Ομοφυλοφοβία και άλλες …μαλακίες.

 

Ήμερα κατά της Ομοφυλοφοβίας η 17 Μαίου και το twitter του prime minister gr δεν ξέχασε την επέτειο των φίλων του. Η νέα τάξη που δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο, γιορτάζει τον εκφυλισμό της και σφραγίζει τη σεξουαλική διαστροφή των ανθρώπων με τις ευλογίες της, αφού δεν έχει ανακηρύξει ακόμη «Άγιο» προστάτη των Λοατκι. Σε μια εποχή που ακόμη και τα ζώα έχουν τον δικό τους άγιο, αυτό είναι... δημοκρατικό έλλειμμα.

      Ο τελευταίος διαγωνισμός της Ευρω-βύζιον ένας διαγωνισμός που δεν αξίζει να υπάρχει, αυτή τη φορά έπαιξε με σημαδεμένη νεοναζιστική τράπουλα, αναδεικνύοντας με δεινοκρατικές διαδικασίες τη «Στεφανία» από την Ουκρανία, σε πρώτο τραγούδι, πριν καν το ακούσουμε. Η “ελληνίς” όμως δεσποινίς παρουσιάστρια της εκπομπής, έκλεψε την παράσταση με τα νάζια της  και την ευκαιρία να προβάλει την αδελφική της ιδιότητα στα πέρατα του κόσμου, μπαίνοντας απροκάλυπτα στα σπίτια μας για να διαφημίσει τα οπισθοδρομικά της ένστικτα (γνωστά άλλωστε στους εντοπίους). Γέμισε σιγά σιγά ο τόπος «αδερφές» που ξεφωνίζουν την πραμάτεια τους. Πάρε κόσμε. Όλα τα βάλαμε τζάμπα. 3 αγγούρια 1 ευρώ. Έτσι από Έλληνες γίναμε συμπολίτες και από αδέλφια, κοντεύουμε να γίνουμε αδερφές. Στόχος να  αλλάξαμε το  φύλλο που κρύβουμε μέσα μας όλοι, πετώντας την στολή της direct σεξουαλικής ιδιοσυστασίας μας και να ανακαλύψαμε ένα (λοάκι) νεάνθρωπο. Μη φοβάστε την ομοφυλοφοβία, μας λέει η εποχή μας, την ετεροφυλία να φοβάστε. Από παλιά είχε ο τόπος αρσενοκοίτες, μόνο που ήταν κρυφοί και δακτυλοδεικτούμενοι. Κάποτε οι  τύποι αυτοί είχαν μια συστολή και μια ντροπή. Στις παλιές λαϊκές γειτονιές, είχαν ένα αυτοσεβασμό, μια διακριτικότητα, με μια επικαλυμμένη αντικοινωνική συμπεριφορά, αλλά όταν αγρίευαν….Ο θεός να σε φυλάει από αγριεμένο π@@στη ή προσβλημένη πουτάνα. 

  Είπα π@@στης και θυμήθηκα ότι η «ιερή» αυτή λέξη, που έχει υποκατασταθεί, ήταν η πιο λαϊκή και φιλοσοφημένη λέξη, μετά το «μαλάκας». Σήμερα βέβαια με την πρόοδο της επιστήμης, η λέξη έχει χάσει την αξία της, αφού όποια πέτρα και αν σηκώσεις βρίσκεις και έναν από κάτω. Γι αυτό ίσως, άλλαξε και το όνομά της. Στα προφορικά το λέμε «ομοφυλόφιλος» και στα γραπτά του βάλαμε παπάκια με κόκκινο πιπέρι. Δεν ξέρω πάντως γιατί παραγκωνίστηκε η λέξη αυτή και έγινε φοβοεκφραστική. Παλιά, τότε που τα διεστραμμένα μυαλά, τα γυναικεία εσώρουχα και οι ζαρτιέρες ήταν ακόμη αγαθά εν ανεπάρκεια, την έλεγες και σου γέμιζε το στόμα. Ωραίος εποχές, …που θα σας ξαναβρούμε –που λέει και ο ποιητής. Η λέξη όμως είχε και ευρύτερη διάσταση στην καθημερινότητα. Ήταν ένας σχετικά γενικόλογος χαρακτηρισμός, χωρίς  κατ’ αρχήν σεξουαλικές προεκτάσεις, που έδινε και δίνει ακόμη κυρίως μια υπόσταση που χαρακτηρίζει τον καπάτσο, τον καταφερτζή, ή τον απατεώνα, αυτόν που δεν έχει "μπέσα". Σήμερα στην εποχή της απελευθέρωσης, ξεβούλωσαν οι κώλοι, αλλά βούλωσαν τα στόματα. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Χάλασε ο κόσμος μας. Η λέξη τότε, έχει μια άγρια γραφικότητα. Πως να πεις π.χ αυτόν που διορίστηκε από το παράθυρο, ή αυτόν που σε προσεγγίζει με έξυπνο και ευγενικό τρόπο για να σε καταφέρει σε κάτι και συνήθως «στη φέρνει» στο τέλος, κλέβοντας σου την εμπιστοσύνη; Σήμερα, η λέξη εκφυλίστηκε ονοματολογικά, συγκεκριμενοποιήθηκε και έγινε ταξική. Ομοφυλόφυλος. Έγινε σημάδι κοινωνικής καταξίωσης, τίτλος τιμής, επαγγελματικής επιτυχίας, και ετυμολογικός όρος του σαβουάρ βιβρ, έχασε όμως την αυθεντικότητα της ονομασίας της. Κρίμα δεν είναι; Δεν κατάλαβαν ότι τα διόδια μπαίνουν αλλού, όχι στις λέξεις. Οι λέξεις τρώγονται ωμές, με τη έννοια που τους έχει αποδώσει ο λαός και δεν γίνονται αυγολέμονο σεμνοτυφίας. Αυτό είναι νεοταξική υποκρισία. Λέξη σπουδαία με βαθιά, λακωνική φιλοσοφία, συμπυκνωμένη έννοια και Νεοελληνική προέλευση, όπως και η λέξη «μαλάκας». Λέξη που λέει πολλά πράγματα με τον πιο συντομο-γραφικό τρόπο, για αυτό και αποτελεί παγκόσμια «πατέντα» συμπεριφοράς και έκφρασης, που τελεί υπό την προστασία της ΟΥΝΕΣΚΟ χωρίς να έχει υποβληθεί αίτημα από την Ελλάδα. Μη μου πείτε ότι δεν χαρακτηριστήκατε ποτέ ακόμη κι από μόνος σας.  Η λέξη έχει μεγάλη ιστορία. Αρχαιοελληνική. Είναι η πρώτη που μαθαίνει ο τουρίστας που φτάνει στο αεροδρόμιο. Μερικές φόρες μάλιστα δεν χρειάζεται να την ακούσει, γιατί μόλις φτάσει στην Ελλάδα του βγαίνει από μόνη της. Έτσι άλλωστε ξέρουν τους Έλληνες οι περισσότεροι Πακιστανοί που ζούνε στο Ελαδιστάν, και όλοι όσοι ζουν έξω απ’ αυτό το χώρο. Είναι κάτι που συνεχίζουμε να επιβεβαιώνουμε με την καθημερινή συμπεριφορά μας και γι αυτό στην Ελλάδα ο μαλάκας δεν έχει την δική του αφιερωματική μέρα, αφού γιορτάζει όλο το χρόνο. Tα τελευταία χρόνια δε, έχει δώσει ρέστα. Είναι μια περίπτωση ελληνικής πανδημίας, για την οποία δεν θα βρεθεί ποτέ μπόλι. Αν όμως πρέπει κι αυτή να τιμηθεί ως ημέρα, όπως όλα τα πράγματα, προτείνω να γιορτάζεται κάθε τέσσερα χρόνια όταν γίνονται εκλογές. Εκεί, πέφτει τόση πολλή δόση μαλακίας που φτάνει στο αποκορύφωμα της.

  Και οι δυο λέξεις που πάνε και μαζί και χώρια, και αλληλοσυμπληρώνονται στην καθημερινή προφορική «αργκο»γραφία, υπηρετούν μια ενδιαφέρουσα λαογραφία. Είναι δυο λέξεις που παραδόξως το ορθογραφικό λεξικό της google (από συστολή!!) έχει αποκλείσει, ενώ στην καθημερινότητα χρησιμοποιούνται τόσο πολύ, ιδίως η πρώτη με τα παρώνυμα τους. Αρκεί να τινάξει κάποιος μια αχλαδιά και να μαζέψει μια πλούσια συγκομιδή παρώνυμων.

     Σε κάθε περίπτωση, για να μην παρεξηγηθώ με το ενδιαφέρον μου, το θέαμα με απωθεί ακόμη και από την κλειδαρότρυπα. Η αναφορά έγινε μόνο και μόνο, από κακία, και  με αφορμή το «κοινωνικό εορτολόγιο», γιατί ενώ αυτοί το γιόρτασαν κάνοντας πάρτι έστω και με κολοβακτηρίδια, εμείς φιλολογούμε περί ...μαλακίας. Γιατί εμείς «αδερφέ» μου δεν πολεμάμε (όπως οι άλλοι) για να σμίξουμε τα ομόφυλα, αλλά να ενώσουμε τα ετερόφυλα….γι αυτό λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.

    Άντε. Στην υγεία σας «αδερφές» μου, καλές παντρειές και καλύτερες  γκαστριές. Ο κουμπάρος από την Κρήτη θα σας πάρει μέτρα για το νυφικό και μπορεί να χρηματοδοτήσει και τα πρώτα έξοδα του νοικοκυριού. Και αν δεν πιάσετε με την πρώτη παιδί, έρχονται και οι υιοθεσίες για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, όπου εκεί θα εκκολαφτεί ο νέος τυπ-άνθρωπος του εκφυλισμένου μέλλοντός μας. Τι άλλο να πούμε; Μόνο οι Ρώσοι μπορούν ίσως μ' αυτό που ξεκίνησαν να μας βγάλουν από τα διεστραμμένα αδιέξοδά μας, οργανώνοντας του χρόνου την Ευρω-βύζιον στο Κίεβο της Ουκρανίας.  Για σκεφτείτε το. 

Μολάτε Ρώσοι τ’ άλογα,

κι αρπάξτε τις κουμπούρες.