ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ

       

           Ειν’ το νησί μου ένα απαλό κοχύλι, γύρω κύμα γαλανό

           όλο φτερούγες καϊκιών σε γαλανό καθρέπτη

           τη δύση του ζωγραφίζει πάντα ένας ξανθός άγγελος

           σέρνοντας την παλέτα του ήλιου ανάμεσα στις γαλανές φτερούγες.

           Στο κύμα ο νιός του πελεκάει κέδρο κατάρτι ευωδιαστό

           κι η κόρη του κεντάει πανιά με σταυρωτές γλαροφτερούγες.

           Η νοσταλγία μου μ’ ένα κλαδί μυρτιάς με δένει με τους βράχους του

           με τα φτερά των μύλων και των αστεριών τα λεμονάνθια.

           Ειν’ το νησί μου ένα  γαλανό μωρό κι η μάνα θάλασσα

           μ’ αφρούς το ντύνει και κεντήματα ασημένια

           και πλάι η γυμνή αμμουδιά του δένει τις ξανθές πλεξούδες του

          με ζωγραφιές, νερά ατλατζένια.

                                                          

           Παναγής  Λευκαδίτης

           (Aπό τη συλλογή «Τραγούδια και Μοιρολόγια)