Τα φορτωμένα άλογα

Από το παραθύρι μου είδα το άλογο
πεσμένο στο γλιστερό δρόμο.
Το καμτσίκι κι η βλαστήμια
περνούσαν ξυστά απ’το τρομαχτικό του φορτίο
Και χάραζαν ιδρωμένο πόνο
στον ξεβιδωμένο λαιμό.
Αναμέτρησε η ματιά του τον ουρανό.
Τα νύχια του αγκύλωσαν τη Γη,
κι’ ανάμεσα στη μάταιη προσπάθεια,
γιόμισε βοήθεια το παραθύρι μου,
Και τραγούδησα μια σονάτα,
για τα φορτωμένα άλογα και τους γλιστερούς δρόμους.
Σηκώθηκε. Μούστειλε μια θριαμβική κλίμακα
Κι’έγινε το παραθύρι μου πλατύτερο απ’τον ουρανό.

           Νίνα Κοκκαλίδου-Ναχμία