Ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο 

Κάποτε, ο Πέτρος είπε στον Ιησού ότι δεν έτυχε να τον δει ποτέ του να γελάει. Τότε ο Ιησούς γύρισε προς αυτόν και του είπε με ένα αδιόρατο μειδίαμα αγιογραφημένο στα χείλη του: «Αλλά Πέτρο, μήπως με έχεις δει και ποτέ σου να κλαίω;Απλούστατα η σοβαρότητα που είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ είναι εκείνη που ενισχύει τη δύναμη και το κουράγιο που πρέπει να έχω για να φέρω σε πέρας την αποστολή που μου ανέθεσε ο Πατέρας μου. Όμως θα πρέπει να σου πω επίσης ότι η ανάγκη που έχω, έστω και ως Θεάνθρωπος, να γελάω καμιά φορά ικανοποιείται δόξα τω Θεώ στη διάρκεια των ονείρων μου. Αρκεί μάλιστα να σου ότι πολλά από τα όνειρα που βλέπω στον ύπνο μου έχουν καθαρά εθυμογραφικό περιεχόμενο. Για παράδειγμα, αγαπητέ Πέτρο, θα σου αφηγηθώ το όνειρο που έτυχε να δω χθες το βράδυ και που είχε πολύ γούστο. Τι νομίζεις ότι είδα; Ήσουν εσύ λέει, μαζί με τον αδερφό σου τον Ανδρέα. Ήσασταν κι οι δυό σας ανεβασμένοι επάνω σε μια συκιά, που καταραμένη νάναι, και κόβατε ωραία ωραία  τα σύκα της. Κόβατε και τρώγατε συγχρόνως λαίμαργα τους καρπούς του δένδρου, ενώ πολλά σύκα τα βάζατε σε μεγάλη καλαθούνα που την είχατε  κι αυτή κοντά σας επάνω στα κλαριά. Κάποια στιγμή όμως έσπασε το μεγάλο κλαδί που καθόσασταν και κουτρουβαλιαστήκατε σχεδόν αγκαλιασμένοι μεταξύ σας καθώς πέφτατε, ευτυχώς, επάνω στο μαλακό χώμα που υπήρχε γύρω απ’ τη συκιά. Το θέαμα αυτό ομολογώ ότι δεν ήτανε δα και τόσο κωμικό, αλλά εγώ τι να σου πω, γέλασα με την καρδιά μου. Ξεκαρδίστηκα στα γέλια θα έλεγα, ήμαρτον Θεέ μου. Καιρό είχα να γελάσω έτσι».

          Τάκης Σιδέρης

          Από τη Συλλογή ΑΡΧΕΙΟΝ ΝΥΧΤΟΒΙΩΝ ΚΗΠΩΝ