Αύρα

Από την πόρτα σαν θα βγω

θα δω τον ήλιο στρογγυλό

και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου

 

Μια καλημέρα θα σου πω

μετά θα φύγω, θα χαθώ

και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου

 

Γιατί είμ’ αέρας που περνά

μέσα στης πόλης τα στενά

και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν

 

Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή

πνοή καθάρια ζωντανή

που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν

 

Φεύγω ψηλά για το βουνό

κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό

και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη

 

Και κουβαλάω μες τη σιγή

μιαν ανυπόταχτη κραυγή

και κάποια ανείπωτη ελπίδα που `χεις κρύψει