Να γίνουμε όλοι ελληνόβλαχοι...

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία των ανθρώπων που πρέπει κανείς να πάρει μεγάλες αποφάσεις που μπορεί να σημαδέψουν τη ζωή του και να αλλάξουν την μοίρα του. Για παράδειγμα, σερφάροντας στο διαδίκτυο, βρίσκεται κανείς μπροστά σε μια μεγάλη ...πρόκληση των ημερών μας που η διαφημιστική της παρότρυνση είναι αναρτημένη παντού. «Μάθετε Βλάχικα» ή «Η εκμάθηση της Βλάχικης γλώσσας». Τι είναι τούτο πάλι το "φρούτο" και πως δικαιολογείται; Θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία μου να ταξιδέψει.

Τι ακριβώς γίνεται εδώ; Είναι απλώς μια παρότρυνση για ενασχόληση ή κάτι άλλο; Αφού λοιπόν μάθαμε τη δική μας γλώσσα άπταιστα, παίζοντας στα δάχτυλα το συντα-χτικιό και τη γραμματική από τα μηνύματα εξόδου των SMS και τη φιμώσαμε προσωρινά ή ίσως και μόνιμα, με τα κορονοφίμωτρα, αφού πήραμε τα Profisiency, τα Κέιμπριτζ, τα πτυχία του Γκαίτε και της Σορβόννης, και τα κρεμάσαμε στα σαλόνια, έφτασε η μεγάλη στιγμή να μάθουμε και βλάχικα!!! Σε τι θα μας χρειαστούν τα  βλάχικα;  Μέχρι τώρα αγαπούσαμε τους βλάχους, αλλά όχι τόσο τη βλάχικη. Ο όρος βλάχος, χρησιμοποιείτο για τον προσδιορισμό των εκλατινισμένων κατοίκων της Βαλκανικής. Από το 162 π.Χ όταν στη μάχη της Πύδνας ηττήθηκε ο τελευταίος Μακεδόνας βασιλιάς Περσέας από τους Ρωμαίους και άρχισε η ρωμαϊκή διείσδυση, ως τα χρόνια του Ιουστινιανού και για πάνω από 7 αιώνες, επικράτησε στη Β. Ελλάδα αλλά και την Κεντρική Βαλκανική, το λατινικό γλωσσικό ιδίωμα, σε νομαδικούς πληθυσμούς που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Ό,τι παρόμοιο άφησε με την ελληνική γλώσσα, η προέλαση του Μ. Αλέξανδρου στην Ανατολή για 200 χρόνια.  Αργότερα, η ομοιότητα της βλάχικης αυτής γλώσσας με τα ρουμάνικα που είναι λατινογενής γλώσσα, έδωσε την αφορμή και τη δολιότητα να γίνει προσπάθεια προσεταιρισμού των βλάχων για να χαρακτηριστούν ως μειονότητα. Αυτό δεν πέρασε ευτυχώς στην κοιμωμένη Ελλάδα, γιατί και οι ίδιοι οι βλάχοι αντέδρασαν.

Οι Βλάχοι δίγλωσσοι, είναι ως γνωστόν οι μεγαλύτεροι Έλληνες. Είναι ασύλληπτη η προσφορά τους στην πατρίδα. Τα πιο μεγάλα ονόματα στην ιστορία των ευεργετών και του απόδημου ελληνισμού στα Βαλκάνια, άλλα και στην ελληνική ιστορία, είναι βλάχικα. Ας θυμηθούμε μερικά. Ο Ρήγας Φεραίος, ο Νικοτσάρας, ο Γιωργάκης Ολύμπιος, ο Καρατάσος, ο Γέρο Δήμος του δημοτικού τραγουδιού, ο Παπάζογλου που υποκίνησε τα Ορλωφικά, ο Γρίβας, ο Σίνας, ο Αβέρωφ,  ο Δούμπος, ο Στράτος, ο Στουρνάρας, ο Καραϊσκάκης, ο ιστορικός του 21 και αγωνιστής Κασομούλης, κ.ά πολλοί. 

Όσο για χωριά και πολιτείες, διάσπαρτοι παντού.  Ενδεικτικά να αναφέρουμε, την έντονη παρουσία τους στα Γρεβενά, στη Σιάτιστα, στις Σέρρες, στη Κλεισούρα, στη Βλάστη, στα Τρίκαλα, στη Καρδίτσα, στο Ζαγόρι, στη Ζαγορά, στο Ξηρόμερο, στη Καστοριά, στις Πρέσπες, στη Κορυτσά, στο Πισωδέρι, στη Βέροια, στο Μοναστήρι (Vitola) κυρίως στη περίφημη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου, που καταστράφηκε από τους τουρκαλβανούς μετά τα Ορλωφικά και οι κάτοικοι της πλημμύρισαν όλη την κεντρική Ευρώπη. Οι διανοούμενοι βλάχοι της βαλκανικής διασποράς του 18ου αιώνα(οι Σέρβοι τους λένε Τσιντάρους) έγραψαν πριν την Επανάσταση (που δεν τέλειωσε ακόμη) ελληνικά βιβλία, γραμματική, λεξικά, θούρια, και ποιήματα πατριωτικά, για να διαδώσουν την ελληνική παιδεία. 

Έτσι σκέφτηκα, ότι αν μαζί με τη γλώσσα μπολιαστούμε και με την αγάπη για την πατρίδα που χάνεται, εννοώ την αγάπη που είχαν εκείνοι οι περήφανοι Έλληνόβλαχοι, τότε όλοι να μάθουμε οσονούπω τα βλάχικα, μήπως αναστήσουμε και την κοιτίδα των Βλάχων τη Μοσχόπολη που στα μέσα του 18^ου αιώνα είχε δική της Ελληνική Ακαδημία, την λαμπρότερη βιβλιοθήκη των βαλκάνιων και το δεύτερο ελληνικό τυπογραφείο μετά από εκείνο της Κωνσταντινούπολης.

Παρ’ όλα αυτά, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, προσπάθησα να δώσω και άλλη εξήγηση σ' αυτή τη διαφημιστική επιμονή, μέχρι που τελικά κατέληξα μάλλον σε ένα καινούργιο συμπέρασμα, πριν κάποιος μας διευκρινίσει καλύτερα το λόγο της εκμάθησής μιας συμπαθούς μεν, αλλά πεθαμένης πλέον γλώσσας. Έτσι σκέφτηκα ότι η βλάχικη είναι η γλώσσα των ελευθέρων βουνών, και επειδή με αυτά που μας ετοιμάζουν, στην επερχόμενη Νέα Εποχή, εκεί θα καταφύγουμε όλοι, για να αρχίσουμε πάλι τον πολιτισμό από την ρίζα του ραδικιού, η εκμάθησή της θα ήταν ίσως μια μοναδική ευκαιρία προσαρμογής και επιβίωσής μας. Άρα, βουρ, όλοι μαζί για το νέο μας πτυχίο.

 

                                                                               Η νέα μόδα σε μια παραλλαγή μιας γελοιογραφίας του ΑΡΚΑ

            Πηγή: Το είδωλο της γης μου