρασε….

                                                    

Σήμερα βγαίνει ο Νυμφίος .. αλλά η χώρα αγρόν ηγόρασε Αγρόν Κεραμέως* (Ακελδαμά) αγρόν αίματος………

Ο αγρός κεραμέως αγοράστηκε από τους Αρχιερείς για την ταφή των ξένων με τα 30 αργύρια που επέστρεψε ο Ιούδας….
H Eκκλησία εναρμόνισε την απόφασή της για σφράγισμα .. ναών με την απόφαση του Κράτους.. όμως ‘-Πρόσθες αυτοίς κακά Κύριε πρόσθες αυτοίς κακά τοις ενδόξοις της γης‘- ποιό είναι αυτό το κράτος που η Εκκλησία αποφάσισε να συμπορευθεί επιβάλοντας για πρώτη φορά στην Ιστορία ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΠΑΣΧΑ;;
Eίναι ένα κράτος φερέφωνο των Ενδόξων της γης των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ , ΔΝΤ,Π.Ο.Υ, Παγκόσμιας Τράπεζας, Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου κ.α , δηλ. των ενδόξων της γης…
Είναι ένα κράτος οπερέτα αποικία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με βάσεις πολέμου σε όλη την επικράτεια.
Είναι ένα κράτος στρατηγικός σύμμαχος πλέον του Ισραήλ με τη σχετική μεσσιανική εκδοχή που αντιβαίνει 100% τη χριστιανική….
Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία του Χριστού μ΄ένα τέτοιο κράτος …”διότι φως τα προστάγματα σου επί της γης”.
Το Γενικό Πρόσταγμα είναι του Κυρίου όχι μόνο επί της Εκκλησίας αλλά επί πάσαν τη γην …..Οπότε πιο πρόσταγμα ποιού κράτους επικαλούνται οι εκκλησιαστικοί;;;
Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης

Ματθαίος 27/κζ: 3-10: “3 Τότε ιδών Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν ότι κατεκρίθη, μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσι και τοις πρεσβυτέροις 4 λέγων· ήμαρτον παραδούς αίμα αθωον. οι δε είπον· τι προς ημάς; συ όψει.5 και ρίψας τα αργύρια εν τω ναω ανεχώρησε, και απελθών απήγξατο.6 οι δε αρχιερείς λαβόντες τα αργύρια είπον· ουκ έξεστι βαλείν αυτά εις τον κορβανάν, επεί τιμή αίματός εστι. 7 συμβούλιον δε λαβόντες ηγόρασαν εξ αυτών τον αγρόν του κεραμέως εις ταφήν τοις ξένοις· 8 διο εκλήθη ο αγρός εκείνος αγρός αίματος έως της σήμερον.”

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι πολύ Μεγάλη για να χωρέσει σε μια μικρή οθόνη ή σ΄ένα κανάλι Υοutube…….ή να καθοριστεί από ένα νανόμετρο……Το νανόμετρο είναι για να μετρήσουν το πνευματικό τους ανάστημα οι πνευματικά νάνοι…..και η Εκκλησία δεν είναι η Χιονάτη τους.….συν τοις άλλοις το ”ελληνικό” κράτος ποινικοποίησε τη θεία κοινωνία. 

Πηγή:dimpenews.com

Υποδοχή του Βασιλιά και Νυμφίου της Εκκλησίας

                                                 

Τοιχογραφία Βαϊοφόρος. Μετέωρα, μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά

Ιερομόναχος Ιουστίνος

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ»: Η φράση που δεσπόζει στη σημερινή μεγάλη εορτή. Μεγάλη εορτή – το άνοιγμα της Μεγάλης Εβδομάδας, της κορυφαίας εβδομάδας του ετήσιου κύκλου.

Πρόκειται για ένα «θρίαμβο» αλλιώτικο από τους άλλους. Να θυμηθούμε ότι όταν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες επέστρεφαν τροπαιούχοι από εκστρατείες, τελούσαν τον «θρίαμβό» τους: Έμπαιναν στη Ρώμη με μια μεγαλειώδη παρέλαση μέσα σε φρενίτιδα επινικίων εκδηλώσεων και χαράς.

Ναι, εισέρχεται στην αγία πόλη ο Χριστός. Ναι, θα θριαμβεύσει επί του διαβόλου, του προαιώνιου εχθρού όχι ενός μόνο κράτους αλλά του παγ-κόσμου. Ναι, τον ζητωκραυγάζουν τα πλήθη και τον υποδέχονται με ενθουσιασμό. Ναι, είναι έφιππος.

Αλλά… Αλλά έφιππος όχι σε υπερήφανο πολεμικό ίππο, μα σε ταπεινό πουλάρι. Αλλά όχι αιματοβαμμένος. Αλλά επί κεφαλής των δώδεκα άσημων μαθητών Του – κάθε άλλο παρά στρατιωτικών, και μάλιστα στρατηγών· όχι επικεφαλής στρατιάς, πλαισιούμενος από «πλείους ή δώδεκα λεγεώνας» για να κατατροπώσουν τον εχθρό Του ή τουλάχιστον για να Τον σώσουν από τη θανάτωση (Ματθ. 26.53).

Ναι, αλλά… Ναι, βασιλιάς· αλλά όχι εγκόσμιος.

Ο λαός σήμερα ενθουσιασμένος ζητωκραυγάζει τον Ιησού σαν βασιλιά. Ωστόσο ο ίδιος λαός μετά όχι από χρόνια ή έστω μήνες ή έστω εβδομάδες, μα μετά από λίγες, ελάχιστες ημέρες θα φωνάζει άγρια «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» (Ιω. 19.15)· θα διψάει για αίμα. Η επιπόλαιη μάζα… Πόσο θα πίκρανε η συμπεριφορά της τον Θεάνθρωπο…

Ας μιμηθούμε το πλήθος στην πρώτη του μόνο εκδήλωση, στις επευφημίες, και όχι στις αρές. Έστρωναν τα ρούχα τους κάτω για να περάσει σαν πάνω σε τάπητες ο βασιλιάς Μεσσίας. Κρατούσαν δε θριαμβευτικά «τα της νίκης σύμβολα» (Απολυτίκιο Λαζάρου και Βαΐων), που ήσαν τα βάγια, οι βλαστοί των φοινίκων.

Εμείς θα βγάλουμε και θ’ αποθέσουμε «τον παλαιόν άνθρωπο τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης» (Εφ. 4.22) και θ’ αποδυθούμε «τον από της σαρκός εσπιλωμένον χιτώνα» (Ιούδα 23).

Θα ρίξουμε το σαρκικό φρόνημα – τη φιλαυτία μας στις ποικίλες της μορφές – κάτω από τα άχραντα πόδια Του, για να το ποδοπατήσει, να το ταπεινώσει, να το αχρηστέψει και να το νεκρώσει· ώστε σε δεύτερο στάδιο, στο επόμενο βήμα, «ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας» (Εφ. 4.24), τον αναστημένο εαυτό μας.

Η Μεγάλη Εβδομάδα! Η μοναδική, η μέγιστη μέσα στο έτος, και ας έχει τόσες ημέρες όσες όλες οι εβδομάδες. Φθάσαμε στις τελευταίες ώρες. Δεν σηκώνει άλλη καθυστέρηση και αναποφασιστικότητα. Επείγει έστω και τώρα η ενεργοποίησή μας για την υποδοχή του Βασιλιά και Νυμφίου της Εκκλησίας.

Επείγει ο εφοδιασμός με τα βαΐα των αρετών και με το έλαιο των καλών, για να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος, σαν τις μεθαυριανές μωρές παρθένες (Ματθ. 25.1-13). Και αν δηλαδή αμελήσαμε βαΐων και ελαίου στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τουλάχιστον στο εξής ας μη μας λείψουν, μην υστερήσουμε. Μεγάλες οι ημέρες.

Και προσοχή! όχι στο φαινόμενο μόνο. Τα εξωτερικά ήσαν η αχίλλειος πτέρνα του σημερινού αθροίσματος. Επευφημούσαν τον Ιησού σαν βασιλιά μεν, επίγειο δε. Αφού λοιπόν δεν αποδείχθηκε τέτοιος, αλλά πνευματικός, εσωτερικός βασιλιάς, η ασταθής και κυμαινόμενη μάζα μετέβαλε διαθέσεις μέχρι φονικής μανίας.

Αλλοίμονο αν χάσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα όπως δυστυχώς οι πολλοί, ανυποψίαστοι από το ιλιγγιώδες βάθος και νόημά της. Την περνούν «ξώφαλτσα» κατά το λαϊκό λόγιο, «παραπορευόμενοι» από τον Σταυρό, ουδέτεροι ή και αρνητικοί, κουνώντας τα κεφάλια τους (πρβ. Ματθ. 27.39-40).

Βασικά έχουμε πλούσια υμνολογία. Οι μελωδοί της, οι κορυφές της ουρανομίμητης εκκλησιαστικής ποιήσεως και μουσικής, εδώ ξεπέρασαν τον εαυτό τους· έδωσαν ό,τι καλύτερο για την καλύτερη και ιερότερη εβδομάδα.

Δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάζεις, από τι να πρωτοεμπνευσθείς, από τι να πρωτοωφεληθείς. Η ουσία (τα νοήματα), η μορφή (η λογοτεχνία) και η προσφορά (η μουσική) αμιλλώνται η μια την άλλη.

Αν βιώσουμε την υμνολογία, θα μας χειραγωγήσει βαϊφόρα προς τον Χριστό, ή μάλλον θ’ ανοίξει δρόμο να έρθει ο ερχόμενος στην ψυχή μας. Αυτός και θα σταυρώσει όντως τα πάθη μας, και θα μας αναστήσει σαν άλλο Λάζαρο και θα μας βγάλει από τον τάφο της φθοράς.

Είναι ο επί των χερουβείμ εποχούμενος κατά το συγκλονιστικό όραμα του προφήτη (Ιεζ. κεφ. 10), καίτοι σήμερα εποχείται πάνω σε ταπεινό και πενιχρό πουλάρι για τη σωτηρία μας. Έρχεται για να θυσιασθεί. Η καρδιά μας ας είναι ανοιχτή μόνιμα σε Αυτόν. Μη πάθουμε ό,τι έπαθε εκείνος ο εκρηκτικός μα ευμετάβολος απόστολος Πέτρος. Πόσο απογοητευτικό…

Μήπως δηλαδή φορτισμένοι από το όλο κλίμα των ημερών διακηρύσσουμε τώρα μόνο, «συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16.16), «ωσαννά»· μήπως πλειοδοτούμε τώρα μόνο, όπως πλειοδοτούσε με μεγαλοστομίες ο Πέτρος «Κύριε, μετά σου έτοιμός ειμι και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι» (Λουκ. 22.33).

Ας προσέξουμε μήπως παρά τα ανωτέρω, αλλού και άλλοτε, όταν δηλαδή σταυρώνεται -η χειρότερα Τον σταυρώνουμε εμείς - μήπως Τον αρνούμαστε. Δυνατόν μάλιστα να Τον αρνούμαστε μπροστά και σε μικρούς ανθρώπους, σε «παιδίσκες», αναθεματίζοντας «ότι ουκ οίδα τον άνθρωπον» (Ματθ. 26.74).

Ας είναι αμάραντα τα βάγια μας. Ας τα κρατάμε γερά μαζί με τον σταυρό, όπως τα κρατούσε ο νεομάρτυς άγιος Ευθύμιος, που πριν είχε αλλαξοπιστήσει χάριν ηδονών. Των Βαΐων του 1814 παρουσιάσθηκε στον βεζύρη ως μεγαλόσχημος μοναχός ήδη. Ύστερα από ολοήμερους βασανισμούς τον αποκεφάλισαν, ενώ συνέχιζε να βαστάει χαρούμενος τον σταυρό και τα βάγια.

Καλή και αγία Μεγάλη Εβδομάδα! Καλό και άγιο Πάσχα! Αμήν!

Υποδοχή του Βασιλιά και Νυμφίου της Εκκλησίας – Κυριακή των Βαΐων

 Πηγή: Κοινωνία της Ορθοδοξίας

Ο θάνατος του χελιδονιού

Που πας περήφανο πουλί

στα σκλαβωμένα μονοπάτια;

Θύμα στα δίχτυα της καταιγίδας,

δεν θα παίξεις με τα χρώματα

φέτος,

ούτε ποίηση θα διαβάσεις
με το ράμφος σου,

μπροστά στον καθρέφτη του ήλιου.

Ένα ματωμένο μαχαίρι η Άνοιξη

φέτος,

νεκρώσιμη ακολουθία έγινε

η γενέθλια ζωή σου

και λυπημένος επιτάφιος,

με σαβανωμένη τη μνήμη.

Άλλαξε ο κόσμος μας

φέτος,

η πίκρα φώλιασε στα κεραμίδια

και το αίμα του Χριστού

στάζει μόνο του,

πάνω στην αγάπη των λαών.

                           
                                                                                                                    Λ.Κατσιγιάννης

O ιμάμης μπαΐλντησε

Αυτές τις πονηρές μέρες που έχει επιπέσει επί των κεφαλών μας η συμφορά του κρονοϊού (μέχρι ο Κρόνος να φάει το παιδί του) η πρόταση μαγειρικής μας, βασίζεται στις καταφρονεμένες μελιτζάνες. Η μελιτζάνα προέρχεται από την Κίνα, όπως και ο ιός, και για τούτο συνίσταται κατά της μόλυνσης, των ιών και των τοξίνων της ατμόσφαιρας (για τις τοξίνες των μυαλών μας υπάρχει άλλη συνταγή).Αρχικά έφτασε στην Μ.Ασία τον 12^ο αιώνα και στη συνέχεια διαδόθηκε στην Ευρώπη. Πλούσια σε ασβέστιο και ποτάσιο και φτωχή σε θερμίδες, η μελιτζάνα μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους. Η εκδοχή του ιμάμ, είναι αυτή που προτείνουμε. Η λέξη ιμάμ σημαίνει  (ανώτερος ιερωμένος του Ισλάμ)  και το μπαϊλντί σημαίνει ζαλισμένος. Προφανώς ο ιμάμης ζαλίστηκε από την μυρουδιά.

Το καλό ιμάμ γίνεται στο φούρνο.

Ιδού πως: Αφαιρούμε τα σκληρά μέρη από (6) μελιτζάνες χωρίς να κόψουμε το κοτσάνι. Τις χαράζουμε βαθιά και κάθετα απ’τη μια πλευρά, χωρίς να φτάσουμε στην άλλη και τις βάζουμε σε νερό και αλάτι για μια ώρα να ξεπικρίσουν. Στη συνέχεια τις στύβουμε, τις μισοτηγανίζουμε  και τις στεγνώνουμε από το πολύ το λάδι.

Στο τηγάνι κόβουμε 2 κρεμμύδια ξερά, προσθέτουμε αρκετό σκόρδο κομμένο στη μέση, 2 πιπεριές κομμένες σε λεπτά στενόμακρα κομμάτια και μερικά φύλλα μαϊντανού. Προσθέτουμε θαλασσινό αλάτι και πιπέρι και σοτάρουμε στη φωτιά για 5΄. Απλώνουμε τις μελιτζάνες σε ταψί, με το χαραγμένο μέρος από πάνω και διευρύνουμε το άνοιγμα με προσοχή. Μοιράζουμε το μείγμα και περιχύνουμε με πολτό ντομάτας και φρεσκοκομμένη ντομάτα. Ψήνουμε σε 180^Ο-200^Ο  στο φούρνο για 45-60 λεπτά. Γαρνίρουμε με ντοματίνια και συνοδεύουμε κατά προτίμηση με πλήρες πρόβειο γιαούρτι «ΤΣΙΒΡΗ» ή στραγγιστό, και με ξηρό κόκκινο κρασί.

                                                                  

Υ.Γ Όσο για το πασχαλινό αρνί ή κατσίκι, για όσους κατορθώσουν να το σουβλίσουν, εκτός από μια επαναστατική πράξη κατά του κατεστημένου, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η τσίκνα του σκοτώνει τον ιό και μπαϊλντίζει τους ψήστες.  

Πηγή:Το είδωλο της γης μου

Οι μετανάστες επιστρέφουν από την Ουγγαρία στη Σερβία

Εν μέσω κορονοϊού οι μεταφορές μαζικά μεταναστών καλά κρατούν στα Βαλκάνια.Οι Σέρβοι πολίτες στα κοινωνικά δίκτυα μοιράζονται φωτογραφίες από το Obrenovac παρουσιάζοντας μια συνοδεία μεταφοράς της ουγγρικής αστυνομίας!          

Το κομβόι αυτοκίνητων της Αστυνομίας της Ουγγαρίας 

Εν μέσω κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, εντοπίστηκαν οχήματα της ουγγρικής αστυνομίας κοντά σε ένα μεταναστευτικό στρατόπεδο στο Obrenovac (μια μικρή πόλη δυτικά του Βελιγραδίου). Πολλοί πολίτες αμφισβήτησαν το τι κάνουν αυτά τα οχήματα στη Σερβία, τα οποία τους επετράπη να εισέλθουν στο έδαφος της χώρας, αλλά εξέφρασαν επίσης την ανησυχία τους για την επιστροφή των μεταναστών από την Ουγγαρία σε κέντρα υποδοχής στη Σερβία!

Δεν είναι η μόνη χώρα που γίνονται τέτοιες μεταφορές. Στην Ελλάδα εν μέσω κρονοϊού, μετακινήθηκαν χιλιάδες λαθρομετανάστες από τα νησιά στην ενδοχώρα, ενώ  στην Αλβανία, στα σύνορα με την Ελλάδα,-όπου η Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου- πρόκειται να εγκατασταθούν ισλαμιστές από την Τουρκία. Στο συνοριακό ελληνικό χωριό Ιεροπηγή της Καστοριάς, αλωνίζουν οι λαθρέοι με συνέπεια οι κάτοικοι να είναι τρομοκρατημένοι και να νοιώθουν εγκαταλειμμένοι από την ελληνική πολιτεία. Το παιχνίδι αγριεύει. Το όραμα των παγκοσμιοποιητών προχωρεί πίσω από τον ύπνο, την ακινησία των λαών και την ανοχή τους σε τέτοιου είδους πολιτικές που στο μέλλον θα φέρουν κοινωνικές εκρήξεις.

Πηγή:Το είδωλο της γης μου & https://srbin.info