Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Δέκα μέρες μετά την κοίμηση του π. Ιάκώβου Τσαλίκη  αποδήμησε και ο  π.Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, (1906-1991) όπως είχε ο ίδιος σημειολογικά προορίσει την κοίμησή του, μερικά χρόνια νωρίτερα. Ο  Άγιος που είχε πάει μόνο στην πρώτη Δημοτικού, διάλεξε τον μοναχισμό και σε ηλικία 14 ετών πήγε στα Καυσοκαλύβια, στο Άγιο Όρος. Παρ’ ότι επιθυμούσε να μη εγκαταλείψει ποτέ το Όρος, μια πλευρίτιδα από την οποία ασθένησε τον ανάγκασε να εγκατασταθεί για δεκαεννιά χρόνια στην Ιερά Μονή Λευκών του Αγίου Χαραλάμπους στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.                
Ο π. Πορφύριος 34 χρονών στις 12 Οκτωβρίου 1940 τοποθετήθηκε ως εφημέριος στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου παρέμεινε 33 χρόνια (1940-1973) στην έρημο της Ομόνοιας, ιερουργώντας στο μικρό ναΐσκο του Αγίου Γερασίμου, της Πολυκλινικής που είχε κατασκευαστεί το 1905 από τους Ληξουριώτες γιατρούς Νικόλαο και Ανδρέα Αλιβιζάτο. Ο ναΐσκος είχε αγιογραφηθεί από τον μεγάλο αγιογράφο της εποχής Φώτη Κόντογλου και τους μαθητές του. Μετά την Πολυκλινική ασκήτεψε στο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής που ίδρυσε και έζησε τα τελευταία του χρόνια. Τρεις οι αρετές του, η αγάπη προς τον θεό και τον άνθρωπο, η ταπείνωση και η υπομονή. Το διορατικό του χάρισμα μεγάλο, η δε πραότητά του απέραντη. Αν και αγράμματος, κατείχε άπαν το επιστητό. Από υπερβολική ταπείνωση δεν ήθελε να γίνει Άγιος. Οι θαυματουργικές παρεμβάσεις του αμέτρητες. Στην κρίση του κυπριακού βοήθησε να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα που αντιμετώπισε από τις αμερικάνικες ηλεκτρονικές παρεμβολές ο ελληνικός στρατός. Μαζί με τον π. Παΐσιο και τον π.Ιάκωβο αποτελούν την ιερή προίκα του 20^ου στον 21^ο αιώνα. Τα τελευταία δέκα χρόνια έπασχε από καρκίνο στην υπόφυση, αρρώστια με ανώτατο όριο επιβίωσης τα πέντε χρόνια. Ακόμη είχε χάσει και την όρασή του και κουβαλούσε πολλές άλλες αρρώστιες που υπέφερε με ιώβειο υπομνή.
Το οσιακό τέλος του γέροντα επήλθε στις 2-12-91, στα  Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, στο κελί που εκάρη μοναχός, όπου μετοίκησε από τη μονή της Μεταμορφώσεως λίγο διάστημα πριν την κοίμησή του, η δε αγιοκατάταξή του έγινε το 2013.

Πηγή:Leovard Το είδωλο της γης μου