Η εθνική παράνοια σοβαρότερη από τον κορονοϊό  

H ανεκτικότητα και απερισκεψία μιας μακροχρόνιας ενδοτικότητας σε εκατοντάδες χιλιάδες παράνομες εισροές, είναι εκείνη που έφερε τα πρόσφατα γεγονότα έτσι όπως εκτυλίσσονται τον τελευταίο καιρό στον Έβρο.
Η Άγκυρα με έναν  αλλόφρονα Ερντογάν που δέχεται συνεχώς ήττες στην επεκτατική του πολιτική στη Λιβύη και την Συρία, και μια αντιπολίτευση που βράζει, έχει κλιμακώσει τις τελευταίες μέρες μια προκλητική και εχθρική πολιτική με αιχμή μετανάστες από φιλικές προς αυτή χώρες που τους ωθεί στην Ελληνική μεριά, στα πλαίσια μιας δήθεν ευρωπαϊκής πολιτικής αλληλεγγύης για το προσφυγικό, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει σε δεδομένη στιγμή σαν «δούρειο ίππο» στα επόμενα επιθετικά σχέδιά της. Αυτό πήρε πολύ καιρό στη νέα κυβέρνηση να το καταλάβει και έγινε πλέον κατανοητό όταν επιχειρήθηκε η πρόσφατη μαζική εισβολή Πακιστανών, Αφγανών κ.ά που παριστάνουν του Σύρους, εμπλουτισμένους με μερικές δεκάδες πρακτόρων της ΜΙΤ. Η εγκληματική πολιτική ανοχής εισόδου κατά ομάδες ως τώρα τέτοιου είδους ανθρώπων, δεν ίδρωνε το αυτί της πολιτείας που τραγουδούσε σε πρίμο σεγκόντο ρυθμό τραγούδια  επαναστατικής αλληλεγγύης που υπέκρυπταν από κάτω μια καλά οργανωμένη οικονομική μπίζνα. Έτσι προσωρινά τουλάχιστον, φαίνεται να μετατρέπεται το κλίμα αντιμετώπισης της εισόδου μεταναστών και όχι προσφύγων στη χώρα. Όσοι μπήκαν, μπήκαν. Μη μας ρωτάτε γι αυτούς. Δεν τους είδαμε όταν έρχονταν. Η νέα κατάσταση αφού έχει υποπέσει σε αδράνεια για μήνες κατανοώντας ή ανεχόμενη την μαμελούκικη πολιτική, ξύπνησε μετά τα γεγονότα της Λέσβου, να διατρανώσει την πατριωτική(μπρρρρρρρρρρρρ) παρουσία της. Απέναντι τις εχθρικές ενέργειες των Τούρκων στον Έβρο που αμφισβητούν την κυριαρχία επί του εδάφους της χώρας μας, εμείς έχουμε αντιπαρατάξει ψύχραιμους αστυνομικούς και αυτό είναι όλο; Ούτε μια νότα διαμαρτυρίας στη τουρκική πρεσβεία, ούτε κλείσιμο των συνόρων για μερικές μέρες. Ο κλεφτοπόλεμος με τα δακρυγόνα καλά κρατεί και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει και με ποιό τρόπο. Έτσι αρκούμεθα να παρακολουθούμε ένα σώου ημιπολεμικών εκδηλώσεων και προκλήσεων, ενταγμένων στον κηρυγμένο από χρόνια υβριδικό πόλεμο εναντίον της χώρας μας.Ο νεοσύλλεκτος πρωθυπουργός με μακρόθυμη μακαριότητα που θυμίζει εκείνη του πατέρα του, καταδικάζει επιτέλους με τα υπέροχα αγγλικά και γερμανικά του τις πρακτικές του γείτονα, σε ώτα μη ακουόντων. Από την άλλη πλευρά, το αισθητήριο του απλού κόσμου των ακριτών των συνόρων που έχει οδηγήσει κάποιους να συνδράμουν με τον δικό τους τρόπο σ’ αυτή την ασπίδα προστασίας του τόπου τους και του δικού μας, έβγαλε από τα λαγούμια κάποια ανδρείκελα της ενδοτικής πολιτικής της 5^ης φάλαγγας που ποτέ δεν έλειψε απ’ την Ελλάδα. Οι αντιδράσεις τους, με την υιoθέτηση της τουρκικης προπαγάνδας και των fake news, δίνουν την  ανατριχιαστική εκδοχή του τι έμελλε να συμβεί –αν αυτοί κουμαντάριζαν ακόμη- με την υποδοχή των ορδών του Αττίλα και την πανηγυρική ενσωμάτωσή τους με τον ντόπιο πληθυσμό, στα πλαίσια των γιορτών  για τα 200 χρόνια της επανάστασης -που δεν τελείωσε ακόμη. Οι σκαντζόχοιροι της αριστεριστικής πολιτικής στην Ελλάδα, ελεεινολόγοι στη πλειοψηφία τους της ιστορικής και πατριωτικής παρακαταθήκης του τόπου μας,  κατόρθωσαν -θεία κατάρα- να αναδειχτούν στην ηγεσία της πολιτικής ζωής, χάρη δυστυχώς στην πασοκική αριστερή φράξια που εκκολάπτονταν για χρόνια σαν το αυγό του φιδιού, μέσα στη φωλιά μιας εκφυλισμένης δημοκρατικής ασπίδας. Ας ελπίσουμε ότι η μαύρη σελίδα που έγραψαν στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μας,  που συνοδεύεται από το ΑΝΑΘΕΜΑ των αιώνων, έκλεισε για πάντα. Και μέσα σε όλα αυτά υφιστάμεθα τις επιπτώσεις από τον κορονοιό. Επειδή «ουδέν κακό αμιγές καλού», μήπως η σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστική απομόνωση, μας βοηθήσει άραγε στην συνολικότερη αυτογνωσία μας και τον καλύτερο επαναπροσδιορισμό μας;
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα του φιδιού που αλλάζει πουκάμισο ήταν εκείνη που σόκαρε με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, όταν συνεχίσθηκε η ίδια πολιτική στα κύρια εθνικά θέματα. Ελπίζουμε ότι τα γεγονότα του Έβρου θα συνειδητοποιήσουν τους Έλληνες. Το ρομάντζο με τον Ερντογάν είναι καιρός να τελειώσει.
Επίκαιρη είναι εδώ μια ρήση του Ν. Καζαντζάκη: «….Ο Θεός μαζί με  την Ελλάδα. Αν δεν είναι μαζί της, να το ξέρει χάθηκε(όχι αυτή, Αυτός)».

            Πηγή: Το είδωλο της γης μου