Σκιά ονείρου

                                                              Στον πατέρα μου

               Κάτω απ’ την ερημιά τ’ ουρανού,

               κοιμήθηκα και σ’ ονειρεύτηκα.

               Πελώριος ίσκιος

               που γλιστράει και διαβαίνει.

               Θυμήθηκα τ’ αργόσυρτο

               αερινό σου βάδισμα.

               Στο πέρασμά σου

               ο θάνατος σωπαίνει.

               Η άχνα της ανάσας σου

               είναι που μ’ άγγιξε.

               Διαβάτη της σιωπής,

               σ’ ακούμπησε η αφή μου.

               -Στάσου πατέρα να σου πω!

               σου φώναξα.

               Τίποτα δεν περίσσεψε

               απ’ την κραυγή μου.

              Χάθηκες μες την αίθρια σιγή

              του δειλινού,

              σε μια στροφή,

              μέσα στο παραλογισμό μου.

              Κυλάς και τρέχεις

              στ’ ασημένια περιβόλια

              και ψάχνω να σε βρω

              μες  στ’ όνειρό μου.

                    Λ.Κατσιγιάννης