«Θέλει αρετή και τόλμη το καλό τραγούδι»

Ο Σταύρος Ξαρχάκος, είναι ο τελευταίος της μεγάλης συνθετικής τριάδας του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού που τα τραγούδια του μεγαλούργησαν κυρίως στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Τι κι αν και αυτός μολύνθηκε από το κομματικό σαράκι για ένα μικρό ευτυχώς διάστημα, η σχέση του μαζί μας είναι σχέση συναισθήματος και θαυμασμού. Και οι τρεις μεγάλοι συνθέτες, πάρα τις όποιες αδυναμίες τους, πρώτιστα και κύρια θα μείνουν οι μεγάλοι μουσουργοί της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Ξαρχάκος, συνεχίζει ακόμη, στυλοβάτης μιας παλιάς μουσικής μνήμης, μπολιασμένης για πάντα με τον ιό μιας αυθεντικής Ελλάδας χωρίς τη μάσκα της υποκρισίας και της ψευτιάς, που τραγουδούσε την «Άπονη Ζωή», τη «Δραπετσώνα», τη «Φτωχολογιά»,  το «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» και κυρίως τραγούδια από το «Μεγάλο μας Τσίρκο» και το «Ρεμπέτικο», τόσο επίκαιρα και τόσο προφητικά για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. 

                                                                     Από την συναυλία προς τιμή του Γρ.Μπιθικώτση 25-6-1984

                                                                                        Ανέκδοτη φωτο από εκείνη τη συναυλία