Αλεξάνδρου εγκώμιο

                 

Αλέξανδρος ο Μέγας:"ὁ τρὰγος τῶν αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων..."

==========================================

Στα βήματα του Διόνυσου αχνοπάτησες

επήρες όρκο  ’πά στον τάφο τ’ Αχιλλέα·

να εκδικηθείς τον τύραννο ξεκίνησες,

τον «ήλιο της Βεργίνας» είχες για σημαία.      

Αρχή και τέλος μιας καινούργιας ιστορίας.

Έπος, που άλλαξε του κόσμου την πορεία.

Συνέχεια μιας ένδοξης κληρονομιάς,

που ένωσε τον πολιτισμό με την ελευθερία.

Στα χέρια σου, τούτα τα όπλα βάσταγες,

της μακρινής Ανατολής  σαν άλλαζες την όψη·

καινούργιο κόσμο έφτιαχνες, απέραντο,

με χαραγμένα σύνορα απ’ του σπαθιού την κόψη.

Το ποδοβόλι της στρατιάς δεν σταματά,

δρακοθεός εσύ την οδηγείς, με χέρι ανδρείο·

τα διάσελα διαβαίνεις, προσπερνάς,

θεριόχνοτος, μ’ ορμή αναζητάς έναν Δαρείο.                    

Στο πυρετό της μάχης, στ’ αντροπάλεμα,

σημάδι σ’ έβαζε του φεγγαριού το βόλι,

μα γιος του Ήλιου Αλέξανδρε εσύ,

μέσα  σου, θεϊκής γενιάς έχεις το μπόλι.            

Γη μουσκεμένη από αίμα και κρασί,

σπαθιά, τρομπέτες, λάβαρα και βέλη,

ασπίδες, θώρακες, από σφυρήλατο χαλκό·

άπτερη  νίκη του θανάτου ανατέλλει.         

Οι πεδιάδες της Περσίας γίναν κτήμα σου,

γεμάτες από ρόδια, μήλα και κυδώνια·            

πήρες εκδίκηση για μύριες συμφορές,

το χάρο νίκησες στα μαρμαρένια αλώνια.    

Το κέρατο του τράγου των Αιγών

γονάτισε τ’ ατίθασο κριάρι.

Άνοιξε ο δρόμος για τη χώρα του Ινδού,

που ’ναι οι ανθρώποι της μελαχρινοί,  

                                      [σαν στάρι.

Παιδί του Δία, απ’ το γένος του Ηρακλή,

όλοι υποτάσσονταν σ’ ένα σου νεύμα.

Ένδοξε στρατηλάτη, Μεγαλέξανδρε,

άνθρωπος ήσουνα μαζί και πνεύμα.            

Τον Υδάσπη μοναστραπίς εδιάβηκες,

με τα χρυσά φτερά της νίκης τα μεγάλα.

Ο  ήχος απ’ το σπαθί σου σκέπασε

το νεκρικό χλιμίντρισμα του Βουκεφάλα.     

Απόστολος ενός φεγγοβόλου πολιτισμού,

σμίλεψες τη τραχεία ψυχή του Ασιάτη·       

στη μακρινή Βακτριανή, άφησες πίσω σου 

την ύστερη Αλεξάνδρεια, την Εσχάτη.            

Κατακτητής του κόσμου, κοσμοκράτορας,

μ’ ένα σπαθί και φυλακτό την Ιλιάδα.

Δύση κι Ανατολή γινήκαν αδερφές,

με μια πατρίδα απ’ την Ινδία ως την Ελλάδα.

Όταν το πάθος του πολέμου κατασίγαζε,

σημάδι έβαζες στον ουρανό, την πούλια·

γιόμιζες  την κρασόκουπα και χόρευες,

με συνοδεία το ζουρνά και τα νταούλια.        

Επίφθονη η μοίρα και αδίστακτη.

Κάποιος Θεός εζήλεψε τη δύναμή σου.

Την ώρα που η δόξα σου τον άγγιζε,

έκοψε απρόσμενα το νήμα της ζωής σου.   

Στην έρημο των άστρων αναπαύεσαι,

κι έχεις για φύλακές σου, δυο λιοντάρια·     

στον ύπνο σου τη δόξα σου ανασαίνουνε,

του τάφου σου τα πέτρινα αγκωνάρια.         

Κοιμάσαι ξεχασμένε στρατηλάτη,

κατάκοπος, βουβός μες στο σκοτάδι·          

μια φωτεινή κλωστή γλιστράει κοφτερή

στο υγρό παλάτι σου, απόκοσμο σημάδι.       

Απάνωθέ σου σιγοτραγουδά

ένα αεράκι που θυμίζει καλοκαίρι·

η  βρύση των ονείρων μας αστείρευτη,

δεν έσβησε του γένους τ’ αχνοκέρι.                

Ο μύθος της γοργόνας είναι αληθινός.

Ναι! Ο Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει.

Το μυστικό το πέρασμα γυρεύει να διαβεί,

να τιμωρήσει όποιον τον τόπο του μολεύει.     

Τη πύλη των λεόντων πέρασε Βασιλιά,

έλα σαν λυτρωτής του εκπεσμού μας·

της τραγωδίας μας τα σκαλοπάτια ν’ ανεβείς,

να λύσεις το αίνιγμα του γόρδιου δεσμού μας.

Λ.Κατσιγιάννης

Σήμερα 30 Σεπτεμβρίου, μια μέρα ορόσημο για τις εξελίξεις ανάμεσα στη χώρα μας και τα Σκόπια, μια σύντομη αναφορά για τον μεγαλύτερο των Ελλήνων, μέσα από τη δύναμη της ποίησης,του μύθου,της ιστορίας, άλλα και της προφητείας.

Kατά την παράδοση, γενάρχης των βασιλιάδων της Μακεδονίας ήταν ο Περδίκκας. Ο απόγονός του Τήμενος, ήταν τέταρτος απόγονος του Ηρακλή, βασιλιάς του Άργους, που ήρθε απ’ εκεί ακολουθώντας σύμφωνα με τον χρησμό του Απόλλωνα ένα κοπάδι κατσίκες, κι εκεί όπου αυτές στάθηκαν ίδρυσε την πόλη των Αιγών (Βεργίνα).Για τούτο και οι βασιλιάδες της Μακεδονίας λέγονται Αργεάδες ή Τημενίδες.

Στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης (Έζησε περίπου 300 χρόνια πριν τον Μ. Αλέξανδρο) περιγράφονται δύο οράματα του προφήτη για τον Μ. Αλέξανδρο και δίνεται η εξήγηση του πρώτου οράματος από έναν άγγελο και του δεύτερου από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄16-17,21-22).

Σαν να ήθελε να αποτρέψει παρερμηνείες της προφητείας του, ο Δανιήλ με την εξήγηση του οράματος από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ξεκαθαρίζει: «ὁ κριὸς, ὅν εἶδες ὁ ἔχων τὰ κέρατα βασιλεὺς Μήδων καὶ Περσῶν. ὁ τρὰγος τῶν αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων καὶ τὸ κέρας τὸ μέγα, ὅ ἦν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς ὁ πρῶτος καὶ τοῦ συντριβέντος οὗ ἔστησαν τέσσαρα κέρατα ὑποκάτω, τέσσαρες βασιλεῖς ἐκ τοῦ ἔθνους αὐτοῦ ἀναστήσονται καὶ οὐκ ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ». Επιπλέον υπάρχει και η ερμηνεία του οράματος από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, σύμφωνα με τον οποίο: «Ο προφήτης, κριό αποκάλεσε τον Δαρείο, τον βασιλιά των Περσών, και τράγο τον βασιλιά τον Ελλήνων, εννοώ τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα εννοεί τους βασιλείς οι οποίοι τον διαδέχτηκαν…». 

Επομένως η Παλαιά Διαθήκη προφητεύει και αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων» και ο Δανιήλ επιβεβαιώνει τον αρχαίο ελληνικό μύθο για το κοπάδι των κατσικιών (αιγών), το οποίο ακολούθησε ο ιδρυτής του βασιλικού οίκου των Αργεαδών και απεικονίζεται στο ζωικό βασίλειο με το όνομα της τότε μακεδονικής πρωτεύουσας (των Αιγών).

          Πηγή: Leovard To είδωλο της γης μου