Το χωριό μου

3^ο Μέρος

     Απρίλη με Ιούνη στο χωριό έχει συνήθως καλό καιρό. Η μυρωδιά του θυμαριού είναι μεθυστική. Πρασινίζει η πλαγιά, όλος οι τόπος. Ένα ελαφρύ μαϊστράλι χαϊδεύει,δροσίζει το χωριό. Ιούλη και Αύγουστο ο ήλιος είναι καυτός και ξεραίνει τη στεγνή γη. Τα γυμνά πόδια των παιδιών καίγονται στις πέτρες των δρόμων. Γεμίζει ο τόπος φίδια και σκορπιούς. Σπάνια φτάνει από τη θάλασσα ο μπάτης με τη δροσερή του αύρα. Τέλη Αυγούστου και το Σεπτέμβριο έχουμε σχεδόν πάντα, έλλειψη νερού. Οι γυναίκες κατεβαίνουν στους γκρεμούς, όπου είναι μια μικρή πηγή και φέρνουν στο κεφάλι με πινιάτες, νερό. Οκτώβρη με Μάρτη ο καιρός αγριεύει. Ο γαρμπής κτυπάει το χωριό αλύπητα, φέρνει καταιγίδες, ποτάμια το νερό. Δαιμονίζεται ο ντουνιάς. Βροντές και αστραπές σχίζουν τον ουρανό. Πολλές φορές ο γαρμπής ξεριζώνει ελιές. Τότε οι άνδρες κατεβάζουν σκεφτικά το κεφάλι και οι γυναίκες κλαίνε σαν να έχασαν αγαπημένα πρόσωπα. Κάποτε ο γαρμπής παίρνει τα κεραμίδια από τις στέγες και το νερό πέφτει καταρράκτης μέσα στα σπίτια.Η τραμουντάνα όταν έρχεται, λυσσομανάει, ταρακουνάει τα σπίτια, σαρώνει το χωριό. Τη μέρα και περισσότερο τη νύχτα η τραμουντάνα αγριεύει και σφίγγει σε κλοιό το χωριό. Σκούζει, ουρλιάζει σαν κοπάδι λυσσασμένα σκυλιά. Τα σκυλιά του χωριού στην αρχή αλαφιάζονται, ύστερα σκούζουν κι αυτά ξετρελαμένα. Τα γαϊδούρια και τα μουλάρια κτυπούν ανήσυχα τις οπλές τους.

     Από τα αριστερά της Βίγλας όπως βλέπουμε τη θάλασσα, κατεβαίνουν απότομοι βράχοι. Οι γκρεμοί, όπως τους λένε στο χωριό. Κάθετοι βράχοι, όλο πέτρα μέχρι τη θάλασσα. Παράξενα ανάγλυφοι, σα να έχουν λαξευτεί από παρανοϊκό γλύπτη, άγριοι και απάτητοι. Μόνο ο βράχος της Ξένης είναι λείος. Οι χωριανοί λένε πως οι γκρεμοί είναι στοιχειωμένοι.

     Στη θάλασσα φθάνεις δύσκολα περπατώντας σε κακοτράχαλα μονοπάτια, που σε πολλά σημεία έχουν διαβρωθεί από τις βροχές. Η ακρογιαλιά, πολύ πλατιά, σχηματίζει τέσσαρες ευδιάκριτες ζώνες. Η πρώτη  ζώνη που αρχίζει από το κύμα, είναι στενή και γεμάτη από ψιλή αργυρή άμμο. Η δεύτερη πιο πλατιά, γεμάτη από χονδρή, στιλπνή άμμο. Η τρίτη, ακόμα πιο πλατιά, είναι γεμάτη χοντρά λεία βότσαλα σε μέγεθος καρυδιού. Και η τέταρτη, στενή αυτή, γεμάτη από χονδρές, λείες, πέτρες. Τα πρώτα μετά την αμμουδιά βράχια, γδαρμένα από τα άγρια κύματα του χειμώνα, σχηματίζουν μια πέμπτη ζώνη. Τις ζώνες αυτές, τις βλέπεις το καλοκαίρι που η θάλασσα είναι ήρεμη, γαληνεμένη. Το χειμώνα, ιδίως όταν έχει κακοκαιρία, η θάλασσα αγριεύει, η αμμουδιά ασπρογαλιάζει  και πελώρια κύματα σπάζουν με πάταγο στους βράχους.

     Τη θάλασσα δεν την πλησιάζει κανένας το χειμώνα. Οι κατολισθήσεις στους βράχους είναι καθημερινό φαινόμενο. Πέτρες θεόρατες ξεριζώνονται και κατρακυλούν με πάταγο. Μια φοβερή βουή έρχεται από τα έγκατα της γης και ο κουρνιαχτός κρύβει τη θάλασσα.(συνεχίζεται).