Ο Σικελιανός στην Πάτρα

                                                                               

Η Πάτρα, δεν διεκδικεί κάποια ιδιαίτερη συμπάθειά του, αλλά ο  Σικελιανός στις αρχές του 20^ου αιώνα δεν παρέλειπε αραιά και που να κατεβαίνει εδώ με το τραίνο,να δει και να μιλήσει για ποίηση με τους φίλους του, ακόμη και σαν διερχόμενος για την Ολυμπία ή ακόμα να πάρει στη συνέχεια το καράβι της γραμμής για τη Λευκάδα.To 1910 η εφημερίδα της Πάτρας “Το Σέλας” φιλοξενεί σε συνέχειες το άρθρο του για το έργο του Gabriele D'Annunzio «Ίσως ναι, Ίσως όχι». Εκείνα τα χρόνια το τραίνο έκανε πάνω από 8 ώρες να φθάσει από την Αθήνα και το ταξίδι με καράβι για τη Λευκάδα διαρκούσε 24 ώρες.
     Ο διακεκριμένος φίλος του, ποιητής Σ.Μουσούρης (Φώτος Γιοφύλλης)  περιγράφει μια τέτοια κάθοδό του στη πόλη το καλοκαίρι του 1912, πριν την επιστράτευσή του στους Βαλκανικούς πολέμους, την εποχή που κτίζονταν το σπίτι των Σικελιανών στη Συκιά Κορινθίας, -πάνω σε σχέδια του ίδιου του ποιητή και με δαπάνες της Εύας,- που αξίζει να παρατεθεί. Αφηγείται λοιπόν ο Γιοφύλλης: «Όταν για πρώτη φορά του διάβασα στίχους μου, δημιούργησε μια ποζάτη τελετή,που μπορεί να μην την ήθελα,μα κατόπιν μ’ άρεσε. Ήτανε καλοκαίρι του 1912.Αφού βάλαμε από πριν την ώρα, συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο στη Πάτρα. Ήπιαμε πορτοκαλάδες, αντικρίσαμε ψηλά τον ήλιο και φταρνιστήκαμε. Ύστερα πήραμε ένα αμάξι με δυο ωραία άλογα και πήγαμε οι δυο μας στις Ιτιές. Πλάι στη θάλασσα,κάτω από τα δένδρα,ήταν τραπέζια ενός εξοχικού κέντρου. Έτρεξε ένα γκαρσόνι και υποκλίθηκε. Ο ποιητής παράγγειλε: “Φέρτε οπωρικά, πολλά οπωρικά, πολλά ωραία οπωρικά !”. Σε λίγη ώρα ένα μεγάλο τραπέζι ήτανε μπροστά μας γιομάτο με ροδάκινα, κομμένα πεπόνια και καρπούζια, σύκα σταφύλια, αχλάδια, μήλα…Θαυμάσαμε χαμογελώντας το λαμπρό θέαμα, που πολύχρωμο και πολύχυμο απλώνονταν μπροστά μας πλάι στο αφρισμένο γαλανό κύμα του κόρφου…“Τώρα ας διαβάσουμε” είπε. Κι άρχισα ήρεμα να διαβάζω. Διάβασε και κείνος δικά του. Μιλήσαμε και για ποιήση.΄Υμνησε και τον Ντ’ Ανούτσιο. Θυμηθήκαμε και τους αρχαίους κι άλλους ποιητές…Τρώγοντας οπωρικά, μιλούσαμε για τον λυρισμό των αιώνων. Στη ψυχή, στον ουρανίσκο,στα μάτια, στη σκέψη κυριαρχούσε η ομορφιά!...».-
 

Πηγή: Leovard Το είδωλο της γης μου