Στον Κομιτόπουλο

           Επάνωθε έφλεγε κομήτης τον αιθέρα

           και κάτω πυρπολεί κομήτης την Εσπέρα.

           Τ’ αστέρι εκείνο, αυτό το σκότος προμηνούσε,

           αν και το ημέρωναν οι αχτίδες του φωσφόρου.

           Μα αυτός στη δύση φάνηκε του Νικηφόρου.

           Αυτός ο τρομερός Τυφώνας, Αλαστόρων

           γενιά, τα πάντα καίει. Που ’ναι ο βρυχηθμός σου,

           που, της αηττήτου στρατηγέ Ρώμης, η ισχύς σου;

           Πες, που ’ναι, βασιλέα, στις μάχες Νικηφόρε;

           Λίγο απ’ τον τάφο βγες, λιοντάρι, και βρυχήσου

           να μάθουν να κρυφτούν στα βράχια οι αλεπούδες.

             

           989                                  Ιωάννης Γεωμέτρης

Ποίημα του βυζαντινού ποιητή Γεωμέτρη (σε μετάφραση Γιώργου Βαρθαλίτη) που αναφέρεται στην κοσμική Βυζαντινή ποίηση στα τέλη του 10^ου αιώνα. Για το Βυζάντιο είναι μια εποχή καταθλιπτική, που εκτός των άλλων, ένα σωρό προλήψεις και δεισιδαιμονίες έχουν την τιμητική τους.Ο Γεωμέτρης, ήταν στρατιωτικός που πολέμησε δίπλα από τον Νικηφόρο Φωκά και τον Τσιμισκή, αλλά μάλλον έπεσε στη δυσμένεια του δεύτερου, ίσως  επειδή γνώριζε τη συμμετοχή του στη δολοφονία του αγαπημένου του στρατηλάτη Νικηφόρου. Ο Γεωμέτρης έγραψε για τα πάντα. Εκτός από κοσμική, έγραψε και εκκλησιαστική ποίηση. Λάτρης ακόμη των Αρχαίων Ελλήνων,έγραψε και επιγράμματα για τους πιο σημαντικούς. Στο παραπάνω ποίημα εκφράζει τους φόβους του για τη δράση των Βουλγάρων (Αλαστόρων γενιά) και αναπολεί τις ένδοξες μέρες του Νικηφόρου Φωκά. Ο Σαμουήλ (κομήτης κατά τον Γεωμέτρη ) ένα από τα τέσσερα παιδιά του κόμη Νικολάου, ανώτερου αξιωματούχου των Βουλγάρων, ξεσηκώνεται μετά τον θάνατο του Τσιμισκή το 976, και πρωτοστατεί στην επανάσταση των κομητόπουλων. Ο Γεωμέτρης βέβαια, με την ποιητική του ευχέρεια, κάνοντας λογοπαίγνια ανάμεσα στις λέξεις, παραλληλίζει τον κομήτη με τον Σαμουήλ Κομιτόπουλο (987-1014). 

Πηγή: Leovard Το είδωλο της γης μου