Ζωγραφιά

Που σε είδα; Στ’ όνειρο; Στη φαντασία μου;
Σαν μέσα από δημοτικό τραγούδι;
Σε παραθύρι ή μπαλκονιού τ’ απόσκιο

γαληνεμένη ως διάβαζες τα πάθη
τάχα, του Βέλθανδρου και της Χρυσάντζας,

ώρα σπερνού, στοχαστική σιωπώντας;
H φτιάση των μαλλιών, το πρόσωπό σου
μια ζωγραφιά: το μέτωπο, τα φρύδια,
τα χείλη, τα χαμηλωμένα μάτια.

Βασιλικέ μου τρίκλωνε κι άυλό μου
ρόδο, μαζί σ’ ένα άλικο λαγήνι!
Θα μπόρειε να είχα ιδεί την ομορφιά σου,

μέσ’ απ’ τ’ απλό κοντύλι ανεστημένη,
στη Λέσβο, απ’ τον Θεόφιλο, στον τοίχο
έξω, στ’ αθάνατο καφενεδάκι,
πλάϊ στο γιοφύρι τα νερά οπού τρέχουν.
Δροσεύει η ζωγραφιά με τα πλατάνια,
κάτω απ’ τον ίσκιο και τ’ αγέρισμά τους,

και μαγικά τα ιστορικά εκεί ζούνε
κι ο τρόπος ο δημοτικός κ’ οι θρύλοι
σε εικόνες χρυσοπράσινες του μύθου,
της φαντασιάς χαρά, ψυχής αλήθεια.

Μα, ώ ζωγραφιά μου, στης ψυχής να σε είχα,

λουλουδιασμένη αιώνια, την αλτάνα:

Γαϊτανοφρύδι, χείλια έτσι γραμμένα,
τα μάτια σου μαύρο, λαμπρό αμπανόζι,

στο μέτωπο και πάνω απ’ τα κροτάφια
σαν τρίκορφη κορώνα απ’ τα μαλλιά σου,
που πίσω στο λαιμό, ως βεργιά, πλοκάμια
πέφτουν με χάρη δαχτυλιδωμένα.

Βασιλικέ μου τρίκλωνε, χλωμό μου
ρόδο, βαλμένο σε άλικο λαγήνι.

Γιάννης Κλ. Ζερβός


Πηγή:Leovard Το είδωλο της γης μου