ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΟΥΓΟΥ ΦΩΣΚΟΛΟΥ

                Έκλαψε ή γη σου όταν επήες στα ξένα,

                και ζηλεύοντας, έκλαψε την ώρα

                που αντί δική της δάφνη, απ' άλλη χώρα

                δόξας κλωνάρι έχει μαγέψει εσένα.

                Και πικρότερα κλαίει, και απελπισμένα

                μαζί χτυπάει τα δυό της χέρια τώρα,

                φωνάζοντας : δεν έχω η μαυροφόρα

                μήτε νεκρό το σώμα του μ' εμένα!

                Σε ξορκίζω στου νου και της ψυχής σου

                τ' ατίμητα καλά, που τ' απεικάζει

                μόνον έξοχο πνεύμα, εμάς λυπήσου!

                Κι αν, όπως τέτοια συφορά τη βιάζει

                δεν αγαπάς να κλάψει πάντα ή γη σου,

                τέκνο της άλλο ας βγει, πού να σου μοιάζει.

                Δ.Σολωμός