Κύπρος

Στην Κύπρο, το γλυκό νησί
ρέει γάλα, μέλι και κρασί,
νεράιδες παίζουν στον γιαλό
με χοροπήδημα απαλό.

Φύσα αγέρα, φύσα αγέρα,
να με πάς στην Κύπρο πέρα.

Ακούτε, Δύση, Ανατολή
στην Κύπρο κλαίει ένα πουλί,
ακούτε Νότε και Βοριά,
στην Κύπρο κλαίει η Λευτεριά.

Για την Κύπρο βάλε πλώρη
της Ελευθεριάς βαπόρι.

Ο Λίβανος σε χαιρετάει
κι ο Νείλος σου χαμογελάει
κι όλοι οι λαοί, κοντά, μακριά,
φωνάζουν «Κύπρο μου, καρδιά!»

Κύλα της Μεσόγειας κύμα
να με πας στην Κύπρο πρίμα.

Αγγλία, ειν’ άσκημα βιολιά
που παίζουν όλο τη «σκλαβιά»
Στα γόνατα χορεύω εγώ
την αλυσσίδα μου τραβώ.

Απ’ την Κύπρο τράβα χέρι
άσε πια το «Τιππερέρυ».

Αγγλία μου έφτασε ο καιρός
να βρει το δίκιο του ο φτωχός,
να ιδούνε ειρήνη οι λαοί
να χαίρονται όλοι τη ζωή.

Φτάνει πια η τυράνια, φτάνει,
ας τον κόσμο ν’ ανασάνει.

 Βασίλης Ρώτας

Σήμερα, που συμπληρώνονται εξήντα τέσσερα χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ -με πρωτοπόρα τη νεολαία- η Κύπρος θυμάται και γιορτάζει το έπος της. Το ποίημα του Βασίλη Ρώτα γραμμένο τον Ιούλιο του 1955, απηχεί την προσδοκία του κυπριακού ελληνισμού για ελεύθερη πατρίδα  ενωμένη με την Ελλάδα, κάτι που δεν κατορθώθηκε να γίνει πραγματικότητα. Ο αγώνας της Κύπρου που θα προδοθεί τέσσερα χρόνια αργότερα από τις κατάπτυστες συμφωνίες της Ζυρίχης, -που φέτος κλείνουν εξήντα χρόνια ντροπής- θα αφήσει πίσω του τους τάφους νέων ηρώων, τα κρεματόρια των κυπρίων πατριωτών από τα όργανα της…πολιτισμένης Αλβιώνας, τις συλλήψεις, το συλλαλητήριο και τα γεγονότα των Αθηνών της 9^ης Μάιου, τον εκτοπισμό του Μακαρίου και των άλλων ιερωμένων, τον βανδαλισμό της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης και αργότερα της Λευκωσίας, την προδοσία, τη συνήθη ηττοπάθεια και απουσία του «μακράν κειμένου» ελληνικού κράτους, αλλά και τη γονυκλισία του ελληνικού λαού στη μνήμη και το μεγαλείο των λίγων που τα έβαλαν με τους πολλούς. 

                                                                                       

Πηγή: Leovard Το είδωλο της γης μου