Τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται

Τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται
κι εγώ γελιέμαι πως ο Θεός μ’ ακούει και προσεύχομαι,
πόσες φορές δε ζήτησα
πόσες φορές δεν παρακάλεσα:
 
Θεέ μου, κάνε με πιό απλόν

πάρε αυτό το κορμί και τσάκισέ το
σπάσε μου τα κόκαλά μου, αφάνισε το δέρμα μου
πάρε αυτή την πολύπλοκη καρδιά και κάν’ την στάχτη
κάνε μου λιώμα το κρανίο
δώσε ένα τέλος στο τυραννισμένο μου μυαλό-
κι ύστερα κάνε με από την αρχή
γέννησέ με ξανά όπως δε μ’ έκαμεν η μάνα μου,
κάνε με απλόν και μονοκόμματο
όπως κομμένον άγριο βράχο σε φαράγγι.

Ανέστης Ευαγγέλου