ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

              Χρ. Κατσιγιάννης

 

Το ξύπνημα της αρκούδας & ο δράκος που δαγκώνει.

Η βαρύγδουπη πτώση του κομμουνισμού που την φανταζόμασταν σχεδόν απίθανη, έγινε με τον πιο ανώδυνο τρόπο σε μια στιγμή που ο κόσμος της Δύσης μπορούσε να επιβάλλει τον έλεγχο και την κυριαρχία του στο νέο Ρωσικό κράτος. Η μετάβαση στη νέα οικονομική κατάσταση και ο τρόπος που επιτεύχθηκε, εκτός από μια καλοστημένη φάρσα, όπου οι χθεσινοί ιμπρεσάριοι γίνονται σε μια νύχτα αυτοκράτορες του δημόσιου πλούτου, άφηνε να εννοηθεί ότι ήταν ίσως μια προμελετημένη ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γκορμπατσόφ και τον Γιέλτσιν. Άνθρωποι που αποτέλεσαν τη γέφυρα για μια ελεγχόμενη από τους δυτικούς κοινωνία. Ο δεύτερος, ήταν σαφώς πιο ενδοτικός στη νέα προσαρμογή, άλλα η ιστορία φαίνεται ότι είχε το δικό της λόγο με τον Βλαδίμηρο Πούτιν που φαίνεται ότι μάλλον χάλασε τα σχέδια της Νέας Τάξης πραγμάτων, με στόχο τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο της νέας Ρωσίας, από την πρώτη στιγμή.  

Με την άνοδο του Πούτιν και τις απανωτές εκλογικές του επιτυχίες, η κλειστή συντηρητική κοινωνία της Ρωσίας φαίνεται να εδραιώνει την οικονομική και κυρίως τη στρατιωτική της ισχύ, και προσπαθεί να αντισταθεί στις μεθοδευμένες κινήσεις ανατροπής από την αντίπαλη δύναμη. Στα χρόνια του Γκορμπατσόφ, ενώ έδειξε σύνδεση και σχετική προσαρμογή με τις «δυτικές αξίες» και προσπάθησε να τις επιβάλλει στους πολίτες της, η σημερινή ηγεσία της Ρωσίας υπό τον Πούτιν παίρνει από την αρχή, μια σταθερή στάση κατά της Δύσης. Ο Πούτιν ακλόνητος οδηγός στο τιμόνι της Νέας Ρωσίας για πάνω από 20 χρόνια, κυβερνά με το συνήθη τρόπο που έχει αποδείξει η ιστορία ότι μπορεί να κυβερνηθεί αυτή η τεραστία και πολύπλοκη χώρα, με σιδερένια γροθιά και μαφιόζικες μεθόδους. Είναι αμφίβολο αν μπορεί με άλλο τρόπο να διοικήσει κανείς αυτήν την αχανή πολυσπερματική χώρα με διαφορετικές κουλτούρες που λέγεται Ρωσική Ομοσπονδία, όπου οι μπίζνες, η πολιτική και η διαφθορά συνυπάρχουν ομαδικά. Το να διοικείς αυτή τη χώρα, μοιάζει σαν να διοικείς της Ρώμη, όπου τα ψέματα, οι φόνοι και οι δολοπλοκίες θεωρούνταν ως ένα βαθμό αναγκαία. Παρά το ότι, η ρώσικη πολιτική έχει διαφορετικό προσανατολισμό από τη δυτική, φαίνεται ότι έχει τεθεί το ερώτημα αν με τις επιλογές των τελευταίων χρόνων, τείνει και ο ίδιος, σ’ ένα βαθμό, να μεταβληθεί σε πολιτικό παράγοντα της παγκόσμιας τάξης, ή παίζει ένα παιχνίδι που μακροχρόνια αποτελεί εγγύηση για την υπονόμευση των σχεδίων της. Σε κάθε περίπτωση, στην εκλογική νίκη του το 2000 αλλά και των επόμενων εκλογών, συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό οι νεόπλουτοι που ανέδειξε η περεστρόικα και η δεκαετία του 1990 και είναι διάχυτη η άποψη σε κάποιους, ότι ο Πούτιν αρχικά δεν κυβέρνησε μόνος του, αλλά με τη συμπαράσταση μερικών οικονομικών ολιγαρχών. Το ερώτημα είναι, σε τι βαθμό σήμερα έχει αποδεσμευτεί από την επιρροή τους. Το αυτονομιστικό κίνημα στην Τσετσενία που υποκινήθηκε από τον ισλαμικό εξτρεμισμό, ταλάνισε τη Μόσχα για περίπου δέκα χρόνια από το 1994. Ο Σεπτέμβριος του 2004, με την τριήμερη ομηρία μαθητών στο σχολείο τους, που τέλειωσε με το ολοκαύτωμα του Μπεσλάν στο κρατίδιο της Βόρειας Οσετίας, θα αφήσει πίσω του βαθιά ανθρώπινη θλίψη και έναν εφιάλτη για τον Πούτιν. Tον Απρίλιο του 2008 μετά τη δήλωση του ΝΑΤΟ, ότι η Γεωργία και η Ουκρανία θα μπορούσαν στο μέλλον να γίνουν μέλη της Συμμαχίας  και με αφορμή την εισβολή της Γεωργίας στη Ν. Οσετία κάτω από την ανοχή της Δύσης που δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει το ίδιο δικαίωμα στους κατοίκους της Ν. Οσετίας ή της Αμπχασίας με εκείνο του Κοσυφοπεδίου, η εισβολή της Γεωργίας, αποτέλεσε μια αιφνιδιαστική μαχαιριά στο- καυκασιανό υπογάστριό της «αρκούδας» στο ξεκίνημα των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου, στην οποία απάντησε με εισβολή στο έδαφος της Γεωργίας για να προστατεύσει τη ζωή των Ρώσων που ζουν στη Ν. Οσετία. Ήταν η πρώτη εισβολή της Ρωσίας σε κυρίαρχο κράτος, με φιλοδυτικές τάσεις, μετά τη Σοβιετική περίοδο, με αποτέλεσμα την de facto προσάρτηση  της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, οι οποίες εξελίσσονται πλέον σε μικρά Κοσσυφοπέδια, από την άλλη μεριά.

Η εισβολή και επαναπροσάρτηση της Κριμαίας το 2014, που επικυρώθηκε μ’ ένα δημοψήφισμα, αποτέλεσε το δεύτερο μεγάλο βήμα, επικαλυμμένο με την βασική δικαιολογία ότι πάντα η Κριμαία ήταν ένα χερσαίο ρωσικό αεροπλανοφόρο που είχε παραχωρηθεί με διάταγμα του Χρουστσόφ στην Ουκρανία το 1954. Η απόσχιση-επιστροφή της Κριμαίας από την Ουκρανία, παραλληλίστηκε από τον Πούτιν με εκείνη του Κοσόβου από τη Σερβία και ήταν κατά κάποιο τρόπο μια ρεβάνς. Η κρίση στην Ουκρανία και στη Συρία, ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ρωσίας σ’ αυτές και η επιστροφή σ’ ένα νέο ψυχρό πόλεμο, ήταν οι συγκυρίες που συνέβαλαν για να βρεθεί η προσωπικότητα του Πούτιν στο απόγειο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Το 2016 η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, συντέλεσε ακόμη περισσότερο σ’ αυτό με την αποσυμφόρηση της έντασης που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στους δυο μεγάλους, εκείνη την περίοδο. Σε κάθε περίπτωση και παρά το ότι η αποσκίρτηση της Ουκρανίας και της Γεωργίας, μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου ήταν ένα καλό μάθημα για τη ρώσικη πολίτικη, η Ρωσία με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση, προχωρά προς τον στόχο της να γίνει υπερδύναμη, κερδίζοντας τη Συρία και σπάζοντας το Δυτικό μονοπώλιο στη Μεσόγειο. 

Η αποκρυπτογράφηση του φαινομένου Πούτιν είναι μια δύσκολη υπόθεση, αφού δεν υπακούει στους συνήθεις κανόνες.Ο Πούτιν δεν διαβάζεται, δεν προβλέπεται και δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Στο προσωπικό του πολιτικό προφίλ, αντικατοπτρίζεται η εικόνα της ίδιας της Ρωσίας, η δύναμη και οι αδυναμίες της. Στο εσωτερικό, κυρίως στηρίζεται στην αποδοχή των λαϊκών μαζών, και στο εξωτερικό στην παραδοχή των αντιπάλων του, που αναγνωρίζουν τη Ρωσία ως μια υπερδύναμη που μπορεί να επιβάλει τα συμφέροντά της στη σφαίρα της επιρροής της. Στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21^ου αιώνα, ο Πούτιν ήταν ίσως ο ισχυρότερος άνθρωπος πάνω στον πλανήτη. 

Τα τελευταία χρόνια, οι στενές σχέσεις της  Μόσχας με την Άγκυρα (που είχε πλησιάσει όσο ποτέ το 2005 την Ε.Ε) και οι ερωτοτροπίες με την επεκτατική στρατιωτική και οικονομική πολιτική της, στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, λειτουργούν ευεργετικά προς το παρόν ανάμεσα στη Ρωσία και τις πρώην ισλαμικές "δημοκρατίες" της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ-CIS) αφού χρησιμοποιούν την Τουρκία ως ανάχωμα στις βλέψεις των δυτικών για τον γεωπολιτικό πλούτο των καυκάσιων "δημοκρατιών", εξυπηρετούν την πώληση πολεμικού υλικού από τη Ρωσία στηv Τουρκία, μειώνουν την ανασφάλεια της Ρωσίας και δημιουργούν ισχυρούς πονοκέφαλους στο ΝΑΤΟ. Η επαπειλούμενη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, θεωρείται από τη Ρωσία ως αδιανόητη και θα αποτελέσει αιτία πολεμικής αναμέτρησης, με στόχο την προσάρτηση τουλάχιστον της Ανατολικής, ρωσόφιλης Ουκρανίας. Η μελλοντική ιστορία του κόσμου, φαίνεται ότι  μπορεί να διαμορφωθεί από ένα τέτοιο επαπειλούμενο γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, ο Πούτιν παίζει ένα παιχνίδι στη γεωπολιτική σκακιέρα για πολύ δυνατά νεύρα, αυστηρώς ακατάλληλο για καρδιοπαθείς. Αποφασισμένος να επιχειρήσει την προσάρτηση της Ουκρανίας ως και το Κίεβο, -την παλιά πρωτεύουσα των Ρως του Κιέβου,- εκτίμησή μου είναι ότι θα το πετύχει με κάθε θυσία, αν η Ουκρανία γίνει πλατφόρμα του ΝΑΤΟ. Θα είναι η τρίτη και πιο δυναμική του παρέμβαση, που θα επισφραγίσει και την ηγετική του παρουσία στον κόσμο μας. Όσο για το ρόλο της Τουρκίας, μοιάζει με εκείνον του κουμπάρου που στο τέλος της βάπτισης, πληρώνει τα έξοδα της εκκλησίας.

Η Κίνα εν τω μεταξύ, έχει γιγαντωθεί σε σημείο που έχει επαληθεύσει τις προβλέψεις δυο ή τριών δεκαετιών πίσω. Έχει πάψει να είναι κομμουνιστική χώρα. Στα 3.000 μέλη της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης περιλαμβάνεται και ένα μεγάλο μέρος Κινέζων εκατομμυριούχων που θεωρούνται από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. Έτσι οι  Κινέζοι, χωρίς ντροπή, εξευτέλισαν τον κομμουνισμό, κρατώντας τα σύμβολά του. Τα δυο πρόσωπα του Ιανού, των τελευταίων δεκαετιών, τείνουν να γίνουν ένα. Τα ιδεολογικά ταμπού έχουν καταργηθεί, κάνοντας τους οπαδούς του καπιταλισμού να καγχάζουν και ο Μάο, ακόμη κι αν κόβει περισσότερα εισιτήρια, έχει γυρίσει μπρούμυτα στο μαυσωλείο του. Η εμφάνιση των μεγάλων πόλεων, είναι δυτική. Τα ρούχα, η συμπεριφορά, ο τρόπος, οι συνήθειες της χώρας, είναι δυτικές. Σοφοί, υπομονετικοί και μυημένοι στις νέες τεχνολογίες που βρίσκουν εκεί πιο άμεση εφαρμογή, οι Κινέζοι έχουν εγκαταλείψει το κομμουνιστικό μοντέλο στην οικονομία, που το εφαρμόζουν μόνο σε κάθε αντιφρονούντα ή όταν χρειάζεται να επιβληθούν οι αυθαιρεσίες του κράτους σε βάρος των λαϊκών τάξεων, οσάκις εκτιμάται ότι εξυπηρετείται το συνολικό συμφέρον. To 2010 η βράβευση του νομπελίστα ειρήνης, αντιφρονούντα και κρατούμενου Λιού Χσιαομπό, εξόργισε το καθεστώς της Κίνας. Το ίδιο έτος, η Κίνα είχε αντικαταστήσει την Ιαπωνία ως δεύτερη οικονομία μετά τις ΗΠΑ και το 2019 έχει μετατραπεί σε μια υπερδύναμη του ιντερνέτ και του Διαστήματος, με τις ΗΠΑ να επιδιώκουν πλέον την ανάσχεσή της.

Η τεχνολογία στην εποχή μας έχει πλέον μεγαλύτερο μερίδιο ως παραγωγικός συντελεστής από τους τρεις παραδοσιακούς που διδασκόμαστε στα πανεπιστήμια. Η Κίνα που έπαψε να αντιγράφει, αλλά δεν σταμάτησε να κλέβει τεχνολογικές πατέντες, έχει ξεπεράσει από το 2016 τις ΗΠΑ σε επιστημονικές δημοσιεύσεις και σε ευρεσιτεχνίες.

Με αφορμή την οικονομική γιγάντωση της Κίνας, ένας νέος ψυχρός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Κίνα σήμερα, κρατάει στα χέρια της τα ομόλογα του τεράστιου δημόσιου χρέους των ΗΠΑ, έχοντας τη δυνατότητα να τις εκβιάσει όποια στιγμή θελήσει και αυτό έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ σε ένα συμβιβασμό, προσπαθώντας κατά βάση να την απομακρύνει από μια συμμαχία με την Ρωσία, και να αποφύγει τη σύγκρουση μαζί της. Μια σύμπραξη οικονομική και αμυντική της Ρωσίας με τη Κίνα, όπου πολλά τους ενώνουν και άλλα τόσα τους χωρίζουν, θα δημιουργήσει την πρώτη δύναμη  ισχύος στον κόσμο.  H Ρωσία και η Κίνα ενώ παλιότερα εκτός των άλλων τις συνέδεε μια κοινή ιδεολογία, σήμερα υπό φυσιολογικές συνθήκες αν και κατά βάση φαίνεται να είναι δυο ανταγωνιστικές χώρες, ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα συμπληρωματικός, κινούμενες σε μια άνευ προηγουμένου γεωπολιτική σύζευξη. Οι εμπορικές ανταλλαγές ανάμεσα στις δυο χώρες, έχουν ξεπεράσει τα 100 δις $ και οι συναλλαγές κατά 50% γίνονται σε γιουάν και ρούβλια. Παράλληλα η Κίνα συνεχίζει τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων της δυνάμεων, αποτελώντας μια μεγάλη πρόκληση ασφαλείας για τις ΗΠΑ επιδιώκοντας να εξασφαλίσει τη θέση του πραγματικού παγκόσμιου αφεντικού. Το πυρηνικό οπλοστάσιό της αν και μικρότερο από αυτό της Ρωσίας και των ΗΠΑ, εξακολουθεί να αναπτύσσεται ραγδαία. Η πολιτική της Αμερικής με πρόεδρο τον Ντόναλτ Τραμπ που φάνηκε ότι ήθελε να τρίξει τα δόντια στους Κινέζους χωρίς να φτάσει στα άκρα, μετά την εκλογή του Μπάιντεν, διαφοροποιήθηκε, έτσι που Αμερική και Κίνα αρχίζουν να βλάπτουν σοβαρά την υγεία του πλανήτη.

Κ.Λ

 

Πηγή:Το είδωλο της γης μου 

 

 

Βρέθηκε ο τάφος της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

12 Ιουλίου 2021 

Του Κρικόρ Τσακιτζιάν

FacebookTwitterTelegram

Ο καθηγητής Αθανάσιος Μπίντας προσπαθεί από το 2019 να παρουσιάσει τα συμπεράσματά του στο ΥΠΠΟ, αλλά βρίσκει κλειστές πόρτες.

Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες που έχει κάνει στον τύμβο Κορινού του νομού Πιερίας ο ομότιμος καθηγητής Αθανάσιος Μπίντας, τις οποίες παρουσίασε σε επιστημονικό συνέδριο, υποστηρίζει πως εκεί βρίσκεται ο τάφος της γυναίκας του βασιλιά Φιλίππου και μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδας.

Με το σκεπτικό της μελέτης, την οποία θα σας παραθέσουμε παρακάτω, συμφωνεί και η γνωστή αρχαιολόγος Λιάνα Σουλβατζή, η οποία είχε διευθύνει τις ανασκαφές στην Όαση της Σίουα, όπου υποστήριζε πως εκεί βρέθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μάλιστα, σε σημείωμά της σχετικά με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις του κ. Μπίτα, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στις 8 Δεκεμβρίου 2019 έγινε μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην Κατερίνη Πιερίας από τον καθηγητή Αθανάσιο Μπίντα, με θέμα “Ο τάφος του Κορινού ανήκει στη μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Ολυμπιάδα”. Ο καθηγητής τεκμηρίωσε επιστημονικά τη θεωρία του, αναφερόμενος και σε επιγραφές. Έχω επισκεφθεί τον τάφο του Κορινού στο παρελθόν, τουλάχιστον τρεις φορές, και έχω επισκεφθεί όλους τους μακεδονικούς τάφους που είχαν ως τότε βρεθεί σε όλη τη Μακεδονία. Μου είχε κάνει εντύπωση το μέγεθος αυτού του τάφου, που μόνο από αυτό καταλαβαίνει κάποιος ότι πρέπει να ανήκε σε σπουδαία προσωπικότητα.

Ο τάφος του Κορινού, που είναι ο μόνος μακεδονικός τριθάλαμος που έχει βρεθεί, είναι μια μικρογραφία του τάφου του Αλεξάνδρου. Το γεγονός ότι ο Πύρρος το 302 π.Χ., μετά την εκθρόνισή του από τους Μολοσσούς, που είχαν υποκινηθεί από τον Κάσσανδρο, κατέφυγε στην Αίγυπτο, στην αυλή του Πτολεμαίου του Λάγου, σαφώς μας δίνει την απάντηση ότι και ο Πύρρος είχε επισκεφθεί τον τάφο του εξαδέλφου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και όταν επέστρεψε στη Μακεδονία και τρία χρόνια βασίλεψε στον θρόνο της θείας του Ολυμπιάδος έκτισε στον ίδιο χώρο της ταφής τον περικαλλή τριθάλαμο βασιλικό τάφο, μικρογραφία του τάφου του γιου της Αλεξάνδρου. Όλοι γνωρίζουμε πόσο στενή ήταν η σχέση μητέρας και γιου».

Είσοδος του τάφου, σχέδιο Honore Daumet 1855

Ο καθηγητής κ. Μπίντας, όταν τον συναντήσαμε προ ημερών στην Κατερίνη, μας εξέθεσε το σκεπτικό του για το πώς κατέληξε, βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων που έφερε με την αρχαιολογική του σκαπάνη στο φως, στο συμπέρασμα ότι στον τύμβο του Κορινού βρίσκεται ο τάφος της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και σας παραθέτουμε το σημαντικότερο μέρος του.

Συμπεράσματα για τον τύμβο Κορινού

«Την άνοιξη του έτους 316 π.Χ., ύστερα από δραματική επτάμηνη πολιορκία της Πύδνας, η Ολυμπιάδα, σύζυγος του Φιλίππου Β’, παραδόθηκε στον Κάσσανδρο, ο οποίος τη δίκασε ως ιερόσυλη και εχθρά της πατρίδας, σε μια δίκη παρωδία, χωρίς να της δώσει το δικαίωμα να απολογηθεί. Στη συνέχεια, τη θανάτωσε και την έθαψε μακριά από τον αστικό ιστό της Πύδνας, σε υποβαθμισμένη περιοχή, ή πιθανώς οι συγγενείς της Αιακίδες, εταίροι της άρχουσας τάξης, την έθαψαν κοντά στα κτήματά τους στην περιοχή του σημερινού Κορινού Πιερίας. Ήταν γνωστό το μίσος του Κάσσανδρου για τον Αλέξανδρο, τον γιο της Ολυμπιάδας, και όλους τους Αργεάδες κληρονόμους του θρόνου της Μακεδονίας, γεγονός που αποδείχτηκε μεταγενέστερα, αφού ο Κάσσανδρος συνετέλεσε στις δολοφονίες τους άμεσα ή έμμεσα.                              

Ο πομπικός διάδρομος

Ο σημαντικότερος τάφος της περιοχής, ο τύμβος του Κορινού, βρίσκεται στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Πύδνας και είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος μακεδονικός τάφος που βρέθηκε μέχρι σήμερα. Το μέγεθός του και μόνο μάς αναγκάζει να δεχτούμε πως ανήκει σε κάποια πολύ σπουδαία προσωπικότητα του τέλους του 4ου π.Χ. αιώνα. Η Ολυμπιάδα δολοφονήθηκε την άνοιξη του 316 π.Χ.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που επιβεβαιώνει τα τελικά μας συμπεράσματα είναι ότι πρόκειται για γυναικεία ταφή. Είναι γνωστό πως οι γυναίκες θάβονταν με το κεφάλι προς την ανατολή. Στον νεκρικό θάλαμο της Ολυμπιάδας η μαρμάρινη θήκη πάνω στην οποία είχε τοποθετηθεί το οστεοδόχο σκεύος βρίσκεται ανατολικά.

Πάνω στον τάφο, σε επίπεδη περιοχή του κάμπου, είχε κατασκευαστεί και υπάρχει μέχρι σήμερα τεράστιος επιχωματωμένος τύμβος, με υπερβολική ποσότητα από χώμα, που μεταφέρθηκε για τον σκοπό αυτό. Τύμβος τέτοιων διαστάσεων υψωνόταν μόνο σε ταφή βασιλέων, εξέχοντα μέλη βασιλικής οικογένειας ή πολυάνδρια, δηλαδή τύμβοι στους οποίους θάβονταν πολλοί νεκροί έπειτα από σημαντικές μάχες. Το μέγεθος του τύμβου του Κορινού ισχυροποιεί την άποψη πως ο ένοικος του τάφου ήταν εξαιρετικά σπουδαία προσωπικότητα.

Το μήκος του ταφικού συμπλέγματος κάτω από τον τύμβο είναι 22 μέτρα (για να μπορεί να γίνει σύγκριση σημειώνουμε ότι ο τάφος του Φιλίππου στις Αιγές έχει μήκος 9,5 μέτρα). Για ποια προσωπικότητα θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα τόσου τεράστιου μεγέθους ιδιότυπο μνημείο, παρά για τη μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Ένα πρόσθετο στοιχείο το οποίο ενισχύει την άποψη πως η νεκρή ήταν σημαντική προσωπικότητα, με ιδιότητες και θεσμικό ρόλο όχι απλού ανθρώπου, είναι η σπάνια δομική κατασκευή του τάφου με τρεις θαλάμους. Ποιος ο λόγος να κατασκευαστεί τριθάλαμος μνημειακός τάφος για μία μη σημαντική προσωπικότητα; Μορφικά, αλλά μικρότερων διαστάσεων, ο τάφος στον τύμβο Κορινού είναι όμοιος με τον τάφο που ανέσκαψε στην όαση Σίουα της Αιγύπτου, στον ιερό Αμμωνα Δία, η αρχαιολόγος Λιάνα Σουλβαζτή, ο οποίος -κατά την άποψή της- ανήκει στον Μεγάλο Αλέξανδρο.

Στην πρόσοψη του πομπικού διαδρόμου του τάφου υπάρχουν οικοδομικά υπολείμματα, προφανώς ενός τελεστηρίου, με προορισμό τις λατρευτικές ανάγκες προς τιμήν της νεκρής, διότι είναι γνωστό πως η Ολυμπιάδα λατρεύτηκε ως θεά μετά τον θάνατό της».

Καταλυτική επιβεβαίωση πως ο τύμβος Κορινού φιλοξενεί τον τάφο της Ολυμπιάδας είναι οι τρεις επιτάφιες επιγραφές που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή και «μιλούν» για τους Αιακίδες, συγγενείς της Ολυμπιάδας, που προφανώς κατοικούσαν στα περίχωρα της Πύδνας και συνεπώς θάβονταν στην περιοχή. Μία από τις τρεις επιτάφιες επιγραφές αναφέρει συγκεκριμένα το μνήμα του Νεοπτόλεμου, που βρίσκεται απέναντι από τον τύμβο της Ολυμπιάδας. Η διατύπωση του επιγράμματος μας δίνει την εντύπωση ότι ανάμεσα από τους δύο τάφους (τους μεγάλους τύμβους) διερχόταν μεγάλος κεντρικός πολυσύχναστος δρόμος.

Τα παραπάνω είναι ένα μέρος από τα συμπεράσματα του ομότιμου καθηγητή Αθανάσιου Μπίντα, που -όπως υποστηρίζει- έχει ανακαλύψει τον τάφο της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Όλο αυτό το διάστημα, από τον Δεκέμβριο του 2019 έως σήμερα, προσπαθεί να πείσει τις αρμόδιες Αρχές του πολιτισμού να τον δεχτούν, προκειμένου να τους παρουσιάσει τα στοιχεία που έχει στα χέρια του, με τα οποία τεκμηριώνει όσα υποστηρίζει. Βρίσκει όμως ερμητικά κλειστές πόρτες και κανείς δεν λέει να κάνει τον κόπο να τον ακούσει, ενώ ο καθηγητής μιλάει για μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν ποτέ στη χώρα.

Πηγή: https://hellas-now.com/vrethike-o-tafos-tis-olympiadas-miteras-megaloy-alexandroy

Σχόλια:Το κράτος της Σιών του ανθελληνισμού, καλά κρατεί σ' αυτή τη καταραμένη γη της εθνικής αναισθησίας. Η Ελλάς έχει Υπουργείο Πολιτισμού τιμής ένεκεν και όχι επί της ουσίας. Αν κάποιο υπουργείο θα έπρεπε να διεκδικήσει τα πρωτεία στην ανθελληνικότητα είναι το Υπουργείο "Πολιτισμού", έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε από την εποχή της Μελίνας. Αναρωτιέται κανείς, ως που φθάνουν τα όρια της εθνικής μας αναισθησίας και αρνητικότητας σε ότι Ελληνικό έχει παραμείνει στο χώρο αυτόν που διοικούν τα golden boys της παγκοσμιοποίησης, που ισοπεδώνει κάθε τι το ιστορικά ιερό. Ο σεβασμός στην κλασσική αρχαιότητα, είναι μια αρρώστια με εμετικά και επιληπτικά συμπτώματα, για τους πρώην μακεδονομάχους του Harvand και τους κομματικούς οπλαρχηγούς της εθνικής δολοπλοκίας. Αιδώς Αχρείοι. Η κατάρα της Μακεδονίας επί των κεφαλών σας. 

/

 

Η μούντζα

                                                               (Πως μας βλέπουν απ' τον Παράδεισο)

             Του ανταποκριτού μας  Κ.Βουτσά(έφυγε με λοίμωξη του αναπνευστικού).

Θ.Β -Εσύ πέρασες κορωνοϊό; 

Χ.Κ- Όχι. Τώρα έκανα τη δεύτερη.

Θ.Β- Όχι; Είσαι εκτός μόδας φίλε. Γρήγορα κάνε κάτι, γιατί όπου να 'ναι μας τελειώνει. Τώρα όλοι περνάνε κορωνοϊό.Το κοινωνικό must της εποχής. Όποιος δεν βήξει φέτος, θα είναι ντεμοντέ. Εκτός αν διαβάζει Κοράνι.

Χ.Κ-Γιατί;

Θ.Β-Αυτός δεν βήχει με τίποτε. Έχει την ανοσία της μπούρκας.

Χ.Κ-Άκουσα ότι ο επικατάρατος έπιασε τώρα και τους πολιτικούς.

Θ.Β-Μετά την ώρα του λαού, ήρθε επιτέλους και η ώρα των πολιτικών, άλλα ως παχύδερμα που είναι, άργησαν λίγο. Έπρεπε να κάνουν τρία στα τρία, για να υποστούν τις συνέπειες της …παραφροσύνης τους.

Χ.Κ-Η Λιάνα, ο Αλέξης, αρρώστησαν λέει από το ακατανόμαστο, άλλα δίνουν τη δική τους εξήγηση. "Υπάκουσα στην επιστήμη και παρέκαμψα τον όλεθρο", είπε η πρώτη. Αυτή έχει θυσιαστεί στον Δαρβίνο, από παλιά. 

Θ.Β-Διάβασα τη δήλωσή της, στο κομματικό της …όργανο. Δηλαδή σαν να μας λέει, αν και το έκανα τρεις φορές, αρρώστησα, αλλά φανταστείτε να μη το έκανα. Κάντε το και σεις, θα το φχαριστηθείτε.

Χ.Κ-Και ο Αλέξης λέει, την πάτησε. Άλλα αυτός, έχει προστάτη τον Ιερώνυμο.

Θ.Β-Το άκουσα. Μπράβο ο Αλέξης... Όλο "ΝΑΙ" λέει αυτό το παιδί. Είπε NAI στο δημοψήφισμα του ΟΧΙ, ΝΑΙ στη Αγγέλα και ΝΑΙ στην αναμνηστική, αλλά στο τρίτο παρουσίασε δυσανάλογα συμ-πτώματα. Μυαλγία με ροζ πυρετό και μαλακά απόβλητα υποσαχάριας οσμής με απόχρωση γαλλικής μουστράδας. Ο γιατρός συνέστησε καραντίνα τρεις μήνες στη Σπιναλόγκα και πλύσεις εντέρου με αλατόνερο, αλλά νεώτερες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται μάλλον για λάθος διάγνωση, αφού εξέλαβε τον κορονοιό ως κομματικό ιό.

 Χ.Κ-Κόλλησε κι ένα μωρό.

Θ.Β -Ποιό, η Γκιζέλα Ντάλι; 

-Χ.Κ.Όχι, αυτή είναι εδώ. Της Αχ-τσιόγλου

Θ.Β-Αυτό νομίζω δεν γεννήθηκε ακόμη. Μάλλον έσπασε παγκόσμιο ρεκόρ. Ανοίγει το δρόμο για όλα μωρά των ..μωρών του κόσμου. Αν όμως γεννήθηκε, το πιο πιθανό κόλλησε ίωση από τη κούκλα του.

Χ.Κ-Το έδειξε και το ράπιντ….καλέ. Δεν κάνουν πλάκα.

Θ.Β-Ναί; Ηρωικό μωρό, προχώρα άφοβα. Ίσως μια μέρα γίνεις και πρωθυπουργός της μωροκώσταινας.

ΧΚ-Για τη δήλωση του Μητσοτάκη τι έχεις να πεις;

Θ.Β-Ο στρατηγικός εμπνευστής της τρομοεκστρατείας, δεν έχασε την ευκαιρία, να δηλώσει με απέραντη ιατρική και κομματική υποκρισία: «Εύχομαι περαστικά στον Αλέξη Τσίπρα! Έχοντας κάνει και την αναμνηστική δόση του εμβολίου, είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά». Φοβερός σαδισμός, μιλάμε, για πολύ δούλεμα.

Χ.Κ-Δυστυχώς, όλα πήγαν καλά, γιατί τι θα κάναμε χωρίς τη κομματική τους ασοφία. Άλλωστε οι πολιτικοί ήταν πάντα μπροστάρηδες στους αγώνες του λάου-λάου. Κριάρια στον πληθυσμό της αγέλης.

Θ.Β-Γι αυτό, κάντε και εσύ την ..αναμνηστική, και μην ανατριχιάζεις μ' αυτή την μακάβρια ονομασία. Δεν μπορεί παρά να είσαι και εσύ τυχερός. Ίνας στους 3 κερδίζει Θα θυμάσαι με συγκίνηση αυτή την ηρωική εποχή, και αυτούς που τόλμησαν. Διαφορετικά, πας για τον πέμπτο ουρανό. Θα σε θυμόμαστε με αγάπη, πασπαλισμένη με ψήγματα τριμμένου καρυδιού και σουλτανίνας Αιγίου με μπόλικη κανέλα Εκάλης.

Χ.Κ-Οι δυο δόσεις δεν φτάνουν;

Θ.Β-Όχι. Οι τρεις φτάνουν και περισσεύουν. Εγώ πάντως, πλάκα δεν κάνω. Μετά τη δεύτερη….την έκανα.

Χ.Κ-Σοβαρά;

Θ.Β-Ναι. Για το χωριό. Εκεί έμαθα ότι βρέθηκε το φάρμακο για τον ιό.

Χ.Κ-Τι λες ρε φίλε; Τυχερός που έχεις χωριό. Έκαναν τέτοια επιστημονική ανακάλυψη στο χωριό σου;

Θ.Β-Αμ' τι νομίζεις. Την πατέντα ψάχνουν να κατοχυρώσουν, άλλα τους κάνουν τις συνηθισμένες λαμογιές. Ζητάνε υπέρογκη μίζα και δυο γαϊδούρια εξτρά. Το ένα θηλυκό.

Χ.Κ-Γιατί, γαϊδούρια.

Θ.Β-Άντε,... να το πάρει το ποτάμι. Γαιδουρόγαλο είναι το φάρμακο φίλε. Αν δεν το πιστεύεις, θα σου στείλω μια ..αναμνηστική από το κινητό, την ώρα που θα το ρουφάω.  

Απόσπασμα  από την τελευταία ταινία του παράδεισου: «Μούντζα 5 στα 5» 

Παραγωγή : ParaFinos Fιlm

Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος (ο μέντορας)

Μουσική: Κώστας Καπνίσης (μέχρι και λουλέ κάνει)

Τραγούδι: Κώστας Καφάσης(να σου φύγει το καφάσι)

Χορογραφίες: Βαγ. Σειληνός (αυτός είναι δικός μας)

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Β. Αυλωνίτης

Γ. Βασιλειάδου 

Φ. Μανέλης

Κ. Χ΄΄χρήστος

Ρ. Ντορ 

Ρ. Βλαχοπούλου

Δ. Παπαγιαννόπουλος

Ν. Ρίζος 

           κ.ά 

Στο ρόλο του γκεστ σταρ ο Χάρι Κλύν

Έκτακτη εμφάνιση ο Θανάσης Βέγγος 

Διευκρίνηση: Κανείς απ’ αυτούς δεν είχε κάνει την αναμνηστική. 

 

 Πηγή: Το είδωλο της γης μου

 

 Το παλιότερο καφενείο στη Ελλάδα

                                             

Με τον ερχομό του χειμώνα, η παραθαλάσσια περιοχή του Πηλίου είναι αναμφίβολα δημοφιλής προορισμός μεταξύ των Ελλήνων, για μικρές αποδράσεις από τις θορυβώδεις πόλεις.

Αν και όχι και τόσο γνωστό, το παραδοσιακό μεσαιωνικό χωριό Λαύκος στο Πήλιο, προσφέρει μαγευτική θέα στο βουνό στον Παγασητικό κόλπο, ενώ μαγεύει κάθε επισκέπτη. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει η κεντρική πλατεία. που περιβάλλεται από τα τεράστια σκιερά πλατάνια και τις παραδοσιακές ταβέρνες και ουζερί.

Ανάμεσα στα παλιά πέτρινα σπίτια του χωριού, βρίσκεται ένα πρόσφατα ανακαινισμένο διώροφο αρχοντικό, όπου μπορείτε να βρείτε το παραδοσιακό καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα. που είναι και το παλαιότερο ελληνικό καφενείο.

Αν και σκοτεινό,με λίγες μόνο λωρίδες φωτός να μπαίνουν από τα μικρά παράθυρα, ένα φθαρμένο δάπεδο τσιμεντοκονίας και μια παλιά, χαμηλή οροφή που φέρει ιστορία πάνω από 230 ετών, το καφέ του Φορλίδα λειτουργεί αδιάκοπα από το 1785.

Η ιστοσελίδα του χωριού λέει, «Το καλοκαίρι ο χαμογελαστός και πάντα ευγενικός κ. Μανώλης σερβίρει καφέ και αναψυκτικά κάτω από τα 9 πλατάνια στην πλατεία της πόλης και το χειμώνα στο εσωτερικό του καφενείου, γύρω από τον ξυλόφουρνο, με το παλιές εικόνες στους τοίχους μας κάνουν να ταξιδέψουμε στο παρελθόν».

Στο παρελθόν, το καφενείο ήταν κουρείο, ταβέρνα ακόμα και κρεοπωλείο. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μεταλλικά αγκίστρια που κρέμονται από την οροφή, όπου κρεμούσαν κρέας.

Επιπλέον, ο επάνω όροφος του κτιρίου, πάνω από το καφενείο, χρησίμευε ως χάνι και ήταν γνωστό ότι φιλοξενούσε πολλές διάσημες ελληνικές προσωπικότητες.

«Το μαγαζί έχει τη δική του πλούσια ιστορία», αναφέρει η ιστοσελίδα του Πηλίου.

Σήμερα το πανδοχείο δεν λειτουργεί πια, αλλά ο κ. Μανώλης συνεχίζει να έχει καθημερινά ανοιχτό το καφέ του και σερβίρει παραδοσιακό ελληνικό καφέ, σε μια ζεστή ατμόσφαιρα που έχει διατηρήσει τη γοητεία και τα συναισθήματα του παρελθόντος.

                                                                         

                                                                           

                                                                          

                                           Παυλίνα Καραβασίλη                     

                                 

 

Η ταραχώδης Βάπτιση του Χριστού

εν Ληξουρίω στα 1910 

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

                                                                                 

Το 1910  οι Ποταμίτες, εφκείνοι δηλαδή που κατοικούσαν κοντά στο Ποτάμι του Ληξουρίου,   ήθελαν η Βάπτιση να γίνει στο Ποτάμι, στον Αχελώο τους όπως το ονομάζουν, ενώ οι περισσότεροι Ληξουριώτες στη Βρύση, όπως γινόταν πάντα. Το αποτέλεσμα ήταν να  γίνουν δύο «στρατόπεδα» και να  πιαστούν στα χέρια. Ακολούθησε μεγάλος σκοτωμός και έπεσε πολύ ξύλο. Τελικά  οι πιστοί σκόρπησαν και η Βάπτιση δεν έγινε. Ο Ρόκκος  Ξυδάχτυλος αξιόλογος σατιρικός ποιητής,  αγιογράφος και καλλιτέχνης που ήταν παρών σε όλο εφκείνο το σκηνικό,  ενημέρωσε πληροφοριακά τον φίλο και συνεργάτη του Γεώργιο Μολφέτα και ο δεύτερος  «πόστιασε» το κάτωθι ποίημα σκιαγραφώντας όλο το κάζο της «εμφυλίου Βαπτίσεως»  Βλ. «Ζιζάνιον», αρ. φυλ. 563, 9-1-1910, σελ. 3.

 

Εδώ μονάχα με το μαρς πω’ καμ’ ο αστυνόμος

περάσανε τα Φώτα μας, εις το Ληξούρι όμως,

πολύ πιο ζωηρότερα ο πλάστης εβαφτίστη

με ματσουκιές  π’ αλλάξανε πολλών πιστών την πίστη.

 

Επήγε  ο Τούλιος ο παπάς τη βάπτιση να κάνη

κι έπεσε ξύλον της ζωής μέσα στον Ιορδάνη

κι από την αναστάτωσι και την ξυλοπλημμύρα,

αλλού επήε ο παπάς κι αλλού η αγιαστήρα.

 

Λόγον το λόγο φαίνεται και θεϊκή βουλήσει

οι δυο μεριές του Ληξουριού τα βρήκανε στη Βρύσι

και πριν προφτάση ο παπάς  τη βάφτιση να κάμη

έγιναν δυο στρατόπεδα  Ληξούρι και Ποτάμι

Κι εκεί επέπεσε το εν κατά του άλλου φύλου

και εβεβαίον  ο παπάς το ασφαλές του ξύλου.

 

Κι εγένετο πανήγυρις Βαπτίσεως σπανία,

Κι έτρεχαν τα ξεφτέρουγα μέσα στα καφφενεία,

κι άλλος τις έτρωγε κοφτές κι άλλος  με το μανάλι

κι ενός ο τίμιος σταυρός  τώσπασε  το κεφάλι.

Αυτά τα Φώτα έγειναν εδώ κι εν Ληξουρίω,

ωραία και φαιδρότατα και Χριστιανικώτατα

                 συνάμα και τα δύο!