Μια σκυλο-ζωή την έχουμε, κι αν δεν την δαγκώσουμε …

Παλιότερα, όταν ο άνθρωπος ζούσε κοντά στη φύση ή μέσα σ’ αυτή, η αγάπη για τα ζώα υποδήλωνε κάποιον με πραγματικές ευαισθησίες, που τηρούσε όμως υποτίθεται τις προτεραιότητες στα αισθήματα του. Σήμερα η αγάπη για τα ζώα, είναι περισσότερο επιδεικτική παρά πραγματική. Είναι μια μόδα. Κάποιοι, μάλιστα στην χειρότερη περίπτωση, έχουν φτάσει να είναι κυριολεκτικά κυνικοί, όταν βάζουν στην ίδια ή ψηλότερη στάθμη τα αισθήματά για τον σκύλο τους, με εκείνα για το παιδί τους. Ο Σάμιουελ Κόεν π.χ αμερικανοεβραίος ατομικός επιστήμονας και εφευρέτης της βόμβας του νετρονίου, μιας βόμβας που λυπάται την ιδιωτική περιουσία, ενώ σκοτώνει μαζικά τους ανθρώπους, δεν διστάζει να ομολογήσει ότι στη ζωή του αγαπά περισσότερο από κάθε τι τον σκύλο του, ενώ θεωρεί τους ανθρώπους τέρατα, χωρίς να εξαιρεί ούτε τον εαυτό του. Αργότερα, ανάμεσα στους ανηλεείς βομβαρδισμούς της Σερβίας, ο Μπάντι, ο πρώτος σκύλος των Η.Π.Α αναχωρούσε επειγόντως με το αφεντικό του για διακοπές, χωρίς να συμμερίζεται τα θύματα που άφηνε πίσω της η πολιτική του αφεντικού του. Το ίδιο έκανε και ο Πούτιν, όταν μας είπε ότι γέννησε η σκύλα του ταυτόχρονα με την τραγωδία στο Μπεσλάν.

Στη φάρμα των ζώων του Όργουελ τον πρώτο ρόλο τον είχαν τα γουρούνια. Στην εποχή μας, η σκυτάλη έχει περάσει στα σκυλιά. Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο με τα συμπαθή ζώα, αλλά με ενοχλεί το γεγονός ότι το σύστημα δεν μας αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο, όπως αυτά, με κυριότερη ενόχληση ότι μας έχει μεταμορφώσει σε γουρούνια. Έτσι στο παιχνίδι της Νέας Τάξης έχουν μπει άθελά τους για τα καλά και τα ζώα. Οι φιλάνθρωπες ευαγγελικές διαθέσεις του χριστιανισμού, μετατρέπονται σε φιλόζωες, σε σημείο που δημιουργούν συνθήκες «θερμοπληξίας» από το μεγάλο ενδιαφέρον για τους τετράποδους φίλους μας. Έπειτα, ενώ οι μουσουλμάνοι αποστρέφονται τη φιλοζωία και προωθούν την πολυμελή οικογένεια, οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Δύσης, μοιάζουν αφιονισμένοι από μια πανδημία αγάπης για τα ζώα, ώστε ξεχνούν να γεννήσουν παιδιά.

Η ανθρωπότητα βιώνει το αποκορύφωμα της εποχής των σκύλων, όπου η ζωή του ανθρώπου έχει χαμηλότερη αξία από εκείνη ενός αδέσποτου. Κάποτε, είδηση ήταν αν ένας σκύλος δάγκωνε έναν άνθρωπο, αλλά σήμερα αν ένας άνθρωπος δάγκωνε ένα σκύλο. Αυτό, βέβαια σημαίνει ισόβια. Και το δικαστήριο δεν σε ρωτάει αν έχεις να μεγαλώσεις παιδιά ή να πληρώσεις δάνεια. Ενώ η αγάπη στον συνάνθρωπο, προηγείται και οφείλει να ξεπερνά εκείνη προς τα ζώα, η ανθρωπότητα στην εποχή μας, θα λέγαμε ότι περνά τις «σκυλίσιες μέρες» της, χωρίς να έχει καλύψει τα κενά της ανθρώπινης αγάπης και αλληλεγγύης. Έπειτα, αν και τα ζώα έχουν τον δικό τους …Άγιο, τον Άγιο Μόδεστο, δεν είναι βέβαιο ότι μετά θάνατο πάνε στον παράδεισο ή στην κόλαση. H αγάπη για τα ζώα, έχει γίνει επικερδής επιχειρηματικότητα και οι κτηνίατροι εκατομμυριούχοι. Pet shops, Pet factories, υιοθεσίες ζώων, κομμωτήρια και ταξί μεταφοράς με ειδικές προδιαγραφές, είναι μερικές μόνο από αυτές τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ακόμη και οι σκυλοτροφές είναι τόσο εξελιγμένες, που κάποιες μπορούν να καταναλωθούν στην ανάγκη και από τους ανθρώπους. Θα τολμήσω να προβλέψω, ότι το σκοπίμως κατευθυνόμενο ενδιαφέρον γι αυτά, υποκρύπτει μια καλή πρόφαση για να προχωρήσει ο ηλεκτρονικός έλεγχος των ανθρώπων, αφού πρώτα θα γίνει αποδεκτό αδιαμαρτύρητα το ηλεκτρονικό τσιπάρισμα των σκύλων!

                                                                             

Μέχρι τότε, οι σκύλοι θα χρησιμεύουν για να τραβάνε τους ιδιοκτήτες τους στο δρόμο στους απογευματινούς περιπάτους τους. Τώρα αν κάποιος έχει λυμένο το σκύλο του για να παίξει στο διπλανό πάρκο και τύχει να σε δαγκώσει, τότε είναι που αναδεικνύονται τα σκυλίσια αισθήματα του ιδιοκτήτη του, που εύκολα θα ορκιστεί ότι το σκυλί ήταν με ελεγχόμενο λουράκι και φορούσε φίμωτρο. Μπορεί βέβαια να φέρει και μάρτυρες της φιλοζωικής που ήταν απόντες για να το βεβαιώσουν, που θα ορκιστούν στα κόκαλα του προσφάτως πεθαμένου σκύλου τους. Επειδή είμαι παθών σας το λέω, όχι εκ φαντασίας και αυτή είναι η συνήθης δικαιολογία, όταν δεν υπάρχουν μάρτυρες.

Πέραν της ιδιάζουσας ίσως ψυχολογικής ανάγκης, τα αγνά φιλόζωα αισθήματα, που καλλιεργούν εντέχνως οι εξουσιαστές μας, θεωρώ ότι αποτελούν το προκάλυμμα για την ανθρώπινη υποδούλωση. Στο τέλος, κανένα ζώο, ανθρώπινο ή κανονικό, δεν θα γλυτώσει από το μαχαίρι του εκδορέα της Νέας Τάξης.

                      Πηγή: Το είδωλο της γης μου.