Μεγάλη "πετυχεσιά" είχε αυτή η παρέλαση

Διασωληνωμένοι και πεφιμωμένοι εορτάσαμε τα 200σιοστά εόρτια της κατάπτωσης μας στα τάρταρα της αβελτηρίας και της κορονοαπάτης μας. Ομολογουμένως η παρέλαση είχε μεγάλη "πετυχεσιά" ιδίως μετά τον αυθόρμητο συμβολικό χαιρετισμό του αλόγου, χωρίς να τηρήσει κάποιες βασικές αρχές, μπροστά στην εξέδρα των επισήμων. Απορίας άξιο είναι, γιατί μετά ταύτα δεν επενέβη το κεκαθορισμένο όργανο της τάξης να του κόψη πρόστιμο για ρύπανση δημόσιου χώρου, σε συνδυασμό με πρόστιμο για έλλειψη φιμώτρου. Δεν ξέρω αν ευθύνομαι εγώ που το είχα προβλέψει σε φίλο λίγες μέρες πριν, αλλά το γεγονός αυτό ήταν όλα τα λεφτά. Όχι ότι η παρέλαση ήταν τελείως ανεπιτυχής. Ίσα-ίσα, οι εκφωνητές αυτή τη φορά ήταν σπουδαίοι. Ο Νίκος Αλιάγκας από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς δημοσιογράφους, ένας ωραίος Έλληνας που τιμά τη χώρα μας στη Γαλλία. Το ίδιο αξιόλογη και σωστή στάθηκε δίπλα του και η αρχισμηνίας Σοφία Κορμά.

Ανεπιτυχής στάθηκε η απουσία των Ελλήνων και η σύνθεση των επισήμων, με διακριτικά απούσα την εκκλησία, αλλά και αντιπροσωπία από τους απόγονους των αγωνιστών του 1821 που μάλλον απαραδέκτως δεν προβλέπονταν στο πρωτόκολλο. Αντίθετα, στο πρωτόκολλο προβλέπονταν η πιθανότητα μιας αφόδευσης του αλόγου, στο πιο καίριο σημείο της διαδρομής, εξ ου και η επέμβαση των οδοκαθαριστών. Παρέλαση χωρίς κόσμο, είναι κόλλυβα χωρίς σιτάρι. Όσο για τους προσκαλεσμένους, ο Κάρολος, χαμηλών τόνων, γύρω στα 70, μου μοιάζει συμπαθής θα έλεγα, αν και δεν ξέρω πόσο κουβαλά τις τύψεις για τις μεγάλες ευθύνες του παππού του πρίγκιπα Ανδρέα στη μικρασιατική καταστροφή (εφόσον έχει διαβάσει καλά την Ιστορία). Ούτε βέβαια ευθύνεται αυτός για τις πράξεις και παραλήψεις της χώρας του. Ο ρόλος του ήταν πάντα διακοσμητικός, ούτε μπορούσε να επιβάλλει στη μαμά του, λόγω ηλικίας, την χάρη που ζητούσαν οι αγωνιζόμενοι Κύπριοι λίγο πριν οδηγηθούν στην αγχόνη. Άλλωστε τη δική του την επανάσταση την έκανε επιλέγοντας τη Νταϊάνα την πρώτη Αγγλίδα γυναίκα για σύζυγο, (με όλο το μυστήριο που κάλυψε το θάνατό της), ανακαλύπτοντας σχεδόν μόνος τις «ελληνικές» του ρίζες και έχοντας, από ότι φημολογείται, ασπαστεί το Ορθόδοξο δόγμα. Το κακό γι αυτόν, είναι ότι είναι διάδοχος εν αναμονή 55 χρόνια και το καλό, ότι έχει πολλές πιθανότητες να βασιλεύσει, μετά και την αφόδευση του αλόγου, που μπορεί να του βγει σε γούρι. Οι Ρώσοι είναι γνωστοί. Απρόβλεπτοι πάντα, με ανακατωμένα αισθήματα για τους Έλληνες. Η Ορθοδοξία, σώζει πάντα τα προσχήματα μεταξύ μας. Οι Γάλλοι, φίλοι του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και κατά περίσταση φιλέλληνες, θα είχαμε να τους καταλογίσουμε λιγότερα από ότι στους Άγγλους, αφού στέκονται ένα βήμα πίσω απ’ αυτούς και επιπλέον, τα μουσεία τους έχουν λιγότερα κλεμμένα ελληνικά αγάλματα.         

Όσο για το αγαθό άλογο, ως συντελεστής της παρέλασης, ποτέ δεν θα μάθουμε αν προέβη σε  αυτή την απονενοημένη ανακουφιστική πράξη από άφατη χαρά για τους καλεσμένους μας ή από εκδίκηση για τα δεινά που μας προξένησαν. Πάντως αν και ά-λογο έδειξε υπερβάλλουσα λογική με την πράξη του και έκλεψε πραγματικά την παράσταση, στέλνοντας στην πολιτική νομενκλατούρα ντόπια και ξένη, ένα καλά καμουφλαρισμένο μήνυμα ύψιστης αισθητικής, ιστορικής και οικολογικής αξίας.

 

           Πηγή: Το είδωλο της γης μου 

 

 

Ο Κοζανίτης Επαναστάτης και Φιλικός Γεώργιος Λασσάνης

                                                                               

Ο Λασσάνης γεννήθηκε στην Κοζάνη το έτος 1793 και από πολύ μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Την ανατροφή του ανέλαβε εξολοκλήρου η μητέρα του, η Κατερίνα Χατζηκλήμου. ξακουστή για την ομορφιά της που οι Αλμπάνηδες του Αλή Πασά αποπειράθηκαν το 1797 να την αρπάξουν και να την πάνε στο χαρέμι του. Η Κατερίνα με τον μικρό Γιωργάκη κρύβεται τη τελευταία στιγμή σε ειδική κρυψώνα του σπιτιού της και αποφεύγει την απαγωγή, ενώ στη συνέχεια καταφεύγουν σε αρχοντικό της Κοζάνης όπου ζουν εκεί φιλοξενούμενοι και μεταμφιεσμένοι για κάποιο διάστημα. Τα πρώτα γράμματά του, ο Λασσάνης τα διδάχτηκε στο περίφημο σχολειό της «Στοάς», της Κοζάνης, από αυστηρούς και αγνούς πατριώτες δασκάλους. Τελειώνοντας το σχολειό, το όνειρο του ήταν να γίνει κλέφτης και καπετάνιος στον κοντινό Όλυμπο και μ’ αυτό το όνειρο γαλουχήθηκε. Πραγματικά λίγο αργότερα κοντά στα είκοσι του, αξιώθηκε να ζήσει ανάμεσα στη θρυλική κλεφτουριά του Ολύμπου που αποτελούνταν από τους Λαζαίους, τον Νικοτσάρα, τον Ταμπάκη, τον Μάντζαρη, τον Γούλα Δράσκου, τους Μπζιωταίους, τον Θύμιο Βλαχάβα, και το μπάρμπα του, τον Πρασινονικόλα., και που αργότερα θα τον τραγουδήσει μέσα από τα ποιήματά του.

 «…Εγώμ’ ο γερο-Όλυμπος στον κόσμο ξακουσμένος

Τούρκος από τας βρύσεις μου ποτέ δεν εποτίσθη.

Ποτέ δεν τον εδρόσισεν ο ίσκιος των κλαδιών μου

Κλεφτόπουλα ανίκητα, ανδρεία παληκάργια

Τον καθαρόν κι ελεύθερον αέρα μ’ αναπνέουν

Κ’ ενόσω ζουν, δεν προσκυνούν Πασάν ή και Βεζύρην…».

Επειδή η περιοχή ελέγχονταν από τον Αλή Πασά που στόχος του ήταν να καθαρίσει τον τόπο από την κλεφτουριά,  ο μπάρμπας του ο Πρασιονικόλας τον παροτρύνει να φύγει για να γλυτώσει το κεφάλι του και να πάει στη Βλαχία «…Πήγαινε να σπουδάσεις , να γένεις άνθρωπος, για να βοηθήσεις από κει και μ’ άλλον τρόπο το άμοιρο και δύστυχο Γένος μας. Εσύ τα παίρνεις τα γράμματα και κόβει η γκλάβα σου…!».

Φεύγει ο Γιώργης από το βουνό και πάει στην Βουδαπέστη όπου αρραβωνιάζεται μια αρχοντοπούλα Κοζανίτησα και στη συνέχεια πάει για σπουδές στη Λειψία, όπου σπουδάζει ιατρική και φιλολογία. στο ονομαστό πανεπιστήμιό της. Στη συνέχεια φεύγει το 1817 για την Οδησσό και σε λίγα χρόνια διακρίνεται για την μόρφωση του στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Γίνεται ένας Εθναπόστολος του Γένους και σε ένα ταξίδι του στη Μόσχα τον Μάρτιο του 1818 μυείται στη Φιλική Εταιρεία, παίρνοντας όρκο στο ιερό Ευαγγέλιο και σε μια παμπάλαια ξεθωριασμένη εικόνα. Ο παπάς, κάνει νεύμα στον κατηχητή (στον Πεντεδέκα) να εκφωνήσει χαμηλόφωνα την κατήχηση: «Ενώπιον του Αοράτου και πανταχού παρόντος Αληθινού Θεού, του μόνου αυτοδίκαιου και εκδικούντος τους παραβάτας και πονηρούς κατά τους κανόνας της Φ. Εταιρείας και με δύναμιν την οποίαν έδωκαν οι μεγάλοι ιερείς των Ελευσινίων, Καθιερώ, τον Γεώργιον Λάτσκον ή Λασσάνην, εκ Κοζάνης, ετών 25, επαγγέλματος διδασκάλου, και τον δέχομαι δια μέλος, ως κι εγώ εδέχθην, εις την Εταιρείαν των Φιλικών» και ο Λασσάνης γονατίζει, τοποθετεί το χέρι του πάνω στην ιερή εικόνα και δίνει τον «κεκανονισμένο» όρκο των φιλικών: «… Ενώπιον του Αληθινού Θεού, του δικαίου και πανταχού Παρόντος, ο ρ κ ί ζ ο μ α ι αυτοθελήτως ότι θέλω μείνει πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα και δια πάντα… …Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις Σε, ώ Ιερά και αθλία Πατρίς! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα, τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα σου…. ….Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, διά να μη μολύνω την Αγιότητα της Εταιρείας με τη συμμετοχήν μου!»

Εν τω μεταξύ, έχει προσληφθεί ως δάσκαλος στη μεγάλη Εμπορική Σχολή της Οδησσού, όπου το όνομά του ξεχωρίζει μαζί μ’ εκείνα του Γεωργίου Γενναδίου (ιδρυτή αργότερα της Γενναδίου Βιβλιοθήκης) και του Αθανασίου Βαρδαλάχου (γιατρού και συμμαθητή στη Πάντοβα του Καποδίστρια που δυστυχώς σε 10 χρόνια θα έχει οικτρό τέλος από θαλάσσιο πνιγμό). Η παραπάνω πνευματική τριάδα, προβαίνει στη συγγραφή βιβλίων και γενικά αφήνει εποχή στο διδακτικό και παιδαγωγικό έργο της Σχολής, όπου εφαρμόζεται η πρωτοποριακή για την εποχή Αλληλοδιδακτική Μέθοδος διδασκαλίας του Γεωργίου Κλεόβουλου. Έχοντας  ο Λασσάνης πλήρη συνείδηση του ρόλου του ως πνευματικού ηγέτη του Γένους,  και φορέας των ιδεών του διαφωτισμού, δίνει διαλέξεις, δημιουργεί κύκλους φιλολογικών συζητήσεων, συνθέτει ποιήματα και ασχολείται ακόμη και με το Θέατρο. Το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου 1819 ανεβάζει το θεατρικό του έργο «Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ», στο οποίο παίρνει μέρος κι ό ίδιος ως ηθοποιός, υποδυόμενος το ρόλο του «Ξένου». Η αίθουσα, όπου δόθηκε  η παράσταση ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο. Το έργο αυτό που ανέβηκε πολλές φορές, πραγματευόταν τα βάσανα της υπόδουλης πατρίδας, περνώντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι οι Έλληνες αγωνίζονται για την ελευθερία της. Παράλληλα δεν παύει να δραστηριοποιείται στα ζητήματα της Φιλικής Εταιρείας και δεν αργεί να κινήσει το ενδιαφέρον του Αλέξανδρου Υψηλάντη με τον οποίο επιδιώκει να συναντηθεί στην Οδησσό. Του γράφει γράμμα, αλλά μέχρι να πάρει απόκριση μαθαίνει ότι ο Πρίγκιπας έχει οριστεί αρχηγός του Κινήματος στις 12 Απριλίου 1820.  Στην επακόλουθη μυστική συνάντηση στην Οδησσό, γίνεται  «ο εξ Απορρήτων Γραμματεύς και εντολοδόχος του Αρχηγού» και το δεξί του χέρι και ορίζεται η 14 Νοεμβρίου 1820 ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης από την Πελοπόννησο με την ευκαιρία που ο Αλή Πασάς και ο Σουλτάνος βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. Ο Λασσάνης συντάσσει την πρώτη προκήρυξη προς τους πλοιάρχους Έλληνες να είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή έτοιμοι.: «Γενναίοι πλοίαρχοι της Ελλάδος. Συμπατριώται. Προς σας αποτείνει η Ελλάς, η δυστυχής ημών μήτηρ και πατρίς, την φωνήν της. Περικυκλωμένη πανταχόθεν από παντοία δεινά εις σας επιστηρίζει την άγκυραν των ελπίδων της… Αφ’ ης ώρας, αναγνώσετε το παρόν εφοδιάστε τα καράβια σας μικράν τε και μεγάλα με όσα δύνασθε, μπαρούτι, βόλια, κανόνια… Από σήμερον και εις το εξής ταξιδεύετε συνηνωμένοι οκτώ ή δέκα καράβια μαζί, ώστε, αν η χρεία το καλέσει ν’ αντισταθήτε εις τον εχθρόν δια να μην γίνητε θήραμα ευάλωτον…» «Το παρόν μοι εσφραγίσθη και μοι εδόθη». Εν Ισμαηλίω τη 8 τρέχ. 1820 (8 Οκτωβρ. 1820).

Η αρχική απόφαση της Φιλικής, Εταιρείας όμως έμελλε να αλλάξει, γιατί επικράτησαν άλλες ορθολογικότερες απόψεις και να μετακινηθεί για την Άνοιξη του 1821, όπως και ο τόπος έναρξης από τον Μοριά στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες. 

Στις 16 Φεβρουαρίου 1821 στο αρχοντικό των Υψηλάντηδων στο Κισνόβι της Βεσσαραβίας γύρω στο τραπέζι κάθονται τα τέσσερα από τα πέντε αδέρφια: ο Αλέξανδρος, ο Δημήτριος, ο Νικόλαος και ο Γεώργιος, μαζί με τον Λασσάνη και τον Τυπάλδο ως γραμματικούς και συντάσσουν την Επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».Ο Λασσανης είναι εκείνος που την διαβάζει μόλις τελειώνει η σύνταξή της:  «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Έλληνες… Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι. Οι Σέρβοι, οι Σουλιώται και όλη η Ήπειρος οπλοφορούντες μας περιμένουσι. Ας ενωθώμεν λοιπόν με ενθουσιασμόν. Η Πατρίς μας προσκαλεί…. Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της προς ημάς, απορεί δια την ακινησίαν μας. Ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα όρη της Ελλάδος από τον ήχον της πολεμικής μας σάλπιγγος και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάσει τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών, τρέμοντες και ωχροί, θέλουσι φύγει έμπροσθέν μας… Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν. Ίδετε εδώ τους ναούς καταπατημένους, εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα δια χρήσιν αναιδεστάτην της ασελγούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας, τους οίκους μας γυμνωμένους, τους αγρούς μας λεηλατημένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα. Είναι καιρός ν’ αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον ΣΤΑΥΡΟΝ και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών Πίστην από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν. …Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασσικήν γην της Ελλάδος. Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών, Ας πολέμήσωμεν εις τους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι δια να μας αφήσωσιν ημάς ελευθέρους επολέμησαν και απέθανον εκεί… … Εις τα όπλα, λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς μας καλεί…!»

Στις 22 του Φλεβάρη του 1821 ο Πρίγκιπας παίρνει μαζί του το Λασσάνη, που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά τα μέρη εκείνα, του δίνει το βαθμό του υπασπιστή και του χιλίαρχου του Ιερού Λόχου και διαβαίνει τα παγωμένα νερά του Προύθου. Μαζί του έχει τα δυο αδέρφια του, το Nικόλαο και το Γεώργιο, το Γεώργιο Μάνο, τον Καντακουζηνό, τον Πολωνό αξιωματικό Γαρνόφσκι και άλλους οπλαρχηγούς. Στην απέναντι όχθη τους περίμενε με τιμές η φρουρά του ηγεμόνα Μιχαήλ Σούτσου. Και, φτάνοντας στο Ιάσιο, εκεί ήταν που φίλιωσαν όλοι. Πολλοί είναι οι αρματωμένοι, πολλοί οι σπουδαστές κι οι Ιερολοχίτες και το πλήθος αμέτρητο. Διασχίζουν το Ιάσιο τραγουδώντας το Θούριο του Ρήγα και το Θούριο του Κοραή: «φίλοι μου συμπατριώται /Δούλοι να ’μεθα ως πότε/ Των αχρείων μουσουλμάνων, /Της Ελλάδος των τυράννων…»

Η συντριπτική ήττα των Ελλήνων στο Δραγατσάνι στις 6 Ιουνίου του 1821, θα οδηγήσει τα υπολείμματα των επαναστατών να αναζητήσουν καταφύγιο στην Αψβουργική Αυτοκρατορία, όπου οι Αψβουρχικές αρχές, θα φυλακίσουν τον Υψηλάντη και το Λασσάνη μαζί μ’ όλους τους πρωτεργάτες τους στα φρούρια του Μούγκατς και της Θεριέζεσταντ. Η θλίψη του αυτή, μαζί με τις χείριστες συνθήκες διαμονής τους, που επικρατούσαν στη Θεριέζεσταντ, θα κλονίσουν την υγεία, τόσο τη δική του, όσο και του Πρίγκιπα Υψηλάντη. Ο Λασσάνης, τότε, θα ζητήσει την αποφυλάκισή τους, ώστε να μεταβεί στη Λειψία, όπου είχε σπουδάσει και είχε πολλούς φίλους από τα φοιτητικά του ακόμα χρόνια. Ο υπουργός όμως Χοεντσόλερν αρνείται και απορρίπτει την αίτησή τους.

Στη φυλακή σκέφτεται τα αίτια της αποτυχημένης Παραδουνάβιας εκστρατείας που  έχει για τον Λασσάνη του υπαιτίους της. «…Μας επρόδωσαν ομόθρησκοι αχρείοι, επίορκοι, τουρκόφρονες, Ελλήνων νόθα τέκνα…», εννοώντας, βέβαια, το Σάββα Καμινάρη, το συνταγματάρχη Καραβιά και το ντόπιο βλάχο οπλαρχηγό Βλαδιμιρέσκου, οι οποίοι εγκατέλειψαν στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης, τον αγώνα και τον Υψηλάντη. Μέσα στις φυλακές, δεν παύει να γράφει. Σ’ ένα του ποίημα, αναφέρεται στην ιστορία του γάμου των γονιών του, όπου ο Αλή Πασάς έστειλε τους Αλμπάνηδές του ν’ αρπάξουν τη μάνα του, ντυμένη νύφη, την ημέρα του γάμου της. Ο θείος του όμως, ο Πρασινονικόλας, πήρε τ’ άρματα, κατέβηκε κάτω στην αγορά και εκτέλεσε τους δυο Αρβανίτες του Αλή. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που τον ώθησε να βγει κλέφτης στον μυθικό Όλυμπο. Να πως περιγράφει, στο ποίημά του αυτό ο Λασσάνης, τη στιγμή της απόπειρα αρπαγής της μάνας του την ώρα του γάμου, όπως ακριβώς του αφηγήθηκε ο ίδιος ο Πρασινονικόλας, στα χρόνια που ήταν κλεφτόπουλο στον Όλυμπο:

«…Δυο Τούρκοι εις τον βοέβοδαν ξεπέζευσαν και δείχνουν

 Μπουγιουροντή τ’ Αλή-Πασά, την νύφην να αρπάξουν

 Και εις το αισχρόν χαρέμι του να την ενταφιάσουν

Το κάλλος της επρόδωκεν εχθρός συμπατριώτης

Και εις τα αυτιά μου έφτασε αυτή η αγγελία

Φορώ τα χρυσοκάπνιστα πιστόλια εις την μέσην

Κι ευθύς από τον οίκον μας εις την αγοράν εβγαίνω

Κι αυτούς εσυναπάντησα τους Τούρκους ερχομένους

Μαζί με τον Κοδζάμπαση το έργο ν’ αποσώσουν

Καιρόν ποσώς δεν έχασα, στο μέτωπον τον ένα

Κ’ εις την καρδιάν τον δεύτερον την μολυβιάν τους δίδω

Και μ’ αστραπής ταχύτητα στον οίκον μας γυρίζω

Τον γάμον τελειώσατε γονείς μου την ευχήν σας!

Απόθαναν οι άρπαγες! Το καριοφίλι δράχνω

Και σαν αετός επέταξα στον Όλυμπο απάνω».

Στις 24 Νοεμβρίου του 1827 οι κρατούμενοι θα απελευθερωθούν και θα κατευθυνθούν στη Βιέννη, όπου ο Υψηλάντης θ’ αφήσει την τελευταία του πνοή στα χέρια του Λασσάνη, εξαιτίας της χρόνιας κλονισμένης υγείας του. Ο Λασσάνης έχει στο νου του να πάει στην Ελλάδα. Περνάει από το  Μόναχο όπου έχει μια συνάντηση με το Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο, στις 6 Ιουνίου 1828. Ο ένθερμος φιλέλληνας βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄θα του εκφράσει τα θερμά του φιλελληνικά αισθήματα, θα του αναφέρει τις κινήσεις του προς βοήθεια των Ελλήνων, αλλά και θα του ζητήσει να υποστηρίξει μ’ όλες του τις δυνάμεις τον Καποδίστρια στο επίπονο και δύσκολο έργο το οποίο έχει αναλάβει. Σ’ αυτό το ταξίδι θα κάνει πολλές γνωριμίες, αλλά και θα γνωρίσει ταυτόχρονα τις αρνητικές γνώμες που κυκλοφορούσαν σ’ ολάκερη την Ευρώπη για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και το Κίνημά τους στη Μολδοβλαχία. Αυτό θα τον οδηγήσει στο να υπερασπιστεί το φίλο του και αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας, τον Πρίγκιπα Υψηλάντη, γράφοντας και δημοσιεύοντας πολλά άρθρα και κείμενα στον ευρωπαϊκό τύπο, για να ενημερωθούν σωστά, κι από πρώτο χέρι, όλοι οι ξένοι κι οι Ευρωπαίοι, για το τι ακριβώς συνέβη στο Δραγατσάνι, κατά την Παραδουνάβια εκστρατεία τους, αλλά και για να γνωρίσουν καλύτερα την Ιστορία της Ελλάδας.

Τον Ιούλιο του 1828 έφτασε στην Ελλάδα, όπου συνδέθηκε αμέσως με τον Δημήτριο Υψηλάντη, και με το βαθμό του στρατοπεδάρχη θα λάβει μέρος στην εκστρατεία της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και στις μάχες του Στεβένικου, των Θηβών και της Λειβαδιάς, αλλά και στην τελευταία μάχη της Επανάστασης του 1821, στην Πέτρα της Βοιωτίας, κλείνοντας έτσι τον κύκλο του πολέμου, που άνοιξε στο Δραγατσάνι. Ξεκίνησε με Υψηλάντη και πάλι με Υψηλάντη έκλεισε.

Στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του διετέλεσε Επιθεωρητής Στρατού, Νομάρχης, Υπουργός Οικονομικών, Υπουργός Στρατιωτικών και έφτασε μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου. Στα βαθιά γεράματά του δεν λησμόνησε τη μεγάλη του αδυναμία, το θέατρο, που τόσο πολύ αγάπησε και με θέρμη υπηρέτησε. Ίδρυσε με διαθήκη του το «Λασσάνειο Διαγωνισμό», με τον οποίο βραβεύονταν τα καλύτερα θεατρικά έργα που αναφέρονταν στη βυζαντινή περίοδο και στην Τουρκοκρατία. Τα τελευταία λόγια του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Καλλιγά, στη νεκρώσιμη ακολουθία, λίγο πριν την ταφή του, ήταν: “…Συ αείποτε περιφανώς ηγωνίσθης υπέρ της Εθνικής Παλιγγενεσίας και αποθνήσκων εις το εθνικό μεγαλείον απέβλεπες υπέρ εθνοφελούς σκοπού, εφ ω και η παρούσα και η μέλλουσα γενεά θέλει ευλογεί το ΟΝΟΜΑ σου, ενώ η Ιστορία με χρυσά γράμματα θέλει εσαεί διακηρύσσει εγκεχαραγμένη εις τας αθανάτους δέλτους της την μνήμην των μεγάλων αρετών, του Πατριωτισμού και των εκδουλεύσεών σου…!».

Πηγή: Το είδωλο της γης μου

Υ.Γ 1. Το κείμενο βασίστηκε στη μελέτη του Συγγραφέα Λάζαρου Νάνου.

     2. Διακόσια  χρόνια από την Επανάσταση και η πορεία μας είναι προς τα πίσω, εκεί που αρχίσαμε. Βαδίζουμε ακάθεκτοι στην μουσουλμανοποίηση της χώρας μας στο όνομα μιας παγκοσμιοποιημένης …ψευδοφιλανθρωπίας που ανοίγει τις πόρτες της Ελλάδας και της Ευρώπης στον φαινομενικά άοπλο, αλλά πανίσχυρο εισβολέα του φανατισμένου Ισλάμ που έρχεται μαζικά, να επιβάλλει την κατάλληλη μελλοντικά στιγμή, τον νόμο του προφήτη με φωτιά και τσεκούρι. Είναι αδιανόητο πως (και ποιός) από μηχανής διάολος επέβαλε αυτήν την καταστροφική για τον παγκόσμιο πολιτισμό ιδέα, και πως όλοι οι εξουσιαστές βρέθηκαν πρόθυμοι στη δούλεψή της, με το αζημίωτο. Θεατές οι Έλληνες σε μια επιχειρηματική φιλαπάνθρωπη μπίζνα για λίγους που παίζει τα κεφάλια μας κορώνα γράμματα, υποδεχόμαστε τον εχθρό από την κεντρική πόρτα, "μετά σινιάλων και iPhone" την ώρα που εμείς κάνουμε παρελάσεις απόντες, μπροστά στους τρεις άσπονδους συμμάχους μας, επιβήτορες της πατρίδας που αναγκάστηκαν να επέμβουν για τη ...σωτήρια μας. Φοβήθηκαν βέβαια την πιθανή προέλαση του Ιμπραήμ και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (αφού το σχέδιο του ήταν να χρησιμοποιήσει ως προγεφύρωμα τον Μοριά για την κατάληψη της Οθ.Αυτοκρατορίας) και κατά δεύτερο λόγο, έπρεπε κάποιος να τους επιστρέψει τα πετσοκομμένα δάνεια που αλυσόδεσαν την Ελλάδα. Που είσαι Υψηλάντη, γερό του Μοριά και Καραϊσκάκη, Οδυσσέα και καπετάν-Κανάρη να δεις τους κόπους σου να… παίρνουν σάρκα και οστά με μίσθαρνες (βλ.λεξικό) ηγεσίες, υποταγμένες στο Σόρρο, τον Γκέιτς και στους απογόνους του Ρότσιλντ. 200 χρόνια έχουν περάσει από το 1821 και τα 10 εκατομμύρια Έλληνες έμειναν στάσιμα, όταν η Τουρκιά έφτασε τα 80 εκ. Όλος ο ευρύτερος ελληνισμός στη Βαλκανική και τη Μ. Ασία, στα χρόνια της Επανάστασης, ήταν 9 εκ. και άλλοι τόσοι ή λίγο παραπάνω οι Τούρκοι που είχαν βέβαια την εξουσία και την δύναμη των όπλων. Σήμερα οι Έλληνες, ταμπουρωμένοι πίσω από τα φίμωτρα του φόβου, αντιμετωπίζουν ένα νέο πιο ύπουλο παγκόσμιο εχθρό. Τον βιολογικό και ιδεολογικό πόλεμο της Νέας Αταξίας και του παραλογισμού των φύλων. Κακά τα ψέμματα. Η Ιστορία εκδικείται ως φάρσα πρώτου μεγέθους. Αόρατη θα παρακολουθήσει την παρέλαση απέναντι από τους επισήμους, χωρίς να φορά προσωπείο ή φίμωτρο με τη γλώσσα, να βγάζει επιδεικτικά και ειρωνικά στηλιτεύοντας τον παραλογισμό των ηγετών μας και την απάθεια και μοιρολατρία των ψεκασμένων υπηκόων του αφορεσμένου Καίσαρα. Έπειτα μη ξεχνάμε ότι προτεραιότητα στην παρέλαση είχαν εν μέσω κοροϊδοξάδερφου, οι παράνομοι λαθροεισβολείς. Προηγήθηκε ως γνωστόν η δική τους πριν δυο μέρες, στην Αθήνα, χωρίς αποστάσεις και μάσκες, με την Αστυνομία να παρατηρεί τα έκνομα, διακριτικά. Η διαφορά με τη δική μας παρέλαση, είναι ότι αυτοί ξέρουν τι ζητάνε, εμείς δεν ξέρουμε γιατί χαιρόμαστε. Πάντως, μη νομίσετε ότι είμαι εναντίον των παρελάσεων. Δείτε γιατί. Συνήθως απολαμβάνω την ασυμμετρία του βαδίσματος, την αμετροέπεια του εκφωνητή και προπάντων την άγνοια των ερωτώμενων μαθητών για την επέτειο που γιορτάζεται. Χρόνια Πολλά, με μπακαλιάρο σκορδαλιά και Καλή Λευτεριά. 

.

       

 

Ουρουγουάη: Η χώρα όπου 6.000 κάτοικοι μιλούν άπταιστα Ελληνικά και γιορτάζουν την 25η Μαρτίου.

«Ελβετία της Αμερικής»

Η Ουρουγουάη, έχει χαρακτηριστεί ως η «Ελβετία της Αμερικής». Αν και δεν  είναι ένας σοβαρός οικονομικός παράγοντας σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ξεπεράσει πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Χαρακτηρίζεται από ένα ασφαλές τραπεζικό σύστημα και από μεγάλη εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και το Κράτος. Τα ποσοστά φτώχειας και διαφθοράς είναι αρκετά χαμηλά, ενώ η κοινωνική και οικονομική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η Ουρουγουάη ακολουθεί μια πολιτική ουδετερότητας απέναντι στη Βραζιλία και την Αργεντινή, και επικεντρώνεται σε εσωτερικά θέματα πολιτικής. Παράλληλα, έχει προχωρήσει σε κινήσεις ώστε να διαθέσει ένα λιμάνι της στην Παραγουάη και τη Βολιβία, δύο χώρες που δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους.

Οι Ουρουγουανοί δηλώνουν Ελληνολάτρες 

Η Ουρουγουάη διαθέτει επίσης ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα. Η είσοδος στα Πανεπιστήμια είναι δωρεάν, το επίπεδο των μαθημάτων είναι αρκετά υψηλό. Δεν είναι λίγοι οι φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής που σπουδάζουν στην Ουρουγουάη. Το παράδοξο είναι το γεγονός ότι έχει κατοίκους που λατρεύουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Η χώρα τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, δέχτηκε πολλούς Έλληνες μετανάστες. Στο λιμάνι έφτασαν πλοία με Έλληνες ναυτικούς και μετανάστες που δοκίμασαν την τύχη τους σε αυτή την άγνωστη χώρα. Σήμερα στην Ουρουγουάη, υπάρχουν περισσότεροι από 3.500 χιλιάδες Έλληνες μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός αυτοχθόνων που μιλούν την ελληνική γλώσσα.

Οι ελληνομαθείς χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους τη λέξη «ελληνολάτρες». Σύμφωνα με έρευνα της «Eurostat», το μεγαλύτερο ποσοστό των Ουρουγουανών απάντησε ότι ταυτίζεται πολιτιστικά με την Ευρώπη, κα ιη πρώτη χώρα που να τους έρχεται στο μυαλό ήταν η Ελλάδα.

Τον Μάρτιο του 1978, ο καπετάνιος Παναγιώτης Ν. Τσάκος, ίδρυσε το «Ίδρυμα Τσάκου», με σκοπό τη διάδοση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Το 2002 μετονομάστηκε σε ίδρυμα «Μαρία Τσάκου», ενώ μέχρι σήμερα περισσότεροι από 4.000 μαθητές έχουν διδαχτεί δωρεάν την ελληνική γλώσσα. Βασικός στόχος του ιδρύματος είναι η γνώση της αρχαίας ελληνικής ποίησης και ιστοριογραφίας, μέσα από τα ομηρικά έπη και τον «Επιτάφιο» του Περικλή.

Η Μαργκαρίτα Λαριέρα, διευθύντρια του Ιδρύματος το 2006, ανέφερε ότι πολλοί Ουρουγουανοί στα σπίτια τους ακούν ελληνική μουσική, ενώ έχουν βιντεοκασέτες με διάσημες ελληνικές σειρές περασμένων δεκαετιών, όπως οι «Απαράδεκτοι» και οι «Τρεις Χάριτες». Η Λαριέρα δήλωσε μεταξύ άλλων πως «μάθαμε να λατρεύουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαμε την τύχη να νιώσουμε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε σε αυτόν ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα».

Οι Ουρουγανοί έχουν γνώση και για τον σύγχρονο ελληνικό κόσμο των γραμμάτων και των τεχνών. Σε κάθε βιβλιοπωλείο της χώρας, ακόμη και στο πιο μικρό, πάντα υπάρχουν τα άπαντα του Νίκου Καββαδία, του Καβάφη και του Ρίτσου. 

Δρόμοι με ελληνικά ονόματα και αγάλματα αρχαίων Ελλήνων 

Ένα δημόσιο σχολείο της χώρας ονομάζεται «Grecia», δηλαδή Ελλάδα Αν και όλοι οι μαθητές είναι παιδιά Ουρουγουανών, ειδικά σε αυτό το σχολείο, κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν τις εθνικές εορτές των Ελλήνων, πραγματοποιώντας σχολικές εκδηλώσεις, τραγουδώντας και απαγγέλοντας ποιήματα. Οι μαθητές του «Grecia» έχουν μάθει και τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας και καθώς τους φαίνεται μικρός σε σχέση με τον αντίστοιχο της Ουρουγουάης, έχουν αποστηθίσει παραπάνω στροφές του «Ύμνου της Ελευθερίας» του Δ. Σολομού.

Στο Μοντεβιδέο, επίσης, υπάρχουν 23 δρόμοι που έχουν πάρει τα ονόματά τους από αρχαίους φιλόσοφους, ενώ ο κεντρικότερος δρόμος ονομάζεται κι αυτός «Grecia». Δύο πλατείες της πρωτεύουσας έχουν ονομαστεί πλατεία της Αθήνας και πλατεία της Ελλάδας. Την Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, που έχει κατασκευαστεί σύμφωνα με τον αρχαιοελληνικό δωρικό αρχιτεκτονικό ρυθμό, κοσμεί έξω από την είσοδο του κτιρίου, το άγαλμα  του Σωκράτη. Ένα νεοκλασικό κτίριο στην πρόσοψή του γράφει «Αθηναίος». Ταυτόχρονα, σε ένα πάρκο που επίσης ονομάζεται Αθήνα και βρίσκεται παραλιακά της πρωτεύουσας υπάρχει μια προτομή του Ομήρου. 

Η συνδρομή της Ελληνικής Κοινότητας στην Ουρουγουάη 

 

Το 2016, η Ελληνική Κοινότητα Ουρουγουάης, γιόρτασε έναν αιώνα από την ίδρυσή της. Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1916 και αποτέλεσε την πρώτη επίσημα αναγνωρισμένη δομή των Ελλήνων στη Νότια Αμερική. Ο πρόεδρος της Κοινότητας, Δημήτρης Λίνας δήλωσε πως «ο ελληνισμός βρήκε ένα μέρος φιλόξενο, τους δέχθηκε τους Έλληνες πολύ καλά και τους έδωσε σιγουριά για το μέλλον τους».

Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, ο Χειμαριώτης Δημητρίου υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ουρουγουάη το 1687. Άλλαξε το όνομά του αρχικά σε Μητρόπουλος και στη συνέχεια έμεινε γνωστό με το όνομα Mitre. Τέσσερα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, ο Αντώνης Βαρκάς, με καταγωγή από τα Δωδεκάνησα συμμετείχε στην εκστρατεία 33 Ουρουγουανών που είχαν σκοπό να απελευθερώσουν τη χώρα από την κατοχή της Βραζιλίας. Στα μέσα του 19ου αιώνα, πολλοί Έλληνες βοήθησαν την Ουρουγουάη στον αγώνα της για την Ανεξαρτησία της χώρας.

Οι πρώτοι Έλληνες που μετανάστευσαν στη μικρή λατινοαμερικανική χώρα  βρήκαν εργασία στα λιμάνια της Ουρουγουάης, στα σφαγεία του Μοντεβιδέο αλλά και σε εργοστάσια κατασκευής πέτρας. Αργότερα, άνοιξαν τις δικές τους επιχειρήσεις.

Δεν έλειψαν όμως και μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας που επισκέφτηκαν ή επένδυσαν στην Ουρουγουάη. Για μικρό χρονικό διάστημα, έζησε στη χώρα ο θρυλικός «Ηρακλής», ο Παναγής Κουταλιανός. Τη δεκαετία του 1920, ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο επίσης Σμυρνιός Νικόλας Κονιαλίδης, που εγκαταστάθηκαν στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, διεύρυναν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στη γειτονική Ουρουγουάη. Μάλιστα, ο αδερφός του Κονιαλίδη, Κωνσταντίνος, δημιούργησε στο Μοντεβιδέο τη μεγαλύτερη προπολεμική επιχείρηση της της Ουρουγουάης. Ο Κ. Κονιαλίδης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ευεργέτες της ελληνικής κοινότητας, ενώ απόγονοί του συνεχίζουν να συνδράμουν ενεργά στην κοινότητα και στις προσπάθειες διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος.

Ουρουγουάη υπέρ Ελλάδας 

Η  μικρή αυτή χώρα ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος μετά την Επανάσταση του 1821, ενώ είναι και από τις ελάχιστες χώρες που δεν αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία.

Η εθνική σημαία της Ουρουγουάης, που καθιερώθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1828, μοιάζει αρκετά με την αντίστοιχη ελληνική σημαία που καθιερώθηκε επίσημα το 1970. Και οι δύο σημαίες αποτελούνται από εννέα οριζόντιες λωρίδες, χρωμάτων μπλε και άσπρου εναλλάξ. Η μόνη διαφορά είναι ότι η σημεία της Ουρουγουάης έχει στην αριστερή γωνία ένα ήλιο με 16 ακτίνες, ενώ η ελληνική  ένα σταυρό.

Από τις τρεις εθνικές σημαίες που έχει η Ουρουγουάη, ξεχωρίζει επίσης και η Σημαία του Τρέιντα ι Τρες, που αποτελείται από τρεις οριζόντιες γραμμές, κόκκινη, λευκή και μπλε αντίστοιχα και στο κέντρο είναι γραμμένη στα ισπανικά η φράση «Ελευθερία ή Θάνατος».

 

Πηγή: NEWSIDE.gr

Υ.Γ Από ότι φαίνεται, υπάρχει κάπου αλλού μια άλλη ξεχωριστή μικρή αλλά αυθεντική και ονειροπόλα Ελλάδα και αυτό είναι ιδιαίτερα παρήγορο για εμάς τους δήθεν πραγματικούς Έλληνες. Μια Ελλάδα που νομίζω ποτέ δεν έκανε τον κόπο να την επισκεφτεί επίσημα ένας Πάκης, ένας Κάρολος, ένας Κωστάκης και που ποτέ δεν θα περάσει από το μυαλό της να το κάνει η Σταχτοπούτα της Ελληνικής Δημοκρατίας με τα φοβικά εθνικιστικά σύνδρομα. Είναι η Ελλάδα του μακρινού Ατλαντικού, μακριά από τον «κλώνο» της και τόσο κοντά - δίπλα- από μιαν άλλη άκρως φιλελληνική χώρα, την Αργεντινή που κι αυτή έχει στη σημαία της τα ίδια χρώματα με τη γαλανόλευκη. Εμπρός λοιπόν, ξεκινήστε Ισπανικά και προγραμματίστε ένα ταξίδι στην Ουρουγουάη (μέσω Μαδρίτης). Αν χάσετε το αεροπλάνο της επιστροφής, θα κερδίσετε εσαεί τον επίγειο παράδεισο, κι αν αποφασίσετε να γυρίσετε, θα έχετε κάνει το καλύτερο ταξίδι της ζωής σας. Σε κάθε περίπτωση θα είναι η μοναδική ευκαιρία να νιώσετε λίγο περήφανοι που γεννηθήκατε στην Ελλάδα κι ….ας μην είστε Έλληνες.

  

                                25η Mαρτίου: Στα χρώματα της ελληνικής σημαίας

                                                 εμβληματικά κτήρια σε όλο τον κόσμο

Στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 200 έτη από την Ελληνική Επανάσταση, το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας κάλεσε τους εταίρους του ανά τον κόσμο να συμμετέχουν στη επέτειο, φωταγωγώντας εμβληματικά κτήρια με την ελληνική σημαία ή τα ελληνικά χρώματα.

Οι Έλληνες πρέσβεις σε κάθε γωνιά του κόσμου κινητοποιήθηκαν. Επικοινώνησαν με τις τοπικές αρχές, διαμηνύοντας την επιθυμία και παράκληση της Αθήνας να προβληθεί η μεγίστης σημασίας για την Ελλάδα επέτειος. Το σκεπτικό πίσω από την εξωστρέφεια αυτή είναι ότι αυτή η επέτειος δεν αφορά μονάχα τους Έλληνες. Ο αγώνας αυτός σηματοδότησε την πρώτη απελευθερωτική κίνηση για εθνική ανεξαρτησία.

Υπήρξαν χώρες που ανταποκρίθηκαν θερμά και άλλες που επέλεξαν να προσφέρουν το λιγότερο δυνατό. Ορισμένες αρνήθηκαν διακριτικά και ορισμένες «έδειξαν πόρτα» στην έκκληση της Αθήνας, υιοθετώντας, μάλιστα, μία ωμή γλώσσα που απείχε από τη διπλωματική.

Η Πολωνία δέχτηκε να φωταγωγηθεί εμβληματικό κτήριο της Βαρσοβίας. Ο Έλληνας πρέσβης εκεί Μιχαήλ Ευστράτιος Δαρατζίκης ενημέρωσε το υπουργείο Εξωτερικών ότι «υπέβαλα ιδέα φωταγωγήσεως εμφόρτου Ιστορίας και συμβολισμού Προεδρικού Μεγάρου (πρόσοψη)». Συνεχίζει, μάλιστα, ενημερώνοντας, ότι αξιωματούχος της προεδρίας, ζήτησε να μάθει ένα κεντρικό σύνθημα, το μήνυμα της Ελληνικής Επανάστασης. Ο πρέσβης πρότεινε το σύνθημα «για τη δική μας και τη δική σας ελευθερία». Αυτό είπε ο Πολωνός ιατρός Αλεξάντερ Κουζάνσκι που ήρθε στην Ελλάδα και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821.

Ο Καναδάς επίσης ανήκει στις χώρες που ανταποκρίθηκαν, σπεύδοντας να τιμήσει την Ελλάδα και την ελληνική κοινότητα που ζει εκεί. Στο δημαρχείο του Βανκούβερ κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία. Ο Δήμος της πόλης έχει υψώσει ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 56 σημαίες για την ιστορική επέτειο. Παρά τους περιορισμούς που επιβάλλει η πανδημία, φέτος οι ομογενείς θα συγκεντρωθούν με τα αυτοκίνητά τους στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου και Αγίου Δημητρίου. Εκεί θα ξεκινήσει η πρωτότυπη αυτή παρέλαση

Η Αυστραλία είναι μια ακόμα χώρα που ανήκει στους ένθερμους υποστηρικτές της Ελλάδας. Η φημισμένη όπερα του Σίδνεϊ θα φωταγωγηθεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας για να τιμηθεί με αυτό τον τρόπο η επέτειος. Τη σχετική ανακοίνωση έκανε η πρωθυπουργός της Πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας. Στην απόφαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά τόσο η ομογενής Γερουσιαστής Σόφη Κότση, όσο και η ελληνική κοινότητα.

Στις ΗΠΑ επίσης λαμβάνει χώρα μία καμπάνια. Το Σαν Φρανσίσκο και η Βοστώνη είναι από τις πόλεις που συμμετέχουν. Το Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο θα φωτιστεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας από τις 19 μέχρι τις 25 Μαρτίου, ενώ θα πραγματοποιηθεί και έπαρση της σημαίας. Το εκεί προξενείο και η United Hellenic American Societies της Καλιφόρνια ένωσαν δυνάμεις. Ο πρόεδρός της Τάσος Ζωγράφος δήλωσε ότι «οι Έλληνες και οι φιλέλληνες όλου του κόσμου συνεχίζουν να στέκονται ενωμένοι υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας». Και άλλα δημόσια κτήρια αναμένεται να φωταγωγηθούν. Yπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, o εκπαιδευτικός οργανισμός College Year in Athens και το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Βοστώνη συνδιοργάνωσαν διαδικτυακή εκδήλωση, με τον τίτλο «Η Ελλάδα του 1821 και η Αμερική – Μήνυμα ελευθερίας». Έγκριτος ιστορικός ανέλυσε τις πηγές και τις εκφάνσεις του αμερικανικού φιλελληνικού κινήματος

Στο Βέλγιο, το Manneken Pis θα «ντυθεί» Εύζωνας. Το φημισμένο αγαλματάκι των Βρυξελλών θα μεταμορφωθεί, σε μία ειδική τελετή που θα πραγματοποιηθεί παρουσία του εκεί Έλληνα πρεσβευτή Διονυσίου Καλαμβρέζου.

Η Ιρλανδία επίσης θα ανταποκριθεί στο ελληνικό αίτημα. Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι πολύ καλές και λίγες ημέρες νωρίτερα, με πράσινο χρώμα φωταγωγήθηκε το Παναθηναϊκό Στάδιο, συμμετέχοντας έτσι στη γιορτή της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου. Πέρυσι, είχε ντυθεί στα πράσινα η Πύλη του Αδριανού. Στη Ρουμανία η πρέσβης κα Γραμματά επισκέφθηκε το Πανεπιστήμιο Alexandru Ioan Cuza, όπου λειτουργεί τμήμα Νεοελληνικών σπουδών. Θα φωταγωγηθεί το κτήριο του Πανεπιστημίου με την ελληνική σημαία κατά την εθνική εορτή της Ελλάδας.

Στη Λετονία, ναι μεν θα φωταγωγηθεί κτήριο, αλλά όχι στις 25 Μαρτίου, αλλά στις 23. Στη Φινλανδία, πραγματοποιήθηκε φωταγώγηση του ιστορικού κτηρίου, που είναι η έδρα του πρωθυπουργού και το οποίο βρίσκεται στην κεντρικότερη πλατεία του Ελσίνκι.

Υπήρξαν, όμως, και χώρες που δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στους εορτασμούς. Ενδεικτική η περίπτωση της Δανίας. Στο αίτημα του εκεί πρέσβη Νικόλαου Κοτροκόη, η απάντηση ήταν απορριπτική. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Κοτροκόης απέστειλε σειρά προτάσεων, η Γενική Γραμματεία του Κοινοβουλίου τις απέρριψε όλες. Συγκεκριμένα απάντησε ότι το Κοινοβούλιο υψώνει σημαίες ξένων κρατών μονάχα κατά τη διάρκεια επισκέψεων ξένων ηγετών. Αρνήθηκε επίσης να φωταγωγήσει το κτήριο, υποστηρίζοντας ότι «απλά δεν έχουμε τέτοιου είδους παράδοση». Η δανική πλευρά αρνήθηκε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε εκδήλωση που προτάθηκε, με τη δικαιολογία ότι «δεν υπάρχει αρκετός χρόνος». Χαρακτήρισε, μάλιστα, την επέτειο των 200 ετών «πολιτικό γεγονός, με το οποίο δεν ασχολείται». Ο Έλληνας πρεσβευτής ετοίμασε βιντεοσκοπημένο μήνυμα για τους Δανούς δημοσιογράφους και τις υπόλοιπες πρεσβείες στην Κοπεγχάγη. Επιχείρησε να συνεργαστεί με το Ελληνικό Ινστιτούτο Δανίας, αλλά και να δημιουργήσει ένα βίντεο με παιδιά Ελλήνων νέο-μεταναστών. Τα δανικά ανάκτορα δεν απάντησαν. Εν τέλει, απευθύνθηκε στην Ένωση Βιομηχανιών, η οποία ήταν η μόνη που δέχθηκε να φωταγωγηθεί το κτήριό της, το οποίο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης.

Ανάμεσα στις υπόλοιπες χώρες που αρνήθηκαν ήταν η Σουηδία, η Ολλανδία και η Ισπανία.

Η Ιταλία, πάντως, ανταποκρίθηκε και η ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη έχει ήδη κάνει τις σχετικές συνεννοήσεις.

Πηγή:https://www.zougla.gr

Υ.Γ Η ιδέα του ΥΠΕΞ για τον ντύσιμο με ελληνικά χρώματα εμβληματικών κτιρίων και σημείων σε διάφορες χώρες, ήταν καλή, άλλα ήρθε όπως φαίνεται λίγο αργά, γιατί άργησε να γεννηθεί στο μυαλό κάποιων αρμοδίων.Παρ' όλα αυτά, τις παραπάνω χώρες ακολουθεί και η Ρωσία όπου η γέφυρα των Χειμερινών Ανακτόρων της Πετρούπολης θα ντυθεί κι αυτή με τα χρώματα της Γαλανόλευκης. Ανάλογες ειδήσεις δεν ακούσαμε από τη πλευρά της Γαλλίας και Αγγλίας που είναι και τιμώμενες χώρες στον γιορτασμό της Αθήνας!!  Στα ελληνικά χρώματα θα ντυθεί ο Πύργος του Ρήνου στο Ντύσσελντορφ, πρωτεύουσα του κρατιδίου της Ρηνανίας-Βεστφαλίας που ζουν 200.000 Έλληνες από τους 700.000 που ζουν συνολικά στη Γερμανία. Έκπληξη προκάλεσε η άρνηση της Ισπανίας να συμμετάσχει στην επέτειο.

 

Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα Άγιε Μάνης!

Post published:20 Μαρτίου 2021

 Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Μου είναι δυσάρεστο να γράφω και να κονιορτοποιώ με επιχειρήματα Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αρεσκόμενοι να ξεσκονίζουν πολιτικούς και πολιτειακούς άρχοντες στοχεύοντας τη μελλοντική Αρχιεπισκοπική εκλογή.

Παρουσίασα με στοιχεία ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου,προσερχόμενη στο ναό στη Μάνη για τη Δοξολογία δεν ασπάστηκε το ιερό Ευαγγέλιο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μας αιφνιδίασε δυσάρεστα η ενέργεια της κ. Προέδρου, αλλά μια από τις πολλές.

Το έχουμε συνηθίσει πλέον.Σε λίγο δεν θα ασχολούμαστε καθόλου.

Παρ´ όλα αυτά βγήκε ο λόγιος (όπως τον χαρακτηρίσαμε τρομάρα του) Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος και με γραπτή του δήλωση διευκρίνησε:

«Επειδή,εις έντυπον και ηλεκτρονικόν τύπον είδον το φως της δημοσιότητος ένιαι εσφαλμέναι ειδήσεις, σχετικώς με την συμμετοχήν της εξοχωτάτου κυρίας Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά την επίσημον Δοξολογίαν, εις τον Ι.Ναόν των Ταξιαρχών Αρεοπόλεως Μάνης, την 17ην τρ. μηνός, επ’ ευκαιρία της ενάρξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως (1821), ανακοινώνεται καθηκόντως, ότι ετηρήθη απολύτως εκ μέρους της κυρίας Προέδρου, άπασα η προβλεπομένη εκκλησιαστική τάξις. Ως εκ τούτου, ο,τι αντίθετο εγράφη, τυγχάνει ανακριβές και ανυπόστατον»

Δηλαδή έρχεται ο μητροπολίτης Μάνης να ξεσκονίσει με σιέλους τον γιακά της κ. Προέδρου.Και να ληφθεί υπόψη ότι η δήλωση αυτή εστάλη σε όλες τις ιστοσελίδες αλλά όχι σε μας. Τόσο δημοκράτης και πιστός στην δημοσιογραφική δεοντολογία ο Άγιος!

«Τυγχάνει ανακριβές και ανυπόστατον» Άγιε Μάνης; Ας μας βρεις μία φωτό – έστω μία- με την κ. Πρόεδρο να ασπάζεται το Ευαγγέλιο. Και στο Star που με παρέπεμψες η εικόνα δείχνει την κ.Πρόεδρο να υποκλίνεται σε σημείο που το Ευαγγέλιο να ακουμπά το μέτωπο της( κούτελο) και αυτό κατά τον Άγιο Μάνης είναι ….ασπασμός!Δηλαδή φαινόμενο οφθαλμαπάτης με την ευλογία του Αγίου Μάνης! Θα τρίζουν τα κόκκαλα του προκατόχου του Χρυσοστόμου που επι κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ έλεγε πάντα τον Εθνικό μας Ύμνο μετά από κάθε τελετουργία αλλά και τον ύμνο της Μάνης. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Όμως κ. Χρυσόστομε, γιατί τόση φαγούρα να παρουσιάσετε την κ. Πρόεδρο στον θρησκευόμενο λαό μας ως πιστή στην εκκλησιαστική τάξη! Από πότε; Έγινε θαύμα στη Μάνη και δεν το καταλάβαμε;

Λησμόνησες μήπως τι έγινε την Πρωτοχρονιά στην Μητρόπολη Αθηνών; Και όπως τότε έβαλαν το ΓΕΕΘΑ να εκδόσει ανακοινωθέν και να αναλάβει την ευθύνη για το ατόπημα του Εθνικού Ύμνου , μήπως έβαλαν τώρα εσένα Δέσποτα, να απαντήσεις εκ μέρους της και να μας βεβαιώσεις για τον ασπασμό της; Ποιός σου ανέθεσε να αποκαταστήσεις εσύ την θρησκευτική Α«συνέπεια» της κ. Προέδρου;

Γιατί δεν άφησες Άγιε Μάνης την Προεδρία της Δημοκρατίας να αποσαφηνίσει αν ασπάστηκε ή όχι η ερίτιμος κ. Πρόεδρος το Ιερό Ευαγγέλιο και αν τήρησε την καθεστηκυία εκκλησιαστική τάξη;

Όμως,πως να τολμήσουν να το κάνουν αυτό; Στο δελτίο τύπου που θα εξέδιδαν θα υπήρχαν λέξεις που… δεν περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιο της Προέδρου και των συνεργατών της!Τους είναι άγνωστες.

Θα σου πω μια αλήθεια Άγιε Μάνης:

Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα.Προφανώς ζήλωσες τη δόξα κάποιων συνεπισκόπων σου, που ο καθένας τους έχει πιάσει και έναν πολιτικό «α λα μπρατσέτα» μήπως και γίνει Αρχιεπίσκοπος και βρήκες και συ ευκαιρία με την κ. Πρόεδρο στα μέρη σου,μήπως και γίνεις από …σπόντα Αρχιεπίσκοπος.

Γιατί όχι; Εσύ δεν ήσουν που έλεγες στον Αρχιεπίσκοπο ότι θεωρείς τη Μάνη μικρή για το μπόι σου;

Άλλωστε, όπως συνηθίζει να λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος «έχουμε 22 υποψήφιους Αρχιεπισκόπους ας προσθέσουμε έναν ακόμη»!

Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα, γιατί αν και προέρχεσαι από το δικαστικό σώμα (έστω και με το βαθμό ενός άπειρου πρωτοδίκη) δεν έβγαλες μέχρι τώρα γκιχ για τις αμφιλεγόμενες ΚΥΑ, που έχουν διαλύσει τη χώρα και έχουν σχεδόν αφανίσει τον συνεκτικό ιστό της Εκκλησίας και των πιστών.

Από το να γράφεις σχοινοτενή ειλητάρια με εκθέσεις ιδεών και να τα δημοσιεύεις στο διαδίκτυο και να αυτοθαυμάζεσαι θα περίμενα να δω, έστω και ένα κείμενο σου, που δυναμικά να στηλιτεύει την ζοφώδη κατάσταση που τραγικά βιώνει η Εκκλησία μας και όχι να γίνεσαι βασιλικότερος του βασιλέως, παριστάνοντας το τιμητή και τον προστάτη της κ. Προέδρου.

Η Εκκλησία σε θρέφει και δόξα τω Θεώ, φτου να μη σε ματιάσω, μπόλικα και αμέτρητα τα κιλά σου, γι’ αυτήν οφείλεις, λοιπόν, νυθχθημερόν να ομολογείς, να εργάζεσαι και να απολογείσαι και για ουδένα έτερο.

Θα περίμενα από σένα να βγάλεις ανακοινωθέν για άλλα θέματα, φλέγοντα και ζωτικά, που απασχολούν την Εκκλησία και τον λαό μας και όχι για να αιτιολογήσεις την κ. Πρόεδρο.

Θα περίμενα από σένα Άγιε από την αδούλωτη Μάνη, να μην είσαι εσύ ο πρώτος «Μανιάτης» στην ιστορία της, που θα φερθεί με τόση δουλοπρέπεια!

Και σίγουρα δεν περίμενα ποτέ άγιε Μάνης, από έναν διδάκτορα του Κανονικού και του Εκκλησιαστικού Δικαίου να παραποιεί γεγονότα και μάλιστα με δημόσια ανακοινωθέντα για να φανεί αρεστός και να πουλήσει εκδούλευση σε άθεους άρχοντες της χώρας.

Πάψε λοιπόν να επικαλείσαι τον αλησμόνητο Χριστόδουλο όταν δεν μπορείς να ακολουθήσεις το παράδειγμα του και να τον μιμηθείς με έργα, που να σε καταξιώνουν ως αντάξιο πνευματικό του ανάστημα. Δεν είσαι ούτε μια τρίχα από τα γένια του (για να μην πω τίποτα βαρύτερο, που θα σε περιγράφει ακριβέστερα…).

Κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο ο δήθεν «σαλός» για όλους εσάς π. Βασίλειος Βολουδάκης, αποτολμώντας αυτό, που δεν τόλμησε η επίσημη Εκκλησία παροπλισμένη, ανήμπορη, κρυμμένη και υποταγμένη στα κυβερνητικά κρυφτούλια. Ένας απλός παπάς, πυρφόρος και ζηλωτής όμως και θεολόγος επιστήμονας, πολύ ανώτερος από πολλούς μιτροφόρους, σας έβαλε κυριολεκτικά τα γυαλιά. Και κανείς από σας δεν τον συνέδραμε, αλλά τουναντίον τον πολεμήσατε,τον απαξιώσατε και τον περιγελάσατε. Όταν έλθει, όμως, η ώρα της δικαίωσης του απο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να δούμε τι θα πείτε!

Που ήσουν άραγε Άγιε Μάνης να διαμαρτυρηθείς (ως πρώην δικαστικός, έστω και πρωτοδίκης) στο ΣτΕ, η ηγεσία του οποίου πρόσφατα ορίστηκε από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη, τόσο στην υπόθεση του π. Βολουδάκη, όσο και στη περίπτωση της Εκκλησίας της Ελλάδος, που αρνήθηκε να δικάσει, άμεσα και ταχύτατα ως όφειλε,αντίστοιχες αιτήσεις κατά των απαράδεκτων κυβερνητικών ΚΥΑ, αναφορικά με την Εκκλησία,ορίζοντας εσκεμμένα μακρόχρονες δικασίμους, ώστε να αποφύγει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, γεγονός για το οποίο ήδη ελέγχεται από το ΕΔΔΑ. Και δεν τόλμησες λέξη να ψελλίσεις φοβούμενος, όπως οι περισσότεροι από σας,τυχόν συνέπειες…

Δεν βλέπετε και δεν συνειδητοποιείτε ότι αυτά που ακολουθούν θα είναι χειρότερα. Είναι κρίμα 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση να μην υπάρχει ούτε ένας, ναι ούτε ένας, που να θυμίζει Αρχιερείς του 1821!

Είστε μόνον κατ’ επίφαση διάδοχοι του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄, του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Ρωγών Ιωσήφ, του Παπαφλέσα και όλων εκείνων των αγίων κληρικών, αρχιερέων,ιερέων και μοναχών , που στάθηκαν δίπλα στο υπόδουλο Γένος, ζυμώθηκαν με τις πίκρες και τις χαρές του, σήκωσαν σαν Κυρηναίοι τον σταυρό του, κράτησαν ζωντανή την φλόγα της Λευτεριάς, πρωτοστάτησαν στους ηρωϊκούς αγώνες υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και έπεσαν μαχόμενοι μαζί του!

Πόσο κότες, τελικά, μπορεί να είστε, όλοι σας, όπως σας ξεφώνησε στο διαδίκτυο ο γνωστός κομπορρήμων πολιτικός, και το αποκάλυψε ο αγωνιστής Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος ; Πίσω, όμως, έχει η αχλάδα την ουρά Άγιε Μάνης. Μην το ξεχνάς.Αν και θα το διαπιστώσεις ….

           Πηγή:  Εξάψαλμος

            Υ.Γ  κ. Τζούμα τα είπες όλα!

 

Επικίνδυνοι ληστές 

Τρεις έπικίνδυνοι ληστές καί διαρρήκτες συνελήφθησαν άπό τό Ζ' Παράρτημα  Ασφαλείας. Είχαν ρημάξει κυριολεκτικά τά καταστήματα τής περιοχής Κυψέλης καί λήστεψαν τόν ταμία τοΰ στάθμου των Η.Σ.Α.Π. "Ανω Πατησίων” τίς παραμονές των Χριστουγέννων.... Πρόκειται γιά τούς Μιχαήλ Ε. Τσαβλίδη, άπό τήν Κατερίνη, έτών 21, τόν ' Ιωάννη Α. Βρατσάνο, έτών 20, άπό τήν Νέα ' Ιωνία καί κάποιον «Μένιο» ό όποιος διέφυγε καί καταζητείται. "Οπως έγινε γνωστό άπό τήν άστυνομική έρευνα, οί τρεις νεαροί κακοποιοί άρχισαν τήν δράσι τους τίς παραμονές των Χριστουγέννων.

Τότε, ό Τσαβλίδης ρώτησε τόν Βρατσάνο:

 — Κρατάει ή ψυχή σου νά σφάξης; ’Εκείνος άπάντησε:

— Κρατάει.

'Αμέσως τοΰ έδωσε ένα στιλέτο 30 έκατοστών καί τόν ώδήγησε, μαζί μέ τόν «Μένιο» στόν ήλεκτρικό σταθμό τών "Ανω Πατησίων, γιά νά ληστέψουν τόν ταμία Θεμιστοκλή Χαραλάμπους. Όταν οί δύο κακοποιοί είδαν τόν Χαραλάμπους νά κλειδώνη τό ταμείο καί νά φεύγη, ώρμησαν έπάνω του. Τοΰ έβαλαν μιά τρικλοποδιά καί τόν έρριξαν κάτω. ’Εκείνος έβαλε τίς φωνές, άλλά ό Βρατσάνος τοΰ στήριξε τό μαχαίρι στό λαιμό καί τοΰ είπε:

— Τά λεφτά σου ή τή ζωή σου. Ό ταμίας, όμως, δέν σταμάτησε νά φωνάζη, μέ άποτέλεσμα νά κινηθοΰν πρός τόν σταθμό οί περίοικοι.

Τότε, οί νεαροί κακοποιοί, φοβήθηκαν, καί έσπευσαν νά έξαφανισθοΰν, χωρίς νά καταφέρουν νά άποσπάσουν άπό τά χέρια τοΰ Χαραλάμπους τήν τσάντα μέ τά χρήματα. Ή πρώτη άποτυχία τους δέν τούς άποθάρρυνε, καί άρχισαν νά κάνουν διαρρήξεις, μέ ρυθμό σχεδόν μία κάθε βράδυ. «Χτυποΰσαν» καταστήματα κυρίως τής Κυψέλης καί τής πλατείας ’Αττικής, μέ Ιδιαίτερη προτίμησι στίς κάβες ποτών. "Εφταναν στήν ταράτσα τών πολυκατοικιών πού στέγαζαν «κάβες», καί άπό τόν φωταγωγό κατέβαιναν στό πίσω μέρος, μέ τήν βοήθεια ένός βαρούλκου. "Εμπαιναν μέσα καί μέ τό βαρούλκο άνέβαζαν στήν ταράτσα κιβώτια άκριβών ποτών, τά όποια, μετά τήν κλοπή, πουλούσαν. 'Αξίζει νά σημειωθή ότι, μόνον άπό μία «κάβα» τής όδοΰ Λήμνου έκλεψαν ποτά άξίας 100.000 δρχ.

Οί άλλεπάλληλες κλοπές προκάλεσαν κινητοποίησι στό Ζ΄Παράρτημα ’Ασφαλείας, καί οι άνδρες του, άρχισαν νά στήνουν ένέδρες τίς νύχτες καί νά έρευνοΰν όλη τήν ήμέρα. "Ετσι έντοπίσανε τόν ένα άπό τούς δράστες, τόν Μιχαήλ Τσαβλίδη, σ’ ένα διαμέρισμα τής όδοΰ Λευκωσίας, τό όποιο είχε ένοικιάσει άφοΰ έγκατέλειψε τήν πατρική στέγη, καί διέμενε. Οί άστυνομικοί τό κύκλωσαν, μπήκαν άπό τό παράθυρο καί τόν βρήκαν κρυμμένο κάτω άπό ένα ντιβάνι.

Ό Τσαβλίδης, άνακρινόμενος στό Ζ' Παράρτημα ’Ασφαλείας, άπεκάλυψε τούς συντρόφους του, άπό τούς όποιους ό μέν Βρατσάνος συνελήφθη, ό δέ «Μένιος» διαφεύγει καί καταζητείται. Οί δύο συλληφθέντες έπικίνδυνοι ληστές καί διαρρήκτες, ώμολόγησαν 15, συνολικά, διαρρήξεις.

                                                                           (Από το Αστυνομικό δελτίο της εποχής) 

Υ.Σ. Και αυτή η υπόθεση γύρω στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Ο ένας ρώταγε τον άλλο αν κρατάει η ψύχη του να σφάξει, γιατί η δική του ή δεν κράταγε ή δεν ήθελε περισσότερα μπλεξίματα με τον νόμο. Στο δίλημμα του θύματος να δώσει τα λεφτά ή τη ζωή του, φαίνεται ότι ως πλεονέκτης τα ήθελε και τα δυο. Και εκεί χάλασε η δουλειά. Όσο για τα ποτά που οι δράστες είχαν ιδιαίτερη προτίμηση που τότε ήταν ακόμη ορίτζιναλ, αλλά και πανάκριβα λόγω υψηλής φορολογίας, φαίνεται ότι οι κλεψιές ήταν εποχικές και γίνονταν γύρω στις Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Δεν μας λέει το παραστατικό δελτίο αν τυχόν κατασχεθήκαν στα χέρια τους κάποιες ποσότητες, ούτε αν είχαν τραπεζικές καταθέσεις από τη φιλάνθρωπη δράση τους. Μικροκλέφτες ήταν μιας παλιάς ρομαντικής εποχής που είχαν κάνει το χόμπι τους επάγγελμα. Ούτε μεγάλο όνομα δικηγόρου ήθελαν για να προστατευτούν. Να φανταστούμε, ότι την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι μεγαλόσχημοι έκλεβαν με το γάντι τεράστια ποσά και έτρωγαν τον αγλέουρα από τα δυστυχισμένα και απροστάτευτα δημόσια ταμεία, και συνεχίζουν ως τα σήμερα να κλέβουν, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται  στο Αστυνομικό Δελτίο; Δεν θέλω να το πιστέψω.Επίσης, δεν μάθαμε πότε αν πιάσανε τον "Μένιο".

 

 

 

Οι «τραβεστί» και ο Αλή 

Τό πορτοφόλι τού Σύρου ναυτικού ’Αλή ’Ιμπραχήμ, έκλεψαν ή «Σόνια» καί ή «Λέτα», άφοΰ τού ύποσχέθηκαν «όργια». Οί άπατεώνες, γνωστοί στήν Αστυνομία, είναι οί Μανώλης Αύζαγγελής 19 χρόνων (Σόνια) καί Νίκος Μουζακίκης 25 χρονών (Λέτα). Οί δυό «κοπέλλες», ντυμένες γυναικεία μέ τήν τελευταία λέξη τής μόδας, γνώρισαν τόν ’Αλή σέ ένα μπάρ τής Τρούμπας. Ο μελαμψός ναυτικός τις κέρασε ποτά, ήλθαν στό κέφι καί άρχισαν τίς «τρυφερότητες».

— Ελα, Άλή, μαζί μας καί θά σέ μάθουμε τά περί Ιψενικού τριγώνου.

    Ο Σύρος ήπιε άκόμη μερικά ποτά καί τελικά πήρε άγκαλιά τίς δύο «κοπέλλες» καί βγήκαν άπό τό μπάρ. Με τα πόδια, ρομαντικά, ό Άλή καί οί δύο «κοπέλλες» πήγαν στό κατασκότεινο γιαπί τού έμπορικού κέντρου, στό λιμάνι.

Χώθηκαν βαθειά στό σκοτάδι καί ό Άλή άρχισε νά επιδίδεται σέ μιά προσπάθεια νά δρέψη τούς καρπούς τής «έξαιρετικής» τύχης, πού τού είχε χαμογελάσει στήν Τρούμπα!

— Βγάλε, καλέ, τό σακκάκι σου-τού λέει ή «Σόνια». Το βγάζει ό Άλή καί τό άποθέτει καταγής. Ή Σόνια τόν παίρνει καί πάνε «στά ενδότερα». Τότε ή «Λέτα» (δηλαδή ό Μουζακίτης) ψάχνει γρήγορα τό σακκάκι καί σέ μιά έσωτερική τσέπη βρίσκει τό άρκετά φουσκωμένο πορτοφόλι του Σύρου. Μέσα υπήρχαν 101.000 δρχ! 'Αμέσως ή «Λέτα» σφυρίζει στή «Σόνια» καί τό βάζουν καί οί δυό στά πόδια!

Μένει ό Άλή μόνος στό σκοτάδι νά... τουρτουρίζη καί νά ψάχνη τό σακκάκι του. Τό βρίσκει, ψάχνει τίς τσέπες καί διαπιστώνει πώς τό πορτοφόλι είχε κάνει... φτερά!

Αμέσως  ό ναυτικός έτρεξε στό Β' Αστυνομικό Τμήμα Πειραιώς καί κατήγγειλε τό συμβάν. Η Αστυνομία μέ βάση τά χαρακτηριστικά που έδωσε ό Άλή, άρχισε έρευνα μεταξύ τών γυναικών πού συχνάζουν στά μπάρ τής Τρούμπας. Ή  έρευνα δέν άπέδωσε καί οί υποψίες στράφηκαν πρός τούς «τραβεστί».

 Έτσι, βρέθηκαν καί συνελήφθησαν σ’ ένα δωμάτιο τής Καστέλλας όπου συζοΰν οί Μουζακίτης καί Αύζαγγελής. Ο πρωτος είχε ήδη καταθέσει 45.000 στό ταμιευτήριο καί είχε κρατήσει 5.000 δρχ. γιά νά «κινηθή». Ό δεύτερος είχε καταθέσει 20.000 δρχ. καί τά υπόλοιπα τά είχε ξοδέψει γιά τήν άγορά διαφόρων είδών.

Τα χρήματα  καί τά είδη πού βρέθηκαν παραδόθηκαν στόν Άλή Ίμπραχήμ, ένώ οί δύο  «τραβεστί» παραπέμφθηκαν στό Αύτόφωρο.

                                                 (Από το Αστυνομικό Δελτίο της εποχής)

Υ.Γ Η ιστορία εκτυλίσσεται στα τέλη της δεκαετίας του '70. Ωραίες εποχές και ακόμη ωραιότερη η Τρούμπα.Πολύ λίγοι ήταν τότε οι αλλοδαποί στη χώρα μας. Κυρίως ναυτικοί, με άδειες ή φουσκωμένες τσέπες που περιφέρονταν στο λιμάνι του Πειραιά. Εντάξει, οι τραβεστί ήταν πάντα ένα είδος «εν επαρκεία» για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά τούτοι εδώ, ήταν και νοικοκυραίοι που φρόντιζαν για την προίκα τους. Σήμερα γεμίσαμε κι από τα δυο είδη, λόγω παγκοσμιοποίησης και σεξουαλικής λέει.....απελευθέρωσης, χάσαμε όμως την Τρούμπα, αλλά και τον 6^ο στόλο που προτιμάει τη Σούδα.Οι βάσεις ευτυχώς φύγανε κι έπειτα ξανάρθανε με άλλο προσωπείο. Μεγάλα άλματα έκανε από τότε ο τόπος μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά προς τα πίσω.Αυτό θα πει πρόοδος!!

           Πηγή: Το είδωλο της γης μου