ΘΑΡΕΙΣ ΠΩΣ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;

          

Ντανκ! Ντούνκ! Κι ο Άγιος Πέτρος μου απαντάει:
-Την Πύλη του Θεού ποιός τη βροντάει;

-Είμ’η ψυχή απ’το σώμα πούχει βγει

ενός φτωχού που πέθανε στη Γη.

Θαρρείς,θνητέ, πως ξέφραγο  ειν’ αμπέλι

και μπαίνει εδώ μέσα όποιος θέλει;

-Άγιε Πέτρο μου …είστε εσείς καλός….

Σχωρέστε με αν έφταιξα ο αμαρτωλός…

-Σιωπή !Παράτα τις κατεργαριές ….

Δεν θέλω γαλιφιές και πονηριές…

Ουτ’ είμαι σαν τον Κέρβερο,το σκύλο,

пου μ’ένα δυο γλυκά τον πιάναν φίλο!

Χωρίς αδυναμίες, αυστηρός ,

είμαι του Παραδείσου θυρωρός…

Στη λειτουργία πήγαινες, άνθρωπέ μου;

-Όχι συχνά...σχωρέστε με,Αγιέ μου…

-Κατάλαβα..δεν έχει σημασία

ότι δεν πάτησες στην εκκλησία…

Καθείς δικαιούται,από όπου κι αν βρεθεί

τον Ύψιστο να επικαλεσθεί……

Τούλεγες προσευχή πριν από το δείπνο;

Ή τη στιγμή που πήγαινες για ύπνο;

-Άγιε μου…ένα έχω εγώ κακό…

δεν με βοηθάει ..το μνημονικό

-Ήσουν επιρρεπής στην αμαρτία

της λαιμαργίας; -Δεν μάρεσε η νηστεία…

-Και στο κρασί; -Μου έφερνε χαρά…

-Μήπως παράπινες; -Καμιά φορά…

Μα σύ εζούσες μες την ανομία!

Κι από γυναίκες ; -Διαρκώς με μία!

-Την ίδια όπως πάντοτε θνητέ;

-Τι λέτε Άγιε Πέτρε μου ποτέ!

Η τελευταία μ’ ένα φιλί στο στόμα

Μπορούσε κι Άγιο να κολάσει ακόμα!

Πήγαμε ,Κυριακή στην εξοχή…

κι ευράνθησαν κι η σαρξ μου κι η ψυχή!

-Τις πράξεις σου αισχρές κι  αμαρτωλές,

 τολμάς μ’ αδιαντροπιά  να μου τις λές;

 Για σένα μέσα εδώ δεν έχω θέση…

Στη Κόλαση σε στέλνω για πεσκέσι,

εκεί θα νίψεις κάθε αμάρτημά σου!...

Μα πες μου ..ποιο ήταν το επάγγελμά σου;

Τι έκανες στη Γη;  -Τον Ποιητή.

Έγραφα στίχους πάνω στο χαρτί....

-Ποιητής! Кι ευθύς,ανοίγοντας τη Πύλη,

μου λέει,με το χαμόγελο στα χείλη:

-Σαν σπίτι σου! Μα…που να πάρ’η ευχή

γιατί δεν τόλεγες απ’την αρχή;        

ΠΩΛ  ΜΕΝΕΣΤΡΕΛ 

(Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του συγγραφέα και ποιητή Γιάννη Χιδήρογλου)

                 Πηγή: Leovard To είδωλο της γης μου