Θερινή Κεφαλονιά 

                 
                                    Nτιάνα Αντωνακάτου

               Από τη Σάμη ως πέρα στον Αθέρα

               κι από την Σκάλα μέχρι το Φισκάρδο σου,

               αστράφτει καταγάλανη μια μέρα,

               μα πού Κεφαλονιά θα βρεις το βάρδο σου;

               Να ψάλει με γλυκόλαλη μια λύρα,

               Νεράιδα την αλάλητη τη χάρη σου,

               κι από της αρμονίας την πλημμύρα

               ήχους γλυκούς να μας γεμίσει το τροπάρι σου.

               Να μας μιλήσει για τα καπετανοχώρια

               και για τ’ ασήμι πούχουν τα λιοστάσια σου,

               για νόστο και χαρά και στεναχώρια

               και για το μόχθο που  βλογούν τα ’κονοστάσια σου.

               Για τους γιαλούς σου τους γλαυκούς και ζαφειρένιους

               και για τ’ αμμουδερά σου τ’ ακρογιάλια

               και τους σκληρούς τους κάμπους σου τους πύρινους

               και για τα δροσερά σου μαϊστράλια.

               Προσκυνητάδες να μας φέρνει στη κοιλάδα Του

               και στο σεπτό των Ομαλών το Μοναστήρι,

               να μας βλογήσει η Μορφή η Θεία κι Άγια Του

               κι ενός λευίτη αγαθού το θυμιατήρι.

               Εκεί στου Αίνου τις πλάγιες και τα ψηλώματα,

               να συνταχθούμε στρατοκόποι κουρασμένοι

               και των ελάτων του να νοιώσουμε τ’ αρώματα

               κι ως την κορφή του την παλιά και δοξασμένη!

                             

               Να μας μεθύσει απ’ τη σπιθάτη τη ρομπόλα σου

               κι απ’ το τραχύ και το στυφό σου βοστυλίδι

               και μεσ’ τα φιόρα τα πολλά τα μυροβόλα σου,

               να πάρει τέλος της ζωής μας το ταξίδι….

               Γιώργος Παυλάτος