Πορτραίτο

                        Για νά ’σαι ποιητής τι πρέπει;

                        Να στρώνεις το κρεβάτι σου στα σύννεφα

                        Ο νους σου να φτεριάζει σαν πουλί.

                        Για νά ’σαι ποιητής τι πρέπει;

                        Να πλένεις την ψυχή σου με ροδόσταμο

                        Νυχτόημερα να λούζεσαι με φως.

                        Και πρέπει ακόμα να μιλάς με τ’ άστρα

                        Να ζεις κάθε στιγμή μια αιωνιότητα

                        Του  πόνου να διαβάζεις το σφυγμό.

                        Για νά  ’σαι ποιητής τι πρέπει;

                        Πρέπει να κλείνεις μέσα σου τον Άνθρωπο

                        Με ό,τι κι αν λες να εκφράζεις το Θεό.

                        Απόστολος   Μαγγανάρης

                        Απ’ τη συλλογή ΓΟΥΟΝΤΕΡΜΑΤΖΙΚΑ(1976)