"Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί".

Οι συμφωνίες κυρίων που έγιναν το 1990 για την επανένωση των δυο Γερμανίων επί Γκορμπατσόφ, προέβλεπαν την μη επέκταση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά και τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης ανάμεσα σ’ αυτο και τη Ν. Ρωσία. Αυτό τότε συμφωνήθηκε στα λόγια, άλλα όχι στα χαρτιά και ποτέ δεν τηρήθηκε.

Στη δεκαετία του '90 με ηγέτη τον Γιέλτσιν οι δυο υπερδυνάμεις αρέσκονταν σε φιλοφρονήσεις και σε πολιτικά πάρτι με μεγάλη κατανάλωση βότκας και ουίσκι. Μια χαλαρή συμφωνία εξευρωπαισμού της Ρωσίας διαφάνηκε το 1996. Η ένταξη του ΝΑΤΟ στα τέλη του 20^ου αιώνα τριών νέων χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλόκ, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία αντίδρασης της Ρωσίας, ράγισε θανάσιμα τη συμφωνία, άλλα η Ρωσία έκανε ότι δεν έβλεπε. Ήταν ακόμη αδύναμη να πατήσει πόδι. Από τη πτώση του τείχους του Βερολίνου ως σήμερα περίπου 14 χώρες της πρώην Σοβιετικής ζώνης, ισχυροποίησαν την "αμυντική" πολιτική του ΝΑΤΟ. Το 2008 στη συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, τέθηκε θέμα εισόδου της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, αλλά η αντίδραση της Γερμανίας και της Γαλλίας φρέναρε την επέκταση, όπως βέβαια και η αντίδραση της Ρωσίας στη περίπτωση της Γεωργίας, που ήταν αστραπιαία.

Το 2012 με νόμο επιτρέπονταν η ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία αλλά το 2014 επί Ποροσένκο μετά τα γεγονότα της πλατείας Μεϊντάν ο νόμος καταργήθηκε. Αυτό ήταν η σπίθα της εξέγερσης στο Ντονμπάς. Το 2014 η Ρωσία πήρε την Κριμαία και βοήθησε το Ντονμπάς στην προσπάθεια αυτονομίας του. Το 2021 ο καλλιτέχνης Ζελένσκι ανακοίνωσε την ανακατάληψη της Κριμαίας, ενώ έστειλε στρατεύματα στο Ντονμπάς για προετοιμασία εισβολής. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ως το 31-12-21 μόνο οι νεκροί στην περιοχή Ντονμπάς από την επαναστατική δράση τα τελευταία 8 χρόνια ήταν 14.000 (3.500 Ουκρανοί στρατιώτες+3.500 πολίτες + 6.500 ρωσόφωνοι μαχητές) και 37.000 τραυματίες. Η συμφωνία του Μινσκ, ανάμεσα σε Ουκρανία-Ρωσία-Γερμανία-Γαλλία, δεν εφαρμόζονταν και τα θύματα σωρεύονταν και από τις δυο πλευρές. Πριν την εισβολή στις 22 Φεβρουαρίου 2022 η περιοχή συνέχιζε να βομβαρδίζεται από τους Ουκρανούς.       

Αυτό παρακίνησε τον Πούτιν να εισβάλει μεν παρανόμως, αφού πρώτα αναγνώρισε την αυτονομία της περιοχής, αλλά μέσα σ’ ένα παγκόσμιο πεδίο ανταγωνισμού και επίδειξης δύναμης από τους ισχυρούς, αυτά είναι ψιλά γράμματα, κυρίως όταν η άλλη πλευρά το έχει κάνει επανειλημμένως με τα ίδια προσχήματα.  Έτσι σήμερα όλοι καταδικάζουν τον εισβολέα, αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια.

Οι παραστρατιωτικές ναζιστικές δυνάμεις «Αζόφ» με την ρατσιστική ιδεολογία τους, που δημιουργήθηκαν το 2014  από τον Μπιλένσκι (και τους οποίους παρακάμπτουν οι ειρηνιστές και οι διοργανωτές συναυλιών συμπαράστασης  στην Ελλάδα) προκάλεσαν περισσότερο με τη συμμετοχή τους και τα έκτροπα στο πλευρό των Ουκρανικών δυνάμεων. Στο παρελθόν η συνεργασία των (Στεφάν Μπαντέρας) με τον χιτλερικό στρατό, είναι μια βαρεία πέτρα στο λαιμό τους. Το αμερικανικό κογκρέσο, καταδίκασε τη δράση των   ταγμάτων «Αζόφ»,  αλλά έμεινε στα λόγια. Αν το πρόβλημα είναι στην αυλή του εχθρού μας, τότε δεν μας αφορά και πολύ. 

Το 2018 η Ουκρανία αποφάσισε να συστήσει στρατό από μισθοφόρους και πολιτοφύλακες και ζήτησε τη βοήθεια των Δυτικών. Το 2020 το 40% (120.000 στρατιώτες) που εκπαιδεύτηκαν και οπλίστηκαν από τις ΗΠΑ ήταν μισθοφόροι και τάγματα «Αζόφ». Μισθοφόροι από 19 χώρες με βαρύ και τέλειο οπλισμό. Έτσι στην Ουκρανία άρχισε να ξεπλένεται πολύ χρήμα μέσα από «πλυντήρια» που προετοίμαζαν μια χώρα-προμαχώνα στην αυλή της Ρωσίας, αλλά και μια χώρα που δοκιμάζονταν (όπως γράφτηκε) εργαστήρια νέων ιών και ξεπλένονταν ένα μεγάλο μέρος από το βρώμικο χρήμα του πλανήτη. 

Η Αμερική (το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα) θέλει να τελειώσει με τη Ρωσία (μέσω άλλων) για να πάει στην Κίνα, όσο ακόμη είναι καιρός. Η Ρωσία απωθείται από την Ευρώπη και αναγκάζεται να συμπορευτεί σ' αυτή τη φάση με την Κίνα, την Ινδία κλπ για να αντιμετωπίσει την ύπουλη επιθετικότητα της Αμερικής. Ο νέος συνασπισμός θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Αυτά συμβαίνουν, όταν ένας θέλει να τα πάρει όλα.

Έτσι ενώ η Γερμανία ξαναγεννιέται στρατιωτικά, το ΝΑΤΟ συσπειρώνεται, η Αμερική πουλάει το δικό της υγροποιημένο φυσικό αέριο πολύ ακριβά, πουλάει όπλα τελευταίας τεχνολογίας και είναι μακριά σχετικά από το μέτωπο του πολέμου, ο Πούτιν παίζει την επιβίωση του -μαζί με τη χώρα του- και μπορεί να φτάσει στα άκρα. Αυτό θα είναι πολύ επικίνδυνο για όλους μας, και δεν θα φταίει μόνο η μια πλευρά.

           Πηγή: Το είδωλό της γης μου

Σημ: Προς αποκατάσταση της διεθνούς τάξης, και όσων προτείνουν την αφαίρεση από τον Πούτιν του τίτλου του επίτιμου διαδάκτορα του Παν. Αθηνών, προτείνω να ανακληθεί το βραβείο ανθρώπινων δικαιωμάτων "Αθηναγόρας" από τον Μπαιντενόπουλο που πήρε μετά τον άνανδρο βομβαρδισμό της Σερβίας και να καταναλωθεί άμεσα ένα βαρέλι με κρασί προς τιμή του Πούτιν που έχει δώσει η Αχαία Κλάους στην κάβα των διάσημων.