Η χαμένη ευκαιρία για την Πάτρα της προσφοράς του εφοπλιστή-ευεργέτη Ιάκωβου  Τσούνη

To 2004 υπογράφηκε συμφωνία του εφοπλιστή  Ι. Τσούνη  με τον Δήμο Πατρών  για ίδρυση Μουσείου Εκκλησιαστικών και Εθνικών ενθυμημάτων, έπειτα και από παρότρυνση του τότε Προέδρου Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλου. O κ. Τσούνης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1925. Λίγο αργότερα στα πλαίσια της Πάτρας Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2006, ένα μέρος της συλλογής προβλήθηκε σε αίθουσα της πόλης και αυτό φάνηκε σαν ένας καλός προπομπός για την υλοποίηση της προσφοράς.

Λόγοι όμως μακαριότητας και γραφειοκρατικής αβελτηρίας που προφανώς έφτασαν στα όρια της αδιαφορίας, συνετέλεσαν  να χαθεί η προσφορά του κ. Τσούνη για την Πάτρα, αφού και οι εκκλησιαστικές αρχές, εφόσον επρόκειτο κυρίως για εκκλησιαστικό μουσείο με σπάνιας σημασίας εκθέματα, αδιαφόρησαν και υποτίμησαν την προσφορά του. Αυτό είναι φανερό ότι στέρησε την πόλη της Πάτρας από ένα διαρκώς εμπλουτιζόμενο, όπως αποδείχθηκε μουσείο, που θα μπορούσε με την πάροδο του χρόνου να αποτελέσει  μια σημαντική πρόκληση για τον θρησκευτικό τουρισμό στη πόλη του Αγίου Ανδρέα. Είναι φανερό ότι  ένα μικτό πακέτο διακοπών στην ευρύτερη περιοχή σε συνδυασμό με επισκέψεις στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας και των Δελφών, αλλά και το τρίπτυχο των εκκλησιών της Πάτρας, με επίκεντρο τον Άγιο Ανδρέα και το χαμένο πλέον Εκκλησιαστικό Μουσείο, θα μπορούσε να υποκινήσει το τουριστικό ενδιαφέρον  κυρίως Ρώσων περιηγητών και τουριστών και θα έδινε σύντομα στην πόλη της Πάτρας ένα τουριστικό πλέον χαρακτήρα.

Αντί όλων αυτών και πέρα από την ομολογουμένως πολύχρονη, αξιόλογη και μοναδική προσφορά του για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, ο κ. Τσούνης τελικά απογοητευμένος προφανώς από την αδιαφορία των πολιτικών και εκκλησιαστικών ταγών της Πάτρας, έστρεψε το ενδιαφέρον του στη διπλανή πόλη του Αιγίου, όπου η προσφορά του βρήκε πρόθυμο συμπαραστάτη τον τότε Μητροπολίτη κ. Αμβρόσιο, που δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έτσι έγινε το Εκκλησιαστικό Μουσείο «Ιάκωβος Τσούνης» στο κέντρο της πόλης, που αποτελεί μεν ένα πολιτιστικό πυρήνα της περιοχής, αλλά υποτιμημένο από την άγνοια ή και αδιαφορία των κατοίκων του Αιγίου, εξ αιτίας της μη κατάλληλης προβολής του από τη Μητρόπολη, αλλά και από τις περιορισμένες δυνατότητες μιας ιστορικής μεν αλλά μικρής πολιτείας. Αργότερα το μουσείο εμπλουτίστηκε έκτος των άλλων και με την σπουδαία βιβλιοθήκη του ευεργέτη.

Έτσι χάθηκε για την Πάτρα μια μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνατότητες της στο τομέα του θρησκευτικού τουρισμού. Ας μην υποθέσουμε ότι εξέλειπε το κατάλληλο κτίριο στέγασης μιας τόσο σημαντικής προσφοράς. Θα ήταν λυπηρό και απαράδεκτο να το δεχθούμε. Σήμερα, με ευκαιρία τη βράβευση του Ιακώβου Τσούνη, από την πολιτεία, σε κάθε περίπτωση αξίζει ο μέγιστος ηθικός έπαινος στον σπουδαίο ευεργέτη, που αναλώθηκε για την Ελλάδα και έδωσε με την πολύπλευρη προσφορά του σ' αυτήν, ένα καλό μάθημα πατριωτισμού στους λιγόψυχους γυρολόγους της ισοπεδωμένης πολιτιστικής ανθυποκουλτούρας των χαλεπών ημερών που διάγουμε.

"Ο πιο σπουδαίος για μένα είναι ο πατριώτης. Όχι εκείνος που έχει λεφτά, όχι εκείνος που έχει τιμητικές διακρίσεις. Δίχως πατρίδα, ούτε ο πλούτος, ούτε η δόξα υπάρχουν" ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ.Τσούνης στην πρόσφατη βράβευσή του από τον Αρχηγό  ΓΕΕΘΑ  Κ.Φλώρο.      .

            Πηγή: Το είδωλο της γης μου