H πρώτη πολυκατοικία της Πάτρας 

Με την έναρξη του θεσμού της αντιπαροχής που ξεκίνησε ουσιαστικά στην δεκαετία του 1960, οι ελληνικές μεγαλουπόλεις άρχισαν να χάνουν την νεοκλασική ομορφιά τους και θαυμάσια νεοκλασικά σπίτια ή ακάλυπτοι χώροι στις κεντρικές κατ’ αρχήν συνοικίες των πόλεων, έδιναν τη θέση τους σε απρόσωπα, εν πολλοίς τυποποιημένα πολυώροφα κτίρια, χωρίς αρχιτεκτονική παρέμβαση που ανεγείρονταν με γρήγορους ρυθμούς, προκειμένου να στεγάσουν το όνειρο μιας σύγχρονης  αστικής κατοικίας. Κάπως έτσι ξεκίνησε η μαζική μεταλλαγή του αστικού τοπίου, που έχει πλέον οδηγήσει στις μέρες μας στην αισθητική  βαρβαρότητα των πόλεων. Υπαίτιοι αυτού του μοναδικού ίσως στο κόσμο καταστροφικού πολεοδομικού φαινόμενου  και κύριοι συντελεστές του, στάθηκαν αφ' ενός οι πολιτικές των μεταπολεμικών κυβερνήσεων, ως ηθικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος, και αφ' ετέρου οι εργολάβοι, ως φυσικοί του αυτουργοί, που ανέλαβαν να εκτελέσουν αυτό το μοιραίο για την  αισθητική των πόλεων, έργο. Έτσι, σε μια εποχή που μεγάλες τεχνικές εταιρείες και ελληνικά πολεοδομικά γραφεία αναλάμβαναν να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν σε όλον τον κόσμο καινούργιες πόλεις, σε χώρες όπως η Σ.Αραβία, η ΕΣΣΔ, η Λιβύη, η Γιουγκοσλαβία, κλπ, στη χώρα μας, τα μικροκομματικά συμφέροντα, η κοντόφθαλμη κυβερνητική ψηφοθηρική πολιτική, η έλλειψη αισθητικής διορατικότητας και ευαισθησίας, συνεπικουρούμενα από το κόμπλεξ του δήθεν εκμοντερνισμού, επιτέλεσαν το έργο της μαζικής εξόντωσης της κλασικής ομορφιάς των πόλεων. Για την Πάτρα η αρχή έγινε το 1960, με ένα εξαώροφο κτίριο με δώμα, κτίσμα του Παπανδρόπουλου, στη συμβολή των οδών Καρόλου και Ρήγα Φεραίου, με στοιχεία ενός αισθητικού μοντερνισμού που η κατασκευή του θεωρείτο μοναδική και που θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει υπόδειγμα για τις μετέπειτα κατασκευές.                                                  

                                                                               

                                                                                  

Στη φωτογραφία εποχής ξεχωρίζει στο βάθος, με το συγκρότημα των Αρσακείων Σχολείων δεξιότερα και το κτίριο των Μύλων του Αγίου Γεωργίου στο θαλάσσιο μέτωπο, ενώ στη δεύτερη και τρίτη φωτογραφία αποτυπώνονται όψεις της σημερινής μορφής του κτιρίου. Το επιπλέον άκρως ενδιαφέρον, είναι ότι ο εργολάβος της πρώτης αυτής μοντέρνας κατασκευής στην πόλη της Πάτρας, έβαλε τόσο τσιμέντο και σίδερο που έπεσε έξω και οδηγήθηκε στην πτώχευση από το πρώτο του κιόλας έργο. Απόδειξη πως το αισθητικά άρτιο και προσεγμένο έργο, χωρίς καλό υπολογισμό των συντελεστών κόστους, πολλάκις οδηγεί σε άλλου είδους αδιέξοδα. 

Πηγή: Leovard To είδωλο της γης μου