άρωμα γυναίκας

                                                                     

οκτώ του Μάρτη γιορτινή εσύ π’ ανθίζεις πρώτη

για να γεμίσεις τη ζωή

της άνοιξης το μίσχο,

σ’ ένα μπαξέ ανθοστόλιστο με χίλια περιστέρια,
σε ύμνησαν μάνα κι αδερφή,

γυναίκα, κόρη, αντάμα.
όμορφο πέπλο ανάρριχτα στα πλάνα σου τα μάτια
και τα υγρά τα χείλη σου

π’ αστρίζουνε τη νύχτα,
μια παναγία αχειρόπιαστη, μισόψαρη γοργόνα,
π’ ανάδυσε σαν τη θεά

απ’ το λευκό το κύμα.

Γιάννης Λιβαθινός