Ζάντε

Σε γνώρισα ομορφάδα μου στη πρώτη μου σκιρτάδα,

ρεμπέλιασα στη στράτα σου, τα λόγια σου που χάνεις

και το καστέλι αγνάντεψα ’σα πάνω στη κορφή σου. 

Μ’ ένα λιμπρέτο στάλιασα πιο κάτω απ’ τις καμάρες,

λιμπίστικα τα φιόρα σου, τζόγια μου στο μπαλκόνι,

της μαντζουράνας τ’ άρωμα, στο φυγιoμό να πάρω.

Ζουρλάθηκα στο βλέμμα σου και στων χειλιών τη γλύκα

κι απάνω απ’ τη Μπόχαλη καντάδα να σου κάνω. 

Αναφωνήτρα σώπασε που ’ρθε ληστής στην πόρτα,

να πάρει τ’ Άγιου την ευχή από το πάνω δώμα

και ν’ ακουστεί το σήμαντρο, από την Άγια Μαύρα

στη στροφαδιά απέναντι, που φύλαγε τον Άγιο,

του Σολωμού το πόνεμα που τόκαμε υμνητάρι.

             Γιάννης Λιβαθινός

Ο Γιάννης Λιβαθινός, με Κεφαλλονίτικη καταγωγή, ζωγράφος, βυζαντινός αγιογράφος, συντηρητής έργων τέχνης, αλλά και ενεργός πολίτης στα εικαστικά και πολιτιστικά δρώμενα της Πάτρας, που πρωτοστάτησε στη διάσωση της οικίας του Κωστή Παλαμά, είναι εκτός των άλλων και εξαίρετος ποιητής. Από την αδημοσίευτη ποιητική παρακαταθήκη του, έχει αντληθεί το παραπάνω ποίημα που γράφηκε στα 1998.

Πηγή:Leovard