Η μάχη στο Δραγατσάνι 

Η ελληνική Επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, με τη ίδρυση της Ακαδημίας του Βουκουρεστίου, το 1812 αρχίζει να παράγει πνευματικό ανθρώπινο δυναμικό. Επιπλέον, με τους ρωσικούς και τους ναπολεόντειους πολέμους, πολλοί  Έλληνες απέκτησαν πολεμικές γνώσεις και αυτό βοηθά στην έκρηξή της. Οι Υψηλάντες είναι γενιά βασιλική, με συγγενική σχέση με τους Κομνηνούς της Τραπεζούντας. Μετά από πενήντα χρόνια από τα Ορλωφικά, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αξιωματικός του Τσάρου που οκτώ χρόνια νωρίτερα το 1813 είχε χάσει το δεξί του χέρι στη μάχη της Δρέσδης, πιστός στην απελευθέρωση του γένους των Ελλήνων, χωρίς όμως την έγκριση του Τσάρου, λιποτακτώντας από τον ρωσικό στρατό, θα σηκώσει την σημαία της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία, υπολογίζοντας  πως  θα  καταφέρει  να  ενσωματώσει  στην  εξέγερση  τα πριγκιπάτα της Ρουμανίας και  της ημιαυτόνομης Σερβίας, για  να  εξασφαλίσουν  τη  βοήθεια  της  Ρωσίας. Η Επανάσταση ξεκινάει από το Ιάσιο, της Μολδαβίας με τη μάχη του Γαλατσίου, στις 21 Φεβρουαρίου, που έληξε με νίκη των Ελλήνων [1]  και  στη συνέχεια με το πέρασμα του Υψηλάντη από τον Προύθο ποταμό τη νύχτα της 22^ης προς 23^η Φεβρουαρίου, και τη γνωστή διακήρυξη της 24ης  Φεβρουαρίου 1821 «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», όπου στο κείμενό της γίνεται επίκληση εξέγερσης και στους Σέρβους. Η διακήρυξή αυτή, αλλά και η αποστολή προσωπικής επιστολής συμμαχίας προς τον Μίλος Οβρένοβιτς, ήταν η πρώτη προσπάθεια σύναψης συμφωνίας. με τους Σέρβους. Η επιστολή δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του. Ο απεσταλμένος προς τους Σέρβους Αριστείδης Παππάς, συνελήφθη από τους Αυστριακούς. Την 1η  Μαρτίου ο Υψηλάντης ξεκίνησε την πορεία του προς την Βλαχία, αφού ενώθηκε με τα τμήματα του Γεωργάκη Ολύμπιου, του Ιωάννη Φαρμάκη και πολλών Ελλήνων εθελοντών. Μαζί με τον Ιερό Λόχο (πολεμική αδελφότητα ενωμένη με δεσμούς έντονης φιλίας) που είχε συγκροτηθεί από 500 περίπου σπουδαστές, η στρατιωτική δύναμη του Υψηλάντη έφτανε τους 7.000, μεταξύ των οποίων ήταν Σέρβοι, Βούλγαροι, και Αρβανίτες. Η Επανάσταση, που άναψε το φιτίλι για τον γενικό ξεσηκωμό στην κυρίως Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, κατεστάλη με την κύρια μάχη στο Δραγατσάνι την 7^η Ιούνιου του 1821 με αφορμή την απομόνωση του Υψηλάντη, τα λάθη τακτικής του, τις προδοσίες των συνεργατών του και τους  εθνικισμούς των βαλκανικών λαών. Ήταν μια κίνηση προοπτικής και αντιπερισπασμού, για να βοηθήσει την πραγματική έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, με οικτρό τέλος. Όταν ο σουλτάνος έλαβε ρωσικές διαβεβαιώσεις ότι ο τσάρος δεν στηρίζει το ελληνικό κίνημα, έστειλε τουρκικές δυνάμεις που πέρασαν τον Δούναβη και εισήλθαν με την συγκατάθεση της Ρωσίας στο έδαφος της Μολδοβλαχίας, αφού βάσει διμερούς συμφωνίας απαγορευόταν η μόνιμη παρουσία τουρκικών δυνάμεων εκεί. Η  μάχη στο Δραγατσάνι έκρινε και το αποτέλεσμα. Μετά το Δραγατσάνι, η Επανάσταση στην περιοχή εξέπνευσε  με το ολοκαύτωμα της Μονής του Σέκου, όπου μετά από ηρωική αντίσταση, στις 23 Οκτωβρίου, ο Γιωργάκης Ολύμπιος με τους συντρόφους του, ανατινάχθηκε με την μπαρουταποθήκη του μοναστηριού, μαζί με τους εχθρούς. Ο Υψηλάντης, παρά τις διαβεβαιώσεις των Αυστριακών ότι θα στέλνονταν στην Αμερική (όπου στον πόλεμο της ανεξαρτησίας είχε συμμετάσχει ένας προγονός του)  πέρασε στην Αυστρία, συνελήφθη και αφού φυλακίστηκε στις αυστριακές φυλακές του Μούνκατς (περιοχή της σημερινής Ουκρανίας) ως το 1828, αποφυλακίστηκε λίγο πριν πεθάνει στη Βιέννη από τις κακουχίες της φυλακής με την αίσθηση τουλάχιστον της ικανοποίησης ότι η Ελλάδα ήταν ελεύθερη.

---

 

[1] Ο Βασίλειος Καραβίας, στρατιωτικός διοικητής του Γαλατσίου, ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την ελληνική σημαία την 21η Φεβρουαρίου 1821. Επικεφαλής 150 Κεφαλλονιτών, επιτέθηκε στους Τούρκους της φρουράς του Γαλατσίου, τους οποίους ύστερα από μια πεισματώδη μάχη, ανάγκασε να φύγουν. Έτσι, πρώτοι υπέρμαχοι της ελληνικής Επανάστασης στη Βλαχία, ήταν απλοί Κεφαλλονίτες βαρκάρηδες του Δούναβη.

Πηγή:Το είδωλο της γης μου