Μεθυσμένη πολιτεία ...Σ' αγαπώ
(Πρωινές παραισθήσεις στην Πόλη του Βορρά)Θεσσαλονίκη 4.00΄ το πρωί.Το βραδινό ταξίδι με το τραίνο της γραμμής σου δίνει την ευκαιρία να κερδίσεις χρόνο, αλλά ο ύπνος είναι εντελώς αμφίβολος. Έχω κοιμηθεί μόλις μιάμιση ώρα από τη Λάρισα και πάνω. Κατεβαίνω ζαλισμένος και παίρνω λίγες βαθιές ανάσες από τον πρωινό υγρό αέρα. Προσπαθώ να ενεργοποιήσω τις αισθήσεις μου για να παρακολουθήσω τους αργόσυρτους ρυθμούς της.Το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού είναι το σημείο αναφοράς σ’ αυτή τη πλευρά της πόλης. Σε λίγο περνώ τη σάλα του Σταθμού και πηγαίνω στο cafe bar. Καφές μέτριος Ελληνικός. Βιαστικές φιγούρες πίσω απ’ τα τζάμια διαπερνούν το σκοτάδι. Το στερεοφωνικό σε ήχους ελληνικούς.«Είμαι εδώ και συ εκεί.Εγώ στη Δύση και συ στην Ανατολή...»Η Θεσσαλονίκη κοιμάται σίγουρη και ξυπνά με αυτοπεποίθηση.« Ξύπνα αγάπη μου, η νύχτα τέλειωσε, τ’ αστέρια χάθηκαν.»Στο παραδίπλα τραπέζι μια αιθέρια μοναχική ύπαρξη.«Άγγελέ μου, Τύραννέ μου, σε κοιτάωκαι στα μάτια σου διαβάζω τη ζωή...»Έξω δε λέει να ξημερώσει ακόμη. Οι νύχτες στη Θεσσαλονίκη είναι μακριές. Το στέρεο στην ίδια ένταση.«Αστέρι του Βορρά, Χαμένη ξαστεριά...»Ένα γλυκό φθινοπωρινό πρωινό. Σε λίγο ξεκινάει η ζωή σε μια πόλη γεμάτη μυστήριο, ιστορικό μεγαλείο, σε μια πόλη λυρική που σήμερα γιορτάζει περίλαμπρη γιορτή. Αρχόντισσα και αλήτισσα, υπεροπτική αλλά και ταπεινή, με το δικό της ξεχωριστό χαρακτήρα που έχει την ατυχία να ζει κάτω απ’ τον ίσκιο της πρωτεύουσας. Κατευθύνομαι στην πλατεία Ελευθερίας μέσα απ’ τα Λαδάδικα ν’ απολαύσω το πρωινό κελάηδισμα των πουλιών στα δένδρα της. Οι ήχοι του στερεοφωνικού με ακολουθούν.«Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα,λείπει το βλέμμα σου,απ’ της αυγής τα χρώματα...»Στο βάθος της παραλιακής μέσα στο πρωινό θαμπόφωτο, ο Πύργος ο Λευκός. Το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μια πόλη θρυλική, ανθρώπινη, περήφανη μα και μελαγχολική.«Μεθυσμένη Πολιτείαμε σημάδεψες βαθιά.Μεθυσμένη ΠολιτείαΣ’ αγαπώ...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου