ΣΤΟΝ  ΑΓΥΡΙΣΤΟ  2020 

 

Πλησιάζει για να φύγει τούτος ο κακός ο χρόνος 

που δεινά με κακουχίες πίκρες και απογοητεύσεις 

μια ημέρα καλοσύνης δεν μας έφερε αλλά πόνος 

στον αγύριστο να πάει και από εμάς να αλαργεύσεις. 

 

Άρχισες με τις πλημμύρες ζώα ανθρώπους  να τα πνίξεις 

σπίτια μαγαζιά χωράφια όλα  να τα καταστρέψεις 

δεν λυπήθηκες την φύση ούτε είπες να την λήξεις 

την θεομηνία πούχες κατά νου να μας παιδέψεις. 

 

Την καταστροφή στα δάση και τα σπίτια τα καμένα  

δεν τα σκέφτηκες καθόλου και δεν πήρες την ευθύνη 

άνθρωποι φωτιά να βάνουν και βρεθήκανε καμένα 

μια νεροποντή να ρίξεις για να σβήσεις το καμίνι. 

 

Ταρακούνησες τα πάντα με σεισμούς τα καλοκαίρια 

τρόμο φόβο κακουχίες και ξεπόρτισμα από σπίτι 

και τον ΙΑΝΟ  μας στέλνεις να μας φέρεις σε δυσχέρεια 

τρομερό το ανεμοβόρι και όλοι κωλύσαμε πλευρίτη. 

 

Λίγο ακόμη τελειώνεις κάνε μας έστω  μια χάρη 

τον ΚΟΡΩΝΟΙΟ να διώξεις κόσμος πια να μην πεθάνει 

τρομερό να ξέρεις είναι που μας λες πως τον Γενάρη 

θα πεθάνει θα πεθάνει και με εμβόλιο θα υγιάνει. 

 

Φύγε άσπλαχνε κακούργε σου αξίζουνε  βρισιές 

μέρα νύχτα θα σε βρίζω και  κατάρες θα  φωνάζω 

μια ευχή όμως θα κάνω ναρθούν άλλες εποχές 

και ο καινούργιος να μας φέρει τύχη υγεία να γιορτάζω.

 

                                                     ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΣΠ.   ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ 

Μ' ένα αυθεντικό λαϊκό ποίημα του φίλου Κώστα Πατρίκιου θα παρατήσουμε τον χρόνο που φεύγει, και με ένα βίντεο με όσα ζήσαμε σε 4΄, με την ευχή να είναι ο χειρότερος χρόνος του αιώνα μας.

                                                                               

                                                            

 

Μια εκδοχή για την έμπνευση ενός δημοτικού τραγουδιού

Στις αρχές του 1797 τον ίδιο χρόνο που ο Ρήγας Φεραίος έπεσε στα χέρια της αυστριακής αστυνομίας, κινδύνευσε και άλλος Έλληνας, ο καταγόμενος από τα Ιωάννινα πατριώτης και ποιητής Ιωάννης Βηλαράς, σε ηλικία τότε, 26 ετών. Υποκινητής και αυτός, όπως και ο Ρήγας, του ελληνικού ξεσηκωμού με τις ελπίδες του βασισμένες στο Ναπολέοντα, σπούδαζε ιατρική στην Πάδοβα, όταν έπεσε στα χέρια της Βενέτικης αστυνομίας, κατά το πέρασμά του από την πόλη της Βενετίας, όπου ανακρίθηκε για ύποπτες επαναστατικές ενέργειες.  Και όπως ο Ρήγας σύχναζε στο καφενείο των Ελλήνων της Βιέννης, το ίδιο και ο Βηλαράς σύχναζε στο γνωστό καφενείο της Βενετίας Florian, άλλα και στο πιο διακριτικό «Ο αυτοκράτωρ» κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων. Κατά τον ερευνητή Σπύρο Π. Λάμπρο(Μελέτη του στο Περιοδικό Παρνασσός 1968) στη Βενετία, όπου ο Βηλαράς συναναστρέφονταν για βραχύ διάστημα μετά των ομοφρόνων του και σχεδίαζε την ανάσταση της πατρίδος, γνώρισε τον εξ Ιωαννίνων έμπορο Αλέξανδρο Γεροπάνο, ο οποίος είχε νεαρά θυγατέρα με την οποία ο Ιωάννης ανέπτυξε αίσθημα. Εμπνευσμένος από αυτό το ωραίο αίσθημα προς την ηπειρώτισσα κόρη, ο Ιωάννης Βηλαράς που εκτός της ιατρικής ήταν και καλός ποιητής, λέγεται ότι έγραψε λίγο αργότερα, το παρακάτω γνωστότατο των ποιημάτων του, που μελοποιήθηκε και χορεύεται ως σήμερα σε ρυθμό «Τσάμικου». Μια ποιητική έμπνευση που θα παραμείνει αθάνατη στη λαϊκή, μουσική και λαογραφική παράδοση, και εκφράζει με έντονο τρόπο τα αισθήματα κάθε ξενιτεμένου Έλληνα. Κατά τον Λάμπρου, η ωραία κόρη, θυγατέρα του Αλεξάνδρου Γεροπάνου ο οποίος με κάθε τρόπο  προσπάθησε να σώσει αυτόν κατά τις ανακρίσεις στις ημέρες του διωγμού του, υπήρξε πιθανόν και η γυναίκα του Βηλαρά. 

Την άποψη αυτή όμως, ερχεται να καταρρίψει νεωτέρα έρευνα,(βλ. άρθρο  Κ.Δ. Μέρτζιου  στην Ηπειρωτική Εστία Τεύχος 92/1959) σύμφωνα με την οποία, ο εξ Ιωαννίνων έμπορος, φίλος και προστάτης του Βηλαρά κατά την δίωξή του από τους Βενετούς, λέγονταν  Γεροπάρος Αλέξανδρος του Θεοδώρου, ήταν 30  ετών και είχε προ δεκαετίας νυμφευθεί. Επομένως η κόρη του δεν ήταν δυνατό να ερωτοτροπεί με τον Βηλαρά, ούτε η πληροφορία ότι την είχε ζητήσει σε γάμο ήταν ακριβής. Αν ισχύει αυτή η δεύτερη εκδοχή, τότε πολύ πιθανόν η γνωστή ποιητική σύνθεση "Πουλάκι ξένο",γιατί  περί αυτής πρόκειται, να εμπνεύστηκε  από άλλη αιτία.  

          Πηγή:Το είδωλο της γης μου

 

Νύχτα Χριστουγεννιάτικη

Τὴν ἅγια νύχτα τή Χριστουγεννιάτικη
λυγοῦν τὰ πόδια
καὶ προσκυνοῦν γονατιστὰ τὴ φάτνη τους
τ’ ἄδολα βώδια.

Κι' ὁ ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα
σταυροκοπιέται
καὶ λέει μὲ πίστη ἀπ' τῆς ψυχῆς τ’ ἀπόβαθα,
Χριστὸς γεννιέται!

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη
κάποιοι ποιμένες
ξυπνοῦν ἀπὸ φωνὲς ὕμνων μεσούρανες
στὴ γῆ σταλμένες.

Κι' ἀκούοντας τὰ Ὡσαννὰ ἀπ' ἀγγέλων στόματα
στὸ σκόρπιο ἀέρα,
τὰ διαλαλοῦν σὲ χειμαδιὰ λιοφώτιστα
μὲ τὴ φλογέρα.

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη
—ποιὸς δὲν τὸ ξέρει; —
τῶν Μάγων κάθε χρόνο τὰ μεσάνυχτα
λάμπει τ' ἀστέρι.

Κι’ ὅποιος τὸ βρεῖ μέσ’ στ' ἄλλα ἀστέρια ἀνάμεσα
καὶ δὲν τὸ χάσει
σὲ μιὰ ἄλλη Βηθλεὲμ ἀκολουθῶντας το
μπορεῖ νὰ φτάσει.

Γ. Δροσίνης

Ἀπὸ την «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ»,
Χριστούγεννα 1949.

                                                                                                              

                          

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ

ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ 

ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ

ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ 

                                                                                      

                                                                                               Άφιξη προεδρικού ζεύγους στη Φλώριδα 24-12-20

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

& ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ & ΕΙΡΗΝΗ

 

Ένα παράδειγμα ανθρώπινης υπέρβασης και φροντίδας στην καταπολέμηση του φονικού ιού

Φαίνεται ότι ο κινέζικος ιός έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο που να προτιμάει ανθρώπους μεγάλης κυρίως ηλικίας και έχει, από ότι εικάζεται, τους δικούς του λόγους. Οι άνθρωποι αυτοί επιβαρύνουν το σύστημα υγείας με τις υποκείμενες ασθένειες που κουβαλάνε, επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό χωρίς να παράγουν και κυρίως διαιωνίζουν την παραδοσιακή κουλτούρα που επιδιώκεται να μεταβληθεί με την Νέα Τάξη πραγμάτων. Η επιδημία, έτσι όπως ξεκίνησε και εξελίσσεται, σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, πέραν των επιλεκτικών ηλικιακά στόχων της, σε αυτή τη φάση, εντάσσεται απόλυτα στα όπλα που χρησιμοποιεί η Παγκόσμια Τάξη για να πετύχει τον μακροχρόνιο σκοπό της με βάση τη Θεωρία της Επανεκκίνησης. Και επειδή ο κορονοϊός, δυστυχώς δεν είναι μια απάτη, αλλά μια πραγματικότητα, που ταλανίζει τους νοσηλευτές και γιατρούς και μετράει καθημερινά χιλιάδες θύματα,(έστω και υπερβολικά) σκέφτηκα να καταθέσω εδώ μια πληροφορία που μπορεί με κάθε «επιφύλαξη» να βοηθήσει τα θύματα της επιδημίας, και προέρχεται από ένα πραγματικό γεγονός της αντιμετώπισης της αρρώστιας, που συνέβη σε ένα μικρό γηροκομείο της Ιταλίας κοντά στην Αγκώνα. Μια ηρωική νοσηλεύτρια που είχε δυο φορές προσβληθεί από τον ιό και γνώριζε πως να ξεπεράσει το πρόβλημά, πήρε πάνω της όλη τη φροντίδα 25 περίπου ηλικιωμένων που επέβλεπε και ξεπερνώντας την κρατική αδιαφορία για τους τροφίμους του γηροκομείου που συνιστούσε απλά παυσίπονα, αφού ζήτησε τη βοήθεια μιας οργάνωσης νέων εθελοντών γιατρών, χορήγησε από την πρώτη στιγμή των συμπτωμάτων πυρετού τη συνήθη αντιβίωση για δυο εβδομάδες, σε συνδυασμό με χάπια για τη μαλάρια(ελονοσία) ενώ στη συνέχεια για μια εβδομάδα χορήγησε αντιπηκτική δόση φάρμακου σε ενέσιμη μορφή. Το αποτέλεσμα, ήταν να σωθούν όλοι οι ηλικιωμένοι τους οποίους φρόντιζε! Κι όμως, το γεγονός είναι πολύ αληθινό για να φαίνεται σαν ψεύτικο, η δε νοσηλεύτρια πήρε και χρηματικό βραβείο. Σημειωτέον ότι το φάρμακο για την ελονοσία, απαιτεί ιατρική συνταγή για να χορηγηθεί και δεν διατίθεται στην αγορά, με το αιτιολογικό της έλλειψης λόγω της αυξημένης ζήτησης και για την αρρώστια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, άλλα κυρίως η αιτία της μη παραγωγής του από τις φαρμακοβιομηχανίες, είναι η πολύ φθηνή τιμή διάθεσής του.  Ο νοών νοείτω.

Μια άλλη απόδειξη του ρόλου της προστασίας που φαίνεται να έχουν κάποια παρασκευάσματα για την πρόληψη και αντιμετώπιση του ιού, μπορεί να είναι η λήψη βιταμίνης C-1000, βιταμίνης D-5000, βιταμίνης Ψευδάργυρου και μια διπλή δόση ασπιρίνης που καταπολεμά την πήξη του αίματος. Αυτά άλλωστε (πέραν της ρεμδεσιβίρης και δεξαμεθανόζης) ήταν μερικά από τα εμπεριεχόμενα στοιχεία του φάρμακου Casirivimab (Regeneron) που έλαβε σαν αγωγή και ο πρόεδρος Τραμπ.

 

            Πηγή:Το είδωλο της γης μου 

 

Ο Άγιος Μαρδάριος του Libertyville : Ο Άγιος  χωρίς διεύθυνση

Άγιος Μαρδάριος

Ο Mardarije Uskoković ( 22 Δεκεμβρίου 1889 -12 Δεκεμβρίου 1935) ήταν ο πρώτος Αμερικανός-Καναδός επίσκοπος. Συμπεριλήφθηκε  μεταξύ των αγίων στην τακτική σύνοδο της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον Μάιο του 2015, ως Άγιος Μαρδάριος του Lešanj- Libertyville και όλης της Αμερικής.

Γεννήθηκε στο χωριό Κορνέτ κοντα στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου. Ο πατέρας του ήταν σεβαστός αρχηγός της περιοχής Lješana και αρχηγός φυλών. Στο βάπτισμα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ονομάστηκε Ιβάν(Γιάννης). Δεδομένου ότι ήταν από μια διάσημη οικογένεια, στάλθηκε στο σχολείο. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στη Ριέκα Crnojevića και το γυμνάσιο (σχολείο γραμματικής) στο Cetinje. Ένιωσε νωρίς το κάλεσμα στη μοναστική ζωή. Σε ηλικία έντεκα ετών, ζήτησε από τον Μητροπολίτη του Μαυροβουνίου Μητρόφανη να τον κάνει μοναχό. Καθώς δεν έλαβε ευλογία γι 'αυτό,  αποφάσισε να πάει στο Βελιγράδι για περαιτέρω εκπαίδευση, που ήταν μια σπάνια ευκαιρία και ένα πραγματικό επίτευγμα εκείνη την εποχή. Η μητέρα του Τζέλα τον συνόδευσε και τον ευλόγησε, γιατί δεν έφυγε για την καριέρα του και τους κοσμικούς στόχους του, αλλά με την επιθυμία «να υπηρετήσει ευρύτερα τα πνευματικά πρότυπα της οικογένειάς μας». Στο Κότορ, επιβιβάστηκε σε πλοίο για τη Ριέκα, από όπου έφτασε στο Βελιγράδι με τρένο.

Ο Μητροπολίτης Σερβίας, Δημήτριος, δέχτηκε το αίτημά του να γίνει μοναχός. Πήγε με τα πόδια στην Ιερά Αυτοκρατορική Λαύρα της Studenica στην κεντρική Σερβία το 1905, όπου χειροτονήθηκε μοναχός στις 19 Μαρτίου 1906 την παραμονή των 16ων γενεθλίων του, που έλαβε το όνομα Μαρδάριος. Έμεινε στη Studenica για ενάμιση χρόνο, μετά από τον οποίο πήγε στη Μόσχα για περαιτέρω εκπαίδευση. Πέρασε τα επόμενα δώδεκα χρόνια στη Ρωσία, όπου έγινε διάσημος σε υψηλούς κοινωνικούς κύκλους. Τον Σεπτέμβριο του 1907, συνέχισε την εκπαίδευσή του στη Θεολογική Σχολή του Zhytomyr στη δυτική Ουκρανία. Ήταν δεκαεπτά ετών. Μετά από δύο σχολικά χρόνια, μετά από αίτησή του το 1908, πήγε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κισινάου στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Έγινε ιερομόναχος το 1908, και τελείωσε ειδικό σεμινάριο το 1912 με τους καλύτερους βαθμούς. Στο Κισινάου, βοήθησε τα παιδιά των φτωχών γονέων και κέρδισε τη συμπάθεια των ανθρώπων, μέσω κηρυγμάτων και καλών έργων. Ίδρυσε τη Συμμαχία για την Καταπολέμηση της Παιδικής Θνησιμότητας στη Ρωσία και σε μερικές εβδομάδες συνέλεξε αρκετές χιλιάδες ρούβλια στο Κισινάου. Δεν του άρεσαν οι πολυτελείς δεξιώσεις της αριστοκρατίας. Πέρασε τρία χρόνια στο Κισινάου, και κατά τη διάρκεια της μόνιμης αναχώρησής του από την πόλη, έλαβε έναν χρυσό σταυρό και εικόνες από τους ανθρώπους ως αναμνηστικό. Εκτός από τους Ορθόδοξους, συνοδεύτηκε κατά την αναχώρηση του επίσημα από μέλη των Εβραίων, των Αρμενίων και άλλων θρησκειών, το οποίο ήταν άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Ρωσικής Εκκλησίας.

Πέρασε τα επόμενα πέντε χρόνια ως ιερομόναχος στο μοναστήρι του Alexander Nevsky. Εισήχθη στη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης. Αν και είχε απομείνει ακόμη ένα έτος σπουδών, στο ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, πήγε στο Νις για να είναι με τον λαό του (το Βελιγράδι ήταν υπό πολιορκία). Έφτασε την πρώτη Κυριακή τον Αύγουστο του 1914. Ο Μητροπολίτης Δημήτριος όμως πίστευε ότι θα ήταν πιο χρήσιμο να επιστρέψει στη Ρωσία. Αφού επέστρεψε στη Ρωσία, ξεκίνησε μια σειρά διαλέξεων για την ενοποίηση όλων των Σλάβων, η οποία ήταν σε άμεση αντίφαση με την τότε ευρωπαϊκή πολιτική. Το καλοκαίρι του 1915, ήταν επιφορτισμένος με την αποστολή να επισκέπτεται αιχμάλωτους πολέμου στον ποταμό Βόλγα, στα Ουράλια Όρη, στον Καύκασο, στη Σιβηρία ... όπου ενέπνευσε κρατούμενους Σλοβενικής καταγωγής με σλαβικές ιδέες. Το 1916 αποφοίτησε από την Πνευματική Ακαδημία Petrograd. Στην ίδια πόλη, σπούδασε επίσης εκκλησιαστικό δίκαιο στη Νομική Σχολή.

Ως γενναίος και ασυμβίβαστος στρατιώτης του Χριστού κατά τη διάρκεια αυτής της υπηρεσίας στη Ρωσία, κέρδισε πολλούς εχθρούς που δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν ή να τον κλονίσουν. Πίστευε στην ανάγκη για ενότητα των σλαβικών λαών, την ιδέα του πανσλαβισμού και ήταν γνωστός για τα εμπνευσμένα κηρύγματά του. Μέλη της βασιλικής οικογένειας Ρομάνοφ έρχονταν επίσης στα κηρύγματα του και  ακόμη και ο Τσάρος Νικολάι, ήρθε και έλαβε κοινωνία με την οικογένειά του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία, έγραψε διάφορα βιβλία, όπως το «Σύμφωνο για τον Ρωσικό Λαό», «Συλλογή των Κηρυγμάτων» και «Η Σιωπηλή Γωνία του Χριστού». Έπεσε όμως στη δυσμένεια του Ρασπούτιν ο οποίος και τον συκοφαντούσε πολλές φορές. Εξαιτίας αυτού, μεταφέρθηκε σε ένα απομακρυσμένο σχολείο στον Καύκασο. Παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο, μέχρι την εκλογή του ως αντιπροσώπου του Don Cossacks το 1917 και τη συμμετοχή του στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Sversuk στο Petrograd, όταν ο Άγιος Tύχων ο Ομολογητής εξελέγη πατριάρχης. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία, επισκέφθηκε τα πιο διάσημα ρωσικά μοναστήρια, καθώς και την Κωνσταντινούπολη, το Άγιον Όρος, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ... Την ημέρα που η Αυστρία-Ουγγαρία κήρυξε πόλεμο στη Σερβία, ηγήθηκε της λειτουργίας στην Ιερουσαλήμ στον Ναό του Αγίου Τάφου. Έγραψε αργότερα ότι θεώρησε το θέλημα του Θεού, ότι, ως Σέρβος από το Μαυροβούνιο, υπηρετούσε στο Γολγοθά, όταν δέχθηκε επίθεση η χώρα του. Μέσω της Σιβηρίας και του Βλαδιβοστόκ,  πέρασε στη Βόρεια Αμερική στις 3 Ιουλίου 1917 όπου διήνυσε εκεί την πιο σημαντική περίοδο της ζωής του, κάνοντας ιεραποστολικό έργο μεταξύ των Σέρβων της Αμερικής και το 1917 έγινε αρχιμανδρίτης στη Φιλαδέλφεια. Στο Παν Ρωσικό Συμβούλιο το 1919 στο Κλίβελαντ, εξελέγη επίσκοπος που θα ηγηθεί των υποθέσεων της σερβικής εκκλησίας, υπό ρωσική εκκλησιαστική δικαιοδοσία. Απαίτησε η Σερβική εκκλησία στην Αμερική να αποκτήσει ανεξαρτησία. Από το 1920-1930 γύρισε στην πατρίδα, όπου ο Πατριάρχης Δημήτριος τον διόρισε πρύτανη του μοναστηριού Ρακόβιτσα και διευθυντή του πρώτου μοναστικού σχολείου στη Σερβία. Πέρασε τρία χρόνια σε αυτό το μοναστήρι, και έδωσε επίσης διαλέξεις στην αίθουσα του SANU, στο Πανεπιστήμιο, στα γυμνάσια, στη Σχολή Θεολογίας...

Εζήτησε  όμως εν τω μεταξύ από την Ιερά Σύνοδο των Επισκόπων στο Βελιγράδι να διορίσει έναν επίσκοπο στην αμερικανική-καναδική επισκοπή. Γι 'αυτό, στις 18 Οκτωβρίου 1923, η Σύνοδος διόρισε τον Επίσκοπο Δρ. Νικολάι Βελιμίροβιτς ως διαχειριστή, στη θέση που είχε μέχρι τότε ο Μαρδάριος. Στις 9 Δεκεμβρίου 1923, διορίστηκε ως διαχειριστής της σερβικής αμερικανικής-καναδικής επισκοπής, όπου για 15.000 δολάρια, αγόρασε ένα ακίνητο κοντά στο Σικάγο και έχτισε το μοναστήρι του Αγίου Σάββα.

Ο Mihailo Pupin (Σερβοαμερικανός φυσικός και ερευνητής) βοήθησε επίσης στην κατασκευή του μοναστηριού που έχτισε.  Στις 7 Δεκεμβρίου 1925, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον εξέλεξε επίσκοπο της Σερβικής επισκοπής στην Αμερική και τον Καναδά. Η αμερικανική-καναδική επισκοπή, με έδρα το Σικάγο, ιδρύθηκε το 1921. Μέχρι το 1923, ο διοικητής ήταν ο Επίσκοπος Νικολάι Βελιμιρόβιτς και ο Πούπιν του έδωσε μεγάλη ηθική και οικονομική βοήθεια. Στη συνέχεια ο Νικολάι Βελιμιρόβιτς αντικαταστάθηκε από έναν πατριάρχη που παραχώρησε την επισκοπή στον Αρχιμανδρίτη Μαρδάριο. Ο επίσκοπος Μαρδάριος πήγε αρκετές φορές στη Σερβία. Μετά τη μεγάλη πλημμύρα του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβενών το 1926, ο Μαρδάριος ζήτησε από τον Γενικό Πρόξενο στη Νέα Υόρκη να οργανώσει επιτροπές για τη συλλογή εθελοντικών εισφορών, τόσο από Σέρβους όσο και από Αμερικανούς. Πέθανε στο Ann Arbor Hospital, του Michigan, στις 12 Δεκεμβρίου 1938, και θάφτηκε στην πύλη της Μονής του Αγίου Σάββα στο Libertyville.

Μετά από  80 χρόνια  το 2015 αποκαλύφθηκε ο τάφος του και το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο. Με απόφαση της Ιεράς Συνέλευσης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην τακτική σύνοδο τον Μάιο του 2015, ο Επίσκοπος Mardarije Uskoković, ως  πρώτος Επίσκοπος της Σερβίας στην Αμερική, προστέθηκε στη Συνέλευση των Αγίων της Σερβικής Εκκλησίας και γιορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου, την ημέρα της ανάπαυσής του.

Πηγή: Από την Βικπαίδεια

 

επιφανειοσ: Ο μαγειρας των Αγγελων

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος. Γέροντος Επιφανίου Μοναχού αιωνία η μνήμη… 

            Του Ραφαήλ Αναγνώστου

Στον Μυλοπόταμο πήγαινα πάντα για λίγο και έμενα για πάντα. Τώρα μάλλον δεν θα ξαναφύγει ποτέ η ψυχή μου καθώς θα τον περιμένω να φανεί το απομεσήμερο στο κιόσκι.

Στα πρόσωπα των δύο σύγχρονων οικιστών του, Γέροντος Επιφανίου και Πατρός Ιωακείμ συναντούσα τα δύο άκρα της μοναχικής ζωής, έτσι όπως τουλάχιστον την είχα εγώ στο κεφάλι μου.

Ο τρίτος πόλος, η χρυσή βασιλική οδός, ήταν ο άνθρωπος που μου τους γνώρισε, ο Γέροντας Μακάριος του Μαρουδά.

- Έϊ..! Ότι και να κάνει ο Επιφάνιος, είναι καλόγερος, πιο καλόγερος δε γίνεται.

- Νερό να βράσει νόστιμο γίνεται, πιο νόστιμο δε γίνεται!

Κοιμήθηκε… μου ήρθε το μήνυμα, αξημέρωτα σήμερα.

Ήξερα για την αρρώστια, την επέμβαση, την ανάρρωση, την ταλαιπωρία, πίστευα πως για κάποιο λόγο ο Γέροντας ξεγέλασε το χάρο κερνώντας τον ρακές και λουκούμια εκεί στο απίθανο κιόσκι του κάτω από τον Άθωνα…Λάθεψα!

Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτόν τον εξαίρετο μάγειρα, τον ξεχωριστό άνθρωπο, τον αγαπημένο φίλο, τον Γέροντα Μοναχό;

Τον συνάντησα στο σπίτι του, το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου στον Μυλοπόταμο, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο στην εκδήλωση της Ι.Μ. Δημητριάδος για την νηστήσιμη μοναστηριακή μαγειρική, στην Πανήγυρη των Ιβήρων, στο Μαρουδά, στο πανέμορφο καφέ κοντά στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, παλιό μου στέκι από τα φοιτητικά χρόνια, στο Αχίλλειο.

Τον θυμάμαι να μαγειρεύει για 400 που έγιναν 1000 στο Συνεδριακό Θεσσαλίας και για 2.500 στην Πανήγυρη του Δεκαπενταύγουστου στο Ιβηρίτικο Μοναστήρι. Τον θυμάμαι να διοικεί το πλήθος των προσκυνητών-εθελοντών-βοηθών, των μαγείρων, των υπομαγείρων.

Τον θυμάμαι τσακισμένο, χρόνια πριν, μετά την εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη, να χαμογελάει δύσκολα, αλλά να χαμογελάει με εκείνο το φωτεινό του χαμόγελο που έκανε ν’ ανθίζει το πρόσωπο ολόκληρο, να καταυγάζονται τα γαλάζια του μάτια και μαζί τους κι εμείς.

Τον θυμάμαι να μαγεύει παντού και πάντα κάθε ακροατήριο: τον απλό κόσμο του Θεού ενώ τους μίλαγε για τη νηστεία, αυτός που υπήρξε, ο ορισμός του καλοφαγά και η επιτομή της μαγειρικής ικανότητας.

«Τα πάντα στην μαγειρική είναι εκδήλωση της αγάπης μας προς αυτούς για τους οποίους μαγειρεύουμε, γιατί θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε. Επειδή αγαπάμε εκείνους, για τους οποίους μαγειρεύουμε, για αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε τα λάθη. Η αγάπη μας προς τους άλλους, μας οδηγεί στο πώς θα κάνουμε νοστιμότερο το φαγητό.»

Τον ακούω ακόμα να λέει τότε και πάντα δυνατά όταν έκανε κάτι, όταν μαγείρευε, όταν έπινα καφέ, πάντα: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ…τόνιζε εμφατικά τις λέξεις μία-μία.

Τον ακούω με εκείνη την ζεστή, βαθειά, όμορφη φωνή του να ψέλνει μαζί με τον π. Ιωακείμ στον Εσπερινό στο Μυλοπόταμο, εκεί στο στασίδι τους δίπλα στο παράθυρο, πάνω από τη θάλασσα, στον χτισμένο στα βράχια χιλιόχρονο πύργο που με τόση φροντίδα ανακαίνισε και ευπρέπισε.

Τον ακούω να γελάει με την καρδιά του το απόγευμα στα «Κτητορικά» στην Πανήγυρη του Μαρουδά, καθώς τελείωνε η τράπεζα…

Τον θυμάμαι μόλις το Σεπτέμβριο να γελάει με την καρδιά του καθώς μου περιέγραφε τηλεφωνικά την εμπειρία του από την επίσκεψη ενός τηλεοπτικού συνεργείου για ένα ρεπορτάζ για μεγάλο γερμανικό κανάλι.

Τον θυμάμαι και «σπάει» η καρδιά μου για την τρυφερότητα, την αγάπη, το ενδιαφέρον, την πατρική υποστήριξη όταν νωρίτερα φέτος με συμβούλευε για ένα πολύ στενάχωρο γεγονός που του εξομολογήθηκα.

Τον θυμάμαι τέλος μόλις λίγες μέρες πριν να μου λέει, προφητικά;

- Μη σκας για τίποτε, όλα απ΄ το Θεό είναι, του Θεού θα γίνει στο τέλος!

Καθώς μιλούσαμε για κάτι τελείως απλό και καθημερινό όπως η αργοπορία των κούριερ να παραδώσουν τα δέματα και του εξέφραζα την ανησυχία μου για το αν θα φτάσουν τα Μυλοποταμινά κρασιά του που θα στείλω για δώρα τα Χριστούγεννα.

Γέροντας Επιφάνιος ο Μάγειρας των Αγγέλων…

Μην σας ακούγεται υπερβολικό. Οι Γιαπωνέζοι τόσο μακριά από την κουλτούρα μας σε ένα ρεπορτάζ για την τηλεόραση τον αποκάλεσαν το ανθρώπινο ΟΥΜΑΜΙ, δηλαδή ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΕΥΣΗ. Η πρώτη επαφή του ανθρώπου με το ΟΥΜΑΜΙ, είναι με το μητρικό γάλα στη διάρκεια του θηλασμού.

Διαβάζω στην Wikipedia σχετικώς:

Το ουμάμι (Umami, [uːˈmɑːmi]), η καλή γεύση ή νοστιμιά, είναι μια από τις πέντε βασικές γεύσεις, μαζί με το γλυκό, το ξινό, το πικρό και το αλμυρό. Η λέξη ουμάμι, που είναι δανεική από την Ιαπωνική (うま味), μπορεί να μεταφραστεί σαν «ευχάριστη νόστιμη γεύση»

Αυτολεξεί θα πεί: ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΕΥΣΗ

Το ουμάμι αφήνει μια ήπια αλλά παραμένουσα αίσθηση που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Προκαλεί έκκριση σάλιου και μια αίσθηση απαλότητας στη γλώσσα, ερεθίζοντας το λαιμό, τον ουρανίσκο και το πίσω μέρος του στόματος. Από μόνο του, το ουμάμι δεν προκαλεί ευχαρίστηση, αλλά κάνει μια μεγάλη ποικιλία τροφών ευχάριστες, ειδικά υπό την παρουσία ενός ταιριαστού αρώματος. Όπως όμως και οι υπόλοιπες γεύσεις, το ουμάμι είναι ευχάριστο μόνο μέσα σε ένα σχετικά στενό εύρος συγκεντρώσεων.

Στο εξαιρετικό βίντο του Κωνσταντίνου Τσεκλένη θα δείτε όσα κανένα κείμενο δεν θα μπορέσει ποτέ να σας μεταφέρει. 

Αντιγράφω από το βιβλίο του ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

«Με το βιβλίο μου Μαγειρική του Αγίου Όρους θέλω να σας μεταφέρω εν μέρει κάτι από όσα έζησα τριάντα πέντε χρόνια στο Αγιασμένο Όρος μαγειρεύοντας. Δεν πήγα σε σχολές μαγειρικής, ούτε κατέχω κανένα πτυχίο. Έμαθα όμως κοντά στους παλιούς γεροντάδες πώς να τσιγαρίζω το κρεμμύδι σε σιγανή φωτιά, γιατί έλεγαν εκείνοι πως όσο πιο γλυκά ροδίσει το κρεμμύδι, τόσο πιο νόστιμο θα γίνει το φαγητό. Έμαθα επίσης πως όλα τα φαγητά στο τέλος του μαγειρέματος θέλουν υπομονή και καρτερία, όταν περιμένουμε πάνω από την φωτιά να φύγουν τα περίσσια ζουμιά τους. Από την προμήθεια των υλικών, το καθάρισμα, το πλύσιμο, το κόψιμο, το αλάτισμα, το μαγείρεμα και ως το σερβίρισμα πρέπει να έχεις πάντα στο νου σου αυτούς, για τους οποίους κάνεις όλα τούτα. Αυτούς που αγαπάς. Τα πάντα στην μαγειρική είναι εκδήλωση της αγάπης μας προς αυτούς, γιατί θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε. Επειδή αγαπάμε εκείνους, για τους οποίους μαγειρεύουμε, για αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε τα λάθη. Η αγάπη μας προς τους άλλους, μας οδηγεί στο πώς θα κάνουμε νοστιμότερο το φαγητό. Εύχομαι το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, πέρα από την αρωγή των συνταγών, να σας βοηθήσει να πλησιάσετε ακόμη περισσότερο αυτούς που αγαπάτε, μαγειρεύοντας. Ανοίξτε το σπίτι σας, καλέστε τους φίλους σας, μαγειρέψτε μαζί, στρώστε το τραπέζι, πιείτε κρασί και χαρείτε μαζί…». «Χαίρετε μετά χαιρόντων» μας λέει ο Απόστολος Παύλος. Όλες τις χαρούμενες και ευχάριστες στιγμές της ζωής μας τις συνοδεύει το καλό φαγητό και ένα καλό τραπέζι. Συνεχίζει ο μακάριος Παύλος και λέει «κλαίετε μετά κλαιόντων» αναλογιστήκατε άραγε πόση ικανοποίηση αισθάνεται κάποιος άρρωστος από μία ζεστή και νόστιμη ψαρόσουπα, που θα του φτιάξουμε από τα χέρια μας; Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει πως ο μάγειρας πρέπει να σκέφτεται όταν μαγειρεύει, ότι υπηρετεί τους αγγέλους…μαγειρεύει για αυτούς που προσεύχονται υπέρ της των πάντων ενώσεως...

Εύχεσθε, Μοναχός Επιφάνειος.                 

Αυτός ήταν ο Επιφάνιος ο Οινοποιός, ο Μάγειρας, ο βραβευμένος σεφ, ο Γέροντας, ο Μοναχός, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Δεν σου μαγείρευε φαγητό, αλλά ολοκληρωμένη εμπειρία που όσοι την έζησαν ειδικά στον Μυλοπόταμο δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Μαγείρεψε για Πατριάρχες, Μητροπολίτες, Ηγουμένους, Αρχηγούς Κρατών, (κάποιοι λένε και για την Βασίλισσα Ελισάβετ), απλούς ανθρώπους, (κυρίως γι αυτούς), τώρα είχα την τιμή να μου μαγειρέψει κι εμένα.

Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι, δακρύζω, προσεύχομαι:

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΣΟΥ, ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΞΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΟΥ.

ΑΓΙΕ ΕΥΦΡΟΣΥΝΕ, ΥΠΟΔΕΞΟΥ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΜΑΓΕΙΡΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟ.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΣΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ, ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ.

           Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/

 

Ο  Όσιος Λεόντιος και η Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας

Στο Συναξάρι της ημέρας εκτός των άλλων Αγίων, διακρίνουμε και τον Όσιο Λεόντιο τον Παλαιολόγο που μόνασε στο χώρο της Μονής των Ταξιαρχών Αιγιαλείας, της όποιας υπήρξε και ο κτήτορας. Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε το 1377. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της Μονεμβασίας, γιος της Θεοδώρας Παλαιολογίνας κόρης του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ΄ Παλαιολόγου.  Αρχικά ο Λέων (έτσι ονομαζόταν πριν), σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη ξένες γλώσσες, φιλοσοφία και θεολογία και στη συνέχεια παντρεύτηκε. Μετά τον θάνατο των γονέων του, αλλά και των μελών της οικογενείας του, πηγαίνει να μονάσει στο Άγιο Όρος και στη συνέχεια γύρω στα 1415-1420, έρχεται στο όρος Κλωκός, κοντά στο Αίγιο, σε θέση με απότομο βράχο που σήμερα σώζονται τα αναστηλωμένα ερείπια του «Παλαιομονάστηρου», όπου κάνει το ασκητήριό του.

Αργότερα, με την συμπαράσταση των θείων του Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων, ιδρύει μοναστήρι προς τιμή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ περί το 1450 στο οποίο οι δεσπότες Θωμάς και Δημήτριος δωρίζουν τα Άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού (τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, τον ακάνθινο Στεφάνι, την Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά) τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι σήμερα. Η αρχική Μονή καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους, το 1500 και 1620. Στη συνέχεια, μετά τη δεύτερη αυτή καταστροφή, κτίζεται η Μονή στη σημερινή τοποθεσία σε ύψωμα πάνω από τον Σελινούντα, ποταμό, επ’ ονόματι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή των Ταξιαρχών. Η μονή καταστρέφεται και πάλι το έτος 1772 από τους Τουρκαλβανούς μετά την καταστολή της επανάστασης των Ορλωφικών.Στη σημερινή της μορφή κτίσθηκε το 1775 και ανακηρύχτηκε ως Πατριαρχική, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα. Εκτός από την κάρα του Οσίου Λεοντίου,  στη Μονή υπάρχουν λειψανοθήκες, με λείψανα από προσφορές πλούσιων μεγάλων μονών, όπως του Αγ.Ιωάννη του Ελεήμονος, του Αγ. Χαραλάμπους, μέρος της κάρας του Αγ. Ξενοφώντος, του Αγ. Γεωργίου, Παντελεήμονος, Βασιλείου, Μαρίνης, Αρτεμίου, Αγ. Ιωάννου Προδρόμου, μέρος της κάρας Αγ. Κυριακής, Αγ. Στεφάνου, κ.λ.π. Στην έκθεση της Μονής φυλάσσονται χρυσοκέντητα άμφια και καλύμματα μεγάλης αξίας, ανάμεσα στα οποία μια αρχιερατική στολή του μαρτυρικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, ένας επιτάφιος του 1590 με σπουδαία και πρωτότυπη εικονογραφική σύνθεση, επιτραχήλιο του 1807 με τον Χριστό και πυκνή σύνθεση αγίων προσώπων. Ακόμη φυλάσσεται σπουδαία συλλογή σταυρών και ευαγγελίων.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Λεοντίου

Ἀσκήσει λαμπρυνθεῖς, ὡς χρυσὸς ἐν χωνείᾳ, λαμπρύνεις Μοναστῶν, τοὺς χοροὺς ἑπομένους, τοὶς θείοις σου διδάγμασι, θεοφόρε Λεόντιε, ὅθεν σήμερον, τὴν φωτοφόρον σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ὑπὲρ ἠμῶν σὲ πρεσβεύειν, αἰτοῦμεν πρὸς Κύριoν.

                       Πηγή:Το είδωλο της γης μου 

 

Γιώργος Σεφέρης: ο νομπελίστας του 1963

O ποιητής Γιώργος Σεφέρης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στις 10 Δεκεμβρίου 1963, στην τελετή απονομής που έγινε στη Στοκχόλμη, παρέλαβε το βραβείο από τον βασιλιά της Σουηδίας Γουσταύο. Η ποίηση του Σεφέρη ήταν γνωστή και αναγνωρισμένη στο εξωτερικό από τη δεκαετία του '50. Το 1955 και το 1961 ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ. Η επικράτηση του Έλληνα ποιητή δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αφού διεκδικητές του βραβείου ανάμεσα σε άλλους, ήταν και ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής, Πάμπλο Νερούντα.   

Απόσπασμα από το ποίημα του «Κίχλη» που έχει τέσσερα μέρη. «Κίχλη» είναι το όνομα ενός μικροκάραβου συγκοινωνίας που κάνει δρομολόγια στον πόλεμο, κοντά στο νησί Πόρος, ανάμεσα Αίγινας και Ύδρας.

           Πηγή:Το είδωλο της γης μου 

Ντιέγκο Μαραντόνα, μια ομάδα μόνος του.

Τον Μαραντόνα δεν τον γνώρισα από κοντά. Τον έχω δει να αγωνίζεται εναντίον της Εθνικής Ελλάδος στη Νέα Υόρκη. Τον Πελέ, όμως, τον γνώρισα στην Ελλάδα και μπορώ να πω τα εξής πράγματα: ήταν μέγας ποδοσφαιριστής, ίσως και καλύτερος από τον Μαραντόνα. Αλλά ο Μαραντόνα ήταν κάτι άλλο. Μια ομάδα μόνος του. 

Είναι αυτός που νίκησε την Αγγλία μόνος του, σε μια εποχή μάλιστα κατά την οποία η Αγγλία μόλις είχε βγει από έναν πόλεμο με τη χώρα του, την Αργεντινή. Το γκολ που έβαλε με το χέρι τον ανέδειξε σε μεγάλο ηγέτη. Στο ίδιο ματς εξάλλου πήρε την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου κι αφού ντρίπλαρε μόνος του όποιον βρήκε μπροστά του, πέτυχε το «γκολ του αιώνα». Κι αυτή η ηγετική του φυσιογνωμία τον έκανε τον Νο 1 ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Ο Πελέ ήταν υπέροχος αλλά είχε δίπλα του άλλους τέσσερις παικταράδες της Εθνικής Βραζιλίας.  

Τον Μαραντόνα τον λάτρεψε όλη η Λατινική Αμερική γιατί ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος, παχουλός, περισσότερο στο στυλ του Πούσκας, και ελαφρώς αληταράς που έπινε και έκανε ναρκωτικά, ένας λαϊκός ήρωας που υπέταξε την Αγγλία στο γήπεδο. Ο Πελέ ήταν καθωσπρέπει και –αντίθετα με τον Μαραντόνα– σε όλα του μετρημένος και προσεγμένος στη λεπτομέρεια. Στη γνωριμία που είχα μαζί του, είδα ότι έβαψε και τα νύχια του.

Ο Μαραντόνα, όμως, είχε και κάτι που είναι αναμφισβήτητο. Μάγευε τους απλούς ανθρώπους και τους συνέπαιρνε. Όταν έπαιζε στη Νάπολι ήταν τέτοιος ο θαυμασμός τού κόσμου στο πρόσωπό του, ώστε έξω από όλα τα  νεκροταφεία της πόλης υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «Τι κρίμα που δεν ζείτε για να δείτε τον Μαραντόνα».

Ο Πελέ ήταν ελάφι, αλλά ο Μαραντόνα ήταν λαϊκός ήρωας. Και εγώ αν έπρεπε να ψηφίσω κάποιον από τους δύο, τον Μαραντόνα θα διάλεγα. Και από πλευράς ιδιοσυγκρασίας ήταν πολύ πιο κοντά μου.

             ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Καθημερινή 29-11-20

            Πάντα σεβαστή μια άποψη του Λευτέρη Παπαδόπουλου, είτε συμφωνείς μαζί του είτε όχι.

                                                                                     

 

Το Τέξας ζητά από το Ανώτατο Δικαστήριο να θεωρήσει αντισυνταγματικές τις εκλογές τεσσάρων αμφίρροπων πολιτειών

IVAN PENTCHOUKOV

8 Δεκεμβρίου, 2020

Η πολιτεία του Τέξας κατέθεσε την Τρίτη μια εκλογική αγωγή στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ εναντίον της Πενσυλβάνιας, της Γεωργίας, του Μίσιγκαν και του Ουισκόνσιν, ισχυριζόμενη ότι οι αλλαγές που έκαναν οι πολιτείες αυτές στους εκλογικούς νόμους είναι αντισυνταγματικές, αντιμετώπισαν με άνισο τρόπο τους ψηφοφόρους και προκάλεσαν σημαντικές εκλογικές παρατυπίες χαλαρώνοντας τα μέτρα ακεραιότητας της ψηφοφορίας.

«Η ενάγουσα πολιτεία υποστηρίζει με σεβασμό ότι οι προαναφερθέντες τύποι εκλογικών παρατυπιών υπερβαίνουν το ιστορικό των εκλογών του 2000 στον βαθμό απομάκρυνσής τους τόσο από την πολιτειακή όσο και από την ομοσπονδιακή νομοθεσία», αναφέρει η αγωγή στο Ανώτατο Δικαστηρίο. «Επιπλέον, αυτά τα ψεγάδια, αθροιστικά, αποκλείουν από το να γνωρίζουμε ποιος κέρδισε νόμιμα τις εκλογές του 2020 και απειλούν να θολώσουν όλες τις μελλοντικές εκλογές». Η αγωγή επιδιώκει από το δικαστήριο να θεωρήσει ότι οι τέσσερις αυτές αμφίρροπες πολιτείες διεξήγαγαν τις εκλογές του 2020 κατά παράβαση του Συντάγματος. Το Τέξας ζητά από το Ανώτατο Δικαστήριο να απαγορεύσει στις τέσσερις πολιτείες την καταμέτρηση των ψήφων του Κολεγίου των Εκλεκτόρων. Για τις πολιτείες που έχουν ήδη διορίσει εκλέκτορες, η αγωγή ζητά από το δικαστήριο να κατευθύνει τους πολιτειακούς νομοθέτες να διορίσουν νέους εκλέκτορες σύμφωνα με το Σύνταγμα. 

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Τέξας Κεν Πάξτον υπέβαλε την αγωγή την ημέρα της λεγόμενης προθεσμίας «ασφαλούς λιμένα», η οποία σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο η προθεσμία ορίζεται έξι ημέρες πριν συναντηθούν οι εκλέκτορες σε όλη τη χώρα για να ψηφίσουν για τον πρόεδρο. Οι εκλεκτορικές ψήφοι και στις τέσσερις πολιτείες αθροιστικά είναι αρκετές για να καθορίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020.

«Η εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα των εκλογικών μας διαδικασιών είναι ιερή και δεσμεύει τους πολίτες μας και τις πολιτείες αυτής της Ένωσης. Η Γεωργία, το Μίσιγκαν, η Πενσυλβάνια και το Ουισκόνσιν κατέστρεψαν αυτήν την εμπιστοσύνη και έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ακεραιότητα των εκλογών του 2020», δήλωσε ο Πάξτον σε δήλωση.

«Οι πολιτείες παραβίασαν καταστατικά που θεσπίστηκαν από τους δεόντως εκλεγμένους νομοθέτες τους, παραβιάζοντας έτσι το Σύνταγμα. Παραβλέποντας τόσο το πολιτειακό όσο και το ομοσπονδιακό δίκαιο, αυτές οι πολιτείες όχι απλά μόλυναν την ακεραιότητα της ψήφου των πολιτών τους, αλλά και του Τέξας και κάθε άλλης πολιτείας που διεξήγαγε νόμιμες εκλογές», πρόσθεσε. «Η αποτυχία τους να τηρήσουν το κράτος δικαίου δημιουργεί μια σκοτεινή σκιά αμφιβολίας για το αποτέλεσμα ολόκληρων των εκλογών. Ζητάμε τώρα από το Ανώτατο Δικαστήριο να διορθώσει αυτό το τρομερό σφάλμα».

Η εκστρατεία Τραμπ καθώς και ανεξάρτητες ομάδες έχουν εκκρεμείς νομικές υποθέσεις σε όλες τις πολιτείες, αλλά μέχρι σήμερα, μόνο μια αγωγή που ασκήθηκε από τους Ρεπουμπλικάνους της Πενσυλβάνιας έχει μεταφερθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο του έθνους. Ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου, Σάμουελ Αλίτο διέταξε μια σύντομη ενημέρωση της υπόθεσης έως την Τρίτη το πρωί, θεωρώντας επικείμενη την απόφαση για μια προσωρινή περιοριστική εντολή.

Το πρωταρχικό επιχείρημα του ενάγοντα επικεντρώνεται στη θέσπιση εκλογικών νόμων, κανόνων και διαδικασιών από τις τέσσερις πολιτείες που φέρεται να παραβίασαν την εκχώρηση εξουσίας από το Σύνταγμα να διορίζουν εκλέκτορες σε πολιτειακούς νομοθέτες.

Για παράδειγμα, οι υπουργοί Εσωτερικών της Πενσυλβάνιας και της Γεωργίας «ακύρωσαν» τα καταστατικά της πολιτείας που απαιτούν «επαλήθευση υπογραφής για τα επιστολικά ψηφοδέλτια», αναφέρει η αγωγή.

Στο Ουισκόνσιν, η εκλογική επιτροπή της πολιτείας «και άλλοι τοπικοί αξιωματούχοι τροποποίησαν αντισυνταγματικά τους εκλογικούς νόμους του Ουισκόνσιν – κάθε φορά λάμβαναν μέτρα που αποδυνάμωναν, ή καταργούσαν καθιερωμένες διαδικασίες ασφαλείας» καθιερωμένες «για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της επιστολικής ψηφοφορίας». Η Εκλογική Επιτροπή του Ουισκόνσιν, για παράδειγμα, ξεκίνησε μια εκστρατεία για το στήσιμο καλπών σε όλη την πολιτεία, περιλαμβάνοντας και τις μη επανδρωμένες.

 

Πηγή: https://theepochtimes.gr/

 

Stop The Steal!

«Αν έχουμε δίκιο για την απάτη, ο Τζο Μπάιντεν δεν μπορεί να είναι πρόεδρος». Με τα παραπάνω λόγια ο Ντόναλντ Τραμπ απευθύνθηκε στον Αμερικάνικο λαό. Αν οι διεφθαρμένοι Δημοκρατικοί, η Κίνα και οι παγκοσμιοποιητές διέπραξαν μαζική εκλογική απάτη, τα social media κάλυψαν την απάτη μέσα από τη παραποίηση των ειδήσεων και τη λογοκρισία. Αυτή η εκλογική απάτη είναι που έκανε ακόμη και τις ρωσικές αρχές να μην έχουν πάρει θέση ακόμη για τη « νίκη»  του Μπάιντεν.

Εδώ βεβαία στη χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς που όλα τα σφάζει, όλα τα χαρακώνει, όλα τα καταπίνει κάνοντάς τα πρώτα γαργάρα, ζει στο δικό της μικρόκοσμο της εξέλιξης του κορονοϊού, και του μασκαρέματος των πάντων, αγνοεί επιδεικτικά τη μάχη της αλήθειας που δίνεται στις ΗΠΑ, πρωτοστατώντας στην ανάδειξη του μοναδικού στην ιστορία υποψήφιου προέδρου της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου, πρωταθλητή της γκάφας και της άνοιας. Έχουν ενημερωθεί άραγε οι λαοί και κυρίως ο αμερικάνικος, για το τι τον περιμένει μετά την υποτιθέμενη εκλογή της πολιτικής μαριονέτας που λέγεται Μπάιντεν;  Όχι βέβαια ή τουλάχιστον όχι στο μέτρο που θα έπρεπε. Οι Αμερικάνοι πίστεψαν την προπαγάνδα των ΜΜΕ και ψήφισαν όσοι το έκαναν  (σκεπτόμενοι ως αμερικανάκια)  Μπάιντεν, για να τιμωρήσουν τον Τραμπ, έναν παίχτη στη πολιτική σκηνή της χώρας που δεν αποτελεί μέρος του βαθέως κράτους. Στη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, όπως τουλάχιστον παρουσιάζονταν ότι είναι η Αμερική, ως τα σήμερα, κανένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι δεν στήριξε τις επιλογές του στα χρόνια της διακυβέρνησης του, που αποτέλεσαν την χρυσή εποχή της αμερικανικής οικονομίας ως τον Νοέμβριο του 2019 που μίλησε αποκαλυπτικά στον ΟΗΕ για την ύπαρξη δυο δρόμων στο κόσμο. Τον κόσμο της παγκοσμιοποίησης -σοσαλιστικοποίησης της κοινωνίας των μαζών, της ισοπέδωσης  των προσωπικών  και ηθικών πατροπαράδοτων άξιων, της λογοκρισίας, της επιτήρησης των πολιτών, της μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού, που αντιπροσωπεύουν οι πολιτικές επιρροές του Σόρρος και του Γκέιτς (με τη μεγάλη μάζα των πειθήνιων  νεόπτωχων και τους λίγους ολιγάρχες) και από την άλλη του πατριωτισμού και του σεβασμού της αυτονομίας των λαών, της αποσυμφόρησης της έντασης ανάμεσα στους μεγάλους, της προσωπικής αξίας και εξέλιξης των ανθρώπων. Η βιασύνη των Αμερικάνικων ΜΜΕ και των φερεφώνων τους στην Ευρώπη να αναγγείλουν την καλπονοθευτική νίκη του υπέργηρου και ευάλωτου με προχωρημένη άνοια sleepy Joe (που ουσιαστικά δεν έκανε προεκλογική εκστρατεία), αγνοώντας επιδεκτικά την τεράστιες καταγγελίες για νοθεία στις εκλογές, έγκλημα που τιμωρείται ακόμη και με θάνατο, δείχνει την ενορχηστρωμένη «αδιάβλητη»  δημοσιογραφία. Αυτό πως σας φαίνεται; Πολύ δημοκρατικό προφανώς. Όλα λοιπόν, μέσα σε μια ισοπεδωμένη παραπληροφόρηση, οδηγούν σε μια νοσταλγική αναμονή ως τις 6 Ιανουαρίου, όπου με την υποτιθέμενη ανάδειξη του Μπάιντεν ως 46^ου προέδρου των ΗΠΑ  θα επιβεβαιωθεί η κατάργηση των αρχών της αμερικάνικης επανάστασης, που θα προσαρμοστούν πλέον στον καινούργιο κόσμο του  διαστροφικού  μοντέλου της παγκοσμιοποίησης,  με όλες τις συνέπειες της για τους λαούς της ανθρωπότητας.

Η Σίντνεϊ Πάουελ μιλώντας στη Τζώρτζια  με το σύνθημα  'Stop the Steal' είπε ότι η μαζική κλοπή εμπεριέχεται στο DNA όλων των λογισμικών σε συστήματα ψηφοφορίας που χρησιμοποιούνται σε ολόκληρη την Αμερική. Είπε ότι ορισμένοι αλγόριθμοι άλλαξαν ψήφους με ποσοστό 90% για τον Μπάιντεν και 10% για τον Τραμπ. Επίσης, ότι πολλά χρήματα πίσω από την απάτη εντοπίζονται στην Κίνα. Ο κυβερνήτης της Τζώρτζια που υποστηρίχθηκε από τον Τραμπ, φαίνεται ότι είναι πολύ δειλός για να πάρει θέση. Ο Ομοσπονδιακός δικαστής της Πανσυλβάνια (ελληνικής καταγωγής) συμπεριφέρθηκε σαν τον Πόντιο Πιλάτο. Στη Αριζόνα υπάρχει το πρόβλημα με τους ανακόλουθους οπαδούς του Τραμπ που ψήφισαν Μπάιντεν. Η υπόθεση της κλοπής θα πάει απ’ ότι φαίνεται πολύ γρήγορα στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Τα στοιχεία που θα κατατεθούν εκεί, θα είναι οδυνηρά για τους δημοκρατικούς και δεν αποκαλύφθηκαν ως τώρα στις επιμέρους ακροάσεις των πολιτειών. Μια είδηση που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ για μυστική μεταφορά περισσότερων από 140.000 ψήφων από τη Ν.Υ σε κομητεία της Πενσυλβάνια, (που ξεφορτώθηκαν και καταμετρήθηκαν μετά το πέρας της ψηφοφορίας) με τον οδηγό της αποστολής να απειλείται η ζωή του για την αποκάλυψη, έχει κάνει αίσθηση και δείχνει αν είναι αληθινή, το μέγεθος της απάτης. Αν στις 6 Ιανουαρίου δεν έχει προκύψει πρόεδρος, γιατί δεν θα έχουν οριστικοποιηθεί τα αποτελέσματα στις 3-4 νευραλγικές και αμφισβητούμενες πολιτείες, ως τις 14 Δεκεμβρίου, τότε η βουλή κάθε πολιτείας θα ψηφίσει με μια ψήφο η κάθε μία για τον νέο προσωρινό πρόεδρο. Αυτό προδικάζει την επανεκλογή του Τραμπ, αφού έχει τις περισσότερες πολιτείες  με το μέρος του.

Τέλος, αυτή η διαφθορά αν επικρατήσει και δεν διαλευκανθεί, μπορεί να επιφέρει το τέλος της Αμερικάνικης  άλλα και παγκόσμιας δημοκρατίας, (σε όποια κράτη ακόμη ισχύει) αφού η επιλογή των ηγετών θα γίνεται από τους καταμετρητές και όχι τους ψηφοφόρους. Αν δεν ξεβαλτώσει η κατάσταση, ο βάλτος είναι έτοιμος να μας καταπιεί ολόκληρους.

 

        Πηγή: Το είδωλο της γης μου

 

 

 

 

 

 

«Θέλει αρετή και τόλμη, η ελευθερία» 

Αυτή την ώρα, οι δικηγόροι του Trump και οι νομοθέτες της Αριζόνα διεξάγουν ακρόαση για τις απάτες στις Αμερικάνικές εκλογές, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί. Το σύνταγμα και η δημοκρατία, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για το πιο σημαντικό πράγμα που είναι η αλήθεια. Οι μηχανές της εκλογικής απάτης που επεξεργάστηκαν ψηφοφορίες και στάλθηκαν στην Αμερική από τη Γερμανία, τη Νότια Αμερική και την Ισπανία, έδωσαν όλες τις ψήφους στον Μπάιντεν. Κάθε ψήφος, από αυτά τα ξένα ηλεκτρονικά κέντρα ψηφοφορίας, ήταν για τον Μπάιντεν  και  κανένα για τον Τραμπ. Δεν νομίζετε ότι κάτι βρωμάει; Δύο Έλληνες και ένας Σέρβος είναι τρία από τα 4 μέλη που έφτιαξαν το λογισμικό των μηχανημάτων. Αποκαλύφθηκε ότι η εταιρεία του λογισμικού έχει υποκατάστημα και στο Βελιγράδι με αρκετές δεκάδες υπαλλήλους, αλλά δεν είναι γνωστό αν εμπλέκεται στην κλοπή. Αν αποκαλυφθεί η απάτη θα πρέπει να επακολουθήσουν συλλήψεις, διαφορετικά αυτό θα υπονομεύει τις επόμενες εκλογές σε πολλές χώρες. Εάν υπάρχει απάτη, οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να τιμωρηθούν και το ίδιο θα πρέπει να γίνει για όσους διαδίδουν σκόπιμα ψέματα.

Από την άλλη πλευρά,  οι Δημοκρατικοί θέλουν να αγνοούν αυτό που συμβαίνει σε όλη τη χώρα. Πριν 4 χρόνια φώναζαν για ρωσική παρέμβαση, όταν έχει αποδειχθεί ότι δεν υπήρχε συμπαιγνία με τη Ρωσία και την κυβέρνηση Τραμπ. Αλλά αυτή τη φορά, είναι τόσο σίγουροι για να πουν ότι δεν υπάρχει καμιά απάτη. Οι παρενοχλήσεις, οι απειλές, οι απαγορεύσεις στην επίβλεψη της καταμέτρησης των ψήφων, οι αναστημένοι νεκροί που ψηφίζουν, οι ψήφοι που καταμετρώνται περισσότερες φορές, σύμφωνα με τις ένορκες καταθέσεις  και καταγγελίες, δεν τους πείθουν ακόμη. Και στη συνέχεια, έρχονται οι μαθηματικές αδυναμίες των υπολογιστών, που έφεραν αυτό το μαγικό αποτέλεσμα υπέρ του Μπάιντεν. Πάνω από 80 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν τον Μπάιντεν, όταν ο Ομπάμα δεν μπορούσε να πιάσει  αυτούς τους αριθμούς, την εποχή που μεσουρανούσε στο Δημοκρατικό κόμμα.

Αυτή η μάχη της αλήθειας, δεν είναι μια μάχη για τον Τραμπ,  αλλά μια μάχη για να μη γίνει τριτοκοσμική χώρα η Αμερική. Πραγματικά κινδυνεύει η Συνταγματική Δημοκρατία στις ΗΠΑ. O ρόλος επίσης των προκατειλημμένων ΜΜΕ στην Αμερική και τις άλλες χώρες, τα μετατρέπει σε εχθρούς της Δημοκρατίας και μέσα άσκησης λογοκρισίας. Θα τολμήσουν οι δικαστές να εξακριβώσουν την απάτη; Στην Αμερική λένε: "Η γη του ελεύθερου, είναι το σπίτι του γενναίου".

 

            Πηγή: Το είδωλο της γης μου 

 

 

Never Give Up!

(Εκεί που πάει η Αμερική, εκεί πηγαίνει κι ο Κόσμος)

President Trump, don’t give up

 

Ν. Τραμπ: «Ο Τ. Μπάιντεν θα μπει στον Λευκό Οίκο μόνο εάν αποδείξει ότι οι 80 εκατ. ψήφοι του δεν αποκτήθηκαν παράνομα».

Ο Ντόναλντ Τραμπ έστειλε σαφές μήνυμα στον Τ.Μπάιντεν πως πρόεδρος θα γίνει μόνο και εφόσον αποδείξει πως οι ψήφοι του δεν ήταν «μουσαντένιες».

Την ώρα που οι ΗΠΑ «βράζουν» για την ενδεχόμενη νοθεία που έγινε από τους Δημοκρατικούς στις προεδρικές εκλογές ο Τραμπ τονίζει πως μόνο αν αποδειχθεί ότι οι 80 εκατομμύρια ψήφοι δεν αποκτήθηκαν παράνομα θα τον αφήσει να μπει στον Λευκό Οίκο ως πρόεδρος. 

«Ο Μπάιντεν θα μπορέσει να μπει στον Λευκό Οίκο ως Πρόεδρος μόνο αν μπορεί να αποδείξει ότι οι γελοίες ‘80.000.000 ψήφοι’ του δεν αποκτήθηκαν δόλια ή παράνομα. Όταν θα δείτε τι συνέβη στο Ντιτρόιτ, την Ατλάντα, την Φιλαδέλφεια και το Μιλγουώκι, μαζική απάτη ψηφοφόρων, θα έχει ένα μεγάλο άλυτο πρόβλημα», έγραψε ο Τραμπ στο Τwitter.

 

Η δήλωση Τραμπ έρχεται σε μια στιγμή που οι Δημοκρατικοί «ράβουν κοστούμια» για τον Λευκό Οίκο καθώς θεωρούν πως τίποτε δεν θα τους εμποδίσει ενώ ο Μπάιντεν έχει «ανακηρυχθεί» πρόεδρος από ΜΜΕ (κάτι πρωτοφανές που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ).

Σημειώνουμε πως ο Τ.Μπάιντεν μπορεί να οριστεί ως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ μόνο αν το Κολέγιο των Εκλεκτόρων επικυρώσει τη «νίκη» του στις 14 Δεκεμβρίου. Βέβαια για να γίνει αυτό πρέπει να σχηματισθεί... Κολέγιο των Εκλεκτόρων.

            Πηγή:  Από το ίντερνετ