MATΩΜΕΝΗ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

               Εκκλησιές, που σας στύλωσε η Πίστη

               τόσων αιώνων, τώρα πια γυμνές!

               Οι ωραίοι σας που νάνε Ναζωραίοι;

               οι χλωμές σας τι εγίναν Παναγιές;

               Ράγισαν κι οι καμπάνες σας που ηχούσαν

               χαρμόσυνες σε πρωινά ιλαρά,

               οι πόρτες σας χορτάριασαν κι η κρύα

               από παντού σας έζωσε ερημιά.

               Όμως σε κάτι νύχτες δίχως άστρα,

               τις καμπάνες ποιοι τάχα να χτυπούν;

               κι οι ραγισμένες κωδωνοκρουσίες

               σ’ όλη τη Μικρασία αντιλαλούν.

               Τότε οι νεκροί τσολιάδες μας αφίνουν

               τον ύπνο τον υπαίθριο, τον πλατύ

               και για τις εκκλησιές παν τραγουδώντας

               με την αγέρινή τους τη φωνή.

               Και χώρες και χωριά από ψαλμωδίες

               γεμίζουν υποβλητικές, βαθιές,

               κι οι Τουρκαλάδες  στ’ όνειρό τους βλέπουν

               ματωμένους Χριστούς και Παναγιές.

                     Σωτήρης Σκίπης

                     Από τη συλλογή Λιμάνια και Σταθμοί