Τελειωμένα

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους -πού πια καιρός-μας συνεπαίρνει.

Επίκαιρο το ποίημα του Καβάφη στις μέρες του Κρονοϊού, όπου αποτυπώνεται η σκληρή πραγματικότητα των επιφαινομένων και των πραγματικών, αλλά και των επιφυλάξεων για τα μελλούμενα που μας περιμένουν. Η Καφκική ατμόσφαιρα στην οποία παραπέμπει το ποίημα, εξισώνεται με εκείνη των ημερών μας, όπου δημιουργείται ένα κλίμα φοβίας, υποψίας και επικείμενου κινδύνου, που ανατρέπεται, από άλλη απρόβλεπτη σοβαρότερη απειλή που καραδοκεί πίσω από την πρώτη, με αποτέλεσμα την πλήρη ανατροπή της ζωής μας.

                                                      

            Πηγή: Το είδωλο της γης μας