Με πλοίο

               Εκ πρώτης όψεως τα μακρινά  θαλασσινά

               ταξίδια δε μου πάνε. Κι όμως κι όμως,

               να που αισθάνομαι κιόλας πολύ καλύτερα

               από την ώρα που βρέθηκα στη γέφυρα

               του πλοίου, άλλαξε ριζικά η διάθεσή μου

               και τώρα έχω μεγάλη όρεξη να παίξω

               ξερή με κάποιον ή με κάποιαν να μιλήσω,

               να τρέξω απ’ την καμπίνα στο κατάστρωμα

               ή να χορέψω στο σαλόνι με γυναίκες,

               να κρεμαστώ σαν πίθηκος απ’ τα κατάρτια,

               να ξαπλώσω σε μια σαιζ-λογκ, να βγάλω

               φωτογραφίες- να κοιταχτώ στον καθρέφτη,

               να παρατηρήσω αν στη θάλασσα που διασχίζουμε

               υπάρχουν διάσελα ή κοιλάδες φάλαινες ή δελφίνια,

               να εξετάσω με πόσες νόστιμες συνταξιδιώτισσες

               συνυπάρχω εν πλω, να πιώ μπύρα κόκα-κόλα

               και να φάω ένα βραστό αυγό με σαλάτα,

               να πιώ έναν καφέ ελληνικό στο μπαρ

               και μια μακαρονάδα στη τραπεζαρία,

               να ’χω το νου μου για καρχαρίες και σκυλόψαρα

               όταν μπαίνουμε στα επικίνδυνα νερά

               σε περιοχή με θαλασσοταραχή και ανεμοστρόβιλους

               κι άλλα πολλά που πάνε με μια ανοιχτόκαρδη

               διάθεση-ν’ ακούσω το τρανζιστοράκι μου,

               να δω κάτι στην τηλεόραση- να παραστώ

               σε καμμιά ταινία, αν παίζουνε, να συμμετάσχω

               σε λοτταρία ή παιχνίδι ομαδικό,

               να παίξω  πίγκ-πογκ, μπιλλιάρδο ή σκουάς,

               μα πάνω απ’ όλα να κρατήσω ημερολόγιο

               των μικροσυμβάντων στο ταξίδι

               συναντήσεων ερωτικών και συζητήσεων

               με ξένους και συμπατριώτες-ώστε

               να δημοσιευτούν οι εντυπώσεις μου

               σε περιοδικό ή εφημερίδα ή βιβλίο

               μόλις πατήσω στην ξέρα κι έρθω

               σ’ επαφή μ’ έναν εκδότη.

                 Ν.Βαλαωρίτης