Θιάκι          

    

             Έγχρωμη λιθογραφική κάρτα του 19ου αιώνα.                     

          Στο Θιάκι ο πηγαιμός θάχει στο σείρε μπόδια.

          Ας έκιωσε η αρχόντισσα στον αργαλειό να υφαίνει,

          του Οδυσσέα το σκαρί δε θα ’βρει αραξοβόλι.

          Εγιόμησε τ’ απάνεμο με κολασμένου λόγια

          και μάντρωσαν το πέρασμα τ’ αφύλαχτο του δράκου.

          Οι σαϊτεύτρες  το χορό, στ’ αφρόκυμα τον κάνουν,

          κι ανάγκασαν ανάποδα, τον Ήλιο για να πέσει.

          Απάτητο το ξέφωτο, απ’ τη μεριά που διάλεξε

                                         να γείρει το φεγγάρι.

           Εκεί το πέλαγος ορμά, ξωπίσω απ’ τα λιθάρια

           κι ανασκαλεύει τα ριζά, τα ξέρικ’ αρμυρίκια.

           Το δένδρο το αφύλλωτο κρατάει το βλαστό του,

           όταν το πιάνει η θάλασσα αναδομό για να ’χει.

           Και πώς να ζώξεις τα πανιά και πως τα παλαμάρια

           που ξέχασε ο Αλεξανδρινός, σε κείνο το ταξίδι.

           Όσο θα ψάχνεις τη στεριά απόμακρη θα μένει.

                                       Γιάννης Λιβαθινός

Κατά το ποίημα (Πρώτη δημοσίευση) και τον ποιητή, ποτέ δεν θα φτάσει ο Δυσσέας στο τέρμα. Μια συνεχής αναζήτηση θα είναι το ταξίδι του. Ποτέ δεν θα βασιλέψει ο Ήλιος πάνω απ’ τη θάλασσα, ούτε η χάση του φεγγαριού θα φέρει το ξέφωτο. Ένα αδιάκοπο ταξίδι η ζωή μας, αφού από ματαιότητα κατακλύζεται η ψυχή μας ακόμη και στο φτάσιμο του στόχου. Η γνώση, η περιπέτεια, ο νόστος, δεν παύουν να αποτελούν συστατικά του ταξιδιού. Ο τελειωμός είναι το ζητούμενο κι αυτός είναι που φαίνεται απόμακρος, χωρίς όρια.Όσο για το πολιτικό παιχνίδι και τη χρήση της “Ιθάκης” για μικροπολιτική, καλύτερα να αποφεύγεται, γιατί τα ποιήματα εκδικούνται τους εχθρούς τους.
  

Πηγή: Leovard