Αμφίπολη

     

Μέσα στο έρεβος
Το αναίμακτο λευκό θα επιτίθεται
Εις τους αιώνες των αιώνων
Χωρίς αποσκευές ετούτο το ταξίδι
Μόνο με  μάτια
Μόνο με χέρια, με  χόες  μαρμάρινους και χάλκινους
Στο νυφικό κρεβάτι του χρόνου
Τη νύχτα όταν βρέχει
Θροΐζει ο άνεμος πάνω από τους λόφους της μνήμης
Κάπου μακριά
Αλυχτάνε τα σκυλιά ψάχνοντας το λιοντάρι
Δεν έχει τελειωμό το έρεβος
Ούτε το φως
Πάντα μου φύτευαν στο στόμα παπαρούνες
Ο Πάνας, ο Διόνυσος, ο Μέγας Στρατηλάτης
Τόσοι αιώνες σερνικοί
Με μια πέτρα στο χέρι πανάρχαια
Με ένα φεγγάρι λαιμητόμο
Με μια λέξη άρρητη
Αυτά είναι όλα
Κι ο καπνός απ’ την Ιθάκη

(Κάθε φορά που έσκαβα στη γούβα της ελιάς Για θησαυρούς,
έβρισκα τα κατάμαυρα μάτια της Περσεφόνης)

Νικολέττα Κατσιδήμα-Λάγιου