ΙΘΑΚΗ

               

                    
                         Ετούτο το μικρό νησί στο χάρτη

                    Γεμίζει όλη τη γη με τη σκιά του

                    Κ’ υψώνοντας του ήλιου το κατάρτι

                         Πλέει τρεις χιλιάδες χρόνια στα πλατειά του

                    Θρύλου νερά κι’ αιώνα με τον αιώνα

                    Παλεύει με την άφρη του κυμάτου

                         Σαν μια θαλασσογέννητη Γοργόνα.

                    Κι’ ο καπνός του ψηλάθε που ανεβαίνει

                    Μέσ’ απ’ τον αρχαίο του ελαιώνα

                         Κάποιο Οδυσσέα πάντα περιμένει

                    Να τον δει γλυκά να νοσταλγήσει

                         Μια πιστή Πηνελόπη που ανυφαίνει

                    Και γέρασε ώσπου πίσω να γυρίσει.

                         Μα όσοι μπορέσαν κάποτε να πιούνε

                    Νερό από της Αρέθουσας τη βρύση

                         Φεύγουνε μα ποτέ δεν λησμονούνε.

                    Και πάντα εκεί γυρίζοντας το διάκι

                    Όλες της γης τις θάλασσες περνούνε

                         Κι’ έρχονται να πεθάνουν στην Ιθάκη.

                            Ν.Σφυρόερα (1950)