Γενεά πορεύεται

 

              Τα δένδρα ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά

              Όπου νάναι τα φύλλα θα μιλούν μεταξύ τους γλώσσες

              πρωτόγνωρες

              Να τώρα μόλις τα χαμηλά κλαδιά έλεγαν με παράπονο στ’

              αδέλφια τους που μετοίκησαν στα πάνω πατώματα

              -Βγάλατε  το πράσινο

             Φορέσατε το χρυσαφί του ήλιου γίνατε άλλη ράτσα

             δεν είστε αδέλφια μας

             Μα τα ψηλά κλαδιά είχαν κι όλας μάθει άλλη γλώσσα κι

             είχαν τόσο απομακρυνθεί

             που δεν άκουγαν καλά τη γήινη φωνή των συντρόφων τους

             Στον ανήφορο συνάντησαν

             τον Πύργο που άρχιζε να καταρρέει

             -Μπα Εμείς δεν είμαστε φτιαγμένα από πέτρες

            σκέφτηκαν

            Συνέχισαν την άνοδο

            Ήταν πια ψηλά Ήταν ολόχρυσα

            Κι ο ήλιος τα εμπόδιζε να δουν

            τον υλοτόμο

            που καραδοκούσε στην άκρη του δάσους

 

                Ζωή Σαμαρά