Απόβροχο και μέρα μεσημέρι
τον ίσκιο μου πατάω με μανία
ο τόπος μου σβησμένο καλοκαίρι
αδέσποτος γυρίζω στα στενά.
Απόκληρες οι ώρες μεθυσμένες
τοπίο σα να βγήκε από ταινία
οι σκέψεις στο μοντάζ είναι κομμένες
ο λύκος δε χορταίνει και πεινά.
Τα θαύματα αργήσανε να ρθούνε
οι άγιοι κοιμήθηκαν βαριά
κοντεύει κι η δική μας η σειρά
αυτοί που μας κεράσαν θα μας πιούνε.
Αυτοί που μας κέρασαν θα μας πιούνε
τα θαύματα αργήσανε να ρθουνε
Απόβροχο κι η νύχτα μαραζώνει
το σούρουπο μυρίζει αποστασία
με σκέπασε η πάχνη σα σεντόνι
τρίτα γενέθλια κι είμαι ακόμα εδώ.
Ακούραστος ο χρόνος ταξιδεύει
το όνειρο σφαχτάρι στα σφαγεία
το τραίνο στο σταθμό κοιτάω που φεύγει
οι λύπες φορτωμένες στο συρμό.
Τα θαύματα αργήσανε να ρθούνε
οι άγιοι κοιμήθηκαν βαριά
κοντεύει κι η δική τους η σειρά
αυτούς που μας κεράσαν θα τους πιούμε.
Αυτούς που μας κεράσαν θα τους πιούμε
τα θαύματα αργήσανε να ρθούνε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου