Οι πρωτομάστορες της λευτεριάς  Γιαννιάδες.

Παραδίπλα κι αριστερά από την εκκλησιά του Αγίου Αθανασίου Πατρών, στέκει το άγαλμα του Γιαννιά σε φυσικό μέγεθος, πάνω σε ένα βάθρο. Εκεί σχηματίζεται και μια μικρή πλατεία που φέρει το όνομά του, δίπλα από την πλατεία Μαρούδα. Εδώ κρεμάστηκε ο Κώστας Γιαννιάς, από την Προστοβίτσα (Δροσιά) με μερικούς συναγωνιστές του, το 1805. Αιτία που βγήκε στο βουνό, ήταν λένε το έθιμο που είχε επιβληθεί, σε κάθε γάμο να κοιμάται την πρώτη νύχτα με τη νύφη, ο Τούρκος αγάς της περιοχής. Ο Γιαννιάς μετά το γάμο του, αποφασίζει να αντιδράσει δυναμικά σ’ αυτό και αφού σκοτώνει τον αγά και τους άνδρες του αποσπάσματος που τον συνοδεύουν, βγαίνει στο κλαρί με όλους τους χωριανούς του. Από εκεί και πέρα, σπάει το ταπεινωτικό έθιμο και αρχίζει ο θρύλος του, ώσπου έπειτα από την προδοσία του κουμπάρου του, όπως μας το λέει και το δίστιχο δημοτικό "Κουμπάροι φάγανε τον Γιαννιά, κουμπάροι και τον Ζαχαριά", τον έπιασαν οι Τούρκοι και τον κρέμασαν στην Πάτρα.Τον θρύλο του συνέχισε ο γιος του Γιώργος Γιαννιάς, σπουδαίος κλέφτης που σκοτώθηκε το 1821. 

                                                                      

                Πηγή: Το είδωλο της γης μου