H πρώτη του πατρίδα

Σ’ εκείνον τον μακρύδρομο τ’ αρχοντικά διωγμένα
και ’κειά που ξεχαστήκανε, βουβά κι αραχνιασμένα.
Μόνο μια πλάκα παγερή, στο γέρικο το σπίτι:
«ο Παλαμάς γεννήθηκε στις δεκατρείς Γενάρη».

Τι σεριανέβεις από δω και τι να σελλογάσαι,
να δεις τις γρίλιες ξάνυχτες, τη ξώπορτα συρμένη,
πάνω στο μπροστομπάλκονο τον γέρο το λογιάρη,
με τα δασά τα φρύδια του και το χαμνό το γένι,
το σκεφτικό το βλέμμα του, το χρόνο φέρνει πίσω·
το Μισολόγγι, πού ’λεγε για δεύτερη πατρίδα.

Την πρώτη του την άφηκε στα παιδικά του μάτια,
που ’πλεξε λόγια νογερά, στο βοερό λιμάνι
και πλάτιαζε τη θάλασσα απ’ τα ψηλά τ’ αλώνια.

Τα πρώτα του τα όνειρα, μια ζωγραφιά απομένει,
που ’δε τη μάνα του νεκρή και τον πατέρα αντάμα
να χάνεται στη μοναξά· στης ορφανιάς το γύρισμα
περίσσεψε το πόνεμα στου φευγιωμού το δάκρυ,
που ξενικοί τού πάτησαν το σπίτι που ’χε κλάψει. 

Το παραπάνω ποίημα, με μια ιστορία τριάντα χρόνων, γράφτηκε από τον Γιάννη Λιβαθινό, ζωγράφο, αγιογράφο και ποιητή, ενεργό μέλος του Συλλόγου Καλών Τεχνών Πάτρας «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ».

Λάτρης του ποιητή και συλλέκτης προσωπικών του αντικειμένων εδώ και πενήντα χρόνια, ο Γ. Λιβαθινός είναι μοναδικός θαυμαστής του ποιητή ανά το πανελλήνιο. Πολεμώντας επί δεκαετίες την κακοδαιμονία του τόπου και την κρατική αδιαφορία και γραφειοκρατία, κατόρθωσε να  πρωτοστατήσει στη διάσωση του ιστορικού διώροφου νεοκλασικού σπιτιού του 1840 της «οδού Κορίνθου» στην Πάτρα, όπου ο ποιητής γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια, ενώ συνεχίζει να αγωνίζεται για την μετονομασία του κεντρικού αυτού δρόμου της πόλης σε «Οδός Κωστή Παλαμά». Σήμερα πλέον, το σπίτι έχει αγορασθεί και έχει αναδειχθεί από ιδιώτη επιχειρηματία με καταγωγή από την πόλη, ενώ παράλληλα έχει ιδρυθεί η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς (ΣΓΚΠ) με σκοπό τη μελέτη και διάδοση του έργου του ποιητή. 

Πηγή: Leovard To είδωλο της γης μου