Έγκλημα και τιμωρία

                                                                   

Όταν φεύγει ένας μαντιναδολόγος, η Κρήτη γίνεται πιο φτωχή. Όταν φεύγει ο  Λευτέρης Καλομοίρης (δεινός μαντιναδολόγος μαζί και δάσκαλος χορού) η Κρήτη γίνεται πάμφτωχη.  Βγήκε λένε μπροστά, να σταματήσει το κακό που έρχονταν. Το θάνατό του, πήγε να ξεπλύνει ο γιος του. Δεν έφταιγε αυτός, παρά ο νόμος της βεντέτας που επάνω του ορκίζεται η Κρήτη. Η βεντέτα που δεν αφήνει το μοιρολόι να ξαποστάσει. Τρισάγιο μαζί και κατευόδιο.      

Γιώργη μου, Γιώργη, Γιώργη μου, μπαξέ μου 

παιδί μου Γιώργη, κατηφέ μου.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η αιτία είναι πάντα η ίδια στην Κρήτη.Τα όρια, ανάμεσα στην κουμπαριά και την έχθρα που δεν είναι καθαρά, κι ας σημαδεύονται πάντα με τη λαϊκή ποίηση. 

Σπίτι που είναι μοναχό κι αφεντικό δεν έχει
κι οι πέτρες του δακρύζουνε, τις μέρες που δεν βρέχει.

Τι λαός είναι τούτος, ωρέ!

Πηγή:Το είδωλο της γης μου