Η Επιστολή του Οδυσσέα Ανδρούτσου προς του Γαλαξιδώτες

O Οδυσσέας υπήρξε από τους πρωτοστάτες της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά την συγκέντρωση των καπετάνιων της Ρούμελης στη Λευκάδα και την ορκωμοσία τους, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα της εθνεγερσίας στη μάχη της Τατάρνας λίγο πριν υψωθεί το λάβαρο της επανάστασης στη Αγία Λαύρα. Στη συνέχεια, από την έδρα του απεύθυνε την περίφημη επιστολή του της 22 Μαρτίου 1821 προς τους καραβοκυραίους του Γαλαξειδίου.

Ηγαπημένοι μου Γαλαξειδιώτες

Ήτανε φαίνεται από τον Θεόν γραμμένο ν’ αδράξωμε τα άρματα μιαν ημέρα και να χυθούμε καταπάνου στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι την θέλομεν, βρε αδέρφια, αυτήν την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε αποκάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων  ν’ ακονιέται στα κεφάλια μας; δεν τηράτε που τίποτε δεν μας απόμεινε; Αι εκκλησίαις μας γενήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων· κανένας δεν μπορεί να πη πως τάχα έχει τίποτε ιδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός, σα διακονιάρης στη στράτα. Αι φαμελιαίς μας και τα παιδιά  μας είναι στα χέρια και τη διάκρισι των Τούρκων. Τίποτε ,αδέλφια, δεν μας έμεινε, δεν είναι πρέποντας να σταυρώσωμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό· ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώσι και νου·ας ρωτήσωμε την καρδιά μας και ότι μας απαντυχαίνη ας το βάλωμε γρήγορα σε πράξιν, και ας είμεθα, αδέλφια, βέβαιοι πως ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θα βάλη το χέρι επάνω μας. Ό,τι θα κάμωμε, πρέποντας είναι να το κάμωμε μιαν ώρα αρχήτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε τα κεφάλια μας.Τώρα η Τουρκία είναι μπερδευμένη σε πολέμους, και δεν έχει ασκέρια να στείλη καταπάνου μας. Ας ωφεληθούμεν  από την πείστασιν ὀπου ο Θεός, ακούοντας τα δίκαια παραπονά μας, μας έστειλε δια ελόγου μας·μια ώρα πρέποντας είναι να ξεσπάση αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά. Στ’ άρματα αδέρφια! Ή να ξεσκλαβωθούμεν ή όλοι να πεθάνουμε/και βέβαια καλλίτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήση κάθε Χριστιανός και Έλληνας.

Εγώ, καθώς το γνωρίζετε καλώτατα, αγαπητοί μου Γαλαξειδιώταις, ημπορώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτια, τιμαίς και δόξαις. Οι Τούρκοι, ό,τι και αν ζητήσω  μου το δίνουνε παρακαλώντας, γιατί το σπαθί του Οδυσσέως δεν χωρατεύει· έπειτα κοντά στα άλλα ενθυμούνται  τον πατέρα μου που τους εζεμάτισε. Μα σας λέγω την πάσα αλήθεια, αδέλφια, δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνάω, και το γένος μου να βογκάη στη σκλαβιά·μου καίεται η καρδιά μου σαν βλέπω και συλλογούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραγνεύουν.

Από τον Μωριά μου στείλανε γράμματα πως είναι τα πάντα έτοιμα· εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλληκάρια μου, μα θέλω πρώτα να είμαι βέβαιος το πώς θα με ακολουθήσετε και σεις. Αν εσείς κάμετε την αρχήν από την μια μεριά και εγώ από την άλλη, θα σηκωθή όλη η Ρούμελη, γιατί ο κόσμος φοβάται ·μα σαν ιδή ελόγου σας, που έχετε καράβια και ξέρετε καλλίτερα τα πράγματα, το πώς σηκώνετε το μπαεράκι,θε να ξεθαρρέψη και θα τελειώση καλλίτερα το πράγμα.

Περιμένω απόκριση με τον ίδιο που φέρνει το γράμμα μου. Τη μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα και τα εμοίρασα· να με οικονομήσετε και στουρνάρια και αν σας περισσεύη και άλλη μπαρούτη, να μου στείλετε, γιατί θα την δώσω και στους Πατρατζικιώταις.

Του Πανουργία τα λόγια μη τα πολυακούτε· είναι φοβιτσιάρης·μα σαν  το σηκώσουμεν εμείς, δεν μπορεί να φτειάση, πάρεξ να έλθη  με το μέρος μας.

Αύριο το βράδυ να έλθη ένας στο μοναστήρι και θα εύρη τον Γκούρα για να μιλήσει, σαν να ήμουνα εγώ ο ίδιος. Τον Γκούρα να τον αγαπάτε· είναι παιδί δικό μου, καλό παλληκάρι.

Χαιρετίσματα  σε όλους τους φίλους πέρα πέρα.

Σας χαιρετώ και σας γλυκοφυλώ.           

                                                                                          Ο αγαπητός σας

                                                                     Οδυσσεύς Ανδρούτσος

           Πηγή: Το είδωλο της γης μου