Ακούσατε τίποτα;

Απεχθής ιεροσυλία! Οι ισραηλινές δυνάμεις λεηλάτησαν το Ναό της Γέννησης στη Παλαιστίνη κι έκλεψαν Βαπτιστήριο του 5-6ου αι. μ.Χ. Η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας νομιμοποίησε την κλοπή των Ισραηλινών

Μια απεχθής ιεροσυλία! Το Ισραήλ ακολουθεί τα βήματα του Ερντογάν. Νομιμοποιούμενο από την απεχθή ιεροσυλία μετατροπής της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης σε τζαμί για ισλαμικές προσευχές, τη νύχτα της Κυριακής 19/7 προς Δευτέρα 20/7 οι ισραηλινές δυνάμεις, λεηλάτησαν τον περίφημο Ναό της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, τον δεύτερο υψηλότερο τόπο λατρείας του χριστιανισμού μετά το Ναό της Αναστάσεως και υπεξαίρεσαν ένα αριστούργημα της βυζαντινής περιόδου. Έκλεψαν ένα βαπτιστήριο που χρονολογείται από τον 5ο ή τον 6ο αιώνα…Το τοποθέτησαν σε μια πλατφόρμα και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση…….Η είδηση για την επαίσχυντη υπόθεση αρχαιοκαπηλείας μεταφέρεται και καταγγέλεται από αξιόπιστα παλαιστινιακά μέσα και πολιτικούς φορείς της περιοχής… Κανένα χριστιανικό μνημείο πρώτης γραμμής δεν θα είναι πλέον στο απυρόβλητο μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί για λατρεία…

O Oρθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Σεβάστειας Παλαιστίνης Attallah Hanna και το Υπουργείο Αρχαιοτήτων Παλαιστίνης καταδικάζουν την κλοπή του βυζαντινού βαπτιστηρίου Βηθλεέμ από Ισραηλινές δυνάμεις.

 Πηγή: https://dimpenews.com

Συμβαίνουν άραγε αυτά, στις μέρες της έξαρσης της ελληνοισραηλινής φιλίας των ημερών Κούλη-Νετανιάχου; Απίστευτο, δεν μπορεί να το διανοηθεί νους υγιής, τη στιγμή που βλέπει να αποκαλύπτεται μια πραγματικά αληθινή σχέση με τον ελληνόφιλο (μπρρρρρ) και δημοκρατικό εβραϊκό λαό. Η ιστορία άλλωστε μας έχει δείξει ότι οι πατροπαράδοτοι δεσμοί μεταξύ μας είναι καθοριστικοί από αιώνων. Από τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Χριστό (θυμάστε:άρον άρον σταύρωσον αυτόν), την κεκρόπορτα της Πόλης και τη διαπόμπευση του Κοσμά του Αιτωλού και του Γρηγορίου Ε΄ (και ένα σωρό άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός) ως το δήθεν σκάνδαλο Ειρηναίου και τις καταπατήσεις κτισμάτων του Πατριαρχείου, τις πρόσφατες φιλικές διασυμμαχικές ασκήσεις που μας πήραν τα επιχειρησιακά σχέδια (αφού μας είπαν ότι μπορούμε σε 48 ώρες να διαλύσουμε την Τουρκία-μόνοι μας βέβαια) τον έλεγχο του εναέριου χώρου της Κύπρου και την πρόσφατη επίσκεψη-δέσμευση του Κούλη για πώληση της ΕΛΒΟ (αποκορύφωμα της πρόσφατης υποτέλειας των μασκοφόρων του «ελληνισμού»). Α! ξέχασα, μην τους αδικήσω. Ακούνε τραγούδια του  Καζαντζίδη και του Νταλάρα.Τον πρώτο λόγω τύψεων, γιατί τον έκοψαν κάποτε στην ελληνική τηλεόραση(!!!) και τον δεύτερο εξ συμπαθητικής αγχιστείας. (Εμείς βέβαια δεν τραγουδάμε ούτε αυτούς).

Ποιος άραγε θα σταματήσει την κατρακύλα και τον εθνικό ενδοτισμό;

Μπορεί η από άμβωνος δημοσιουπαλληλική θεολογία της σιωπής ή τα εθνικά κολοβακτηρίδια της πολιτικής; Αδιανόητο φαίνεται.

Ο Βατάτζης, αλήθεια, ακόμη βγάζει το σπαθί απ’ το θηκάρι;

Απελευθερώθηκε  το Βελιγράδι!

Η αδυσώπητη πρόοδος του τρόμου-κοραναϊού έχει σπάσει. Οι ανυπόμονοι Σέρβοι επαναστάτησαν εναντίον του προέδρου τους όταν τους διέταξε να επιστρέψουν υπό κατ 'οίκον περιορισμό. Μετά από δύο ημέρες μάχης στο δρόμο, με δεκάδες αστυνομικούς που νοσηλεύτηκαν, οι ισχυροί διαδηλωτές κέρδισαν. Οι αρχές παραδόθηκαν και εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους να κλείσουν το Βελιγράδι. Καταστήματα, παμπ και εστιατόρια στο Βελιγράδι θα έχουν απαγόρευση νωρίς το βράδυ, αλλά αυτό είναι πολύ καλύτερο από το πλήρες lockdown(κλείδωμα) που σκόπευαν. Η πρωθυπουργός κ. Brnabic παραπονέθηκε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί διαμαρτύρονταν ο κόσμος. Πρέπει να είναι ασυνήθιστα  συγχυσμένη αυτή η κυρία, εάν μετά από δύο ημέρες διαμαρτυριών δεν μπορούσε να καταλάβει ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν κλειδώματα. 

Μέχρι τώρα, υπήρχαν χώρες που απέφυγαν εντελώς το κλείδωμα (Ιαπωνία, Σουηδία, Λευκορωσία), αλλά δεν υπήρχε μια χώρα όπου οι άνθρωποι απαιτούσαν και στη συνέχεια απέκτησαν την ελευθερία τους. Η Σερβία είναι η πρώτη. Αυτή η μικρή χώρα (7 εκατομμύρια) στα Βαλκάνια έχει μακρά ιστορία αντίστασης. Πολεμούσαν τους Τούρκους για αιώνες. Αντιστάθηκαν στη ναζιστική Γερμανία περισσότερο από τη Γαλλία. Είχαν το ισχυρότερο αντάρτικο κίνημα εκτός της Λευκορωσίας, και ναι, πολέμησαν το δυνατό ΝΑΤΟ για πολύ καιρό. Οι Γερμανοί βομβάρδισαν το Βελιγράδι τον Απρίλιο του 1941, και ακολούθησαν λίγο αργότερα από την Αμερική (φυσικά βοηθούσαν οι Βρετανοί). Το 1944, την Ημέρα του Πάσχα, Αμερικανοί βομβάρδισαν το Βελιγράδι, καταστρέφοντας τα παλάτια, τα θέατρα, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα νοσοκομεία. Αυτό ήταν το δώρο στη Σερβία για τη γιορτή του Πάσχα.

Το 1999 ο Μπιλ Κλίντον βομβάρδισε ξανά το Βελιγράδι, για τρεις μήνες, σκοτώνοντας πολλούς Σέρβους και προκαλώντας τεράστια καταστροφή. Ο Σέρβος πρόεδρος συνελήφθη και δολοφονήθηκε στα δικαστήρια της Χάγη. Αμερικανοί φίλοι μου, αν έχετε τη διάθεση να ζητήσετε συγγνώμη, μπορείτε να «ζητήσετε συγγνώμη » από τους Σέρβους, για εγκλήματα πιο πρόσφατα και πιο απτά από τα φρίκη του 18ου αιώνα των προγόνων σας. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να εκτοξεύσουν βόμβες στους Σέρβους για καλό λόγο. Οι Σέρβοι δεν παραδόθηκαν εύκολα. Αυτοί οι ισχυροί γίγαντες έχουν άντερα, περισσότερο από τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Αναμφίβολα σήμερα, πολλοί από τους γεννήτορες του Coronavirus λυπούνται που η Σερβία δεν διαγράφηκε εντελώς από το πρόσωπο της γης, έτσι ώστε να μην είχε γίνει τόσο ενοχλητικό παράδειγμα για έναν μάλλον ευλύγιστο και υπάκουο παγκόσμιο πληθυσμό.

Αλλά είναι πολύ αργά. Πρέπει να κατανοήσαμε το μάθημα. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε ένα ανανεωμένο κλείδωμα είναι μια λαϊκή εξέγερση, γιατί τίποτα λιγότερο θα πείσει τις αρχές να μην μας κλείσουν. Όπως ένα αγόρι που βρίσκει κλεισμένο το βάζο καραμελών, δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Το κλείδωμα καθιστά τη ζωή πολύ εύκολη για τους κυβερνήτες μας: τα θέματα παραμένουν σε εσωτερικούς χώρους. φοβούνται μόνο για ψώνια και είναι υπάκουοι. Απασχολούνται με τον τζόγο και έτσι εξαρτώνται από την καλή θέληση του κράτους. Η ανεργία αυξάνεται σταθερά με κάθε εβδομάδα κλειδώματος. Οι μικρές εταιρείες κλείνουν. Μόνο οι ψηφιακοί γίγαντες θα επιβιώσουν από τον κατακλυσμό. Οι άνθρωποι είναι μίας χρήσης, ένα βάρος για την οικονομία. Ακόμη και η εργασία τους δεν χρειάζεται πλέον. Σύντομα, οι ανεξάρτητοι, εργατικοί λαοί θα αντικατασταθούν από ένα νέο είδος που εξαρτάται από την κρατική επιχορήγηση και απαιτεί μόνο περισσότερη ψυχαγωγία. μια σύγχρονη εκδοχή του Panem et Circenses (άρτο και θεάματα) που έπληττε τους περήφανους Ρωμαίους, όπως έγραψε ο ποιητής Γιουβενάλης γύρω στο 100 μ.Χ.

Γιατί η σερβική κυβέρνηση αποφάσισε να κλειδώσει τον λαό τους; Φαινομενικά, οφείλεται σε 13 θανάτους που "συνδέονται" με το Covid. Τα 13 είναι πάρα πολλά, λέει ο Πρόεδρος. Λάβετε υπόψη ότι εκατοντάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά σε μια χώρα εκατομμυρίων όπως η Σερβία, και ότι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Τι είναι τόσο ξεχωριστό για 13 άτομα που πέθαναν από πνευμονία και μπορεί να ήταν φορείς ενός νέου κοροναϊού; Μόλις πριν από λίγα χρόνια, χιλιάδες Σέρβοι πολέμησαν και πέθαναν για την ελευθερία τους - τουλάχιστον για αυτό αγωνίστηκαν. Τώρα οι κυβερνήτες τους δεν σκέφτονται τόσο ελεύθερα. Το καλό είναι ότι οι άνθρωποι (σε ​​αντίθεση με τους κυβερνήτες τους) είναι κατασκευασμένοι από διαφορετικά, πιο αυστηρά πράγματα.

Οι Σέρβοι στους οποίους μίλησα, δεν πιστεύουν ότι ήταν ανεξάρτητη η απόφαση του προέδρου τους. Μάλλον, μια παραγγελία που εστάλη από κάποιο σκοτεινό HQ Covid, πιθανώς μέσω του ΠΟΥ. Υπάρχει ένα κρυφό καθοδηγητικό χέρι που επινοεί νέες δυσκολίες και πιέζει τις κυβερνήσεις να κλειδώσουν τις οικονομίες και τους ανθρώπους. Οι αρχές είναι φυσικά πρόθυμες να επιστρέψουν στο lockdown. Είναι η αδράνεια, η μεγάλη δύναμη της αδράνειας. Αφού και πολλοί γραφειοκράτες εφάρμοσαν την παγκόσμια κουλτούρα του κοροναϊού, καθιέρωσαν εκπαίδευση με βάση την από απόσταση εκπαίδευση, ζωγράφισαν σημεία για απόσταση 2 μέτρων, παραγγέλνουν εκατομμύρια μάσκες με αξιοπρεπές κέρδος για τους ίδιους, εκπαίδευσαν έναν στρατό δημοσίων υπαλλήλων και πειθάρχησαν τους ανθρώπους. είναι δύσκολο να το ανατρέψουν.Το έχουν συνηθίσει τώρα και απολαμβάνουν τους καρπούς του.

Ο Peter Hitchens έγραψε για αυτό στη στήλη του: «Όταν ξεκίνησε αυτή η τρέλα, ένοιωθα σαν μια νέα και φανατική θρησκεία να εξαπλώνεται ανάμεσά μας. Ας  είμαι ευγενικός και ανεκτικός, σκέφτηκα. Μπορεί να είναι τρελό και καταστροφικό, αλλά με τον καιρό θα εξαφανιστεί. Τώρα είναι ξεκάθαρο, ότι μια νέα πίστη που βασίζεται στο φόβο του αόρατου και αρκετά απρόσβλητη από τη λογική, έχει καταλάβει όλη τη χώρα. Και αποδεικνύεται ότι είναι μία από αυτές τις θρησκείες που δεν έχουν μεγάλη ανοχή για εκείνους που δεν τη κατανοούν. Οι ευαγγελιστές της δεν θα μας αφήσουν μόνους, αλλά συνεχώς προσπαθούν να μας αναγκάσουν να συμμετάσχουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάνω τόση φασαρία, σχετικά με το αίτημα να μας κάνουνε όλους μας να φορέσουμε μάσκες. Δεν πρόκειται για την υγεία. Πρόκειται για την εξουσία και την ελευθερία και έχει όλο και λιγότερη σχέση με το Covid-19. Αυτή η εμμονή με το να μας λένε πώς να κοιτάζουμε και να μας μετατρέπουνε από φυσιολογικούς ανθρώπους σε υποτακτικά, χωρίς στόμα, όλα στολισμένα με υποχρεωτική στολή, είναι κατά τη γνώμη μου, μέρος μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης στην προσωπική μας ελευθερία γενικά. Μείνε σπίτι. Σταμάτα να δουλεύεις. Μην βλέπεις τους φίλους ή τους συγγενείς σου. Υποβολή, υποβολή, υποβολή. Συνηθίστε να λέτε τι να κάνουμε. Φαίνεται ότι έχουμε γίνει ένα έθνος παραδοσιακών μαζοχιστών».

Στις ΗΠΑ, ένα νέο κύμα της υποτιθέμενης πανδημίας Covid υποτίθεται ότι θα απομακρύνει τον Πρόεδρο Τραμπ, μετά την αποτυχία του RussiaGate και το φιάσκο της κατηγορίας. Κατασκεύασαν το νέο κύμα[ χωρίς να «ξανασπούν» τη χώρα (όπως πρότεινε ο Larry Romanoff)] από την απλή σκοπιά της αναφοράς των εφημερίδων. «Τα νέα κρούσματα στις ΗΠΑ σημείωσαν άνοδο 68.000 σπάζοντας ρεκόρ» - φώναζαν οι The New York Times. Δεν σας λένε ότι αυτός ο αριθμός δεν σημαίνει τίποτα. Οι νέες περιπτώσεις δεν είναι άρρωστοι. Είναι κυρίως απόλυτα υγιείς άνθρωποι που με ελαττωματικές και αμφίβολες μεθόδους ανακηρύχθηκαν φορείς Covid. Όσο περισσότερο δοκιμάζετε για έναν ιό, τόσο πιο θετικά αποτελέσματα θα έχετε.[……….]

Ένας Ρώσος ιολόγος είπε σωστά: αν θέλαμε να δοκιμάσουμε υγιείς ανθρώπους για οποιοδήποτε ιό της γρίπης, θα έχουμε τεράστιο αριθμό «μολυσμένων» αποτελεσμάτων. Όλοι φέρουν κάποιο ιό, αυτόν ή τον άλλο. Αλλά δεν ελέγξαμε ποτέ υγιείς ανθρώπους, γιατί ποτέ δεν είχαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση μιας πανδημίας. Το 2020, η ανάγκη για μια τέτοια ψευδαίσθηση έγινε υψίστης σημασίας, γιατί οι χειριστές του Covid σκοπεύουν να καταστρέψουν την παγκόσμια οικονομία, να σπάσουν την αντοχή μας και να νικήσουν τον Trump. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι το Τέξας και η Φλόριντα, που ήταν προηγουμένως προμαχώνες του Trump παραδόθηκαν και άρχισαν να επιβάλλουν τις μάσκες λόγω αυτών των ψευδών δοκιμών.[……..]

Δεν υπάρχει τίποτα νέο για την ασθένεια. Ο πρώτος σύζυγος της Scarlett O'Hara, ο Charles Hamilton, πέθανε από πνευμονία και κανείς δεν τον έλεγξε για το νέο κοροναϊό. Ίσως αν είχαν ελέγξει το στρατό του Σέρμαν για ιούς, δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην Ατλάντα, πόσο μάλλον στη Σαβάνα.

Η μόνη καινοτομία είναι η επιμονή των υποστηρικτών της. Το «δαχτυλίδι από ατσάλι» είναι το πώς οι Αυστραλοί περιγράφουν με υπερηφάνεια την καραντίνα γύρω από τη Μελβούρνη. Πιστεύατε ότι οι νεκροί τους ήταν ξαπλωμένοι στους δρόμους, αλλά τίποτα τέτοιο! Είναι η ίδια απειλή των «νέων υποθέσεων», που δεν σημαίνει καθόλου - αλλά αρκεί να αναγκάσει τους Αυστραλούς να συμφωνήσουν σε αυτήν την τυραννία.

Θα ήμουν απελπισμένος, όχι όμως για την Εξέγερση του Βελιγραδίου. Για το τι μπορούν να κάνουν οι Σέρβοι, όλοι μπορούμε να φιλοδοξούμε. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εξέγερση ενάντια στη δικτατορία του Covid, την ανάγκη να εξεγερθούμε έως ότου είμαστε ελεύθεροι.

Στους πνευματικά ελευθέρους αδελφούς μου, θα πω: μην φοβάστε κανέναν εκτός από τον Θεό. Μην εμπιστεύεστε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί πωλούν φόβο. Εφεύραν την «ομοφοβία» έτσι ώστε οι ομοφυλόφιλοι να φοβούνται τους φυσιολογικούς ανθρώπους και να σπεύσουν στην αγκαλιά του θείου Σαμ. Εφευρέθηκαν ο  «αρσενικός σοβινισμός» και οι «κακοποιημένες συζύγοι», έτσι ώστε οι γυναίκες να φοβούνται τον άντρα τους και να αναζητήσουν καταφύγιο από την κυβέρνηση. Εφευρέθηκε ο «ρατσισμός», ώστε κάθε εθνική μειονότητα να υποχωρήσει κάτω από την κηδεμονία του Big Brother. Δημιούργησαν τον μύθο των «κακοποιημένων παιδιών», έτσι ώστε οι σύζυγοι να μην εμπιστεύονται τους συζύγους τους. Αυτοί είναι μύθοι. Δεν υπάρχει «ομοφοβία»-πραγματικά δεν μας ενδιαφέρει τι κάνεις στην κρεβατοκάμαρά σου, [……]Σας λέω: όλοι είμαστε χώροι μειονοτήτων και μαζί είμαστε Άνθρωποι. Ταιριάζουμε πολύ καλά μαζί χωρίς την καταπιεστική επιτήρηση του Big Brother. Ο φόβος του Covid κατασκευάστηκε έτσι ώστε να φοβόμαστε κάθε συνάνθρωπο και πρέπει να τον απορρίψουμε.

Και στους πιστούς του covid θα πω, μην απελπίζεστε! Αυτή δεν είναι η τελευταία καταστροφή που θα δούμε. Υπάρχουν ακόμη ακρίδες, αστεροειδείς, συμβάντα Carrington και νεότερες και καλύτερες ασθένειες. Υπάρχουν ακόμα πιθανότητες για την ανθρωπότητα να ακολουθήσει τους δεινόσαυρους για να ξεχάσει. Μη βιάζεστε!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Το Lockdown δεν οδηγεί πουθενά, όπως ανακάλυψαν οι Ισραηλινοί. [….....] Οι Ισραηλινοί ήταν οι πρώτοι που κλειδώθηκαν. Nόμιζαν ότι θα κέρδιζαν, όπως κέρδισαν στον πόλεμο του 1967. Γιόρτασαν τη νίκη τους (καθώς είχαν πολύ λίγους θανάτους), αλλά πολύ σύντομα ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει πιθανή νίκη, ούτε θρίαμβος ενάντια στον πανταχού παρόν ιό. Είναι μια μακροχρόνια εκστρατεία και το κλείδωμα είναι η συσκευή της Ημέρας της Κρίσης - αυτό είναι το συμπέρασμα των Ισραηλινών που το δοκίμασαν. Δεν αναπτύσσετε το όπλο της έσχατης ανάγκης, για όσο διάστημα μπορείτε να επιβιώσετε χωρίς αυτό!

Πηγή : The  Unz Review An Alternative 

ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΩΦ  & Η KATAΛΥΣΗ ΤΟΥ

Η κομμουνιστική επανάσταση ως νομοτελειακό γεγονός, αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας σειράς μακροχρόνιων προεπαναστατικών αντιδράσεων κατά του τσαρικού καθεστώτος, που ξεκινούν από τα μέσα τουλάχιστον του 19^ου αιώνα. Η γαλλική επανάσταση τροφοδοτούσε μεθοδικά και διαχρονικά αυτή την αντίδραση μέσα από την τάξη των διανοούμενων και των λογίων. Όμως, η πτώση της δυναστείας οφείλεται περισσότερο στους ίδιους τους Ρομανώφ. Η απομάκρυνση από την τήρηση των πατροπαράδοτων παραδόσεων, o ανεπίληπτος τρόπος ζωής, και η έλλειψη της δυναμικής  διοίκησης του Αλέξανδρου του ΙΙΙ, επέφερε την διάσπαση της συνοχής και την κατάπτωση του θεσμού. Στα 1861 μπορεί να καταργήθηκε ο θεσμός της δουλοπαροικίας, αλλά το συνολικό ποσοστό που κατείχε ο αγροτικός ρωσικός πληθυσμός ανέρχονταν σε 35% με τη μεγάλη μερίδα της γης να κατέχεται από το κράτος, τους ευγενείς και την εκκλησία. Το 1891 σ’ ένα ταξίδι του στην Ιαπωνία, ο Μεγάλος Δούκας Νικόλαος ΙΙ γλύτωσε από δολοφονική απόπειρα, χάρη στην παρουσία του πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην αποτροπή της. Το 1896 τα σιδερένια χέρια του Αλέξανδρου ΙΙΙ αντικαταστάθηκαν από τα βελούδινα του Νικολάου ΙΙ. Η τελετή του γάμου του με την Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα έλαβε μέρος στον Καθεδρικό της κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μόσχα. Μετά τη στέψη, μια ομαδική γιορτή από χιλιάδες χωρικούς οργανώθηκε για να γιορταστεί το γεγονός με διανομή δώρων και γλυκισμάτων. Εξ αιτίας όμως μιας διάδοσης πως τα δώρα δεν ήταν δήθεν αρκετά για όλους, επακολούθησε τέτοιος συνωστισμός που οδήγησε σε ποδοπατήματα μέχρι θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους. O κύκλος της τελευταίας δυναστείας των Ρομανώφ ξεκινά μ’ ένα θλιβερότατο γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί και συμβολικό και oι εχθροί του στέμματος βρήκαν μια πρώτη αφορμή να εκμεταλλευτούν το γεγονός και να κατηγορήσουν τις αρχές.

                                                                      

Αλεξάνδρα και Νικόλαος ΙΙ

Μετά από οκτώ χρόνια το 1904-5 είχε ανοιχθεί και εξελίσσονταν το μέτωπο του αποτυχημένου Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμου. Για εκείνον τον πόλεμο, αιτία στάθηκε το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την Κορέα μετά την κατάκτηση της Μαντζουρίας. Τον Μάιο του 1905 στα Χειμερινά ανάκτορα του Tsarskoe, έφτασε η είδηση της καταστροφής του Ρωσικού στόλου στη ναυμαχία της Τσουσίμας. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου  η Ρωσία θα ηττηθεί και θ’ αναγκαστεί να παραχωρήσει τις κτήσεις της στη Κίνα. Μετά απ’ εκείνο τον πόλεμο, η μετέπειτα επανάσταση των μπολσεβίκων, βρήκε έτοιμο έδαφος να φυτρώσει στις τάξεις των χωρικών και εργατών που άρχισαν πιο συστηματικά κυρίως να αμφισβητούν μαζικότερα και έμπρακτα το τσαρικό καθεστώς. Η τρομοκρατία στην ύπαιθρο και η δολοφονία συμβούλων του στέμματος στην Πετρούπολη, άρχισε να γίνεται μια συνηθισμένη υπόθεση. Από τις αρχές του 1905, ένα σαμποτάζ των αντιφρονούντων, μετέβαλε την τελετή του Αγιασμού των υδάτων στην Πετρούπολη στην όχθη του παγωμένου Νέβα, σε τελετή μαζικής δολοφονίας αμάχων. Με το τέλος της ιεροτελεστίας, τα πυροβολεία από το φρούριο Πέτρου και Παύλου αντί να ρίψουν τις κανονισμένες άσφαιρες βολές, χάρη σε μια τρομοκρατική ενέργεια μιας συμμορίας, έρριψαν ένσφαιρες οβίδες με αποτέλεσμα να απειληθεί η ζωή των μελών της βασιλικής οικογένειας που παρακολουθούσαν την τελετή από τα παράθυρα των ανακτόρων. Τον ίδιο μήνα του 1905 καταγράφεται μια κατά μέτωπο αιματηρή σύγκρουση της αστυνομίας των Κοζάκων με ένα πλήθος εργατών στη Πετρούπολη, που καταγράφηκε στην ιστορία σαν η «Αιματοβαμμένη Κυριακή». Αυτή η σύγκρουση και τ’ αποτελέσματά της  (92 σκοτωμένοι χωρικοί και 300 τραυματίες) που μεγεθύνθηκαν ειδησεογραφικά από τις ανταποκρίσεις που εστάλησαν στην Ευρώπη, θα μπορούσαν ίσως να αποφευχθούν αν ο τσάρος δεν απέφευγε για λόγους προσωπικής ασφάλειας την συνάντηση του με αντιπροσώπους των εργατών, αναχωρώντας για το Tsarskoe Selo. Αλλά και στη παλιά πρωτεύουσα τη Μόσχα, οι αντικαθεστωτικές ενέργειες γίνονται πιο συνήθεις. Τον επόμενο μήνα έδρασαν πάλι οι τρομοκράτες σκοτώνοντας τον Μέγα Δούκα Σέργιο, Διοικητή της Μόσχας και σύγαμπρο του Τσάρου, καθώς διέσχιζε την Ερυθρά πλατεία με έλκηθρο. Τον Οκτώβριο του 1905, ο τσάρος παραχώρησε πολιτικές ελευθερίες, ιδρύοντας τη Ρωσική βουλή, την 1^η Δούμα, αλλά η συνεχής πίεση που ασκούσαν οι βουλευτικοί όμιλοι των αγροτών και εργατών για περισσότερες ελευθερίες συντέλεσαν στη διάλυσή της. Από τον Οκτώβριο του 1905 και για τα επόμενα χρόνια η εξέγερση των χωρικών σ’ ένα μεγάλο μέρος της χώρας ήταν σχεδόν γενική. Όταν απέτυχε η παραπάνω κομμουνιστική επανάσταση, οι Εβραίοι, κύριοι υποκινητές της, εκδιώχθηκαν από τη Ρωσία και πήγαν στη Γερμανία, που θα γίνει λίγα χρόνια αργότερα  το εφαλτήριο για την κατάληψη της εξουσίας το 1917. Στη συνέχεια δε, επακολούθησε και ανταρσία των στρατιωτών που εστάλησαν να την καταστείλουν και την άνοιξη 1906 ξέσπασε ανταρσία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της Βαλτικής. Οι διαδόσεις επιπλέον σε βάρος της τσαρικής αυλής, με κάθε λογής συκοφαντίες, έδιναν και έπαιρναν. Τέτοια ήταν η έκταση της τρομοκρατίας στα 1906, ώστε η μοναρχία κινδύνευε να πέσει. Ο τσάρος Νικόλαος, χωρίς πιστούς  συνεργάτες, προσωπικότητα σχετικά αδύνατη, με Ιώβειο μοιρολατρική υπομονή, καρτερούσε την πτώση των τειχών της αυτοκρατορίας από τα μέσα. Ο Νικόλαος, ουσιαστικά στάθηκε μακριά από τον λαό του, για να διαφυλάξει το κύρος του στέμματος που θεωρούσε απρόσβλητο, χωρίς να μπορέσει να προβλέψει τα επερχόμενα, απομονωμένος όπως ήταν από τα γεγονότα.

Τα χειμερινά ανάκτορα του Tsarskoe ή Catherine Palace  νότια της Πετρούπολης.

Την κρίσιμη αυτή στιγμή, η ανάδειξη από τον Νικόλαο ΙΙ ως πρωθυπουργού του φιλελεύθερου Πέτρου Στολύπιν, με αντίληψη και θάρρος, ως τα τότε υπουργού εσωτερικών, έσωσε την κατάσταση. Ο Στολύπιν,  κέρδισε την εμπιστοσύνη όλης της αυτοκρατορικής αυλής. Η 3^η Δούμα το 1907 με τον Στολύπιν προώθησε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σταδιακά για τα επόμενα πέντε χρόνια υπέρ των αγροτών και σε βάρος των μεγάλων γαιοκτημόνων, αλλά η δολοφονία του από έναν επαναστάτη μέσα στο θέατρο του Κιέβου σε μια επίσημη παράσταση όπερας παρουσία του αυτοκράτορα, άλλαξε πάλι τα δεδομένα. Έτσι, η σκόπιμη δολοφονία του συνετού και μετριοπαθή Στολύπιν, ανέτρεψε υπέρ των επαναστατών την κατάσταση. Η μοίρα του τσάρου ήταν προδιαγεγραμμένη μετά τη δολοφονία του Στολύπιν. Η εχθρική στάση έναντι του τσαρικού ζεύγους κυρίως από τις ανώτερες τάξεις, αλλά και εκ μέρους μιας μερίδας χωρικών και εργατών, δεν είχε κοπάσει παρά το ότι πλέον η 4^η Δούμα ήταν πιο φιλελεύθερη.

Το καλοκαίρι του 1908, μετά το ξεπέρασμα του επαναστατικού κινήματος του 1905-1907, η ευρύτερη βασιλική οικογένεια ταξιδεύει δια θαλάσσης στο Reval (μεσαιωνική ονομασία της σημερινής πρωτεύουσας της Εσθονίας, Ταλίν) όπου συναντά την αντίστοιχη συγγενική της Αγγλίας. Το γεγονός αυτό, θεωρήθηκε από τον τσάρο ως μεγάλης ιστορικής σημασίας. Οι σχέσεις μεταξύ των δυο οίκων ήταν στενές - αφού η τσαρίνα Αλεξάνδρα ήταν εγγονή της Βασίλισσας Βικτωρίας,- αλλά είχαν διακοπεί εξ αιτίας του πολέμου με την Ιαπωνία, όπου η Αγγλία πήρε το μέρος των Ιαπώνων. Η αυτοκρατορική περιοδεία, συνεχίζεται εκείνο το καλοκαίρι στην Σουηδία, Γαλλία και Αγγλία.

Στα 1913 γιορτάστηκαν τα 300 χρόνια της δυναστείας Ρομανώφ με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια που δύσκολα θα ξεχαστεί, ενώ παράλληλα μια ακαθόριστη απειλή καιροφυλακτούσε γύρω της. Η περιοδεία του Νικολάου στη γενέτειρα του οίκου στο Kostroma της Ανατολικής Ρωσίας, έγινε με καθολική αποδοχή του αυτοκράτορα από τους χωρικούς. Αυτή η περιοδεία, περιβλήθηκε ίσως από τη μεγαλύτερη αποδοχή που επιφύλαξε ποτέ ο λαός της υπαίθρου και δεν προοιώνιζε σε καμία περίπτωση, το χάος που θα έρχονταν γρήγορα και την κατάπτωση του θεσμού.

Το επόμενο έτος 1914 είναι έτος πολέμου. Η αφορμή που ζητούσε ο Γουλιέλμος Κάιζερ, δόθηκε στο Σεράγεβο.Το γαλλικό θωρηκτό La France καταπλέει με τον Γάλλο πρόεδρο Poincare στο επίνειο της Πετρούπολης, αλλά το αντίκρισμα εκείνης της επίσκεψης στη φιλία των δυο χωρών θα αποδειχθεί μηδαμινό για τον επερχόμενο πόλεμο. Λίγο αργότερα, μετά τις πρώτες νίκες του Ρωσικού στρατού και την θριαμβική είσοδό του στα μέσα Μαρτίου στη πόλη Lemberg (σημερινή πόλη Λβιβ της Δυτικής Ουκρανίας), μόλις άρχισε η υποχώρηση σ’ όλα τα μέτωπα, ξεκίνησε πιο έντονα η επίκριση του τσαρικού καθεστώτος και η κατάσταση άρχισε να γίνεται σκοτεινή.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Μετά το καλοκαίρι του 1916 άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο αίματος και κακουργημάτων από τους εχθρούς του θρόνου στο όνομα της επερχόμενης επανάστασης. Μαζί με την επανάσταση ή πίσω απ’ αυτήν(που υποκινούνταν από εβραϊκά επαναστατικά στοιχεία) κρύβονταν και το μίσος κατά της ορθοδοξίας. Στα τέλη του 1916 οι πολιτικές συζητήσεις, η ευθεία αμφισβήτηση του καθεστώτος και τέλος οι ταραχές που επακολούθησαν, αλλά κυρίως η εγκατάλειψη από τους επιτελείς του, οδήγησαν τον Νικόλαο ΙΙ σε παραίτηση. Γύρω του επικρατούσε η προδοσία, η δειλία  και η απάτη. Παραιτήθηκε για να αποφύγει μεγαλύτερες ταραχές. Ιδεολόγοι, κακούργοι, απόφοιτοι φυλακών, καταπιεσμένοι χωρικοί και εργάτες στους οποίους είχε προσχωρήσει κατά διαταγή και ο στρατός, κατέστρεφαν κάθε τι που θύμιζε το παλιό καθεστώς. Σύμμαχος του θρόνου δεν υπήρχε κανείς. Ο Ρασπούτιν, ο μάγος της τσαρικής αυλής και ευνοούμενος της Τσαρίνας, που είχε συμβουλεύσει τον τσάρο να μην βγει στον πόλεμο, δολοφονήθηκε τον Δεκέμβρη του 1916 από ένα πρίγκιπα. Ο πρώτος πυροβολισμός της επανάστασης, ακούστηκε στις  23 Φεβρουαρίου 1917 την εβραϊκή γιορτή του Πουρίμ.

Τον Μάρτιο του 1917 υπογράφηκε το διάταγμα παραίτησης του Νικόλαου ΙΙ και τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό με την οικογένειά του στο Ανάκτορο του Tsarskoe Selo. Άφησε το στέμμα στον μικρότερο αδελφό του Μιχαήλ, που κι ο ίδιος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Με την επικράτηση των επαναστατών μπολσεβίκων, τα μέλη της βασιλικής οικογένειας εξορίστηκαν το 1918 στο Ekaterinburg, ενώ στην περιοχή της Κριμαίας-που ευρίσκονταν κατά το ξέσπασμα της επανάστασης μέλη της τσαρικής αυλής,- εκστρατευτικό σώμα από Γερμανούς και Τατάρους ανάκτησε τον έλεγχο στην περιοχή και διεξήγαγε επιχειρήσεις αντιπερισπασμού στον κόκκινο στρατό ως τα τέλη περίπου του έτους. Το 1919 η προέλαση του κόκκινου στρατού στο μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, ήταν γεγονός. Οι Λευκορώσοι με τα συμμαχικά στρατεύματα των Αγγλογάλλων που είχαν αποβιβαστεί στην Σεβαστούπολη όπως και οι επιτυχίες του στρατηγού Wrangell στον Καύκασο και του στρατηγού Denikin στην Ουκρανία, είχαν κατορθώσει να αναχαιτίσουν προσωρινά την προέλαση των κομμουνιστών προς την Κριμαία. Όμως, όταν στο τέλος του 1919 ξεκινά η αντεπίθεση του κόκκινου στρατού, εγκαταλείπεται πλέον κάθε αντίσταση και πλήθη προσφύγων με τα υπολείμματα του φιλοτσαρικού στρατού επιβιβάζονται στα συμμαχικά πλοία.

                                                                             

Η Οικογένεια Ρομανώφ. Από αριστερά : Μεγ. Δούκισσα Όλγα, Μεγ. Δούκισσα Μαρία, Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, Τσαρίνα    
Αλεξάνδρα, Μεγ. Δούκισσα Αναστασία, Τσάρεβιτς Αλεξέι και Μεγ. Δούκισσα Τατιάνα.

Ο οίκος των Ρομανώφ ήταν η δεύτερη και τελευταία αυτοκρατορική δυναστεία της Ρωσίας (μετά από την δυναστεία των Ρουρικιδών) η οποία κυβέρνησε τη χώρα  από το 1613 έως το 1917. Στις 17 Ιουλίου του 1918 στο κελάρι του οίκου των Υπατίεφ στο Ekaterinburg, εκτελέστηκε ο Νικόλαος ΙΙ μαζί με τα μέλη της οικογένειάς του, τον υπασπιστή  του, τον οικογενειακό  γιατρό και τέσσερις υπηρέτες. Το νέο καθεστώς θα επιβληθεί και θα εδραιωθεί στην αχανή χώρα με το σφυρί και το δρεπάνι, πάνω στο γκρεμισμένο σταυρό του ορθόδοξου γένους των Ρως. Το γκρέμισμα του τσαρικού θρόνου, ήταν μια καθαρή υπονόμευση της ορθοδοξίας από τους δυτικούς πράκτορες με όχημα τις κομμουνιστικές ιδέες[1]. Η εφαρμογή του κομουνιστικού πειράματος στην ορθόδοξη Ρωσία ήταν επιλεγμένη. Ακόμη και ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Ε′ παρά τη συγγένεια των αυλών, απέσυρε την προσφορά ασύλου για την οικογένεια του Τσάρου. Η Γαλλία, είχε ξεχάσει ότι στη Ρωσία όφειλε τον μη διαμελισμό της μετά τη μάχη του Βατερλώ. Η απώλεια του θρόνου και η δολοφονία του θεοσεβούς τσάρου Νικολάου ΙΙ Αλεξάντροβιτς, προμαντεύθηκε από πολύ νωρίς από τον μεγάλο Άγιο της Ρωσίας τoν Σεραφείμ Σαρώφ, και όχι μόνο. Βασικές αιτίες που συνέτειναν στην αμφισβήτησή, την κατάπτωση και το τέλος της τσαρικής οικογένειας, στάθηκαν η υπονόμευση του καθεστώτος από τους ιδεολογικούς του εχθρούς, ο πολυέξοδος τρόπος ζωής, η έλλειψη ικανών συμβούλων, η προδοσία των χρηματισμένων επιτελών της αυλής, οι άθλιες συνθήκες εργασίας των αγροτών, η αποξένωση του θεσμού από τα προβλήματα του λαού, ακόμη κι η επιρροή που ασκούσαν στο παλάτι αποκρυφιστές του τύπου Ρασπούτιν (μια παράδοση επιρροής στο θρόνο που έρχονταν από παλιά) αλλά και η καλοσύνη του τσάρου που δεν καθάρισε έγκαιρα την διεφθαρμένη αυλή του. Τέλος, το κομμουνιστικό κόμμα που είχε ιδρύσει ο Λένιν, υπονόμευε από το 1903 τον ρωσικό λαό που αντιπροσώπευε όπως και σήμερα την μεγαλύτερη δύναμη της ορθοδοξίας. Αυτά, με αποκλειστική ευθύνη του ίδιου του Τσάρου που ήταν ίσως ανυποψίαστος και δεν είχε φροντίσει να έχει δίπλα του το κατάλληλο έμπιστο επιτελείο, με εξαίρεση τον Στολύπιν. Κύριος υποκινητής της επανάστασης ήταν ο δικηγόρος, ελευθεροτέκτονας της Μεγάλης Ανατολής, 33^ου βαθμού και βουλευτής στη Δούμα, Αλεξάντερ(Ααρών) Κερένσκυ, φίλος από παλιότερα του Λένιν[2] και βασικός σύνδεσμος με το Παρίσι, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον. Τα πλοκάμια πάντως για την ανατροπή του τσάρου, ξεκινάνε από την Αμερική του Ουίλσον. Η πτώση της Μόσχας μπορεί να παραλληλιστεί με την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Tο κακό μπορεί να νίκησε το καλό, αλλά μόνο προσωρινά. Το νόθο παιδί αποβλήθηκε μετά από 70 χρόνια, από τη κοιλιά της μάνας Ρωσίας, ανώδυνα, με μεθοδικά επιλεγμένο τρόπο, από τους απογόνους των ίδιων ανθρώπων που επέβαλαν την κυοφορία του το 1917. Εκείνο που κατόρθωσαν οι μπολσεβίκοι, με τη θανάτωση του Τσάρου και της γυναίκας του, ήταν η ανακήρυξή τους σε νεομάρτυρες και η αγιοποίησή τους από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Τα γεγονότα μετά την πτώση του κομμουνισμού, απέδειξαν ότι η Ρωσία μπορεί να χαράξει το δικό της δρόμο, με σεβασμό στις παραδόσεις του λαού της. H επιρροή των Εβραίων ολιγαρχών στη πολιτική και οικονομική ζωή της σημερινής Ρωσίας, εν τούτοις, δεν παύει να είναι σημαντική και να αγγίζει την κορυφή της πολιτικής εξουσίας. 

Λ.ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ 

---

[1] «Πρέπει να καταλάβετε, οι κορυφαίοι μπολσεβίκοι που κυβέρνησαν την Ρωσία δεν ήταν Ρώσοι. Μισούσαν τους Ρώσους. Μισούσαν τους χριστιανούς. Καθοδηγούμενοι από εθνοτικό μίσος, βασάνισαν και έσφαξαν εκατομμύρια Ρώσους χωρίς ίχνος ανθρώπινης μεταμέλειας. Αυτό  δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Ο Μπολσεβικισμός διέπραξε την μεγαλύτερη ανθρώπινη σφαγή όλων των εποχών. Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου είναι αδαές και αδιάφορο για αυτό το τεράστιο έγκλημα, είναι η απόδειξη ότι τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι και  σήμερα  στα χέρια των δραστών». Αλ. Σολζενίτσιν

[2] Ο Λένιν χρηματοδοτήθηκε από τον εβραίο Αλεξάντερ Πάρβους (πράκτορας των γερμανών) το πραγματικό  όνομα του οποίου ήταν Israel Lazarevich Gelfand. Το 1900 συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Μόναχο, όπου ο  Πάρβους ενθάρρυνε τον Λένιν να ξεκινήσει την έκδοση της επαναστατικής εφημερίδας Iskra. Ο Πάρβους, είχε προβλέψει ότι η Ρωσία θα χάσει τον Ρωσο-Ῐαπωνικό πόλεμο πόλεμο, με αποτέλεσμα να προκληθεί αναταραχή και επανάσταση  και γι αυτό το λόγο οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες σύντομα εκτίμησαν ότι θα ήταν χρήσιμος στις απόπειρές τους εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο Πάρβους, αναβίωσε μετά τον Καρλ Μαρξ, την ιδέα και στρατηγική της «διαρκούς επανάστασης». Γνωστοποίησε αυτή τη φιλοσοφία στον Τρότσκι, ο οποίος στη συνέχεια την επέκτεινε και την ανέπτυξε περαιτέρω. Η μέθοδος υιοθετήθηκε τελικά από τον Βλαντιμίρ Λένιν και τους Μπολσεβίκους το 1917.

Πηγή:Το είδωλο της γης μου

               To όραμα του Γένους

                 

               Πόλη που κτίστηκες σε τρεις θρησκείες,

               με το κορμί σου την ψυχή μας αγκαλιάζεις·

               πάνω σε γη Επτάλοφη απλωμένη,

               όλα όσα αγαπήσαμε, σκεπάζεις.            

               Στον πρώτο λόφο η Αγιά Σοφιά.

               Bάστα καρδιά, τα δάκρυά σου πνίχτα·

               χωρίς κερί και δίχως λάδι, ορφανή,

               φίλντισι που λαμποκοπάει μες  στη νύχτα.

               Η  σφραγισμένη των πόθων μας πηγή·

               της μνήμης μας το μυστικό κιτάπι·

               κάποτε λειτουργήθηκε εδώ  αδιάκοπα

               η  Αιώνια κι ακατάλυτη Αγάπη.

               Αχειροποίητα τα σχέδια της Εκκλησιάς

               κρυμμένα σε μια ταπεινή κυψέλη·

               δώρο του Αρχιτέκτονα του σύμπαντος

               σταλμένα με μια θεϊκή νεφέλη. 

               Τα τόξα του ναού και οι πεσσοί,

               βαστάνε την αδρή κορμοστασιά της·

               ασπίδες με αραβικές επιγραφές,

               σκεπάζουν τη βυζαντινή τη φορεσιά της.

               Πάνω απ’ τη Πύλη τη μεγάλη του ναού,

               στέκει ο Χριστός ο Μέγας νομοθέτης·

               στα πόδια του ο Λέων ο Σοφός,

               γονατιστός, του Άρχοντα ικέτης.

               Ψηλά στη κόχη του ιερού, η Πλατυτέρα,

               αμόλυντη η βρυσομάνα του ελέους·

               τροφός αδιάκοπος του γένους των Ρωμιών,

               φύλακας ενός περασμένου κλέους.

               Στα ύψη αναφτερώνεται η ψυχή μας

               ψιθυριστά η προσευχή πίσω απ’ τα χείλια·

               με ασημένια θυμιατά να κουδουνίζουν

               και ψαλμωδίες να κουνάν αόρατα καντήλια.

               Τα Σεραφείμ αργοσαλεύουν τις φτερούγες,

               λάμπουνε στην ψηφιδωτή τη μοναξιά τους·

               τριγύρω μας φτερουγίζουνε αόρατα,

               ψέλνουνε λεύτερα μες  στη σκλαβιά τους. 

        

               Πόρτες αόρατες και υπόγειες στοές,

               θρύλοι, με βασιλιάδες μαρμαρωμένους·

               θαύματα, μύθοι και μυστήρια μαζί,

               μ’ ελπίδες τρέφουνε το όραμα του Γένους.

               Προσκυνητές εκστατικοί μπροστά στη Δέηση,

               ζούμε την «Εν Χριστώ Ελευθερία»·

               ν’ ανοίξει η πύλη η απόκρυφη προσμένουμε,

               να τελειώσει η τελευταία λειτουργία.               

               Μια αναστάσιμη χαρά ανθίζει μέσα μας,

               η  λογική του κόσμου δε στεγνώνει την ψυχή μας·

               ο θρύλος του μαρμαρωμένου βασιλιά

               γίνεται σύμβολο, πίστη και προσευχή μας.

               Κοιμάται ο τελευταίος Αυτοκράτορας,

               μη ψάξεις να τον βρεις, θα αποκάμεις·

               το μυστικό κρεβάτι του στο Γκιούλ τζαμί

               και φύλακάς του ένας σοφός ιμάμης.                   

               Σιμώνουν μέρες οι Γραφές να βγουν αληθινές,

               σήμαντρα να κτυπήσουν και καμπάνες·

               Προφήτες και Σαλοί να βρουν δικαίωση·

               έρχεται η ώρα ν’ ακουστούνε οι παιάνες. 

                    Λ.Κατσιγιάννης

Ποιοι διοικούν αυτόν τον κόσμο;

Μια αόρατη δύναμη προσωποποιημένη στους συμβατικούς ηγετίσκους της Δυτικής Ευρώπης και τους τοπικούς Κυβερνήτες των ΗΠΑ, που  κατευθύνεται από σκοτεινές δυνάμεις, φαίνεται ότι οδηγεί τον κόσμο μας σε μια ιδεολογική σύγχυση και ένα πολιτιστικό συνονθύλευμα. Αυτή η δύναμη, είναι τόσο μεγάλη που φαίνεται ότι ξεπερνά τις καλές προθέσεις των ηγετών των δυο μεγάλων δυνάμεων. Αν η υγιείς πατριωτικές, δημοκρατικές και παραδοσιακές απόψεις, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα των λαών, ηττηθούν από τη λάβα του πολιτικού παραλογισμού της νέο-ταξικής ισοπέδωσης και ανηθικότητας, οι κοινωνίες θα μετατραπούν σε ανελεύθερες μάζες χωρίς ιστορία, πυξίδα και μπούσουλα. Έθνη που ξεχνούν την ιστορία τους, οδηγούνται στην καταστροφή. Ο τυποποιημένος νέο-αριστερός άνθρωπος που επιδιώκεται να κατασκευαστεί, από τις οικονομικές και  ιδεολογικές σέχτες, χωρίς μνήμη, πατρίδα, παραδόσεις, ηθικά ταμπού, υποταγμένος όμως σιωπηρά στις εντολές μιας υπερκυβέρνησης, χωρίς προδιαγραφές αξιοπρεπούς ηθικής και βιολογικής  επιβίωσης, θα αποτελέσει  ντροπή και κατάπτωση του ανθρωπινού πολιτισμού.

Οι διεθνείς οργανισμοί ΟΗΕ & ΠΟΥ είναι στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης που οδηγεί στη δικτατορία των λίγων απέναντι στους πολλούς. Το καμπανάκι της ανθρώπινης βιολογικής και πνευματικής μετάλλαξης,  έχει αρχίσει να κτυπάει ξέφρενα.

Ο Τrump στην προεκλογική του ομιλία το 2016 είχε πει:" Αυτή εδώ δεν είναι απλά άλλη μια τετραετία, είναι το σταυροδρόμι στην ιστορία του πολιτισμού μας που θα αποφασίσει αν εμείς οι πολίτες ανακτήσουμε τον έλεγχο της κυβέρνησης." 
Χθες μίλησε καθαρά έξω από τα δόντια.Καθαρότερα δεν γίνονταν. 

"Ένα από τα πολιτικά όπλα της αριστεράς, είναι ο εκφοβισμός και η λογοκρισία. Αυτή η επίθεση στην ελευθερία μας πρέπει να σταματήσει και θα σταματήσει". 

"Στα σχολεία μας, στις αίθουσες ειδήσεων, ακόμη και στις εταιρικές μας αίθουσες, υπάρχει ένας νέος αριστερός φασισμός που απαιτεί απόλυτη πίστη. Εάν δεν μιλάτε τη γλώσσα του, εκτελείτε τα τελετουργικά του, απαγγέλλετε τα πιστεύω του και ακολουθείτε τις εντολές του, τότε θα λογοκριθείτε, θα αποβληθείτε, θα μπείτε στη μαύρη λίστα, θα διωχθείτε και θα τιμωρηθείτε".

"Μην κάνετε λάθος, αυτή η αριστερή πολιτιστική επανάσταση έχει σχεδιαστεί για να ανατρέψει την αμερικανική επανάσταση".

Αν δεν ακουστεί, η  Αμερική θα οδηγηθεί σε εμφύλιο πόλεμο. Και έπειτα θα πάρει σειρά και η Αγγλία. Στις εκλογές, οι ψηφοφόροι θα ερωτηθούν αν θέλουν νόμο και τάξη και οικονομική σταθερότητα ή ταραχές, αυτόνομες ζώνες και λεηλασίες. Αυτό θα φανεί γρήγορα.

Στη χώρα μας, το πείραμα του σιωπηρού, υποταγμένου στη μοίρα του, εξαθλιωμένου ηθικά και οικονομικά ανθρώπου, έχει βρει πρόσφορο έδαφος εδώ και 25 τουλάχιστον χρόνια και είναι στην κορύφωσή του. Η κοινωνία μας, μια κοινωνία οικονομικών λειψάνων, βαδίζει στην κόψη της καταστροφής. Αν δεν υπάρξει άμεση αναστροφή της κατάστασης, ο ελληνισμός σε μια γενιά θα έχει οριστικά χαθεί. 

Τα κράτη, που προχωράνε με αυτού του τύπου τη δημοκρατία που ζούμε, καπελωμένη από τους μέτριους, τους οκνηρούς, τους αμόρφωτους, τους επιρρεπείς στη διαφθορά, με αυτούς που καλλιεργούν ένα ιδιότυπο ρατσισμό, χωρίζουν τους ανθρώπους σε καλούς ή κακούς κατά το δοκούν, προβάλλουν εκτρωματικά σεξιστικά πρότυπα και διαστροφικά μοντέλα συμβίωσης, έχουν αυτοκαταστραφεί. Αυτό φαίνεται, δεν ενδιαφέρει την πολιτική ελίτ που ενστερνίζεται τον μηδενισμό στο εσωτερικό και την ηττοπάθεια στην εξωτερική πολιτική. Φρίττει με τις πατριωτικές φωνές και αγάλλεται με τον συμβιβασμό, την υποχωρητικότητα και τον ραγιαδισμό στους νεοταξικούς ηγέτες.

Στην πρόσφατη δήλωση του στρατηγού Φλώρου, τα κολάντερα της αριστεράς στη βουλή βγάλανε φωνή, ζητώντας επιείκεια για τους βιαστές τους, παραλλάσσοντας το μήνυμα του στρατηγού σ' ένα άλλο: «Όποιος πατήσει ελληνικό έδαφος, πρώτα θα μας γ@μ@σει, μετά θα δούμε ποιος είναι και ύστερα θα μας κόψει το κεφάλι». Κάθε ηττοπαθής και ενδοτική πράξη, παράληψη ή δήλωση του πολιτικού κόσμου που δίνει ερείσματα επιθετικότητας στον εχθρό, αφορά άμεσα την ασφάλεια και βιολογική υπόσταση του λαού και πρέπει να αξιολογείται αμείλικτα.

Η χώρα σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής μας μ’ εκείνη της πτώσης της Πόλης, βρίσκεται στην ίδια θέση από πλευράς εγνωσμένων εχθρών. Τότε οι λαγουμιτζίδες  έσκαβαν απ’ έξω προς τα μέσα. Τώρα σκάβουν από μέσα για την υπονόμευση των τειχών, με εργαλεία που τους τα δίνουμε εμείς. Ο πατριωτισμός και η  προσωποθυσία του Κωνσταντίνου βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με την ενδοτικότητα του  αντικαγκελάριου του Μαξίμου. Οι Τούρκοι, κράτος  φιλάρπαγο  και βάρβαρο, λίγο διαφέρουν από εκείνο της εποχής του 1453. Φυλή ληστών που ήρθε καταδιωγμένη από τα μέρη της Κίνας, παρά τις επιμειξίες με τα κατακτημένα ελληνικά φύλα της Μ. Ασίας, παραμένουν από τότε ως σήμερα οπλισμένοι με θρασύτητα και  προκλητικότητα  που δοκιμάζει τον αντίπαλό του ως τα όριά του. Σήμερα, η χώρα μας (είναι πια πατρίδα;) έχει ακριβώς τους ίδιους εχθρούς όπως και τότε, όπως και πάντα χωρίς να έχει αλλάξει  τίποτα σ’ αυτό. Μόνο τα μέσα, οι άνθρωποι, οι μέθοδοι. Όλα, μοιάζουν τα ίδια και χειρότερα. Το ρολόι της ιστορίας για την Αγιά Σοφία γύρισε πίσω 567 χρόνια από τότε που την πήρε άδικα και με εύνοια της τύχης ο Μωάμεθ και η Μεγάλη εκκλησία της χριστιανοσύνης κινδυνεύει να γίνει πάλι Τζαμί, παρά τις φωνές της δήθεν πε-πολιτισμένης ανθρωπότητας. Οι προφητείες που συνοδεύουν την επαναλειτουργία της εκκλησιάς σαν Τζαμί, μιλάνε για επανάκτηση της Πόλης. Αυτή η επανάκτηση, όπως και να γίνει κι απ’ όποιον, θέλει και τη δική μας εγρήγορση.

Ο Τούρκος, κρατώντας αποστάσεις ακόμη από την νέο ταξική μόδα, με μια συμπαγή πατριωτική κοινωνία, προβάλλει τον δυναμισμό του λαού του στην περιοχή, ενώ εμείς εξαντλούμε τις ανοχές μας, με τις επικύψεις, τα λόγια (οι Έλληνες λένε, δεν κάνουν) και την υποτέλειά μας στον διεθνή Μαμωνά. Βεβαία το υπέρμετρο θράσος του, δεν αποτελεί πρότυπο, και ίσως για αυτό το λόγο θα το πληρώσει ακριβά στην ώρα του, άλλα αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Με άλλα λόγια, ο Τούρκος κτίζει φρόνημα και εμείς ασκούμε πολιτική της κωλοτρυπίδας, της ζαντιέρας και της ζαρντινιέρας στην οδό Πανεπιστημίου.

Ένα κράτος έχει δυο πρωταρχικά μελήματα. Την εξωτερική και εσωτερική ασφάλεια. Και στα δυο θέματα, υπάρχει τεράστιο ζήτημα που διογκώνεται καθημερινά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας είναι η ανεξέλικτη, υποκινούμενη και εγκληματικά ανεχόμενη λαθρομετανάστευση. Η αλβανική εισβολή και εγκατάσταση των αλβανικών ορδών  στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, συνεχίστηκε με την περίοδο του κ. Ασημομύτη με ορδές Κούρδων και Αφγανών. Η λαθρομετανάστευση δεν σταμάτησε. Μετά το 2010 το πρόβλημα μεγιστοποιείται και οξύνεται με στρατιές οργανωμένων επιδοτούμενων αφίξεων λαθραίων από όλες τις φυλές του Ισραήλ, άνευ ταυτότητας, με δορυφορικά τηλέφωνα  και τις τσέπες γεμάτες ευρώ. Καμιά άλλη χώρα στον κόσμο εκτός Ελλάδας, δεν έχει αυτό το οικτρό κατάντημα της εθνικής ταπείνωσης, να δέχεται ηδονικά και προδοτικά την αλλαγή της πολιτιστικής φυσιογνωμίας της, το μεγαλύτερο έγκλημα του 21^ου αιώνα για τον τόπο μας. Η επίκληση αυτών των ανθρώπων, είναι τρομαχτικά εγκληματική και γίνεται από τον ίδιο τον λεγόμενο πρωθυπουργό της Ελλάδας (;) με σκοπό, σύμφωνα με την ανατριχιαστική και αποτρόπαια ρήση του «να μπολιάσουν το λαό μας» (γεωπονικός όρος δλδ. μπολιάζεις λεμονιά με κίτρο βγαίνει κιτρολεμονιά ή συκιά με μουριά βγαίνει συκομουριά). Αυτά είναι τα οράματα της Νέας Τάξης για ένα νέο κόσμο-άκοσμο, άχρωμο, άοσμο και άγευστο.Υπάρχει πλέον ένα δράμι λογικής σ’ αυτόν τον ξεπουλημένο τόπο που άλλοτε τον έλεγαν Ελλάς; Η οικονομική ανάπτυξη, νοείται πλέον ως επενδύσεις ξένων που αγοράζουν επιχειρήσεις  στρατηγικής σημασίας (ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κ.ά όσια και ιερά) και τουριστικές επιχειρήσεις (1500 είναι διαθέσιμες, λόγω επιχειρηματικής αδυναμίας, να πουληθούν στους ξένους οικονομικούς επιβήτορες).Ο τουρισμός πάει σε ξένα χέρια, η γεωργία τείνει να καταστραφεί, η βιομηχανία και βιοτεχνία φυτοζωούν, οι νέοι επιστήμονες έφυγαν, η εθνική μας αξιοπρέπεια μειώνεται κάθε μέρα και εμείς σχεδιάζουμε το μέλλον μας σε χάρτες.

Η φρίκη μεγαλώνει 200 χρόνια από την Επανάσταση του 21 που κλείνει ένας ιστορικός κύκλος. Όχι, την Ελλάδα δεν την ελευθέρωσαν οι Έλληνες ακόμη. Σήμερα θα έπρεπε να βρίσκεται στα σκαριά μια άλλη επανάσταση για την απαλλαγή από την κακοδαιμονία που μαστίζει τη Ελλάδα, απ’ τις πληγές που τρώνε κάθε μέρα το κορμί της. Λένε ότι ο Έλληνας πρέπει να πέσει πολύ χαμηλά για να αποφασίσει να σηκωθεί. Αυτή είναι η μοίρα του. Η οικονομική κατάπτωση, το ξεπούλημα στο διεθνές κεφάλαιο, η έλλειψη ιστορικής γνώσης για τον τόπο, η έλλειψη αντίδρασης στο ανήθικο, η διαφθορά του πολιτικού και κοινωνικού βίου, η ταπείνωση του λαού, η επικάλυψη και αποσιώπηση των αρχαίων μνημείων, η ελλειμματική δημοκρατία με την επίκληση της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα και σκοπιμότερα λάθη, το δημογραφικό, η λαθρομετανάστευση που παραβιάζει ασύστολα την ιστορική και βιολογική υπόσταση του λαού μας και κλονίζει την εσωτερική του ασφάλεια, η περιθωριοποίηση του λαού, τα μεγάλα εθνικά εγκλήματα, η αγορά της γης μας από τα ξένα και ντόπια ξενοκίνητα κεφάλαια, ο έλεγχος του λόγου και του νου που οδηγεί σε εξαμβλωματικές  λογικές, πλαισιωμένα όλα με μια τεράστια σιωπή, είναι μόνο ενδεικτικές περιπτώσεις. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να  καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται. Σε τούτα, ένα μόνο μπορεί ν’ αντιπαραβληθεί και να κρατήσει τη σημαία ψηλά. Ο Στρατός. Είναι η τελευταία ελπίδα, που όμως προς το παρόν μοιάζει να συντηρείται για τις παρελάσεις, τα γαλόνια των στρατηγών, και τις μίζες στις αγοραπωλησίες των όπλων. Στρατός χωρίς πόλεμο, είναι άχρηστος,  ακόμα και ανήθικος θα έλεγε κανείς, για μια χώρα που υφίσταται τόσες προσβολές, όσο η Ελλάδα. Άλλωστε ο πόλεμος συσπειρώνει το λαό, ακονίζει το φρόνημά του. Έτσι, ενώ ο πόλεμος μέσω ειρήνης συνεχίζεται ανύποπτα σε βάρος μας, ο πόλεμος μέσω πολέμου απαγορεύεται για το θυμικό του Έλληνα. Ιστορικά εξακριβωμένο είναι, ότι μόνο στον πόλεμο ο Έλληνας μεγαλούργησε όσες φορές κλήθηκε ή προκλήθηκε. Η ειρήνη χαλάει το Έλληνα, τον κάνει "απλωμένο τραχανά", έρμαιο στην κολακεία την αρχόντων, "καλοπερασάκια", "ξερόλα" που ξεχνάει τον προορισμό του και «περί άλλα τυρβάζει», ομφαλοσκόπο, καρεκλοκένταυρο του καφενείου, που αν και πίνει τόσους καφέδες καθημερινά, μονίμως είναι νυσταγμένος. Ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο και εμείς προς το χείριστο. Ο ρόλος του Έλληνα είναι να στέκεται τοποτηρητής του πολιτισμού. Τούτο όμως, δεν του το μαθαίνουν από μικρό. Η μόρφωση στα σχολειά έχει βαρέσει διάλυση. Την έχει αναλάβει η τηλεόραση με δασκάλους τις αμαθείς τηλεπερσόνες του κουτσομπολιού και το κινητό, που σε κάνει να κοιτάς κάτω κι όχι πάνω. Η μαζικοποίηση των αμαθών και η πολτοποίηση των απαθών, θριαμβεύουν.
                                                    

Χρειαζόμαστε μια νέα δημοκρατία, η δεν χρειαζόμαστε καθόλου. Το δεύτερο, είναι εκείνο στο οποίο μας οδηγεί μαθηματικά η νομενκλατούρα της Νέας Τάξης, μ’ ένα μεταλλαγμένο βιολογικά και πολιτιστικά «άνθρωπο». H δημοκρατία απαιτεί αντιπολίτευση. Στην Ελλάδα του Γερμανιστάν δεν υπάρχει πλέον αντιπολίτευση. Μόνο φωνές μεμονωμένες, εκτός συστημικού τύπου και προσωπικές εκπομπές που τις ακούμε όπως στο ΒΒC επί κατοχής, με το φόβο των Ιουδαίων μην εξοστρακιστεί καμιά απαγορευμένη λέξη.    

Η πνευματική και ηθική κατάντια βρίσκεται στα μεγαλύτερα επίπεδα της ιστορίας μας. Τα νταβούλια κρατάνε καλά ενώ το σπίτι μας καίγεται. Όλα έχουν γίνει μπίζνες, που δεν παράγουν τίποτα. Η πολιτική εξοστρακίστηκε από τον προορισμό της. Εκφυλίστηκε. Αλλάζει τις ζωή των ανθρώπων με πρόστυχες αποφάσεις χωρίς να τους ρωτάει. «Η Ελλάδα επέτυχε ως έθνος αλλά απέτυχε ως κράτος» έχει πει ο Ελύτης και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά. 

Άμεση η ανάγκη μιας νέας εθνικής πολιτικής που δεν θα μιλά για ανύπαρκτες επενδύσεις, για ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, ούτε θα είναι υποταγμένη στα μεγάλα αφεντικά του αόρατου υπερκράτους. Πολιτισμός δεν παράγεται σε παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες όπου οι ιδεολογικές πολιτιστικές και βιολογικές διαφορές είναι τεράστιες, παρά μόνο αίμα που άλλοι το χύνουν κι άλλοι το πίνουν. Η εποχή μας, με τον ιό της εκτρωματικής ελεγχόμενης παραπληροφόρησης να μεταδίδεται αστραπιαία, είναι από τις πιο δύσκολες στην ιστορία των πολιτισμών.

Στο χέρι της Ιστορίας που την καθορίζει ο Θεός, είναι να επαναφέρει την κλονισμένη τάξη στον κόσμο της λογικής, της αγάπης για την πατρίδα, της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, του σεβασμού στην ανθρώπινη φύση και αξιοπρέπεια, στην πραγματική δημοκρατία των αρίστων και όχι της μάζας. Η Ιστορία έχει βάλει…αγγελία. Ζητάει ηγέτες, όχι σφουγγοκωλάριους των παγκοσμιοποιητών και των σπεκουλαδόρων τους.  

Πηγή:Το είδωλο της γης μου