O  τρελαγέρας

 

                 Εψές το βράδυ ο τρελαγέρας

                 πήρε τη λεύκα παραμάσκαλα

                 και με το χάραμα της μέρας

                 ξάπλωσε τη μουριά  τ’ανάσκελα.

 

                 Και με τις πρώτες ηλιαχτίδες

                 σ’ έβγαλε άρον-άρον στο μπαλκόνι σου

                 κι έλυσε τις χρυσές κοτσίδες

                 και τη μαλαματένια ζώνη σου.

 

                 Έπαιξε ούτι και ταμπούρλο

                 για να μην κλαίει στην κούνια η κόρη σου

                 κι ως με της εκκλησιάς τον τρούλο

                 ανέβασε το μισοφόρι σου.

 

                 Άρπαξε τις κρυφές σου σκέψεις

                 και τ’ατλαζένιο  σου πουκάμισο

                 κι ήσουν, γλυκιά μου, αν το πιστέψεις,

                 καθώς η Εύα στον Παράδεισο.

 

                 Κι ήταν τα στήθια σου άσπρα ρόδια

                 -λεύτερα από μετάξι και λινό-

                 κι ανάμεσα στα δυο σου πόδια

                 θαρρείς πως έλαμπε η πανσέληνο.

 

                         Βασίλης Πολύζος