ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ  γ΄

 

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Τὰ νησιὰ τῆς ῾Ἑλλάδας! ὦ νησιὰ βλογημένα,

ποὺ μὲ ἀγάπη καὶ φλόγα μιὰ Σαπφὼ τραγουδοῦσε,

ποὺ πολέμων κι εἰρήνης δῶρα ἀνθίζαν σπαρμένα,

ποὺ τὸ φέγγος του ὁ Φοῖβος ἀπ τὴ Δῆλο σκορποῦσε!

῎Αχ ἀτέλειωτος ἥλιος σᾶς χρυσώνει ὡς τὰ τώρα,

 μὰ βασίλεψαν ὅλα, ὅλα τ’ ἄλλλα σας δῶρα!

 

Καὶ τῆς Χίος τὴ Μούσα καὶ τῆς Τέως τὴ Λύρα*,

ἀντρειοσύνης κι ἀγάπης δοξαρίσματα πρῶτα,

σέ ἄλλους τόπους γιὰ φήμη τὰ μετάφερε ἡ Μοίρα,

 γιατὶ ἡ μαύρη τους μάνα μήτε ἂν ζοῦνε δὲ ρώτα!

Κι ἀντιλάλησαν ξάφνω παραπέρα στὴ Δύση,

 ἀπ’ ἐκεῖ ποὺ ἀνθίζαν τῶν « Μακάρων αἱ νῆσοι».

 

Τὰ βουνὰ τὸ μεγάλο Μαραθώνα θωρᾶνε

 κι ἡ ἀθάνατη βλέπει τὰ πελάγη κοιλάδα.

 ᾽Εδῶ πέρα μονάχος συλλογιόμουν πὼς νά ᾽ναι

θὰ μποροῦσε καὶ πάλι μιὰν ἐλεύτερη ῾Ελλάδα!

Γιατὶ πῶς νὰ κοιτάζω τὸ Περσάνικο μνῆμα

καὶ νὰ λέγω πὼς εἶμαι τῆς σκλαβιᾶς κι ἐγὼ θύμα!

 

 Στὸν γκρεμνὸ ποὺ ἀντικρίζει τὴ μικρὴ Σαλαμίνα,

 μιὰ φορὰ βασιλέας θρονιαζότανε. Κάτου,

δίχως τέλος καράβια, μὲ τ’ ἀμέτρητα ἐκεῖνα

μαζευόντανε πλήθη. ῏Ηταν ὅλα δικά του.

Τὴν αὐγὴ μὲ καμάρι τὰ μετροῦσε ἐκεῖ πέρα,

μὰ τί γένηκαν ὅλα σὰν ἐβράδιασε ἡ μέρα!\

 

 Ποῦ εἶν’ ἐκεῖνα! Ποῦ εἶναι, ὦ Πατρίδα καημένη!

 Κάθε λόγγος σου τώρα κι ἀκρογιάλι ἐβωβάθη!

Τῶν παλιῶν τῶν ἡρώων ένας μύθος δὲν μένει,

τῆς μεγάλης καρδιᾶς τους κάθε χτύπος ἐχάθη.

Καὶ τὴ λύρα σου ἀκόμα τὴν ἀφῆκες, ὀιμένα!

ἀπ’ τοὺς θείους σου ψάλτες νὰ ξεπέση σὲ μένα!

 

Μὲς στὸν ἄδοξο δρόμο, ποὺ μιὰ τύχη μὲ σέρνει

 μὲ φυλὴ ποὺ σηκώνει τῆς σκλαβιᾶς ἁλυσίδα,

 κάποιο βάλσαμο κρύφιο στὸ τραγούδι μου φέρνει

ἡ ντροπή,ποὺ μὲ πιάνει γιὰ μιὰ τέτοια πατρίδα!

Καὶ τί νά ᾽χη ἐδῶ ἄλλ’ ὁ ποιητής, παρὰ μόνο

 γιὰ τοὺς ῞Ελληνας πίκρα, γιὰ τὴ χώρα τους πόνο!

Πρέπει τάχα νὰ κλαῖμε μεγαλεῖα χαμένα

καὶ ντροπὴ νὰ μᾶς βάφη, ἀντὶς αἶμα σὰν πρῶτα;

 Βγάλε, ὦ γῆς δοξασμένη, ἀπ’ τὰ σπλάχνα σου

 ἕνα ἱερὸ ἀπομεινάρι τῶυ παιδιῶν τοῦ Εὐρώτα!

᾽Απ’ ἐκειούς, τοὺς Τρακόσιους, τρεῖς ἂς ἔρθουνε, φτάνουν,

ἄλλη μιὰ Θερμοπύλα στὰ βουνά σου νὰ κάνουν.

 

Πῶς! ᾽Ακόμα σωπαίνουν; Πῶς!, ᾽Ακόμα ἡσυχάζουν; ῎

Οχι, ὄχι! ᾽Ακούγω τὶς ψυχὲς ἀπ’ τὸν ῞Αδη,

 σὰν ποτάμι ποὺ τρέχει μακρινά, νὰ φωνάζουν :

« ῞Ενας μόνο ἂς σαλέψη ζωντανός, καὶ κοπάδι

ἀπ’ τὴ γῆς ἀποκάτου λεβεντιὰ ξεκινοῦμε·

 εἶναι αὐτοὶ ποὺ κοιμοῦνται· μεῖς ἀκόμα σ’ ἀκοῦμε! »

 

῎Αχ, τοῦ κάκου, τοῦ κάκου! ῎Αλλες λύρες στὰ χέρια!

Μὲ σαμιώτικο τώρα τὸ ποτήρι ἂς γεμίση. ῎

Αφηνε αἷμα καἵ μάχες γιὰ τὰ τούρκικα ἀσκέρια,

 καὶ καθένας τὸ αἷμα τοῦ ἀμπελιοῦ του ἂς μᾶς χύση!

Δές τους! ῞Ολοι ξυπνᾶνε καὶ πετοῦν ὡς ἀπάνω,

 τοῦ μικρόψυχου Βάκχου τὸ ἐγκώμιο σὰν κάνω!

Τὸν Πυρρίχιο* χορό σας ὡς τὰ τώρα βαστᾶτε,

 ἡ Πυρρίχια ἡ «φάλαγξ» ποῦ νὰ πῆγε, καημένοι! ᾽

Απὸ δυὸ τέτοια δῶρα, πῶς ἐκεῖνο ξεχνᾶτε,

ποὺ ψυχὲς ἀντρειώνει καὶ καρδιὲς ἀνασταίνει!

Καὶ τὰ γράμματα ἀκόμα ἑνὸς Κάδμου κρατεῖτε·

τάχα νά ᾽ταν γιὰ σκλάβους τὰ ψηφιά του θαρρεῖτε;

  

«᾽Εκλεχτὲς σελίδες » ( Μεταφρ. Ἀργ. ᾽Εφταλιώτη ) Λ. Βύρων

 

 

 

 

 

 

Ο ΛΕΥΚΑΤΑΣ ΩΣ ΘΕΜΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Του κ.ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΑΚΑΣΗ

                                                                                  

Ένας ζωγράφος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης μπορεί να βρει το θέμα του στα πιο απίθανα αντικείμενα που προσφέρονται από τη φύση και απ’ τον ανθρώπινο μόχθο και εργασία. Το σημείωμα τούτο δεν θα προσπαθήσει να συγκρίνει τις δύο αυτές αφετηρίες της εμπνεύσεως του καλλιτέχνη και να βρει έτσι τα προτερήματα της μιας ή της άλλης. Σκοπός μας είναι να δώσουμε μια ώθηση στους νέους ζωγράφους της Ελλάδος και του κέντρου για νέα θέματα που ξεχνώνται στην απομόνωσή τους ή επειδή είναι δυσκολοτήρητα ή άγνωστα σ’ αυτούς.Η σημερινή μας τέχνη και κυρίως η ζωγραφική αναμασά με μονότονα τριμμένα θέματα χιλιοδουλεμένα τοπία και βρίσκεται μακριά από τις συγκινήσεις που πραγματικά αγγίζουν την ψυχή του καλλιτέχνη.

    Ο ζωγράφος ζωγραφίζει όπου βρει το θέμα,σ’ όποια ώρα και όποιο κι αν είναι, φτάνει να βρίσκεται στη κατάλληλη ψυχολογική στιγμή για ν’ αποφασίσει το «πήδημα» από τη πεζότητα στη ποίηση και στη τέχνη.Γιατί «πήδημα» είναι η απόφασή του να καταπιαστεί  με το θέμα που τον συγκίνησε και ν’ αρχίσει έτσι να ζωγραφίζει. Πριν όμως αφήσει  ας πούμε τη γη για το μεγάλο «πήδημα» του, δηλαδή πριν αποφασίσει να ζωγραφίσει, θα πρέπει ν’ ατενίσει το θέμα του μ’ όλα τα μάτια του νου του, η καρδιά του να σταματήσει τους χτύπους της και τα νεύρα του να τεντώσουν στο σημείο της έμπνευσης, οι πόροι του  σώματός του ν’ ανοίξουν για να δεχτούν το θέμα των ματιών του και με την «ενδελέχειαν» να ταξινομήσει στην σκέψη του την αρχιτεκτονική του θέματός του.Πρέπει να σταθεί ταπεινός και εκμηδενισμένος απ’ της έμπνευσής του το μεγάλο σεισμό, να ρουφήξει και την τελευταία γραμμή και να στάξει στης  μνήμης του το πιθάρι και την τελευταία σταγόνα του χρώματος που βλέπει. Τέλος να σκαριάσει εμπρός του το θέμα του, να το δει με τα μάτια της ψυχής του τελειωμένο, όπως το θέλει αυτός και όπως το φαντάζεται να γίνει στη λινάτσα  ή στο χαρτί. Και μετά  με ευλάβεια ν’ αρχίσει το «πήδημα», ν’ αρχίσει να ζωγραφίζει με ταπείνωση και σεβασμό.

    Μια τέτοια μοναδική ενατένιση και μοναδικό θέμα προσφέρει στον κάθε ζωγράφο ο Λευκάτας.Ο ίδιος αυτός σαν βράχος και σαν θέμα είναι πακτωλός ζωγραφικής εμπνεύσεως. Ο ζωγράφος στη γύρω του σιωπή θα «σπουδάσει»  το θέμα, θα το χορτάσει με την απλόχερη θέα που προσφέρουν οι βράχοι και μετά θα τους ζωγραφίσει. Ένας λόγος είναι να τους ζωγραφίσει. Και τι μπορεί να προφτάσει να φκιάσει ένας ζωγράφος εκεί;Είναι τόσα τα θέματά του.Ήρεμα ή άγρια πολύχρωμα ή μονότονα, χαρούμενα ή σοβαρά….Είναι αυτά τα θέματα που προσφέρει ο Λευκάτας. Οι κόλποι του και οι εκτυφλωτικές αμμουδιές του, το γοργοπόδαρο κατέβασμα των γρεμνών του και το απαλό σαν αβρή γραμμή γυναικείων λαγόνων κατέβασμα των λόφων του προς το Βασιλικιώτικο.Τα πλατειά του οροπέδια με τα γρενά χρώματα και οι στενές νεροσυρμές του διάστικτες με όχρες και πορτοκαλιά. Το ασημοπράσινο των ελιών του και το βουερό λαδί των κέδρων του. Όλα συνθέτουν εξαίσιους πίνακες γεμάτους με γλαυκό αιθέρα  και φως. Η θάλασσά του- αχ αυτή η δική του θάλασσα-είναι ξέχωρο θέαμα. Γλαυκό γιορτάσι το χρώμα της. Πολυθόρυβα τυρκουάζ και γλυκοστάλακτα οπάλια, συντροφευμένα δένονται σε αποχρώσεις παραμυθένιες και πρωτόβλεπτες. Ο ζωγράφος μπερδεύεται μπροστά στη παλέτα του για να στιχουργήσει τα χρώματά του-τόσο πρωτόφαντα είναι τούτα ‘δω τα θαλασσί χρώματα. Εκεί που την βλέπει σμαραγδένια κι απαλή, το μάτι αναδεύει  με έκπληξη για το μαβί που γλυστράει σχεδόν αθέατο ανάμεσα απ’ τα σμαράγδια-μαρμαριγές αξαίσιες και αβρές.

    Μια γενική άποψη του Λευκάτα προσφέρεται απ’ το ύψος του οροπεδίου του μοναστηριού. Η μακρινή άκρη του γυρίζει μ’ ένα παράξενο γάμψημα προς τα δυτικά κάνοντας ένα κόλπο μεγάλο. Εδώ η θάλασσα είναι πάντα σε αναβρασμό. Και τέλεια νημεμία να βασιλεύει,η  στάθμη της θάλασσας δεν έχει στασό. Ανεβοκατεβαίνει απ’ τα αβυσσαλέα βάθη των βράχων και φθάνει ως τα τρία μέτρα από την ανώτερη στάθμη που σχηματίζει η παλίρροια. Η δύναμή της δεν έχει όρια-τίγρις  που την έκλεισαν λαβωμένη σ’ ένα κλουβί, στο κλουβί του κόλπου που σχηματίζει το γαμψό  νύχι του Λευκάτα. Εδώ το θέμα του ζωγράφου είναι μοναδικό. Νεροσυρμές κόκκινες και πορτοκαλιές ενώνονται με τα θαλασσιά χρώματα σε συνδυασμούς Βανγκοκικούς.Χαλκοκίτρινοι βράχοι συνδυάζονται με μαβιούς τόνους και θυμίζουν τοιχογραφίες του Γκωγκέν.Όλα, χρώματα, σχέδια και βάθη είναι γεμάτα με μια άφωνη ηδονή που φέρνουν έκσταση και ζωγραφικό παραλήρημα στον καλλιτέχνη. Τα νεύρα τανείονται στην κραυγαλέα όρχηση των χρωμάτων και το μάτι αναζητάει το τέλος των βράχων που μοιάζουν σαν μαρμαρωμένες τρικυμίες-τρικυμίες χειμωνιάτικες, λευκατικές!...Χάνεται ο ειρμός του πινέλου στους χίλιους και ένα κόλπους του και η παλέτα βλογάει θριαμβικά τον παιάνα των χρωματικών της συνδυασμών!..Τα «κατά μέρη» θέματα του Λευκάτα δεν δείχνουν βέβαια την απλωσιά αλλά προσφέρονται με τα ελκυστικά τους σχέδια και την περίεργη κοψιά τους. Η κακοτραχαλιά τους δεν λέγεται.Το τραγικό ύψος τους και η κάθετη βουή τους δίνουν ένα θέμα ξέχωρo Εκείνες οι χίλιες ραγισματιές τους, οι οριζόντιες, κάθετες και μαιανδρικές, φέρνουν ευχάριστο ζωγραφικό ίλιγγο. Κάθε μέτρο των τοιχωμάτων και αλλάζει χρώμα. Εδώ δεν μπορεί ο ζωγράφος να κάμει «αφηρημένη τέχνη». Πρέπει να καλοδουλέψει το θέμα του και να το χτενίσει καλά για να μπορέσει ν’ αποδώσει την περηφάνεια που έχουν. Θάξιζε λοιπόν τον κόπο σ’ ένα ζωγράφο που θέλει να μιλήσει κατ’ ευθείαν με την μεγαλειότητα της φύσης να έρθει σ’ αυτόν τον τόπο του Λευκάτα. Θάξιζε να ξεφύγει από τα γλυκόσαχλα θέματα, τα «τετριμμένα» και τα χιλιοειπωμένα.Να σπουδάσει εδώ και να λύση της τέχνης του τα προβλήματα, όπως του τα έχει έτοιμα η φύση.Να πολλαπλασιάσει την πείρα του κοντά της και ν’ ατενίσει την αληθινή μορφή της τέχνης,μακριά απ’τα σκονισμένα «κάδρα» ειπωμένων τοπίων. Τότε θα κέρδιζε πολλά. Και το κέρδος του ζωγράφου δεν είναι τίποτ’ άλλο από το μίλημα με τους θεούς του. Και οι θεοί του βρίσκονται εκεί κάτου, καταμεσίς στο Ιόνιο. Ζουν την θεϊκή τους ζωή εκεί στον Λευκάτα.                   

20-10-55                                                       

 

Παρέμβαση Τραμπ: Αφήστε με να ξεκινήσω διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν για να αποφύγουμε τον πόλεμο.

6 Οκτωβρίου 2022

                                                                       

Ο Ντόναλντ Τραμπ δημοσίευσε στο Truth Social το πρωί της Τετάρτης, προσφέροντας να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, προκειμένου να αποτραπεί μία παγκόσμια σύγκρουση.

Ο Τραμπ σημείωσε ότι οι αγωγοί Nord Stream I & II που υπονομεύτηκαν από άγνωστους προς το παρόν παράγοντες που θα μπορούσαν να ωθήσουν τον κόσμο πιο κοντά στον ολοκληρωτικό πόλεμο.

Συνεχίζοντας, ο Τραμπ πρότεινε στην κυβέρνηση Μπάιντεν να παραμείνει «ήρεμη», «στρατηγική» και «έξυπνη» προτού προσφερθεί να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων ο ίδιος, αν χρειαστεί.

"Η «Ηγεσία» των ΗΠΑ θα πρέπει να παραμείνει «ψύχραιμη, ήρεμη και στεγνή» στο ΣΑΜΠΟΤΑΖ των αγωγών Nord Stream. Πρόκειται για ένα μεγάλο γεγονός. Η σύγκρουση Ρωσίας/Ουκρανίας δεν έπρεπε ΠΟΤΕ να είχε συμβεί και σίγουρα δεν θα είχε συμβεί αν ήμουν Πρόεδρος. Μην κάνετε τα πράγματα χειρότερα με την ανατίναξη του αγωγού. Να είστε στρατηγικοί, να είστε έξυπνοι, να ολοκληρώσετε μια συμφωνία κατόπιν διαπραγμάτευσης ΤΩΡΑ. Και οι δύο πλευρές το χρειάζονται και το θέλουν. Ολόκληρος ο Κόσμος διακυβεύεται. Να αρχίσω να φτιάχνω ομάδα;;;" 

Hellas Now

 

 

Dugin (σύμβουλος Putin): Βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου

30 Σεπτεμβρίου 2022

Άρθρο του Ντούγκιν που μιλά για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Για Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο κάνει λόγο σε άρθρο-φωτιά ο ρώσος υπερεθνικιστικής φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν, οι επισημάνσεις του οποίου έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς από πολλούς θεωρείται ο ιθύνων νους πίσω από τις κινήσεις του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν στη γεωπολιτική «σκακιέρα» (στη φωτογραφία από moderndiplomacy.eu, επάνω, Πούτιν, αριστερά, και Ντούγκιν).

 Ακολουθεί το άρθρο του Ντούγκιν

«Τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στην ισορροπία δυνάμεων στην Ουκρανία. Αυτό πρέπει να εξεταστεί στο σύνολό του.

Οι αντεπιθέσεις του Κιέβου ήταν γενικά αποτυχημένες στην περιοχή της Χερσώνας, αλλά, δυστυχώς, επιτυχείς στην περιοχή του Χαρκόβου. Η κατάσταση στην περιοχή του Χαρκόβου και η αναγκαστική υποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων είναι το σημείο καμπής.

Αφήνοντας στην άκρη τις ψυχολογικές επιπτώσεις και τα δικαιολογημένα συναισθήματα των πατριωτών, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε ολόκληρη την ιστορία της SMO (ειδική στρατιωτική επιχείρηση, όπως αποκαλεί η Ρωσία την εισβολή στην Ουκρανία) έχουμε φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή.

Ολοι συνιστούν τώρα τη λήψη έκτακτων μέτρων για να αντιστραφεί η κατάσταση, και ορισμένα από αυτά είναι αρκετά ορθολογικά. Δεν διεκδικούμε την πρωτοτυπία με κανέναν τρόπο, αλλά θα προσπαθήσουμε μόνο να συνοψίσουμε τα πιο θεμελιώδη σημεία και προτάσεις και να τα τοποθετήσουμε στο παγκόσμιο γεωπολιτικό πλαίσιο.

Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο η Δύση μας ωθεί με εμμονή. Και αυτό δεν είναι πια φόβος ή προσδοκία, αυτό είναι γεγονός.

Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη συλλογική Δύση, με το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους τους (αν και όχι με όλους – η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν τη δική τους θέση, και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά όχι μόνο, δεν θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά στον πόλεμο με τη Ρωσία). Και όμως η απειλή ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου πλησιάζει.

Το αν πρόκειται για τη χρήση πυρηνικών όπλων είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Αλλά η πιθανότητα ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα αυξάνεται καθημερινά.

Είναι απολύτως σαφές, και πολλοί αμερικανοί στρατιωτικοί ηγέτες (όπως ο πρώην διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, Μπεν Χότζες) το διακηρύσσουν ανοιχτά ότι η Δύση δεν θα είναι πλέον ικανοποιημένη ακόμη και με την πλήρη αποχώρησή μας από το έδαφος της πρώην Ουκρανίας, θα καταλήξουμε στο έδαφός μας, επιμένοντας σε «άνευ όρων παράδοση» (Γενς Στόλτενμπεργκ), «από-ιμπεριαλισμό» (Μπεν Χότζες), διαμελισμό της Ρωσίας.

Το 1991, η Δύση ήταν ικανοποιημένη με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την ιδεολογική μας συνθηκολόγηση, κυρίως με την υιοθέτηση της δυτικής φιλελεύθερης ιδεολογίας, του πολιτικού συστήματος και της οικονομίας υπό τη δυτική ηγεσία. Σήμερα, για τη Δύση, η κόκκινη γραμμή είναι η ύπαρξη μιας κυρίαρχης Ρωσίας – ακόμη και εντός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Πλήγμα από τη Δύση κατά της Ρωσίας

Η αντεπίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην περιοχή του Χαρκόβου συνιστά ένα άμεσο πλήγμα από τη Δύση κατά της Ρωσίας. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτή η επίθεση οργανώθηκε, προετοιμάστηκε και εξοπλίστηκε από τη στρατιωτική διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ και πραγματοποιήθηκε υπό την άμεση επίβλεψή τους.

Δεν πρόκειται μόνο για τη χρήση στρατιωτικού εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, αλλά και για δυτικές αεροδιαστημικές πληροφορίες, μισθοφόρους και εκπαιδευτές.

Στα μάτια της Δύσης, αυτή είναι η αρχή του «τέλους μας». Εφόσον επιδείξαμε κάποια αδυναμία στην άμυνα των εδαφών που έχουμε υπό τον έλεγχό μας στην περιοχή του Χαρκόβου, μπορούμε να νικηθούμε περαιτέρω. Αυτή δεν είναι μια μικρή επιτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου, αυτή είναι η πρώτη απτή επιτυχία της Drang nach Osten των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

Φυσικά, μπορεί κανείς να προσπαθήσει να το αποδώσει σε προσωρινές «τεχνικές δυσκολίες» και ν’ αναβάλει την ουσιαστική ανάλυση της κατάστασης για αργότερα. Αλλά αυτό απλώς θα καθυστερήσει την πραγματοποίηση ενός τετελεσμένου γεγονότος, και ως εκ τούτου θα μας αποδυναμώσει και θα αποθαρρύνει μόνο τους εαυτούς μας.

Συνεπώς, αξίζει να παραδεχτούμε ψυχρά: η Δύση μας κήρυξε τον πόλεμο και ήδη τον διεξάγει. Δεν επιλέξαμε αυτόν τον πόλεμο, δεν τον θέλαμε. Το 1941, επίσης δεν θέλαμε πόλεμο με τη ναζιστική Γερμανία και αρνηθήκαμε να πιστέψουμε σε αυτόν μέχρι το τέλος.

Αλλά στην τρέχουσα κατάσταση, όταν γίνεται de facto εναντίον μας, αυτό δεν έχει καθοριστική σημασία. Τώρα είναι σημαντικό μόνο να τον κερδίσουμε, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της Ρωσίας να υπάρχει.

Τέλος της SMO

Η SMO ως περιορισμένη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ντονμπάς και ορισμένων εδαφών της Νέας Ρωσίας ολοκληρώθηκε. Σταδιακά εξελίχθηκε σ’ έναν πλήρη πόλεμο με τη Δύση, στον οποίο, στην πραγματικότητα, το ίδιο το τρομοκρατικό ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου παίζει μόνο οργανικό ρόλο.

Μια προσπάθεια να το πολιορκήσει και να απελευθερώσει σειρά από εδάφη της Νέας Ρωσίας που ελέγχονται από τους ουκρανούς Ναζί, διατηρώντας αμετάβλητη την υπάρχουσα γεωπολιτική ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο, ως μια τεχνική επιχείρηση απέτυχε, και προσποιούμενοι ότι απλώς συνεχίζουμε τη SMO – κάπου στις παρυφές της προσοχής του κοινού – είναι απλώς άσκοπο.

Ενάντια στη θέλησή μας, βρισκόμαστε τώρα σε πόλεμο, και αυτό ισχύει για κάθε πολίτη της Ρωσίας: ο καθένας μας βρίσκεται στη διόπτρα του εχθρού, τρομοκράτη, ελεύθερου σκοπευτή.

Ταυτόχρονα, η κατάσταση είναι τέτοια που, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους, είναι αδύνατο να επιστρέψουν τα πάντα στις αρχικές συνθήκες που επικρατούσαν μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Αυτό που συνέβη είναι μη αναστρέψιμο και δεν πρέπει να ανησυχούμε καν για τυχόν παραχωρήσεις ή συμβιβασμούς εκ μέρους μας. Ο εχθρός θα δεχτεί μόνο την πλήρη παράδοση, υποδούλωση, εξάρθρωση, κατοχή. Οπότε απλώς δεν έχουμε επιλογή.

Το τέλος της SMO σημαίνει την ανάγκη για βαθιούς μετασχηματισμούς ολόκληρου του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της σύγχρονης Ρωσίας – τη μετατροπή της χώρας σε στρατιωτική βάση – στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό και τη σφαίρα πληροφοριών.

Η SMO θα μπορούσε να παραμείνει σημαντικό, αλλά όχι το μοναδικό περιεχόμενο της ρωσικής δημόσιας ζωής. Ο πόλεμος με τη Δύση καθυποτάσσει τα πάντα.

Ιδεολογικό μέτωπο

Η Ρωσία βρέθηκε σε κατάσταση ιδεολογικού πολέμου. Οι αξίες που πρεσβεύει η παγκοσμιοποιημένη Δύση – LGBT, νομιμοποίηση των διαστροφών, τα ναρκωτικά, η συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής, η πλήρης ανάμειξη κατά την ανεξέλεγκτη μετανάστευση κ.λπ. – είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη στρατιωτικοπολιτική ηγεμονία και το μονοπολικό της σύστημα.

Ο δυτικός φιλελευθερισμός και η παγκόσμια στρατιωτικοπολιτική και οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι ένα και το αυτό. Το να πολεμάμε με τη Δύση και να αποδεχόμαστε (έστω και εν μέρει) τις αξίες της, στο όνομα των οποίων διεξάγει έναν πόλεμο εναντίον μας, έναν πόλεμο αφανισμού, είναι απλώς παράλογο.

Μια δική μας ιδεολογία δεν θα ήταν μόνο «χρήσιμη» για εμάς σήμερα. Aν δεν έχουμε, θα χάσουμε. Η Δύση θα συνεχίσει να μας επιτίθεται τόσο απ’ έξω, με οπλισμένους και εκπαιδευμένους ουκρανούς Ναζί, όσο και από μέσα, με την πάντα φιλελεύθερη πέμπτη φάλαγγα που διαφθείρει έξυπνα τα μυαλά και τις ψυχές των νεότερων γενιών. Χωρίς μια δική μας ιδεολογία, που να καθορίζει ξεκάθαρα ποιος είναι φίλος και ποιος εχθρός, θα βρισκόμασταν σε μια τέτοια κατάσταση σχεδόν ανίσχυροι.

Η ιδεολογία πρέπει να δηλωθεί αμέσως και η ουσία της πρέπει να είναι η πλήρης και άμεση απόρριψη της δυτικής ιδεολογίας, της παγκοσμιοποίησης και του ολοκληρωτικού φιλελευθερισμού, με όλα τα εργαλειακά υποείδη της – συμπεριλαμβανομένου του νεοναζισμού, του ρατσισμού και του εξτρεμισμού.

Κινητοποίηση

Η κινητοποίηση είναι αναπόφευκτη. Ο πόλεμος επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα, αλλά η κινητοποίηση δεν σημαίνει τη βίαιη αποστολή στρατευσίμων στο μέτωπο, αυτό μπορεί να αποφευχθεί, για παράδειγμα, με τη συγκρότηση ενός ολοκληρωμένου εθελοντικού κινήματος, με τα απαραίτητα οφέλη και την κρατική υποστήριξη.

Πρέπει να επικεντρωθούμε στους βετεράνους και στην ειδική υποστήριξη των νεορώσων πολεμιστών. Η Ρωσία έχει λίγους από αυτούς, αλλά υπάρχουν υποστηρικτές και στο εξωτερικό. Δεν πρέπει να διστάζουμε να σχηματίσουμε αντιναζιστικές και αντιπαγκοσμιοποιητικές διαταξιαρχίες με έντιμους ανθρώπους από την Ανατολή και τη Δύση.

Πάνω από όλα, δεν πρέπει να υποτιμούμε τους Ρώσους. Είμαστε ένα έθνος ηρώων. Με μεγάλο κόστος, αλλά ένας τρομερός εχθρός που έχει νικήσει ούτε μία ούτε δύο φορές στην ένδοξη ιστορία μας. Και αυτή τη φορά θα είμαστε νικητές, έστω και στον πόλεμο κατά της Δύσης, και αυτή τη φορά θα είναι λαϊκός πόλεμος. Κερδίζουμε τους λαϊκούς πολέμους, πολέμους στους οποίους ο γιγάντιος λαός έχει ξυπνήσει για να πολεμήσει.

Η κινητοποίηση συνεπάγεται πλήρη αλλαγή της πολιτικής πληροφόρησης. Οι κανόνες της εποχής της ειρήνης (που είναι ουσιαστικά η τυφλή αντιγραφή δυτικών προγραμμάτων και στρατηγικών ψυχαγωγίας που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαφθείρουν την κοινωνία) πρέπει να καταργηθούν.

Η τηλεόραση και τα μέσα ενημέρωσης γενικότερα θα πρέπει να γίνουν όργανα πατριωτικής κινητοποίησης εν καιρώ πολέμου. Η συνεργασία στο μέτωπο πρέπει να υπάρχει και στο εσωτερικό μέτωπο. Εχει ήδη ξεκινήσει σιγά σιγά, αλλά προς το παρόν επηρεάζει μόνο ένα μικρό μέρος των τηλεοπτικών καναλιών. Αλλά θα έπρεπε να επεκταθεί παντού.

Πολιτισμός, ενημέρωση, εκπαίδευση, διαφωτισμός, πολιτική, κοινωνική σφαίρα: όλα πρέπει να λειτουργούν ομόφωνα για τον πόλεμο, δηλαδή για τη νίκη.

Οικονομία

Κάθε κυρίαρχο κράτος μπορεί να εκδώσει όσο εθνικό νόμισμα χρειάζεται. Αν είναι πραγματικά κυρίαρχο. Ο πόλεμος με τη Δύση δεν έχει νόημα όταν συνεχίζεις να παίζεις οικονομικά παιχνίδια σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες. Μόνο μια πολεμική οικονομία μπορεί να είναι κυρίαρχη.

Για τη νίκη πρέπει να ξοδευτούν όσα χρειάζονται. Είναι απαραίτητο μόνο να διασφαλιστεί ότι τα ποσά συγκεντρώνονται σε ένα ειδικό ταμείο για στρατηγικούς σκοπούς. Η διαφθορά σε τέτοιες περιστάσεις θα πρέπει να ταυτίζεται με έγκλημα πολέμου.

Ο πόλεμος και η άνεση είναι ασυμβίβαστα. Η άνεση ως στόχος, ως σημείο αναφοράς στη ζωή, πρέπει να εγκαταλειφθεί. Μόνο τα έθνη που είναι προετοιμασμένα για κακουχίες μπορούν να κερδίσουν πραγματικούς πολέμους.

Σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει πάντα ένας νέο είδος οικονομολόγων που στόχος τους είναι να σώσουν το κράτος, ειδικά αυτό. Τα δόγματα, τα σχολεία, οι μέθοδοι και οι προσεγγίσεις είναι δευτερεύοντες παράγοντες.

Μια τέτοια οικονομία μπορούμε να την ονομάσουμε οικονομία κινητοποίησης ή απλώς πολεμική οικονομία.

Οι σύμμαχοί μας

Σε κάθε πόλεμο, ο ρόλος των συμμάχων είναι εξαιρετικά σημαντικός. Σήμερα η Ρωσία δεν έχει τόσους πολλούς, αλλά υπάρχουν. Πρώτα απ’ όλα, μιλάμε για εκείνες τις χώρες που απορρίπτουν τη δυτική φιλελεύθερη μονοπολική τάξη.

Είναι οι υποστηρικτές της πολυπολικότητας όπως η Κίνα, το Ιράν, η Βόρεια Κορέα, η Σερβία, η Συρία, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Μάλι, αλλά και, ως ένα βαθμό, η Ινδία, η Τουρκία, ορισμένες ισλαμικές, αφρικανικές και λατινοαμερικανικές χώρες (ιδίως η Κούβα, η Νικαράγουα και η Βενεζουέλα)

Για τη δραστηριοποίησή τους πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι, όχι μόνο η επαγγελματική διπλωματία, αλλά και η λαϊκή διπλωματία, και γι’ αυτό χρειάζεται και πάλι ιδεολογία.

Πρέπει να πείσουμε τους συμμάχους μας ότι αποφασίσαμε να κάνουμε μια μη αναστρέψιμη ρήξη με την παγκοσμιοποίηση και τη δυτική ηγεμονία και ότι είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε μέχρι το τέλος για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου. Εδώ πρέπει να είμαστε συνεπείς και αποφασιστικοί.

Ο καιρός για ταλαντεύσεις και συμβιβασμούς έχει τελειώσει. Ο πόλεμος της Δύσης εναντίον της Ρωσίας χωρίζει την ανθρωπότητα στις διαφορετικές πλευρές των οδοφραγμάτων.

Πνευματικός παράγοντας

Στο επίκεντρο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης που έχει ξεκινήσει βρίσκεται η πνευματική, θρησκευτική πτυχή. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με έναν αντιθρησκευτικό πολιτισμό που πολεμά τον Θεό και ανατρέπει τα ίδια τα θεμέλια των πνευματικών και ηθικών αξιών: τον Θεό, την Εκκλησία, την οικογένεια, το φύλο, τον άνθρωπο.

Με όλες τις διαφορές μεταξύ της Ορθοδοξίας, του παραδοσιακού Ισλάμ, του Ιουδαϊσμού, του Ινδουισμού ή του Βουδισμού, όλες οι θρησκείες και οι πολιτισμοί που χτίζονται πάνω τους αναγνωρίζουν τη θεϊκή αλήθεια, την υψηλή πνευματική και ηθική αξιοπρέπεια του ανθρώπου, τιμώντας τις παραδόσεις και τους θεσμούς – το κράτος, την οικογένεια, την κοινότητα.

Η σύγχρονη Δύση τα έχει καταργήσει όλα αυτά, αντικαθιστώντας τα με την εικονική πραγματικότητα, τον ακραίο ατομικισμό, την καταστροφή του φύλου, την καθολική επιτήρηση, μια ολοκληρωτική «κουλτούρα κατάργησης», μια κοινωνία μετά την αλήθεια.

 Ο ανοιχτός σατανισμός και ο καθαρός ρατσισμός ανθίζουν στην Ουκρανία και η Δύση μόνο τους υποστηρίζει.

Εχουμε να κάνουμε με αυτό που οι ορθόδοξοι γέροντες αποκαλούν «πολιτισμό του Αντίχριστου». Επομένως, ο ρόλος της Ρωσίας είναι να ενώσει πιστούς διαφορετικών θρησκειών σε αυτή την αποφασιστική μάχη.

Δεν πρέπει να περιμένετε τον παγκόσμιο εχθρό να καταστρέψει το σπίτι σας, να σκοτώσει τον άντρα, τον γιο ή την κόρη σας… Κάποια στιγμή θα είναι πολύ αργά. Ο Θεός να μην επιτρέψει να ζήσουμε για να δούμε τέτοια στιγμή.

Η εχθρική επίθεση στην περιοχή του Χαρκόβου είναι ακριβώς αυτό: η αρχή ενός πραγματικού πολέμου της Δύσης εναντίον μας. Η Δύση δείχνει την πρόθεσή της να ξεκινήσει έναν πόλεμο εξόντωσης εναντίον μας – τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρέπει να συγκεντρώσουμε όλο το βαθύτερο εθνικό μας δυναμικό για να αποκρούσουμε αυτήν την επίθεση. Με όλα τα μέσα: σκέψη, στρατιωτική δύναμη, οικονομία, πολιτισμό, τέχνη, εσωτερική κινητοποίηση όλων των κρατικών δομών και του καθενός μας».

in.gr

•